Çok özel birşeyi paylaşıyorum şu anda, hiçbir arkadaşım çevremdeki kimse bilmez bunu.
Lisedeyim, bir çocuk var karşı sınıfta.
Ölüyorum onun için ama nasıl anlatamam.
Eli ayağına dolaşmalar, onu görünce paniklemeler, kalbi güm güm atmalar...
Bacakları titremeler, içimde uçuşan kelebekler...
15 16 yaşlarındayım...
Çok aşığım işte derdim büyük.
Çocuk da bana karşı boş değil.
Kimseye yüz vermez, adam yerine koymaz ama iş bana gelince değişiyor.
Ben deliriyorum neden ilk adımı atmıyor artık diye.
Bende de adım atacak cesaret yok; iyiki de yokmuş bunu sonra anladım.
İşte ben bu çocuğa daha yakın olayım, çevresinde dolanayım diye onun sınıfındaki kızlarla arkadaş olmaya başlıyorum.
Artık sınıfa bol bol giriyorum tabi bu arada yıllar da geçiyor; hazırlık, lise1 bitiyor ve lise2nin 2. dönemine geliyoruz.
Başka bir sınıftan arkadaşım beni karşı sınıftan başka bir çocukla tanıştırıyor.
Ama aramızı yapmak amaçlı değil gerçekten dostça tanışıyoruz.
Bu yeni çocuk sayesinde ben karşı sınıfa daha da çok giriyorum ve aşık olduğum çocuk kıskanmaya başlıyor.
Ben hala aşığım ama duygularımda körelme var.
Bu arada yeni çocukla baya sıkı fıkı arkadaş oluyoruz hatta bütün yaz görüşüyoruz.
Tekrar okul açılıyor, lise sondayız artık öss telaşı var.
Yeni çocuk çok başarılı zaten bana bir sürü soru çözüyor.
Artık gece gündüz bu yeni çocukla iletişim halindeyim.
Konuşacak bir sürü konu var, beni anlıyor ki bir ergen asla kendisinin anlaşıldığını düşünmez
Her konuda hayata bakışımız aynı bu yeni çocukla.
Meraklarımız, zevklerimiz, heycanlarımız, hedeflerimiz.
Yeni çocuk ben ve bizi tanıştıran arkadaşımız artık ayrılmaz bir üçlüyüz.
Herkes bizi biliyor, aramızdan birine birşey olsa hemen diğerlerine haber veriliyor...
Derkeeeen lise bitiyor ve ben össden hemen sonra ailemle tatile gidiyorum.
Dönünce yeni çocuk bana duygularını itiraf ediyor.
Açık açık söylüyor:
Sana aşık değilim, ne hissediyorum inan bilmiyorum sadece sensiz çok mutsuz oluyorum diyor.
Düşünüyorum, önce kızıyorum en iyi arkadaşlarımdan biri bunu nasıl yapar diye.
Bu arada aşık olduğum çocuk sonunda adım atma çabalarına giriyor.
Ufak ufak mesajla şiir yollamalar başlıyor.
Heycanlanıyorum aslında ama aklım yeni çocukta; ne yapsa diye düşünüyorum.
Uzun bir kararsızlık döneminden sonra aşık olduğum değil de iyi anlaştığım yeni çocuğu seçiyorum.
İyi ki de öyle yapıyorum çünkü aslında için için ben de seviyorum onu.
Ama onun da dediği gibi bu aşka değil daha farklı bir sevgi.
Ama güçlü bir sevgi
Hiç ayrılmıyoruz hem de ne olursa olsun.
Rabbime binlerce şükür ki bir ay içinde de evleniyoruz
Evet insan yeni alışkanlıklar seçebilir.
En azından ben seçtim ve hayatımda verdiğim en mantıklı kararlardan biriydi.
Diğer çocuğa karşı hşssettiğim aşktı bence çünkü mantık sınırlarından çıkmıştım.
Ama nişanlıma karşı hissettiğim şey sevgi.
Biz en başından beri nedense birbirimizi 10 yıllık karı kocalar gibi seviyoruz.
Aşk yok ama çok güçlü bir sevgi var.
O kadar güçlü bir sevgi ki başka birine karşı hissettiğim o yoğun aşk yanında sıfır kaldı.
Demem o ki insan yreğini dinlemeli.
Orda tüm soruların cevapları var.
Kimisi aşkı seçer kimisi sevgiyi.
Kimisi de hem aşkı hem sevgiyi aynı adamda bulur.