okurken farkında olmadan kendimi senin yerine koydum,tüylerim ürperdi,kanım dondu,kendimi sahipsiz hissettim.
kimbilir sen neler yaşadın o anmafoldumben
peygamberimiz bile demiş,sana zarar veren insandan uzak dur diye
sana ablanla küs kal asla konuşma diyemem,ama kendini korumak istiyorsan herhangi bir arkadaşınmış gibi gör,fazla değer verme.
ya benim kocam kardeşime bunu yapsa boşarım isterse on çocuğum olsun,ben kendim şikayetçi olurum kardeşimden önce,ona kıyamam ben ama ablan sana kıymış...
dayak atan enişten belki ama ablanda en az onun kadar suçlu,insan kendi kardeşini korumazmı.
sana bunu 4 çocuk ablası olarak,objektif düşünerek yazıyorum,sakın geri adım atma
ayrıca şikayet etmemen büyük hata,o hayvan sana acımamış,sen annesine neden acıyorsunki,o da bir anne,kendi evladına bunu yapsalar o da susarmıydı!!
benim annemde ablalarıyla küs (ablalarının anneleri farklı)
o kadar kötü olaylar olduki,yıllardır konuşmuyorlar,biri daha yeni kanser olmuş kemoterapi görüyo,dedem hergün arayıp yalvarıyor anneme ''ablana hakkını helal et,bi ara durumunu sor'' diye ama annem hergün reddediyor.yapılanlar unutulmaz..ki benim annem inançlı bir insandır hak helalliğini naza falan çektiği yok.
senin böyle bir durumun yok.sadece demek istediğim bazen insanın kendi ablası bile el gibi davranabiliyor,lütfen anne baba abladan herkesten önce kendi iyiliğinizi,sağlığınızı düşünün.kendi benliğinizden ödün vermeyin