Bunun için psikologa mı yoksa psikiyatriye mi gitmek gerekir ?

Lambrusco .!.:

Huzursuz bacak sendromu bende de vardi, stres ve kaygi yükselince sag olsun geri gelir hemen kendini gösterir Psikologun yaptigina da cok sasirdim insanlar mesleklerini sadece para kazandiklari bir arac olarak görmekten kurtulamadigi sürece bizler de kaliteli ve ayni zamanda uygun bir fiyata saglik haklarimizdan asla yararlanamayacagiz. Bence bu sorunu kendi kendine cözmeye calis o zaman. Ya da psikiyatrist hafif bir ilac veremeyecekse, o zaman paraya kiyip arastirip daha iyi bir psikologa gitmeyi de deneyebilirsin. Öte yandan hayal kirikligina ugramamak icin kendi psikologun kendin olmaya calissan? Tabi bunu basarmak da öyle kolay degildir ama... Benim birkac yakin dostum psikiyatristlik durumlari kendi kendilerine astilar. Ya da dedigim gibi iyi bir psikolog sart..

Dersleri de bu kadar hayatinin merkezine koymamaya calis. Hos öyle bir düzen icerisindeyiz ki sürekli kosmadan bir seyler elde edemiyoruz. Ama ben en son yasadigim bir hastaliktan sonra tamam dedim kendime, oldugu kadar, kendimi zorlamadan, normal notlar alarak da mezun olsam yeter bana. Sürekli basarili olmak icin cirpinmaktan kanatlarim koptu gercekten :) O kanatlar geri gelmeyecegine göre ucmaktan vazgectim sadece düzgün yürümeye adapte oldum, bilmem anlatabildim mi :)

Benim hastaligim sirasinda dinledigim bir hikaye vardi hayat felsefemi degistirdi : Bir gün karga dala tünemisken, bir kartalin gökten döne döne alcaldigini ve önündeki koyun sürüsünden kücük bir kuzu kapip göge yükseldigini görmüs, sonra düsünmüs kendi kendine demis ki benim kartaldan neyim eksik o da bir kus ben de, benim de kanatlarim var, ben de ucabiliyorum, sonra tutturmus ben de bir koyun kaldiracagim diye, sürünün üzerinde döne dururken, en besili koyunu secmis, saldirmis ama ne yazik ki penceleri koyunun belali yünlerine takilmis, coban da görüp kargayi bir kafesin icine atmis.

Genişletmek için tıkla...

mellyyyh .!.:

tatlım bende üniversiteye gidiyorum ve yoğun olup çok bunaldığım zamanlar oldu bu son bir ayda. Hem özel hayat hem okul derken psikolojik olarakta çöküntüye uğradım. Geceleri uyuyamaz olmuştum.Uyuyamamayı geç,göğsüm sıkışıyordu nefes alamıyordum.Kendi kendimden kurtulmak istiyordum. Hani insanın çevreden sıkıntı veren bir durumdan kaçması çok kolay fakat sıkıntı kendi içindeyse bu çok zor oluyor. Kendi kendinle baş etmek çok zor bir durum. Ben bunları daha yeni atlattım. Anlattıkların bana çok yakın geldi o yüzden sana yazmak istedim. Canım ben psikiyatrdan randevu aldım durumumu anlattım. Antidepresan verip durumu başından savdı. Psikolga yönlendirmesini beklemiştim ,çünkü bir insanla konuşmaya ihtiyacım vardı benim,antidepresanlarla duygularımı bastırıp uyuşturmaya değil. Neyse psikologa kendim gittim,dertleşmek sorunlarımı anlatmak gerçekten çok iyi geldi üzerimden bir yük kalktı. Sana da gitmeni öneririm. Fakat psikiyatrların o kolaya kaçarak yazdığı antidepresanlardan almamalısın. Böyle durumlarda insanların duygularını uyuşturmaya değil aksine ortaya çıkarıp kalıcı olarak yoketip iyileştirmeye ihtiyacı vardır.Bunuda ancak bilinçli uyuşmamış bir beyin sağlar. Ben kendimi iyileştirdim. Ve sanırım biraz kendine vakit ayırmalısın. Çok vaktin yoksa bile ne bileyim küçük zamanlar işte,çıkıp kendine yeni bir kitap almak bile mutlu edebilir. Kişisel gelişim kitaplarını böyle durumlarda seviyorum ben. İnsana umut verici arkadaş olabiliyor, kendi kendinin psikologu olabiliyorsun. Tabi doğru bir kitap seçimi olmalı. Çık biraz hava al dolaş kitaplar arasında bir gezin bu söylediğim tarzda kendine uygun olan bir tane al. :)

Genişletmek için tıkla...

allegraymis .!.:

sanirim obsesif kompulsif bozukluk hastaliginiz.tedavisinde ilacla psikoterapi oneriliyor ama basiniza gelen kotu seans i dusununce insanin icinden gitmek gelmez,sen git guven derdime care bulur belki diye icini ac gozyaslarini akit o sana mal gibi davransin.doktorluk gercekten saygin bir meslek(psikiyatr oldugunu varsaydim) ama bazilari hic haketmiyor o saygiyi
surekli gecmisi acma.gecmisi dusunme,endise hali,o dusunceden vazgecememe offf sizi cok iyi anliyorum.hayatinizin gergin anlarinda da ortaya cikip sacma dusuncelere kapilip bir de onu engellemek icin sacma oldugunu bile bile acaip davranislar da gosteriyorsaniz kesin okb.
huzursuz bacak sendromu demissiniz o kullandiginiz ilacin yanetkisi olabilir.ama zamanla gecer diye dusunuyorum.allah kimseyi akil sagligindan etmesin gecmis olsun

Genişletmek için tıkla...

tenesemisir .!.:

Anksiyetenin tanımı bu mu ?
Aklıma gelen şeyler artık halisinasyon derecesinde.. ( çok gerçekçi..

Genişletmek için tıkla...

siyahbeyaz2012 .!.:

Bence yaşın küçük psikiyatra gidip de ilaç kullanmaya başlamasan daha iyi olur..Bir psıkologla basla,eğer ağır bir
durum olarak görürse seni zaten yönlendirir..Çünki,psikiyatr ilaçlara başladığın zaman bir ömür bırakamıyorsun
boşver..Ben de üniv son yıl tez,sınavlar,sözlüler (düşün sözlü bile vardı bizde) nelerle uğraşıyordum tek başıma
kafayı yemiştim..Hiç sosyallik kalmamıştı,ama ancak öyle bitiyor son yıl da..Çabalamazsan da bitmiyor

Genişletmek için tıkla...