Bunun için psikologa mı yoksa psikiyatriye mi gitmek gerekir ?

tenesemisir

Her şey insanlar için
Kayıtlı Üye
27 Aralık 2012
1.983
440
373
Merhaba arkadaşlar,
benim sorunlarım var ve bunun için psikologa mı yoksa psikiyatriye mi gitmeliyim bilmiyorum. Yardımcı olursanız sevinirim. Benim sorunlarımı yaşayanlar varsa dertleşmek istiyorum.
Universite son sınıf öğencisiyim, yoğun ve stresli bi dönemdeyim. Çok ders çalışmam gerekiyor ve proje yetiştirmem lazım. Aslında son yıllarda derslerim hep böyle yoğundu. Ama şimdi konsantre olmakta zorlanıyorum ve ders çalışmak işkence haline geldi. Ama yine de uyumadığım her saniye ders çalışmak zorundayım. Eskiden kütüphaneye gider, saatlerce çalışırdım. Şimdi müzik veya bir dizi açık olmazsa çalışamıyorum. sebebi aklıma sürekli kötü şeylerin gelmesi. Sürekli evde bilgisayar başındayım, bakkala bile gitme lüksüm yok bugünlerde. Hocam sıkıştırıyor, ama ben evde dura dura kafayı yiyecem sanırım.
gelelim aklıma gelen kötü düşüncelere. Babamın anneme ve bana kötü davranması, bizi dövmesi, küçükken yaşadığım unutamadığım kötü olaylar, eski erkek arkadaşımın söylediği sözler, hocamın attıgı sinri bozucu mailler. Duyduğum sözler kulaklarımda çınlıyor, gördüğüm kötü olaylar gözümün önünden gitmiyor.
Isıtıp ısıtıp önüme koyuyorum yani.. Ama benim elimde değil.. Bugün ortaokulda yaşadığım kötü bir olay geldi aklıma, hem de o zamandan beri öyle çok üzüldüğüm kafamdan atamadığım bişey değil.. Ama sanki beynim kendi kendini kazıp nerde kötü hatıra varsa aklıma getiriyor. Bunalıyorum. Dizimi, müziğimi açıyorum ve ders çalışıyorum. Böyle halledebiliyorum ama yakında kafayı yiyecem diye korkuyorum ( Benim tedaviye ihtiyacım var.. Ne önerirsiniz ? Benim gibi olan var mı ?
 

psikiyatriye gidin bence. bu kadarlık bir anlatımla ne olduğunu bilmek zor psikolog ya da psikiyatrist de değilim sadece yüksek lisansımı yapmıştım bunlarla ilgili o yüzden bana anksiyete gibi geldi. yine de doktora gidin bir an önce sınavları çok etkiliyor çünkü bilirim. öğrenciyken benim de başıma gelmişti. kaygı ve stresin yoğun oldu dönemlerde hortlayan bir rahatsızlık. geçmiş olsun.
 
odaklandığın için böyle..kendini dinliyorsun belli..bir ara bana da olmuştu..tek çıkış yolu başka şeylerle uğraşmak..hobi falan..ayrıca psikiyatr derim..
 
son sınıfta olduğun için okulu zamanında bitireyim diye strese girmişsin.o zaman dilimi çok zordur.gelecek telaşı başlar vs.senin yaşadıklarını bizlerde yaşadık.ancak kendi durumunu en iyi sen bilirsin.eğer doktora gitmeliyim diyorsan önce psikologa gidersin.durumun hap kullanacak kadar ağır ise o seni psikiatri servisine yönlendirir.bu bir süreçtir.öyle yada böyle geçecek.müzik yada tv düşünmeni engellediği için onları açtığını düşünüyorum.ders çalışmanı engellemiyorsa açık da kalabilir.mimarlık mı okuyorsun?
 
cevaplar için teşekkür ederim arkadaşlar :)
Önce psikologa mı gideyim o zaman.. Yani durum psikiyatrilik gibi duruyor ama sanırım psikologun yönlendirmesi daha iyi olur.. Çok kötü bişey bu.. Beynim bana oyun oynuyor ve ben delirmek üzereyim.. Orta okulda yaşanmış bişey niye şimdi beni hırpalıyor, geçti bittiiii.. OF...
 
