buda benim hikayem..

karamelizeee

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
5 Aralık 2016
239
89
30
sonuna kadar okuyana saygım çok büyük.. hatıram olsun istedim..

Bu umuda giden yol hepimizin yolculuğu olsun..

Umutlarımız tükenmeden umuda varmaya çalışmanın hikayesi bu..


Eşimle 4 yıl birliktelik sonunda nihayet benim olduğum şehire gelmiş, apar topar nişan düğün hazırlıklarına başladık.. Tam bir yıl sonunda evliydik.. Mutlu bir yuva, tam hayallerimde ki gibi!

İlk bir yıl çocuk düşünmedik, sonra bir yıl daha geçti ve iki yıllık evliydik artık ve çocuk yapmanın zamanı gelmişti.. ben 24 eşim 31 yasındaydı.. Mutlu bir yuvayı çocukla taçlandırma zamanımız gelmişti hayallerimde ki gibi.. ama bir şeyler ters gidiyordu..

İlk evledigim yıl doktora gittim ve pco var cocugun olmaz hemen başlayalım dedi, bense henüz erken yeni evliyim biraz zaman geçmesi gerektiğini söyledim.. 2 ay bile zaman kaydı dedi! Klomen tedavisi yaptık negatifle sonuçlandı.


Neyse 2 yıl böyle geçti.. 2,5 yıllık evliyken başka bir doktora gittik, ben aşılama istiyorum dedim, eşimin sperm tahlili vermesi gerekiyormuş.. tahlil verdik ikimiz de işimize geri döndük, eşime sen gelme nasıl olsa bir problem yoktur ben alırım dedim..

Doktora gidiyorum tahlil sonucunu alıp ama araştırdığım kadarıyla birşeyler tuhaftı..

Kapıyı çaldım, içeriye sağ ayağımı atmamla bir ‘ normal yolla gebelik olmaz, sperm çok düşük hemen tüp bebeğe başlamalıyız!’ ben yaşadığım şokla elimde tahlil kağıdıyla annemin yolunu tuttum..

2 hafta sonra adetin ikinci günü doktoruma gittim, ama yaşadığımız şehirde tüp bebek merkezi olmadığı için bursaya gitmemiz gerekliydi, kısa bi araştırma sonunda içime en sinen doktoru buldum ve başladık..

Elimize bir reçete tutuşturdu hemen git eczaneden al gel dedi..

İğneleri alıp geri döndük, iğneyi kendime nasıl yapacağımı öğretiyor, hart diye soktu göbeğime birden.. ne oluyor dedim içimden..

Ertesi gün iş başa düştü kendim yapmalıydım ellerim titriyor sinir bastı yapamıyorum.. hemen tanıdığımız hemşireye gittim, ona yaptırdım.. ilk 3 gün başkaları yaptı ama bu böyle gitmezdi.. kendim yapmayı öğrendim..

1,5 hafta sonunda yumurtalarım oluşmuş opu için hazırdım..(yumurta toplama işlemi)

Bursanın yoluna koyulduk, nasıl bir heyecan var anlatamam.. tüp bebek nedir? Nasıl yapılır? Bu süreçte öğrendim.. çevremde hiç tüp bebek yaptıran yoktu..

12 adet yumurta toplantı, ben her gün arayıp embriyoloğa sorular soruyordum, gülerek cevap veriyordu, bugün Pazar merkezde değilim sistemden kontrol edip geri dönücem dedi.. ertesi gün 5 adet kaliteli embriyomuz olmuştu, bana kavuşmak için hazırlardı..

2 adet transfer edilip 3 tanesi de dondurulacaktı..

Ama o gün bende bir sinir var.. aldığım hormonlar etkisiyle eşime katlanamıyordum, çevremdekilere sarıyorum sinirden..

Transfer başladı, idrara sıkışık olmak gerekiyordu, bense saat 7de tuvaletimi yapmışım saat 1 de transfer oldu, tutamıyorum kendime gülüyorum içimden.. bebeklerimi içime koymasını gördüm, sonra dinlenme odasına geçip 15 20 dk dinlendim..

