- 7 Aralık 2018
- 6.749
- 17.631
- 27
-
- Konu Sahibi Cileklivanilinn
- #1
26. Çalışıyorum. Tedavi almak istiyorum evetyaşınız kaç? çalışıyor musunuz? ben konularınızı biliyorum bence sizin ciddi bir psikolojik probleminiz var ve bunu tedavi etmeniz gerekiyor. bu durum utanılıcak bir durum değil şuan çoğu insan psikolojik tedavi görüyor.
Merhaba,
Aslında açtığım konuları çoğunuz biliyorsunuz. Bana kızacağınızı da biliyorum ama tek derdim kendimi toparlamak ve farkındalık kazanmak. Yakınlarıma anlatamıyorum.
En son biri vardı ve o kişi beni evine çağırdı. Ben kabul ettim fakat sabah eski sevgilisinin fotoğraflarını beğendiğini gördüm. Kız bir sinyal yaksa beni ekecekti belki. Üstelik hem ayağına çağırdı hem de son anda sadece 2-3 saat durabileceğimizi sonrasında planı olduğunu söyledi. Acele acele alkol içip sonra evime döneceğim yani. Üstelik ertesi gün tatil olmasına rağmen bana ayırdığı süre bu. Ben tabii ki gitmedim ve kişiyle iletişimimi kestim. Üstelik her buluşmaya geç geliyordu ve hep bir bahanesi vardı. Sürekli kendini acındırmalar, her mimiğimi yorumlamalar cabası. Bir kere arkadaşların yanında "baban seni dövüyordu dimi" dedi aniden. Öylece kalakaldım. Her neyse konu bu değil. Benim şu yaşıma kadar yaşadığım ilişkilerin hepsi bu örüntüdeydi. 1.5 senelik bir ilişkim vardı. Sürekli ayrılıp barışmalar, her cümlemi yanlış yorumlamalar, sürekli başka bir kadını seviyormuş gibi davranmalar vs vs. Ben o kişiyi bırakınca tam 2 sene peşimden koştu. Okulumun önüne gelir gizlice beni takip ederdi falan. Ondan sonraki ilişkimde de benzer şeyler yaşadım. Durduk yere laf sokmalar, bende olmayan özellikteki kadınları beğendiğini söylemeler, uzak bir şehre taşınacağım deyip korku salmalar ama taşınmamalar. Hatta ilk sevgilim bilerek 1 haftalığına izmire gitmişti sırf taşındı sanıp korkayım diye. O kadar bunaldım ki kimseye güvenemiyorum. Kendime olan inancım kaybolmuş durumda. Bir tanesi demişti ki "cilekli benim hayatım sims oyunu gibiydi hep, nasıl istersem hep öyle oldu." Sonra da "arkadaşlarım diyor ki bu kadar kız çevren varken böyle bir kızla ne işin var" bunları yüzüme söyledi. O gün ayrıldığımda ise yalvar yakar barışmak istedi. Bir süre denesem de tekrar ayrıldım. Bulunduğum cafelere geliyor, bilerek karşıma çıkıyordu.
Böyle böyle derken, özgüvenimi yitirme aşamasındayım. Çevremde beğenilen biriyim ama kimi hayatıma alsam hep değersizleştirilmeye çalışıyorum. Buna tezat olarak "cilekli benim neyimi seviyor anlamıyorum" diye ağzından kaçırmıştı birisi. Sevme biçimimde de bir sıkıntı olduğunu düşünmüyorum. Mesela ilk sevgilim sobalı bir evde oturuyor diye lodos zamanlarını takip ederdim. Ayrıldıktan sonra "sen beni annemden çok sevdin, ben istedikçe istedim sonra bu manyaklığa dönüştü" demişti. Hepsinin ortak noktası pasif baba figürü ve çocuğun üzerine fazla düşen anne. İlişkide anne yerine mi koyuyorlar bilmiyorum ama gitmem için her şeyi yapıp, sonsuz anlayış bekleyip sonra gidince beni suçlu hissettiriyorlar. Haftalardır evden çıkamıyorum, sorumluluklarımı yerine getiremiyorum, sabahları berbat uyanıyorum. Küçüklüğümden beri problemli bir aile hayatım oldu. Tek istediğim sıcak bir aile hayatıydı. Ben karşımdakilere sevgi verdikçe hep fazlasını istediler. Şu son 2 saatliğine ayağına çağırma olayından sonra tamamen kırılma yaşadım. Gelmeyeceğim deyince zırlama falan dedi hatta.