Anksiyetenin tanımı bu mu ?
Aklıma gelen şeyler artık halisinasyon derecesinde.. ( çok gerçekçi..
 
Son seneyi ben de çok sıkıntılı geçirmiştim, seninki büyük ihtimalle benim yaşadıklarımın ileri boyutu, ben de sürekli kötü şeyler düşünüyordum ders çalışırken dediğin gibi kötü anılar aklıma geliyordu, ama bunun nedenini bunalmış olmama veriyordum, bıkmış bir halde mutlu şeyler düşünemem ya şeklinde çok kafama takmamıştım. Kaygı seviyem o kadar yüksekti ki stresten bir ara geceleri kollarımı kaldıramaz hale geliyordum, yanıyorlardı, sonra bacaklarıma vurdu bacaklarım cayır cayır yanıyordu, sonra mideme vurdu, mideme sınav önceleri kramplar giriyor sabaha kadar uyuyamıyordum falan...

Şu an yüksek yapıyorum yine sağlığımdan olmaya başladım.

Psikiyatriste görünürseniz büyük ihtimalle ilaç verecektir bu da dersleri etkileyebilir. Psikolog ise hafif kalabilir. Psikolog ile başlarsanız belki psikiyatriye yönlendirir, ya da direk psikiyatrist ile görüşüp ilaç almak istemediğinizi ya da günlük aktivitilerinize etkisi olmayacak şeyler vermesini isteyebilirsiniz hatta terapi yönetimiyle aşma konusunda fikirlerini alabilirsiniz.


Kendinize çok fazla yüklenmemeye çalışın, her insanın belli bir sınırı varmış ben bunu anladım, sağlık bir kere elden gitti mi geri getirmesi mümkün olmayabiliyor. Kendiniz için de vakit ayırmayı ihmal etmeyin
 

Çok fazla detaya girmek istememiştim ama sanırım yazsam iyi olacak. Benim aslında psikolog, psikiyatri, ilaç hepsi var geçmişimde..
Geçen sene psikologa başlamıştım, fiyatı uygundu, bayağı gittim, bayağı anlattım ona. O da son seansimızda bundan sonra nasıl bir yöntem izleyeceğimizi anlattı.. Yani tam başlıyorduk ki ben bıraktım.. Çünkü son seansta bana bişey anlattırdı, çok ağladım, o kadar ağladım ki.. Süremiz doldu diyip ben hüngür hüngür ağlarken kapıdan geçirdi.. Yani o sıkıntı hep vardı içimde, ama bana anlattırınca, o dert kutusu açılınca, çok ağladım, bi şekilde teskin edilmem gerekiyordu.. Ve psikologum bunu yapmadı.. Psikolog arkadaşım değildi elbette, beni teskin etmek zorunda değildi.. Ama o aynı zamanda arkadaşım olmadığını, bunu anlatacağım biri olmadığını da biliyordu.. Çok kötüydüm arkadaşlar, şimdi olsa gene ağlarım ve bi daha gidemem. Çünkü o konuda sinirlerimi yatıştıramıyorum.. Hele de süremiz doldu diyip..
Neyse psikolog maceram böyle sonuçlandı.. Sonra ilaç kullanıcam dedim, bikaç ay sonra direk psikiyatriye gittim, o da 2 dakika ya dinledi ya dinlemedi.. Bizol (abizol ?) diye bi ilaç verdi. 1 ay kullandım, o bir ayın içinde hayatımdaki kötü şeyler listesinde zirveyi zorlayacak bir olay yaşadım, ve o olayın üstesinden sanırım ilaç sayesinde geldim. Ama ders çalışamaz oldum, hem uyutuyor hem de huzursuz bacak sendromu gibi bşey yaptı, sınavda bile 2 saat zor oturdum, çok iyi olduğum dersten çok kötü harf getirdim o ilaç yüzünden..
Annemin de baskıları eklenince, ilaca ikinci ay devam edemedim..
Şimdi yine psikologa gidip yine hüsranla sonuçlanan bir terapi dönemi istemiyorum..
İlaç kullanamam.. O huzursuz bacak beni çoook sinir ediyor.. O derslerimi daha da kötü etkiliyor..
Sağlık bir kere elden gidince gelmez biliyorum.. Keşke daha insanca koşullarda yaşama şansım olsa.. Kendim için ayırdığım tek vakit uyuduğum saatler, o konuda da Allahtan cömertim her gün en az 8 saat uyurum acımam :)
 