Evimize dönme yoluna koyulduk, içimde bir huzur var..

İlk 3 gün evdeydim, 2 gün yattım 3. Gün bacaklarım uyuşmaya başlayınca dolaştım biraz..

Sonra yazlığımıza gittik birkaç gün orada kaldım, döndüğümde ise kasıklarımda bir yanma vardı.. hemen koşup gebelik testi aldım.

Veeeeee hamileydim, sonunda o çift çizgiyi görebilmiştim!!!

Hemen doktoru aradım, ‘gözün aydın çabuk gel kanına baktır dedi..

Trasnferin 8. Günü kan verdim 4,5du.. ama hamile olabilmek için 5in üzerinde olması gerekiyordu..

Zaten ben dayanamayıp erken yapmıştım 12. Günü bekleyemezdim J

2 günde bir kan verdim, artış normaldi 2 katına çıkıyordu herşey yolundaydı..

Ta ki bayram günü artık doktorum bırak yaptırma gayet iyi kan değerlerin demişti, bense dayanamayıp hastanenin önünden geçerken eşime hadi gel yaptıralım içimizde kalmasın dedim..

Kan verip köye gittik, herkese hamile olduğum haberini veriyorduk prenses gibi dolanıyordum ortalıkta..

Dönüşte sonucu almaya gittik ama 660dan 820ye çıkmıştı sonucum.. en az 1200 olması gerekmiyor muydu?

Eşimle hemen burada ki doktorumu aradık, pazartesii günü gel gebeliği sonlandırabiliriz dedi.. sessizce konuşmadan evimize geldik. Bursada ki doktoru aradı eşim, sakin olmam gerektiğini her gebelikte artışın aynı olmadığını söyledi.. tabi pazartesiye cok var!

Pazartesi geldi çattı, kese var kalp atışı var ama kalp atışı çok düşük dedi.. cumayı bekleyelim olmadı sonlandırırız… Haydaaaa!

Eşim bursaya gidelim istedi, gittik herşey normaldi oysa, kalbi normal atıyordu, duyabiiyorduk ve o ses dünyanın en güzel şarkısıydı aslında benim için..

Artık içimiz rahattı tam anlamıyda hamileydim ben!! Aklımı soru işaretleri ele geçirmiş.. acaba iyi bir anne olabilecekmiydim? Sütüm gelecekmiydi? Hemen alışveriş yapmalıydım..

Daha 7. 8. Haftadan göbeğim çıkmış gibi geliyordu, bir prenses edasıyla yürüyordum ağır ağır.. saati saatine besleniyordum, yumurtalar sütler cevizler..

Bursaya 3 kez gittik bi süre içinde ve 3 kez kalbini duyduk.

Eşim burda ki doktoruma gitmemizi istedi, acil durumda burada bi doktor olsun dedi..ama o doktor yanılmıştı ve bebeğimi benden alacaktı.. kendimi ikna edip randevu aldık.

Cuma günü bursaya gitmiştik, 4 gün sonrası için Salı gününe burada ki doktordan randevu aldık..

Mutlu mutlu gidip yattım ultrason yatağına.. 5 dakika boyunca doktor ekrana bakıyor, bense onun gözlerinin içine..


Noldu? Dedim

-kalp atışını duydunuz mu hiç?

Evet hemde 3 kez dedim..

-ama ben kalp atışı alamıyorum, kan pompalıyor kalbi atmıyor dedi..

vajinal ultrasonla bak ondandır dedim.. oysa 9. Haftadaydım ve karından bakıldığından gümbür gümbür sesin gelmesi gerekirdi..

Sonuç hüsran.. radyolojiye yönlendirmem gerekiyor dedi ve 2 saat vardı.. o 2 saat hayatımın en uzun dakikalarıydı.. 2 saat doldu, ve kese gerilemeye başlamış, zehirleyebileceği söylendi, hemen aldırmalıymışım..

Eşimle biz doktora inanmadık bir kere almak istedi yine öyledir diye bir umut bursaya gittik..

Bursa da ki doktorum ve hemşireler beni bekliyordu, muayene odasına aldılar ve teşhis doğruymuş… 1 gün öncesine kadar yaşıyormuş..

