aileler tabiki hep çocuklarının rahatını,iyiliğini istediğinden evlenecekleri kişilerin, kendilerinin çocuklara verdikleri-veremedikleri hayattan daha rahat,iyi olmasını isterler..en doğal hakları da..kötülüğümüzü istemiyorlar sonuçta ama aşk 2 kişiliik..ve bu birliktelik ileriye dönükse hakikaten bir çift birlikte yaşamayı göze aldıktan sonra, hayatın zorluklarına da katlanıyor, karşılıklı sevgi,saygı,istek olsun yetiyor.. ama tabi bu zamanın erkekleri eskisi kadar sevdiğine sahip çıkabilen,sevgisinin arkasında durabilen yapıda olamadıkları,ilişkilerini uzun süreliden çok günlük ilişkilere bıraktıkları için bu söylediklerimin gerçekleşmesi ancak gerçek aşkın yaşanmasıyla olabilecek şeyler..
yine de iyi düşünmeliyiz kalbimiz, mantığımızın önüne geçtiğimizde herkesi ezip geçebiliriz, eğer ki karşımızdaki kişiye tam olarak güvenmiyorsak, olur da bu yolda bir zaman sonra bizi yarı yolda bırakacağına dair en ufak bir şüphemiz varsa eğer.. sakın ha ailemizi ezip geçmeyelim derim.. çünkü eninde sonunda iyi kötü ne yaşarsak yaşayalım yanımızda olacak olanlar ailemiz oluyor..
ben bunun tersi bir durum yaşadım ve ailemi tercih ettim.. ama yanılgılar da olmuyor değil
)
ailem kesinlikle karşı diye 4 senelik sevgilimden ayrıldım.yıllarca ona yaşattığım acının vicdan azabını çektim ve doğru düzgün bir birlikteliğim olamamıştı..çok aramıştım beni affettiğini duymak için ama bulamamıştım..5 sene sonra beni buldu son zamanların meşhur sitesinde..Ve çocuklarımıza vermeyi düşündüğümüz isimlerle açmış profilini..sadece konuşmak istiyorum demiş..sadece konuşmak..o ismi gördüğümde ben hüngür hüngür ağlamaya başladım..msn adresimi gönderdim. ve konuştuk beni 3 sene önce affettiğini söyledi.. affedildiğimi öğrendiğimde üzerimden nasıl bir yük kalktı anlatamam..evlenmiş tahmin ediyordum zaten ama çocuğu olduğunu öğrenince çok şaşırdım..ben vicdan azabımdan kurtulmuş olarak o konuşma ilk ve son oldu.. şimdi öyle rahat ki içim.. ondan hemen sonra biri girdi hayatıma
) o kadar rahatlamışım işte..
içimizi döküyoruz demişti ya birisi geçenlerde
) ben de hem abla nasihati vereyim hem de içimi dökeyim dedim.ailem şimdi çok pişman.. çünkü ondan sonra kimseyle ciddi bir düşüncem olmadı..zaten 2-3 yıl onu kalbimden sökmeye çalıştım..
şimdi kuş gibi hafifim..