Kızlar burnuma doktorun verdiği masajları yaparken sağ tarafından tık diye bir ses geldi.. Görünürde bişey yok ama elimle çok hafif dokunduğumda sağ burun kanadımdan hafif hafif tıkırt diye ses çıkıyor solda aynı şey yok.. Doktora gösterdim bugün, bişey yok dedi.. Hoş o zaten herşeye öyle söylüyo.. Daha önce buna benzer bişey yaşayan var mı.. sizce birşey olmuş mudur?( bantlardan gözükmüyor ama resmen hissediyorum doktoru inandıramadığım tıkırtıyı.. :18:
yazdım ya geçen gün bu forumda gördüm bir kardeşimiz bin lira verip batmanda olmuş fıstık gibi olmuş
bence izmirde halis ünlü iyi bir doktor
geçen gün birisi daha yazdı böyle
başka biri de normal dedi
normalmiş yani :)
Kızlar bugün arkadaşım geldi, burnun 9. Güne göre çok iyi durumda gayet de güzel, ufacık evet ama bu kadar ufak bi burun anca senin gibi ufacık yüze olur zaten dedi:)) hatta bence sen zaten böyle doğmalıymışsun oh iyi yapmışsın valla dedi:)) çok mutluyummm...
limoncuk ve evhamlı ben yokken beni koruduğunuz için teşekkür ederim.. Arkadaşın isyan edesi gelmiş herhalde, asla onun anladığı tarzda birşey kastetmemiştim çünkü. Neyse ki editörler ilgilenmişler, üstünde durmaya değmez.
Ayrıca kızlar, hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim.. Öyle bir bunalımdaydım okudukça daha iyi hissediyorum artık.. Yalnız hissettiğim için olması gerekenden daha yoğun hissediyorum duygularımı.. İlaç gibi geldiniz bana sağolun..
Kızlar burnuma doktorun verdiği masajları yaparken sağ tarafından tık diye bir ses geldi.. Görünürde bişey yok ama elimle çok hafif dokunduğumda sağ burun kanadımdan hafif hafif tıkırt diye ses çıkıyor solda aynı şey yok.. Doktora gösterdim bugün, bişey yok dedi.. Hoş o zaten herşeye öyle söylüyo.. Daha önce buna benzer bişey yaşayan var mı.. sizce birşey olmuş mudur?( bantlardan gözükmüyor ama resmen hissediyorum doktoru inandıramadığım tıkırtıyı.. :18:
Kızlar bugün arkadaşım geldi, burnun 9. Güne göre çok iyi durumda gayet de güzel, ufacık evet ama bu kadar ufak bi burun anca senin gibi ufacık yüze olur zaten dedi:)) hatta bence sen zaten böyle doğmalıymışsun oh iyi yapmışsın valla dedi:)) çok mutluyummm...
burnunuzu kım yaptıı ama cok guzel olmussunuzz kı zaten guzelsınız esmer beyaz tenn muhtesemmm :))))
Kızlar, doktor ödemlerin inmesi için bant taktı. Bir hafta da böyle duracak.. Gözüm henüz alışmadı ama sanki biraz yapay duruyor:/ şişlikleri de var gerçi.. doktor burun kemiğinin dokununca acımaması lazım allah allah dedi çünkü acıyor.. hayırdır inşallah( bir de gülmeden değil ama gülünce bir tuhaf değil mi? gözüm alışmadığından mı böyle daha.. hele orda bantlar takılmadan aynayla baktım kendime yabancılaşmış gibi oldum böyle bi garip:// burnumun deliğinin arasındaki yere burun ucunu kaldırmak için destek eklemiş. Bu burun ucunun daha sonra düşmesini de engelliyomuş. Ama elleyince orda yabancı bir madde olduğu belli içim kalktı://
Eki Görüntüle 767804 Eki Görüntüle 767805 Eki Görüntüle 767806
Merhaba arkadaşlar,
Bu yazacaklarımı lütfen ameliyat olmayı düşünen herkes okusun.. Ben de ameliyat olmadan önce forumdan faydalanarak ameliyata hazırlık ve sonrası planlarımı yapmıştım. Umarım bir faydam dokunur sizlere..