Hemen ameliyathaneye alındım.. 3 dozda narkoz verilmişti..

1. Doz ‘ şimdi hafif vücudun uyuşacak!’

2. Doz ‘ başın hafif ağrıyacak’!

3. Doz 10a kadar saymaya başla.. bir, iki, üç, dört, beş, altı, ye.. sonrasını hatırlamıyorum..

Bebeğim benden alınmıştı ve dinlenme odasında yatıyordum hafif bir ağrım vardı.. hemşirem gelmiş, aşkım diye ağlamışım.. ve o cümle ‘ şuan normal doğum yapmış gibi lohusasın, ayaklarını üşütmemeye dikkat et, kanaman kesilince kontrole gel..’

Ama bu acımasızlık değilmiydi? Ben doğum yapmamıştım, neden lohusaydım..

Annemin evine geldim ve bir kalabalık.. herkes gözümün içine bakıyor ve ben tepkisizdim, kimseye belli edemezdim.. içinden içinden ağlıyordu annem.. eşim ise bana üzüntüsünü belli etmemeye çalışıyordu..

Bebeği atmayalım genetiğe yollayalım dedi doktor.. yani çöpe mi gidecekti yavrum?

Hamileyken kendimi oğlum olacabileceğine alıştırıyordum, hep kız olsun istemiştim.. kendimi erkek kıyafetlerine bakarken buluyordum ve oğlum olacaktı hissediyordum.. genetik sonuç geldi, temizdi ve bir oğlumuz olacakmış doğsaydı.. ismini Bayezid verecektik eşimin yıldırım bayezidi çok sevmesinden ötürü, onun gibi biri olacaktı..

Asıl içimde fırtınalar erkek olacağını öğrendikten sonra koptu..

Evde eşim maç izlerken kucağında bi erkek bebek görüyordum, hemen salonu terkedip mutfakta ağlıyordum.. evin içinde bir erkek bebek dolaşıyordu!

Psikolojim iyice bozulmuştu..

Kendimi toparlayıp alışverişe verdim.. sürekli eve yada kendime birşeyler alıyordum..

Ama yetmiyordu, arkadaş çevremizde evli ve çocukluydu herkes.. görüşmek istemiyordum çünkü konu hep çocuktu..

Kürtajdan 1 2 hafta sonra arkadaşımız moral olsun diye kahveye davet etti, 1 yasında oğlu var.. ve dedi ki ben anne olmayı çok sevdim hamilelik çok güzel ikinci çocuğu düşünüyorum..

Hiç bu kadar yara alacağımı düşünmezdim.. ne kadar düşüncesiz bir arkadaşım vardı! Benim acımı deşiyordu.. hemen arama mesafe koydum..

Kendimi biraz toparladıktan sonra 3. Ayda dondurulmuş transfer olmak istedim, ama o da ne? Rahmimde kist vardı.. hemen doğum kontrol hapı kullandım 1 ay daha ertelenmişti.. kist geçmişti ama 1 ay sonra rahim kalınlığım çok fazlaydı doktorum beklememi söyledi..

Bu süreçte bir arkadaşımızın hamile olduğunu öğrendim.. mutluluğunu benimle paylaşmak için mesaj atmıştı, hem çok mutluydum hemde içimde bir bağıra bağıra ağlama hissi..

Allahım neden benim olmuyor, neden bunlar benim başıma geliyor??

Benimde sınavım buydu belki de..

Bu ay kontrole gittiğimde herşey normaldi, ilaçlara başladık 2 hafta sonra transfer olucak..

Ama içimde bir korku yine aynı şey olursa.. ya tutmazsa?

Asıl zor olanı ne biliyor musunuz? Bebeğimin benden alındığı aynı ameliyat masasında kardeşlerinin içime koyulacak olması.. hazır mıyım? Bilmiyorum..



 
kkırmak istemiyorum ama bu kadar abartmanın manası yok bence. her şey kesinleşmeden herkese anlatmak, daha ilk haftalarda prenses edasına bürünmek... e sakınan göze çöp batar derler. biraz normal seyrinde yaşayın hayatı. yaşınız da küçük yani, bebek odaklı yaşamanın manası yok. hele hele ameliyat masası, kardeş vs muhabbeti yapmanız çok sağlıklı gelmedi bana.
 
