- 19 Mart 2015
- 2.114
- 1.831
- Konu Sahibi PapatyamsiHatun
- #1
EDİT : Şunu eklemezsem içimde kalacak. Belki bi yorumunuz olur bunun içinde. En son konuşurken işte, birden telefonu kapatmam lazım deyip çat diye kapatmıştı. Yazıp sordum nolduğunu. " yanıma geldiler yaa" falan dedi. Sonra kimin geldiğini sorup anlamaya çalıştım. Sanane falan diye karşılıklar verdi. Sonrasında " belki aralarında kızlar vardı, belkide her zamanki arkadaşların geldi, ama sen eskiden olsa onların yanındada devam ederdin konuşmana, demek ki arkamdan konuşup dedikodumu yapmışsın, ama merak etme ben tutup senin arkandan konuşmayacağım. " dedim.
Arkandan konuştum veya konuşmadım falan demedi bu mesajımdan sonra. Artık aralarında kızlar varmıydı yokmuydu yanına kimler geldi onuda bilmiyorum.
( çalışıyor, mola arası yaşandı bunlar. Yada yemekten sonra, tam hatırlamıyorum. Ama iş arkadaşlarının yanında telefonu sert bi sesle ne var diye açışıda arkamdan konuştuğunu düşündürttü bana. Tabi arkamdan atıp tutunca yanlarında davranış şeklinide sözleriyle paralel tuttu. ) Arkamdan konuşabilecek bi karaktere sahip adama 2 yıl boyunca aşık olduğuma inanmak istemiyorum. dediğim gibi artık vazgeçmişliğimin verdiği bi bütün bunları geride bırakma hissi var. Yani bitti artık bu yaşananlar ne değiştirir. Size anlatıp yorum alınca daha iyi hissediyorum sadece.
Ay çok uzattım yine
Selam kızlar.
Çok detaylandırmayıp direkt dert ettiğim konuyu açacağım size.
Eski erkek arkadaşımla konuştuk bugün biraz daha. Ama yalvar yakar. Yani resmen yalvardım son kez konuşabilmek için.
Gururum o kadar incindi ki anlatamam size. Aynı zamanda kalbimin kırıkları zaten apayrı bi durum. Ama bana davranışları sonucunda bende ondan vazgeçtim.
Pişmanmıyım yalvardığım için konuşmak için, hayır değilim. Eğer yapmasaydım belkide şuan hala kafamda binlerce düşünce olacaktı. Ama artık yok. Beni sevmiyor yani, her halinden belli, artık daha fazla kaldıramayacak duruma geldim davranış şeklini, gidiyorum dedim hoşçakal dedi bende hoşçakal dedim böylece sonlandı son konuşmamız. Akıl verirken kolay ama yaşarken zormuş bunuda görmüş öğrenmiş oldum. Her neyse.
Şimdi benim sorunum şu kızlar;
Ben bu adamdan vazgeçtim sonunda. Yani hani ağladım iç çektim kıvrandım durdum ama sonunda bana davranış şekliyle benide vazgeçirdi. Fakat içimi yiyen bi durum var. Sosyal medya hesabı kullanmıyor bu adam. Ama sözde kullanmıyor. Ben artık inanmıyorum kullanmadığına. Benden gizli yaptığını düşünüyorum. Yakın arkadaşımdan rica ettim saçma sapan bi program var swarm mı ne. Ona baktı orda ekli kızlara baktı benim için. İğrenç iğrenç tuhaf alakasız ordan burdan bi sürü kız var. Bence instagramda kullanıyor gizli gizli ordanda bi sürü kızı takip ediyor. ( çok olay yaşadık ordan tahmin ediyorum instagram olayını )
Bunlar benim içimi kemiriyor. Yani yediremiyorum kendime böyle bi durumu. Tuhaf hissediyorum, nasıl desem, ne pis adammış bu hissi gibi bi şey. Yada pislik ona buna sarkıyo hissi gibi bi şey. Yada ben bununla konuşmaya çalışırken acaba ne haltlar yiyodu hissi. Ya böyle garip garip tuhaf bi sürü his. Hani yani vazgeçişimi, hayal kırıklıklarımı bile adabıyla yaşayamıyorum bu düşüncelerim ve tahminlerim yüzünden.
Ben bundan bu düşüncelerden kurtulmak istiyorum artık.