Merhaba arkadasım.. Ya öncelikle psikologun yaptıgına ben bile sinirlendim ayıp ya sen bu işi sırf para için mi yapıyosun arkadasım kaliteli hizmet vermek zorndasın.. neyse bunu yasamıssın bu senin için kötü bi tecrübe olmuş sana önerim ki su ki gidecegin doktor yada psikologu arastır sor herkese en iyisine gitmeye calıs. ve senin sorunların tamamen psikiyatrik. ama öyle güclü bi ilac vermesine de gerek yok bunu doktorunla konusabilirsin neticede ben bi öğrenciyim ona uygun şekilde hayatımın akışını aksatmayacak sekilde yardımcı olun dersen daha iyi olur. ha zaten artık psikiyatrlar psikologa yönlendiriyor seni, doktorundan ricada bulunursun seni bir de psikolog dinler. canım dini inancın nedir bilmiyorum ama, manevi sıkıntıların üstesinden en çok NAMAZ gelir. ibadete yönel, Kuran oku tefsir oku. ve bunların hepsinin gecici dünyevi eziyet ve İMTİHAN oldugunu sakın ama sakın unutma..
 

Cevabın için teşekkür ederim.. Gerçekten günlük hayatı etkilemeyecek ilaç var mıdır ? ben bu konuda şüpheliyim.. Üstelik annem de ilaç kullanmamı hiç istemiyor, onun baskısı yüzünden isteksizlik var içimde.. Ama aynı zamanda ihtiyacım olduğunu da düşünüyorum.. Gittiğim psikiyatri psikologa yönlendirdi evet ama o da 'biraz fazla uzatmamış mısın bu olayı' dedi :) Bunu annem de söylüyor, psikologun yorumları ve önerileri bence biraz daha farklı olmalı.. Tabi kızdım mı, hayır çünkü ben o kadına sırf gitmiş olmak için gidiyordum, zaten 10 dakika muhabbet edip çıkıyordum. Bana ilaç verildi diye yönlendirildim ama ne kadın beni salladı ne de ben onu.. O yüzden önce psikiyatri değil de psikolog ayarlamalıyım diye düşündüm şimdi.. Uf kime soracağımı da bilmiyorum..
İman konusuna gelince, senin şanslı oldugunu düşünüyorum, keşke ben de HALA inanıyor olsam.. O zaman yaşadıklarım için bi derece teskin olurdum ve güzel günler için umutla dua edebilirdim.. Ama dua eden ellerimi kapayalı çoooook oldu...
 
Bir çeşit takıntı bence seninki, pskiyatriste gitmelisin ama ilaç verecektir. Biraz kafaya takmamayı öğrenmek gerekiyor.
 
Canım ,zor şeyler geçirmişsin ,yoğun bir dönemdesin ,kolaylıklar dilerim

öncelikle bir psikiyatr a gitmelisin ,normal hayatını etkilemeden odaklanmanı sağlayacak ilaçlar verecektir ve bu dönemde eş tedavi olarak psikolog önerir sana ,psikolog konuşmak farklı birgörüş almak için iyi ...
 