Bilmiyorum ileride aile hayatımın böyle olmasından çok korkuyorum.
çok gençsiniz. doktora gidip kendinizde olan özellikle takıntı meselesini açıkça anlatın. gerçekten hayatınızın yönünü değiştirmelisiniz böyle olmaz. ne iş yapıyorsunuz? takılı kaldığınız şeyin erkek olacağına kariyerinize takıntı yapıp daha iyi bir yere nasıl gelebilirim gibi değerlendirebilirsiniz. takıntı kötü birşey ama çoğu başarılı insan takıntılı insanlar oluyor. yani bunu iyiye çevirebilirsinşz bu yüzden söylüyorum. biran önce tedavi olun.26. Çalışıyorum. Tedavi almak istiyorum evet
buna aşırı katılıyorumAsla olmam dediğin tiplere bi şans ver yakından tanıdıkça belki farklı bakış açılarıyla sen de daha farklı hareket edebilirsin.
bence konu sahibi bu tarz şeylere bir ara vermeli artık. bir süre kafasını dinlemeli ve psikolojik destek görmeli.buna aşırı katılıyorum
kesinlikle bunu denemelisin
şimdiye kadar denemediğin tipteki insanlarla denemeye çalış. illa flört et sevgili ol demiyorum ama
biraz da öyle insanları tanımaya çalış
özellikle böyle yaşına yakın, hayatının iplerini eline almış, ailesiyle beraber yaşamayan, kendi düzenini kurmuş
adım atma konusunda çekingen olmayan erkekleri tanımayı dene
2 tanesinin ortak noktası başta çekimser ve efendi durmalarıydı. Masum duruyorlardı baya. Üçünün ortak noktası pasif ya da olmayan baba ve annenin hayatlarında daha etken olması. İlişki başlarken hep kendilerini acındırıyorlar. Konu bir şekilde onların hastalıklarına, aile hayatlarına ya da kötü eski ilişkilerine geliyor. Ben diğer insanlarda hiç erkeğin sürekli acınası olup kadının yatıştırmaya çalıştığı bir ilişki dinamiği görmedim. Sadece anne ve babamın ilişkisi böyleydi. Annem hep öğüt verir, babamı insanlara karşı uyarır şöyle yap böyle yap diye uzun uzun konuşurdu. Babam da sessiz sessiz dinler kafa sallardı. Çocukken bu durumu garipsediğimi hatırlıyorum. Başta bana karşı çok kibarlar, sonra değersizleştirici. Sürekli bir çocuğu dizginlemeye çalışırmış gibi hissediyorum zamanla. Mesela biri durmadan intihar etmek istediğinden falan bahsederdi. Tabii ki etmedi. Eminim benden daha çok korkuyordur ölmekten. İlgi için içimden geçiyorlar kısacası. Aynı ilginin onda birini istesem ya suratlar asılıyor ya da şımarıklıkla suçlanıyorum. Sonuncusuna hasta olduğum için hastaneye gittim dediğimde "sen de biraz abartmışsın" dedi mesela. Ama sigara içmemden nefret ediyor. Üçü de gitmemden deli gibi korkuyordu içten içe.ya hepimizin hayatına ara sıra saçma insanlar isabet eder
10 sevgilin olmuştur, 3 tanesi sorunludur manyaktır bişidir olabilir yani denk gelebilir
ama sende 3 kişi olduysa atıyorum 3ü de aynı özelliklerdeyse yani
devamlı aynı tiplerle aynı döngüler yaşamak senden kaynaklı bi durumdur
tek başına aşabileceğini sanmıyorum acilen bi destek alman lazım bununla alakalı
farkında olman güzel
bence farkındalığını artırmak için kendince bazı çıkarımlar yapabilirsin alacağın desteğin daha verimli olması adına
mesela bu saydığın tiplerde seni en çok cezbeden özellik neydi ?
