yani bence degil. benim cevremdeki diger erkekler oyle degil en azindan. karsi cins olarak iliski anlaminda cok kisi tanimadim. esim ilk sevgilimdi ve evlendik.
akrabalarim arkadaslarim da boyle bir sey gormedim.
sorun esimin herseyi sormasi, soruya soru ile cevap vermesi. ilk yillar anlayisla karşılarken sonraki yillar tahammul edememeye basladim. bunu meslegimde de cok soru almamdan dolayi oluşan bir tahammulsuzluk olarak algiliyordum.
son iki yildir falan meslek degismim oldu. yani bunla alakasi yokmus. ve bu durum artik beni utandiriyor.
herkesi oldugu gibi kabullenmeye calisirim. esimin zeka problemi olsa ve bundan yapsa yine anlayışla karsilayacagim. kendi isiyle ilgili konularda yada ilgi alani olan konularda hic boyle degil.
ama bana gelince benle iletisime gelince nerdeyse aptala bagliyor. en basiti cekmeceden sunu ver desem hangi cekmece der. ortamda tek cekmece oldugu halde. yada cocugu banyo yaptiririm dolapta rafta havlu var verir misin derim raf ne der.
o kadar cok boyle sacma sapan sorulari oluyor ki delirmemek is degil.
bayram sebebiyle annemlerde kaldik. orda utandim artik resmen. zaten cok samimi iliskileri yok. cok sevmezler. bana layik gormemislerdi evlenirken. benim hatrim icin kabullendiler.
9 yildir evliyiz bu arada yeni de degil. orda mesela bir ara disari cikacakti. zil hangisi diye soruyor. 9 yildir ayni evdeler annemler. ve giris kat yani. en kotu cami tiklatsa yine kapı acilir. daha bir suru cekmece ornegine benzeyen sorular. yani aslinda ona hic bulasmamak gerekiyor. her isi kendin halledeceksin. boylece bu sorulara maruz kalmayabilirim. ama artik 2 cocuk var ve yetisemiyorum. her zaman yardımcıdir ben talep ettigim surece. ama gonulden yapmak istemezse bu sekilde sorularla beni yildirmak istiyor sanki. bilincli yapmasa da. yani yapmak istemiyorum dese daha kolay olacak hersey.
ee sen de isteme birsey diyorsaniz da. o zaman hayat arkadasliginin ne anlami var diye dusunuyorum. yani bazen gurur yapiyorum yada bıkıyorum. ona bulasmiyorum. ama yoruluyorum. zaten cok yorgunum. bu evlilik beni cok yordu. sosyal yasamimizda zaten birlikte takilmayiz. genelde ben yalniz takilirim. cunku mirin kirin eder. benim de canim sıkılacagina uzulecegime kendi haline birakiyorum. tatil e bile tek cocuklarla gittigim oldu. herseyi ayarlanmis odenmis tatile sadece tesrif etmek bile istemedi. isi bahanesiyle. bende annemle gittim onunla gidecegime. yani boyle zaten cogunluk yalniz oldugum bir evlilik. cocuklar konusunda da bir yere kadar dayanabiliyorum iste.
merak ettim tum erkekler boyle mi. babam abim boyle degil. ama iste onlar baba abi. koca olarak esleri daha iyi bilir. o yuzden sormak istedim.
akrabalarim arkadaslarim da boyle bir sey gormedim.
sorun esimin herseyi sormasi, soruya soru ile cevap vermesi. ilk yillar anlayisla karşılarken sonraki yillar tahammul edememeye basladim. bunu meslegimde de cok soru almamdan dolayi oluşan bir tahammulsuzluk olarak algiliyordum.
son iki yildir falan meslek degismim oldu. yani bunla alakasi yokmus. ve bu durum artik beni utandiriyor.
herkesi oldugu gibi kabullenmeye calisirim. esimin zeka problemi olsa ve bundan yapsa yine anlayışla karsilayacagim. kendi isiyle ilgili konularda yada ilgi alani olan konularda hic boyle degil.
ama bana gelince benle iletisime gelince nerdeyse aptala bagliyor. en basiti cekmeceden sunu ver desem hangi cekmece der. ortamda tek cekmece oldugu halde. yada cocugu banyo yaptiririm dolapta rafta havlu var verir misin derim raf ne der.
o kadar cok boyle sacma sapan sorulari oluyor ki delirmemek is degil.
bayram sebebiyle annemlerde kaldik. orda utandim artik resmen. zaten cok samimi iliskileri yok. cok sevmezler. bana layik gormemislerdi evlenirken. benim hatrim icin kabullendiler.
9 yildir evliyiz bu arada yeni de degil. orda mesela bir ara disari cikacakti. zil hangisi diye soruyor. 9 yildir ayni evdeler annemler. ve giris kat yani. en kotu cami tiklatsa yine kapı acilir. daha bir suru cekmece ornegine benzeyen sorular. yani aslinda ona hic bulasmamak gerekiyor. her isi kendin halledeceksin. boylece bu sorulara maruz kalmayabilirim. ama artik 2 cocuk var ve yetisemiyorum. her zaman yardımcıdir ben talep ettigim surece. ama gonulden yapmak istemezse bu sekilde sorularla beni yildirmak istiyor sanki. bilincli yapmasa da. yani yapmak istemiyorum dese daha kolay olacak hersey.
ee sen de isteme birsey diyorsaniz da. o zaman hayat arkadasliginin ne anlami var diye dusunuyorum. yani bazen gurur yapiyorum yada bıkıyorum. ona bulasmiyorum. ama yoruluyorum. zaten cok yorgunum. bu evlilik beni cok yordu. sosyal yasamimizda zaten birlikte takilmayiz. genelde ben yalniz takilirim. cunku mirin kirin eder. benim de canim sıkılacagina uzulecegime kendi haline birakiyorum. tatil e bile tek cocuklarla gittigim oldu. herseyi ayarlanmis odenmis tatile sadece tesrif etmek bile istemedi. isi bahanesiyle. bende annemle gittim onunla gidecegime. yani boyle zaten cogunluk yalniz oldugum bir evlilik. cocuklar konusunda da bir yere kadar dayanabiliyorum iste.
merak ettim tum erkekler boyle mi. babam abim boyle degil. ama iste onlar baba abi. koca olarak esleri daha iyi bilir. o yuzden sormak istedim.