Ben trakyalıyım ve trakyada bilirsiniz tipik fiziksel özellikleri sarışın yada kumral renkli gözlü olurlar. Sülaledeki tek kara kuru kız olarak çocukluğum boyunca cahil anlayışsız teyzelerin, kardeşlerim ve kuzenlerime ah bunlar çok güzel de bu kız kimin böyle çingene gibi dediklerine şahit olarak büyüdüm. Çevremde herkes beni kara kız diye çağırırdı. Ablalarımı çocukken kızdırdığımda bana karaköpek derdi. Burnumun ise kemiği düzgün olmasına rağmen uç kısmı nispeten büyüktü ve bununla da ilgili hep dalga geçilen oldum:) Annem bile beni bazen topuz burunlum yaptırıcam senin burnunu derdi. Ben ciddileşip evet yaptırıcam zaten bi büyüyeyim de dediğimde vallahi kırarım kafanı oranla buranla oynatırsan derdi. Okul hayatımda da arkadaşlarım hep senin burun kemğin çok şekillli yandan estetikli gibi ama önden geniş diyorlardı. Gel zaman git zaman, güzellik mevzusu büyüdüğümde komik gelen ama çocukken travma etkisi olan sözler nedeniyle takıntı haline gelmeye başlamıştı.
Ergenliğim bitip tam bir genç kız olduğumda kimse tanıyamıyordu beni, çirkin ördek yavrusu kuğu olmuştu artık:) Ancak gel gör ki 27 yaşıma geldiğimde artık makyaj yapmadan bakkala gidemez duruma gelmiştim. Birisi bana çirkin der korkusu duyuyordum sürekli ama bunu asla belli etmiyordum. En yakınlarım bile bilmez böyle bir kompleksim olduğunu. Süslü der geçerler, son derece kendine güvenli, kimsenin lafını takmaz olarak tanınırım çevremde.
Aynaya baktığımda, fotoğraflara baktığımda hemen burnuma bakıyordum. Dışarı çıkacaksam süslenmişsem yanımda kimse yoksa elimle burnumu düzeltip daha küçük olduğunu düşünüp iç geçiriyordum.Bekarken aile baskısı nedeniyle yaptıramazdım. Evlendiğimde ( 2yıl önce) eşim ben seni böyle seviyorum yaptırma, ben estetikli kadın istemiyorum dedi. Bana burnuma ayıcık burun, top burun diyen arkadaşlarım yaptırayım mı desem hemen ya saçmalama fıstık gibi burnun var derlerdi.. Şimdi ne mi oldu?
İnat edip eşimin, ailemin asla onaylamayacağı şeyi yaptım.. Bugün 4.günüm. Mutlu muyum? bunu söylemek için belki çok erken ama, hayır.. İçime öküz oturdu resmen, depresyondayım..
Doktorum sadece burun ucu yapacağını ve çok basit geçeceğini söyledi.(ki basit dediği tipplastynin ameliyat ve iyileşme aşamalarının normal rhinoplasty den hiçbir farkı olmadığını yaşayarak tecrübe ediyorum) Ama tam ameliyata girmeden önce son bakmaya geldiğinde ya senin burun kemiğin de eğriymiş ama onu kırmayayım şimdi yine de tek uç yapacağım dedi.. içime kurdu düşürdü.. Ben kurbanlık koyun gibi yattım. Ailemden ve eşimin ailesinden kimseye söylemedim.Yanımda sadece eşim vardı ve eşimde hiç onaylamadığı bir durum olması sebebiyle morali bozuktu.. Bu gibi durumlarda destek öyle önemli ki.. sakın birinin desteğini görmeden yapmayın çok zor..