bu insanlarla bişeyleri devam ettirmene sebep olan şey neydi ?
al eline bi kağıt kalem, her birini tek tek yaz
hepsinin isminin altına onlarla alakalı bildiğin detayları , özellikleri, gözlemlerini yaz
iyi ve kötü bütün taraflarını yaz hepsinin
Ben küçükken çok iyiydi. Sonra bozuldu. Şu an pek iletişimimiz yok.Babanizla iliskiniz nasil cok ozel olmayacaksa?
2 tanesinin ortak noktası başta çekimser ve efendi durmalarıydı. Masum duruyorlardı baya. Üçünün ortak noktası pasif ya da olmayan baba ve annenin hayatlarında daha etken olması. İlişki başlarken hep kendilerini acındırıyorlar. Konu bir şekilde onların hastalıklarına, aile hayatlarına ya da kötü eski ilişkilerine geliyor. Ben diğer insanlarda hiç erkeğin sürekli acınası olup kadının yatıştırmaya çalıştığı bir ilişki dinamiği görmedim. Sadece anne ve babamın ilişkisi böyleydi. Annem hep öğüt verir, babamı insanlara karşı uyarır şöyle yap böyle yap diye uzun uzun konuşurdu. Babam da sessiz sessiz dinler kafa sallardı. Çocukken bu durumu garipsediğimi hatırlıyorum. Başta bana karşı çok kibarlar, sonra değersizleştirici. Sürekli bir çocuğu dizginlemeye çalışırmış gibi hissediyorum zamanla. Mesela biri durmadan intihar etmek istediğinden falan bahsederdi. Tabii ki etmedi. Eminim benden daha çok korkuyordur ölmekten. İlgi için içimden geçiyorlar kısacası. Aynı ilginin onda birini istesem ya suratlar asılıyor ya da şımarıklıkla suçlanıyorum. Sonuncusuna hasta olduğum için hastaneye gittim dediğimde "sen de biraz abartmışsın" dedi mesela. Ama sigara içmemden nefret ediyor. Üçü de gitmemden deli gibi korkuyordu içten içe.
Bence profesyonel bir yardim alsaniz cok iyi olur gibi surekli ayni profildeki insanlari bulmanizBen küçükken çok iyiydi. Sonra bozuldu. Şu an pek iletişimimiz yok.
2 tanesinin ortak noktası başta çekimser ve efendi durmalarıydı. Masum duruyorlardı baya. Üçünün ortak noktası pasif ya da olmayan baba ve annenin hayatlarında daha etken olması. İlişki başlarken hep kendilerini acındırıyorlar. Konu bir şekilde onların hastalıklarına, aile hayatlarına ya da kötü eski ilişkilerine geliyor. Ben diğer insanlarda hiç erkeğin sürekli acınası olup kadının yatıştırmaya çalıştığı bir ilişki dinamiği görmedim. Sadece anne ve babamın ilişkisi böyleydi. Annem hep öğüt verir, babamı insanlara karşı uyarır şöyle yap böyle yap diye uzun uzun konuşurdu. Babam da sessiz sessiz dinler kafa sallardı. Çocukken bu durumu garipsediğimi hatırlıyorum. Başta bana karşı çok kibarlar, sonra değersizleştirici. Sürekli bir çocuğu dizginlemeye çalışırmış gibi hissediyorum zamanla. Mesela biri durmadan intihar etmek istediğinden falan bahsederdi. Tabii ki etmedi. Eminim benden daha çok korkuyordur ölmekten. İlgi için içimden geçiyorlar kısacası. Aynı ilginin onda birini istesem ya suratlar asılıyor ya da şımarıklıkla suçlanıyorum. Sonuncusuna hasta olduğum için hastaneye gittim dediğimde "sen de biraz abartmışsın" dedi mesela. Ama sigara içmemden nefret ediyor. Üçü de gitmemden deli gibi korkuyordu içten içe.