Nerden nasıl başlanır bilmiyorum ki..
14 eylül günü gelen bir telefonla başladı her şey. .
Kardeşim 19 yaşında zihinsel engelli. .
Rehabilitasyon merkezine gidiyor.
Gelen telefon onlardandi annemi aradılar oğlunuz ekmek yerken boğuldu hastaneye kaldırdık ambulansla durumunu bilmiyoruz hemen gelin dendi..
Aglaya aglaya dua ede ede gittik hastaneye. .
Boğulma esnasında 8 dk durmuş kalbi tekrar dondurmusler hayata..
Yoğun bakimda idi. Durumu kritikti.
Bir sonraki gün iyiye gittiğini söylediler sevindik .
Gece havale geçirdi durumu kötülesti.
Dün de doktor her şeyin kötüye gittiğini
Her şeye hazırlıklı olmamızı söyledi ölduk o an.
Hayır bunlar bizim başımıza gelmiş olamazdı.
Bir ekmek parçası mı kardeşimi bizden alacakti. İnanamadık.
Okula gitti eşim olayın nasıl olduğunu kamera kayıtlarından izlemek için ne mi oldu izletmediler
Savcılıktan kağıt alıp gelin dediler. İnanamadık emniyeti arayip ekip istedik geç kalmıştık bunun için ama olsun aklımıza gelmedi ki o acıyla.
Emniyet geldi ifadeler alındı.
Okul müdürü ifadesinde merdivenden yuvarlandigini söylemiş . Merdivenden dışarı sürükleyerek getirmişler. Më çok acı cektirmisler sana be kardeşim
.
Daha başka şeyler de dönüyor okuldaki herkes kacismaya başladı. .
Şikayetçi olduk..
Neyi geri getirir ki.
Bugün yine gittik.hastaneye annem kardeşimi gördü bırakma bizi sen hep ablni pencerede bekler yolunu gozlerdin o seni bekliyor dedi gözlerinden yaş suzulmus canımın parçasının.
Bugünkü Durumu daha da kötü beyin fonksiyonlarını yitirmiş yatalak olacak yaşarsa tabi demiş doktor.
Boruyla beslenecek Tepkisiz hareketsiz.
Daha fazlasını bekleme demiş annemin minicik yüreğini dagladi.
Kahlahalari gözümün önünde kalbim cayır cayir
Nasıl geçer ki bu acı. .
Ne yaparız bundan sonra..
Babam da çocukken terketti bizi.
Şimdi de kardeşim. .
Dua edin ona ne olur mucize olsun