Öyle bi ilac vardır mutlaka cünkü ben bundan 2 ay öncesine kadar bi depresyon gecirdim doktorum bana cipralex adında bi ilaç yazdı ilaç bana hem cok iyi geldi hemde bırakırken falan hiç sorun yasamadım. sen doktoruna danıs onu güzelce.. ve o psikologun da okudugu yıllara emeklerine yazıklar olsun bıraksın bu işi yapmasın hatta.... canım benim bu konuda aslında yorum yapmak istemezdim sonucta ne sen beni tanıyosun ne ben seni hayatına müdahale etmek istemiyorum lütfen beni yanlıs anlama ama ALLAH sevmediği kuluna asla elem keder vermezmiş. sevdiklerine ise o kadar dertlere sorunlara bogarmıs ki bana dua etmeyi bırakmasınlar benimle baglarını koparmasınlar diye.. Dünya gecici 1 saat sonrasına garantimiz yok hiçbir şey içinde gec değil kalk yüzünü yıka ve bu gece içten bir sekilde dua et içinin nasıl huzurla kapladıgını göreceksin.. bu yazdıklarımı dikkate almak zorunda değilsin tabii ama ben söylemek istedim cünkü dertlerin cogu manevi eksiklikten kaynaklanıyor.. bahtın ve yolun acık olsun umarım mutlu olursun hep canım...
 

ilaç konusunda bana umut verdin, teşekkür ederim, ilacın adı aklımda, doktora bunu bir söyleyeyim :)
Umarım bu kez psikolog konusunda yüzüm güler..

Dediğim gibi ben bu inanç meselesini kendi kendime halledemedim, yitirdim. Bir başka akıla danışayım dedim ama o da olmadı. Sanırım beni çok seviyordu, neyse..

Yaklaşımın çok hoşuma gitti, dilerim Allah'tan sen de hep mutlu ol :)
 

aklımda çok soru işareti var, en son psikologa gittiğimden beri daha fazla sorunla yüzleştim ve bunları konuşmak istiyorum aslında ama dediğim gibi güvenebileceğim bi psikolog olması lazım.
Geçen sene bi arkadaşımla konuşmuştum, benim gittiğim yerde başka bir psikolog ile görüşmüştü o, ve onlar saati hiç önemsemeden seans yaparlarmış ve o psikologunu çok severdi. Keşke onun konuştuğu psikolog ile konuşsaydım ama yapacak bişey yok..
Önce psikiyatr değil de psikolog bulayım diyorum o yüzden, o beni bir psikiyatriye yönlendirsin..
 

Arkadaşım öncelikle geçmiş olsun. Kendine yüklenme bu kadar, zor şeyler yaşamışsın hep onların etkileri bunlar telaşlanacak bişey yok bence. Önce psikoloğa gitmen gerekiyor onlar yönlendiriyor seni diye biliyorum ben. Ama araştır soruştur ilgili birini bulmaya çalış. Geçici bir dönem bu içini ferah tut arkadaşım
 

teşekkürler cancağzım :) umarım geçer.. Ama kesinlikle dışardan bir yardıma ihtiyacım var..
soruşturucam çevreme, ama bulamazsam yeni konumun başlığı 'psikolog önerileriniz ??' olacak..
 
Ravza teşekkürler mesajın için.. Ben foruma pek girmediğimden henüz özel mesaj atamıyorum..
 
Huzursuz bacak sendromu bende de vardi, stres ve kaygi yükselince sag olsun geri gelir hemen kendini gösterir Psikologun yaptigina da cok sasirdim insanlar mesleklerini sadece para kazandiklari bir arac olarak görmekten kurtulamadigi sürece bizler de kaliteli ve ayni zamanda uygun bir fiyata saglik haklarimizdan asla yararlanamayacagiz. Bence bu sorunu kendi kendine cözmeye calis o zaman. Ya da psikiyatrist hafif bir ilac veremeyecekse, o zaman paraya kiyip arastirip daha iyi bir psikologa gitmeyi de deneyebilirsin. Öte yandan hayal kirikligina ugramamak icin kendi psikologun kendin olmaya calissan? Tabi bunu basarmak da öyle kolay degildir ama... Benim birkac yakin dostum psikiyatristlik durumlari kendi kendilerine astilar. Ya da dedigim gibi iyi bir psikolog sart..