İlk iki gün ölmek istedim.. Abartmıyorum.. Herkesten saklamanın verdiği vicdani ağırlığın yanında aynaya baktığımda allahım ben ne yaptım diye haykırmak geliyordu içimden.. 10 dk da bir bütün boğaz boşluğum kupkuru olup boğulmak üzere iken uyanıyordum ve burnumdaki tamponlar nedeniyle sadece bir damla su içebiliyordum. Ne hissettiğimi, ne de ağrımı belli edemezdim çünkü eşim görünürde yardımcı oluyor gibi gözükse de gözlerinden ne hale getirdin kendini dediğini anlıyordum. 2 kere buz getirse 3. ye mutfaktan öflemelerini duyuyordum ve hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordum. 2.günden itibaren bütün işlerimi yapmaya başladım. Bir de paşa efendiye sofra kuruyordum sinirli olmasın diye.. Üstüne bir de sinirlenmesini kaldıramazdım çünkü yemin ederim ölmek istiyordum..
3.gün tamponlarım alındı. Kısmen rahatlamıştım. Burnumdan yine tam olarak nefes alamıyordum ama aldığım minicik hava bile rahat su içmemi sağlıyordu. İçimden köpek gibi pişmanım diyip zamanı geri sarmak için canımı vermeye hazırken bir de eşime bu pisikolojimi belli etmemem lazımdı. Hizmette kusur ettiğim an eeh demeye hazırdı çünkü. O bana yaptırma demişti bi kere..
Forumdaki kızların yazdıklarından moralim düzelsin diye okuyayım dediğmde, ameliyattan öne okumadığım, okusam bile üstünde durmayıp geçtiğim yazılar dikkatimi çekmeye başladı. Bundan böyle hayatımda her an burnumda tekrar ameliyat olma ihtimalimin olacağı, burun çökmesi, düşmesi vb birsürü durumla karşılaşma ihtimalim olan bir hayat vardı artık önümde.. Ve ben bunu hiç düşünmemiştim..
Daha 27 yaşında böyle bir ihtimalle yaşamanın yanında birde yüzüme mini minnacık kalma ihtimali olan bir burnum var şimdi.. Atelli halinin altından büyüklüğü gözüküyor ve gayet normal bir büyüklük. Daha da küçüleceğini bilmek beni eritiyor.. Düşünmemeye çalışıyorum.. Bazen moralim düzeliyor, sonra eşimin bana baktığında yüzünün düştüğünü görmek benim kalbimi çok acıtıyor.. Daha aileme nasıl söyleyeceğimi bile bilmiyorum.. Çok yalnız hissediyorum..
Diyeceğim o ki, keyfi olarak bıçak altına yatacaksanız, buna gerçekten ihtiyacınız olup olmadığı ile takıntı olup olmadı hakkında ayrımınızı iyi yapın. Ben şuan eski fotoğraflarıma baktığımda inanamıyorum,bu muydu diyorum uğruna bana bunları hissettirecek kadar yapmak istediğim şey?
İyileşme sürecim sağlıklı beslenme ve vitamin desteği bilgim sayesinde iyi durumda. Ancak moralim sıfır.. Ufacık, kısacık bir burunla başbaşayım. Kırk psikoloğun yapamayacağını yaptı bu ameliyat bana. Şimdi doğal herşeyin en güzeli olduğunu görüyorum. Bizim yapacağımız düzeltmeler(!) ile Allah'ın yarattığı ahengi bozmamak gerektiğini görüyorum.. Sizin çok istediğiniz ufak hafif kalkık burun belki de dudak yapınıza,burun-dudak mesafenize, yanaklarınızın şekline uygun değildir. Ve bunu deneyerek görecek cesareti göstermek için önce, 'nasıl yaparlarsa yapsınlar yüzüm bundan daha kötü olamaz' diyecek durumda olmak gerekir, ki bu da sağlıklı bir ruh hali değildir.
Ancak düşünüyorum da, bu süreci yaşamasaydım ya birgün yine yaptıracaktım, ya da hayatım boyunca keşke yaptırabilsem diyecektim biliyorum kendimi. Çünkü takıntım vardı ve bunun takıntı olduğunu kendime bile itiraf edemiyordum. Diyeceğim o ki; "LÜTFEN KENDİNİZİ OLDUĞUNUZ GİBİ SEVİN.." Ben bu cümlenin güzelliğini 4 gün önceye kadar anlamıyordum...
