- 26 Temmuz 2010
- 2.035
- 1.202
Canım neden yanlış anlayayım ama ben zaten uzun süredir tedavi görüyorum. Diğer hastalığım başladığı zaman dr aynı zamanda psikiyatr a da göndermişti destek olsun diye. Yani bu benim ilaç almış halim.
Bir arkadaşıma yazdığım mesajı size de kopyalayayım...
"Bİr şeyler yapmak istiyorum ama ne yapabileceğimi de bilemiyorum.
Herkes farklı bir şey söylüyor.
Kİmi "biraz bırak kendi haline, sensizliği hiç yaşamadı bırak duyguları mantığının üstüne geçsin" diyor (ki eşim mantık adamı ve kindar olduğundan biliyorum ki hep negatifleri düşünücek)
Kİmi "aşkta gurur olmaz, at adımını" diyor. (ki bunu yaptım iki gün önceki mailimde, gelen cevap buzzz gibi...
Yani anlayacağın darmadağın oldum. Karmakarışık oldum.
Annemler, kızım, babam anlamasın diye evde kendimi sıkıyorum.
İş yerindekiler anlamasın diye işte kendimi sıkıyorum.
Ancak nefes alamıyorum. Bas bas bağırmak istiyorum.."
yani olan biten herhangi bir şey yok.
Sadece bu belirsizlik beni yiyip bitiriyor.
Belki de ben diğer arkadaşlarım kadar (örnek tr_lelli, puncshe) güçlü değilim.
BU gelgitler beni mahvetti.
Etrafımdaki evliliklere bakıyorum.
"Neden yürümedi benimki? Bu kadar kötü bir eş miydim? bu kadar kötü bir insan mıyım? BU kadar mı çirkinim?" vs gibi binlerce soru geçiyor kafamda.
Sorunun bu olmadığını bilsem de.
Ayrıca son olayın baş kahramanı olan insanlarla aynı evde olmak daha da gurur kırıcı.
Onlara da bişey diyemiyorum ama bilenip duruyorum.
Aklımı kaçırmak üzereyim sanım....
babanlarla aynı evde olmak seni iyice öfkelendiriyor galiba
aslında annan babanda olsa eşinde olsa insanlara kırılmalarını önemsemeden içimizden geçenleri bi söyleyebilsek ne kadar rahatlarız