Napmalıyım, kendimi nasıl telkin etmeliyim, kafamdan bunları nasıl atmalıyım bilmiyorum. Şu dönem iş uğraş falanda yok. Okul yok bi şey yok eylüle ekime kadar falan. Yani zor geçiyo zaman. Haliyle düşünmek içinde bol bol zamanım oluyor. Sırf onu kafamdan uzak tutmak için bu düşüncelere kapılmamak için yanlış bi şeyler yapmakta istemiyorum açıkçası. Umarım derdimi anlatabilmişimdir.. Bana akıl fikir verin
Edit: swarmı ona sormuştum, çok önceden kullanıyordum artık kullanmıyorum demişti. Ama şahsen ben inanmadım cevap veriş şeklinden. Önce bi ne alaka nerden çıktı falan oldu çünkü.
Arkandan konuştum veya konuşmadım falan demedi bu mesajımdan sonra. Artık aralarında kızlar varmıydı yokmuydu yanına kimler geldi onuda bilmiyorum.
( çalışıyor, mola arası yaşandı bunlar. Yada yemekten sonra, tam hatırlamıyorum. Ama iş arkadaşlarının yanında telefonu sert bi sesle ne var diye açışıda arkamdan konuştuğunu düşündürttü bana. Tabi arkamdan atıp tutunca yanlarında davranış şeklinide sözleriyle paralel tuttu. ) Arkamdan konuşabilecek bi karaktere sahip adama 2 yıl boyunca aşık olduğuma inanmak istemiyorum. dediğim gibi artık vazgeçmişliğimin verdiği bi bütün bunları geride bırakma hissi var. Yani bitti artık bu yaşananlar ne değiştirir. Size anlatıp yorum alınca daha iyi hissediyorum sadece.
Ay çok uzattım yine
Selam kızlar.
Çok detaylandırmayıp direkt dert ettiğim konuyu açacağım size.
Eski erkek arkadaşımla konuştuk bugün biraz daha. Ama yalvar yakar. Yani resmen yalvardım son kez konuşabilmek için.
Gururum o kadar incindi ki anlatamam size. Aynı zamanda kalbimin kırıkları zaten apayrı bi durum. Ama bana davranışları sonucunda bende ondan vazgeçtim.
Pişmanmıyım yalvardığım için konuşmak için, hayır değilim. Eğer yapmasaydım belkide şuan hala kafamda binlerce düşünce olacaktı. Ama artık yok. Beni sevmiyor yani, her halinden belli, artık daha fazla kaldıramayacak duruma geldim davranış şeklini, gidiyorum dedim hoşçakal dedi bende hoşçakal dedim böylece sonlandı son konuşmamız. Akıl verirken kolay ama yaşarken zormuş bunuda görmüş öğrenmiş oldum. Her neyse.
Şimdi benim sorunum şu kızlar;
Ben bu adamdan vazgeçtim sonunda. Yani hani ağladım iç çektim kıvrandım durdum ama sonunda bana davranış şekliyle benide vazgeçirdi. Fakat içimi yiyen bi durum var. Sosyal medya hesabı kullanmıyor bu adam. Ama sözde kullanmıyor. Ben artık inanmıyorum kullanmadığına. Benden gizli yaptığını düşünüyorum. Yakın arkadaşımdan rica ettim saçma sapan bi program var swarm mı ne. Ona baktı orda ekli kızlara baktı benim için. İğrenç iğrenç tuhaf alakasız ordan burdan bi sürü kız var. Bence instagramda kullanıyor gizli gizli ordanda bi sürü kızı takip ediyor. ( çok olay yaşadık ordan tahmin ediyorum instagram olayını )
Bunlar benim içimi kemiriyor. Yani yediremiyorum kendime böyle bi durumu. Tuhaf hissediyorum, nasıl desem, ne pis adammış bu hissi gibi bi şey. Yada pislik ona buna sarkıyo hissi gibi bi şey. Yada ben bununla konuşmaya çalışırken acaba ne haltlar yiyodu hissi. Ya böyle garip garip tuhaf bi sürü his. Hani yani vazgeçişimi, hayal kırıklıklarımı bile adabıyla yaşayamıyorum bu düşüncelerim ve tahminlerim yüzünden.
Ben bundan bu düşüncelerden kurtulmak istiyorum artık.
Napmalıyım, kendimi nasıl telkin etmeliyim, kafamdan bunları nasıl atmalıyım bilmiyorum. Şu dönem iş uğraş falanda yok. Okul yok bi şey yok eylüle ekime kadar falan. Yani zor geçiyo zaman. Haliyle düşünmek içinde bol bol zamanım oluyor. Sırf onu kafamdan uzak tutmak için bu düşüncelere kapılmamak için yanlış bi şeyler yapmakta istemiyorum açıkçası. Umarım derdimi anlatabilmişimdir.. Bana akıl fikir verin
Edit: swarmı ona sormuştum, çok önceden kullanıyordum artık kullanmıyorum demişti. Ama şahsen ben inanmadım cevap veriş şeklinden. Önce bi ne alaka nerden çıktı falan oldu çünkü.
Son düzenleme:
