Bazen insan öyle bir dolar ki içindeki sıkıntıları en yakınına değil en uzaktakilere anlatmak ister.
Neden ? kendini tanıdığı insanlara arkadaşlarına ailesine vs..fazla güçsüz göstermemek için en önemlisi de yakınlarını üzmemek için .
İşte ben de bu yüzden bu sıkıntımı sizinle paylaşmak istedim ,
Çünkü ne eşimle ne ailem ya da arkadaşlarımla içimde ki sıkıntıyı paylaştığımda kendimi daha kötü hissedeceğimi düşünüyorum .
Sadece içimdekileri anlatmak istiyorum
Bugün benim doğum günüm , galiba neşeli ve positive ve enerji dolu olmam gerekiyor .
Eşim ve çocuklarım bugün mutlu olmam içim ellerinden gerekeni yaptılar .
Ama aksine doğum günümün kötü geçmesi için ben neler yaptım ;
Her günün aksine normalde sabah erkenden kalkar duşumu alıp giyinirim ve makyajımı yaparım .
Bugün bütün gün sabahlıgımla ruh gibi çalışma masama oturdum ( o da yemek masası
ve bütün gün ders çalıştım .
Bugün dışarı çıkıp güzel bir ortamda yemek yiyecektik ailece .. aslında benimde istediğim buydu bir önceki gün ..
ama bu sabah kalktığımda sanki dünkü ben , ben değildim !
Söyle bir düşündüm ; içimde bir istek varmıydı bir kutlama için ? Yoktu ..
Hemen aklıma 3 yıl önce kaybettiğim babam geldi . Yaşasaydı eğer 9 Ekim sabahı beni hemen arar kutlardı .
Bu yüzden artık kutlamak istemiyorum , sanırım hala atamadım içinden yokluğunu bir de onu ne kadar sevdiğimi, onunla olan özel günleri fotoları hiç bir yerde paylasamıyorum ve hiç bir yere yazamıyorum ailem üzülmesin diye . Yazabileceğim bir tek bu yer vardı . ben de sanırım bazı duygularımı burada yazabilmek ve rahatlamak için bu konuyu açtım .
Bu biraz da sanırım sevgili babamı ne kadar çok sevdiğimi ve onunla ilgili şimdiye kadar içimde sakladığım duyguları göstermem için vesile olsun .