Lütfen kendin ettin kendin buldun tarzında yorumlar yazıp egonuzu tatmin etmeye çalışmayın. Benim o zamanki ruh halimde olan kim olsa bunu yapabilirdi, fiziksel görünüş değil, ruh haliyle ilgili bir durum bu. Buraya psikolojimi rahatlatmak adına günlük gelişmeleri yazacağım, fotoğraflar ekleyeceğim. Birbirimizi motive edecek, hayata bağlayacak şeyler paylaşmanın kimseye zararı yok.. Ben kendimi çok güçlü bir kadın zannederdim.. Meğer bir burun yüzünden ölümü düşünebilecek kadar zayıfmışım.. Umarım geçicidir bu ruh halidir bu, Allah hepimize yardımcı olsun..
Kızlar Allah'a şükür ameliyatımın en zor günlerini sizlerin de desteğiyle atlattım.Bundan sonraki aşamalarda da Allah utandırmasın inşallah.. Bandajlarım çıktığı gibi ilk işim önceki ve sonraki hallerimin olduğu bir albüm hazırlamak..:)
Yaptıracak arkadaşlara tavsiyem, yanlarında kendilerine destek olacak birisi olamadan asla ameliyat olmasınlar. Çünkü bu ameliyatın iyileşme dönemi, insanı fiziksel ve ruhsal olarak yıpratan bir süreç. Mutlaka ama mutlaka size pozitif enerji veren, herşeyin güzel olacağını söyleyen, ilk 5 gün size bakan birileri olmalı ki sizin tek derdiniz "acaba güzel oldu mu?" olsun..
Ben ameliyatımı insanlar bana karşı çıkıp moralimi bozmasınlar ,beni daha çok panikletmesinler, dedikodumu yapmasınlar diye kimseye, aileme bile söylemedim. Ama bu kez ameliyatın fiziksel ve ruhsal olarak en ağır olduğu dönemde yapayalnız kaldım. Ameliyat olduğum akşamın sabahında ağlayarak kendi buzumu hazırlayıp yüzüme kendim koyuyordum. Eşim çok tahamülsüz bi insandı ve bu ameliyata da her zaman karşı çıkmıştı. Onun 'kendini ne hale getirdin' diyen bakışları, olumsuz cümleleri, benim suçluluk ve pişmanlık duygumu 10'a katladı. Üstüne bir de 'ben demiştim..' le başlayan cümleler duymamak için hizmette kusur etmemeye çalışıyordum, ameliyatın ertesi hem kendime bakıyordum hem de ikimize yemek hazırlayıp sofra kurup kaldırıyordum. Ben inatla kendimi ne hale getirdim diye içten içe perişan durumdayken, yorgunluktan ölüp yatmak uyumak isterken hiç birşey belli edemedim. Ne pişmanlığımı, ne üzüntümü, ne de yorgunluğumu. Sonuç olarak benim nekahat dönemimin en ağır günleri normalin bir kaç katı daha zor geçti.. Siz aynı hatayı yapmayın, destek olacak birini bulun ve kendinizi bu dönemde bol bol şımartın..
Birazdan kayınvalideye gidip gerçekleri anlatacağım, çünkü cuma günü bizi ısrarla yemeğe davet ediyor.. Cuma günü bandajları çıkarsam ve birşey olmamış gibi davransam sadece 3 gün bandajlı kalmış olacağım ve bu kadar sabretmişken bandajı çıkarıp da burnumun kötü bir hale gelmesini istemiyorum.. Yarın da anneme söyleyeceğim.. Boşuna kimseye söylememiş oldum belki ama en azında hem ameliyat öncesi moral bozucu şeyler duymaktan kurtuldum, hem de o mosmor şiş halimi görmemiş oldular buna da şükür. Gerçi kayınvalidemin bizim gelin estetik yaptırdı diye yedi sülaleye yaymasına engel olamayacağım ama napayım mecbur kaldım.. Yemek de yemek diye tutturdu....(( kızlar napsam yoksa açsam bandajı ve kimseye söylemesem mi yine..
Karar veremediğim için gitmedim kayınvalideye.. kızlar sizce bandajı erken çıkarmayıp söyliyim mi, yoksa bandajı çıkarıp söylemiyim mi.. gerçi eninde sonunda farkederler herhalde..
