Ruh hastalıkları bölümüne konu acmıştım ama 1 insancik bile yazmadı
acaba yanlış yere mi yazdım diye buraya geldim
beni anlayan olur mu
bunda ne var ki demeyin çünkü ben bunalıma girdim
Arkadaşlar depresyona adım attım bence merkeze doğru koşarak ilerliyorum eşim beni anlamıyor anlamıyor anlamaya calismiyor ve ben daha çok sinir oluyorum daha çok sinir daha çok uyuz oluyorum, her geçen gün daha çok şişiyor içim resmen doluyorum doluyorum
Şöyle anlatayım, ben evde durmaya alışkın bi insan değilim çalışıyordum sonra kpss için dershaneye yazildim işi bıraktım sınavdan sonra evlendim. 1 ay sonra babamı kaybettik
normalde lisans mezunuyum 10 aylık is tecrübem hiçbir işe yaramiyor her sektörde farklı bir konumuz var.beb bilgilerimi unuttum artık is başvurusu bile yapmak istemiyorum ozguvenim sıfır
zaten asgari ücret veriyor çoğu yer.baska is yapayım diyorum eşim müsaade etmiyor. Takmışsin kafanı kendi işim de asgari ücret olucak başka is de diyorsun basvurmuyorsun diyor dün kavga ettik, istemiyorum dedim kendi mesleğini yapmayı sevmiyorum dedim soğudum dedim başka bir iş yapayım dedim atanincaya kadar dedim Hayır dedi onuda ben istemiyorum dedi, ya sen mi calisacaksin ben calisicam dedim istemiyorum içimden gelmiyor kendi işimi yapmak dedim, o zman oturur durursun yerinde dedi, evde patladigimi biliyor halbuki, bilgilerimi unuttum nasıl başvuru yapayım nasıl çalışayım korkuyorum gün geçtikçe hiç beni anlamaya calismiyor,
.. Oysaki kendisi ise gireceğinde ve kendisini yetersiz gördüğünde ben hep yanında oldum hep destek oldum , ama o beni hiç anlamıyor .. hayatımı sürdürecegim kişi beni anlamıyor ben de burda başkalarının beni anlamasi bana yardım etmesi için derdimi anlatıyorum ne kadar ters bir durum oysa onun beni anlamasi gerekmezmiydi anlamıyor. Her seferinde ben açık açık anlatıyorum destek olmuyosun diye ondan sonra tamam deyip geliyor yanıma, kısacası o beni anlamıyor ben kendimi anlatmak zorunda kalıyorum buda beni bitiriyor. Dün kavga ettik hicbirsey yapasim yok. Bütün gün boş boş vakit geçiriyorum isteksizce sıkıntıyla çok sıkıldım nefret etmeye başladım ev işlerinden ve durum böyle olunca hiiiiicbirsey yapmiyorum inadına bu sıkıntıyla kitap bile okunmuyor tv de izlemiyorum hiçbişey yapmiyorum depresyona adım attım yardım edin.
Her günüm böyle boş ve saçma ve sıkıcı ve en dogru sekilde BIKTIRICI geciyor