Dersleri de bu kadar hayatinin merkezine koymamaya calis. Hos öyle bir düzen icerisindeyiz ki sürekli kosmadan bir seyler elde edemiyoruz. Ama ben en son yasadigim bir hastaliktan sonra tamam dedim kendime, oldugu kadar, kendimi zorlamadan, normal notlar alarak da mezun olsam yeter bana. Sürekli basarili olmak icin cirpinmaktan kanatlarim koptu gercekten :) O kanatlar geri gelmeyecegine göre ucmaktan vazgectim sadece düzgün yürümeye adapte oldum, bilmem anlatabildim mi :)

Benim hastaligim sirasinda dinledigim bir hikaye vardi hayat felsefemi degistirdi : Bir gün karga dala tünemisken, bir kartalin gökten döne döne alcaldigini ve önündeki koyun sürüsünden kücük bir kuzu kapip göge yükseldigini görmüs, sonra düsünmüs kendi kendine demis ki benim kartaldan neyim eksik o da bir kus ben de, benim de kanatlarim var, ben de ucabiliyorum, sonra tutturmus ben de bir koyun kaldiracagim diye, sürünün üzerinde döne dururken, en besili koyunu secmis, saldirmis ama ne yazik ki penceleri koyunun belali yünlerine takilmis, coban da görüp kargayi bir kafesin icine atmis.
 
Son düzenleme:
tatlım bende üniversiteye gidiyorum ve yoğun olup çok bunaldığım zamanlar oldu bu son bir ayda. Hem özel hayat hem okul derken psikolojik olarakta çöküntüye uğradım. Geceleri uyuyamaz olmuştum.Uyuyamamayı geç,göğsüm sıkışıyordu nefes alamıyordum.Kendi kendimden kurtulmak istiyordum. Hani insanın çevreden sıkıntı veren bir durumdan kaçması çok kolay fakat sıkıntı kendi içindeyse bu çok zor oluyor. Kendi kendinle baş etmek çok zor bir durum. Ben bunları daha yeni atlattım. Anlattıkların bana çok yakın geldi o yüzden sana yazmak istedim. Canım ben psikiyatrdan randevu aldım durumumu anlattım. Antidepresan verip durumu başından savdı. Psikolga yönlendirmesini beklemiştim ,çünkü bir insanla konuşmaya ihtiyacım vardı benim,antidepresanlarla duygularımı bastırıp uyuşturmaya değil. Neyse psikologa kendim gittim,dertleşmek sorunlarımı anlatmak gerçekten çok iyi geldi üzerimden bir yük kalktı. Sana da gitmeni öneririm. Fakat psikiyatrların o kolaya kaçarak yazdığı antidepresanlardan almamalısın. Böyle durumlarda insanların duygularını uyuşturmaya değil aksine ortaya çıkarıp kalıcı olarak yoketip iyileştirmeye ihtiyacı vardır.Bunuda ancak bilinçli uyuşmamış bir beyin sağlar. Ben kendimi iyileştirdim. Ve sanırım biraz kendine vakit ayırmalısın. Çok vaktin yoksa bile ne bileyim küçük zamanlar işte,çıkıp kendine yeni bir kitap almak bile mutlu edebilir. Kişisel gelişim kitaplarını böyle durumlarda seviyorum ben. İnsana umut verici arkadaş olabiliyor, kendi kendinin psikologu olabiliyorsun. Tabi doğru bir kitap seçimi olmalı. Çık biraz hava al dolaş kitaplar arasında bir gezin bu söylediğim tarzda kendine uygun olan bir tane al. :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Ölen duygularım, yeniden dirilir mi ?
2 3 4
Yorumlar
61
Görüntüleme
5K
Buket_Turk
B
A
Kendimi değersiz ve yalnız hissediyorum
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
25K
Keyfinbilir
D
Aldatılmayı hakettim mi?
4 5 6
Yorumlar
111
Görüntüleme
26K
toranj
Yaşadıklarımı anlamlandıramıyorum: eski sevgilim narsist miydi?
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
28K
ZemheriPoyraz
H
aile içi ileşimsizlikte son nokta..
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
3K
Busonolsunbuson
B
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…