Kızlar Allah'a şükür ameliyatımın en zor günlerini sizlerin de desteğiyle atlattım.Bundan sonraki aşamalarda da Allah utandırmasın inşallah.. Bandajlarım çıktığı gibi ilk işim önceki ve sonraki hallerimin olduğu bir albüm hazırlamak..:)
Yaptıracak arkadaşlara tavsiyem, yanlarında kendilerine destek olacak birisi olamadan asla ameliyat olmasınlar. Çünkü bu ameliyatın iyileşme dönemi, insanı fiziksel ve ruhsal olarak yıpratan bir süreç. Mutlaka ama mutlaka size pozitif enerji veren, herşeyin güzel olacağını söyleyen, ilk 5 gün size bakan birileri olmalı ki sizin tek derdiniz "acaba güzel oldu mu?" olsun..
Ben ameliyatımı insanlar bana karşı çıkıp moralimi bozmasınlar ,beni daha çok panikletmesinler, dedikodumu yapmasınlar diye kimseye, aileme bile söylemedim. Ama bu kez ameliyatın fiziksel ve ruhsal olarak en ağır olduğu dönemde yapayalnız kaldım. Ameliyat olduğum akşamın sabahında ağlayarak kendi buzumu hazırlayıp yüzüme kendim koyuyordum. Eşim çok tahamülsüz bi insandı ve bu ameliyata da her zaman karşı çıkmıştı. Onun 'kendini ne hale getirdin' diyen bakışları, olumsuz cümleleri, benim suçluluk ve pişmanlık duygumu 10'a katladı. Üstüne bir de 'ben demiştim..' le başlayan cümleler duymamak için hizmette kusur etmemeye çalışıyordum, ameliyatın ertesi hem kendime bakıyordum hem de ikimize yemek hazırlayıp sofra kurup kaldırıyordum. Ben inatla kendimi ne hale getirdim diye içten içe perişan durumdayken, yorgunluktan ölüp yatmak uyumak isterken hiç birşey belli edemedim. Ne pişmanlığımı, ne üzüntümü, ne de yorgunluğumu. Sonuç olarak benim nekahat dönemimin en ağır günleri normalin bir kaç katı daha zor geçti.. Siz aynı hatayı yapmayın, destek olacak birini bulun ve kendinizi bu dönemde bol bol şımartın..
Birazdan kayınvalideye gidip gerçekleri anlatacağım, çünkü cuma günü bizi ısrarla yemeğe davet ediyor.. Cuma günü bandajları çıkarsam ve birşey olmamış gibi davransam sadece 3 gün bandajlı kalmış olacağım ve bu kadar sabretmişken bandajı çıkarıp da burnumun kötü bir hale gelmesini istemiyorum.. Yarın da anneme söyleyeceğim.. Boşuna kimseye söylememiş oldum belki ama en azında hem ameliyat öncesi moral bozucu şeyler duymaktan kurtuldum, hem de o mosmor şiş halimi görmemiş oldular buna da şükür. Gerçi kayınvalidemin bizim gelin estetik yaptırdı diye yedi sülaleye yaymasına engel olamayacağım ama napayım mecbur kaldım.. Yemek de yemek diye tutturdu....(( kızlar napsam yoksa açsam bandajı ve kimseye söylemesem mi yine..
nasıl gördün yaf :) ben tam çıkaramadım mozaiklerden :)
önerileriniz derken doktor ismi mi
sitede en çok ismi geçen doktorları yazayım sen o piti piti yap seç
emre ilhan
muhammed dilber
hüseyin altun
halis ünlü
cenk tokat
can kopal
bu sitede en çok gördüğüm ve öğrendiğim isimler
son 3 isim izmirde olduğu için kaldı aklımda
ilk üçü de istanbul
muhamemd dılberle huseyın altunu hıc duymadım sıtemızde bu ıkı doktora yaptıranlar kımler acaba fotolarına baksam barıs cakır ve teoman doğan arasında gıdıppp gelıyorum
tşk ederım yardımın ıcın cnm :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?