İlk başta arkadaş olarak görüşüyorduk. Duygusal boşluktaydım, erkek arkadaşım terk etmişti. Bu vicdan azabıyla yalnız kalmıştım. Bir omuz olarak gördüm. Arkadaşken birkaç şey çıtlatmıştım, kürtaj demedim ama konuşmalarımdan anladığını düşünüyordum. Bu konuda bana çok destek olmuştu. Hatta o destek sebebiyle ona duygusal bir şeyler hissettim. Ne kadar da anlayışlı bir adamdı gözümde. Evlenirken de açıkladım. Hiç sorun etmedi ki, aslında zaten sorun değil. Benim hassas noktam olduğunu bildiğinden o şekilde tehdit ediyor. Belgeleri de eline ben vermedim, saklıyordum. Evraklarımın arasından çıkmıştı. Sonra gidip oradan almış benden habersiz.