Çok üzüldüm . Ama istiyorsunuz madem pes etmeyin.
Benim bir arkadaşım 4 düşük yada karında ölüm , 1 sağlam doğum yapıyor.
Yeni evlendiğinde 4 defa hamile kaldı ama kucağına bebek alamadı. 5.yi doğurdu.
Bir kızı oldu 3 yaşındayken ikinci bebeği istediler. Yine 4 defa hamilelik sonra 5. doğdu bir oğlu oldu.

Sizinki üzücü olabilir ama daha yolun başındasınız . Yaşınız da çok genç .
Bu yaşadıklarınızı doğal bir süreç olarak kabullenin. Pes etmeyin.
 
Allah hayirlisini versin.
 
eski beni düşününce bana da normal gelmiyor belki aldığım hormonlardan bu kadar hassasım
 
 
arkadasa katılıyorum. yasadıklarınız zor gelebilir ama bu kdr dramatize etmeyin.
yine aynı şey olacak diye bişi yok.
allah sağlıklı bi bebiş nasip etsin inşallah size
 
o kadar zor ki.. kaybetmek hamile kalamamaktan çok daha zor hamile olduğunu bildigin 1 gün bile üzüyor insanı kısa sürerse sürsün.. eksik hissediyor.
 
gamzeli_bebis .!.:
arkadasa katılıyorum. yasadıklarınız zor gelebilir ama bu kdr dramatize etmeyin.
yine aynı şey olacak diye bişi yok.
allah sağlıklı bi bebiş nasip etsin inşallah size
Genişletmek için tıkla...
kendi düşünceniz, dramatize ettiğimi düşünmüyorum kendi içimden gelenleri yazdım. yine aynı şey olmayabilir belki ama o her doktor kontrolünden insanın kalbi çarpıyor aksi bu durum var mı diye
 
sizi anlamakla birlikte
çok dramatize ettiğiniz izlenimini oluşturdunuz
eğer böyle devam ederseniz
önünüzde uzun bir yol var gibi
bu süreçte neler yaşayabileceğinizi düşünüyorumda
bu duygu haliyle çok fazla yıpranır üzülürsünüz
biraz daha serin kanlı ve düz bakmayı deneyin
ve
umarım layık olan herkes anne baba olur
bence siz birçok kişiden daha fazla hak ediyorsunuz
 
Yasiniz cok cok genç oyle bir anlatmisiniz ki sanki 40 yasindasiniz ve bir daha cocuhunuz olmayacak.. ha olmazsada Allah in takdiri..

Sizi cok iyi anliyirum.. bende kendimi ilk gebeligim diye prensesler gibi hissediyodum hep megersem yavrumun kalbi durmuş. . 3 hafta ölü tasimisim karnimda kürtaj a aldilar 1 ay yas tuttum o 5 ay nasil agladim ya bir daha olmazsa ya hic anne olamazsam diye eşim de cocuk istemiyordu o zaman ben nasil agliyorum nasil üzülüyorum..

Bir gün öyle bir dua ettim ki o ayin sonunda gebe oldugumu ogrendim dr yine düşük yapacaksin degerlerin düşük dedi ama ben hem korku hem umut ile yasadim simdi arkamda cizgi film izliyo ablasi..

Bence transfer olmadan önce kendinizi iyi edin en azindan embriyolariniz var daha iki yillik evlisiniz hic birsey icin gec degil gezin tozun birde insaallah bebeginiz tutunirsa yaz aylarinida hamile olarak gecireceksiniz cok zor olur.. siz bu kafada olsunda sıkıntı cekiyim dersiniz ama gercekten cok zor.. bence yaza kadar ilac tedavisini olun güzel saglikli beslenin kürler yapın esiniz ve siz rahat olun nasil olsa embriyolarim var nasıl olsa saglikli evladim olacak deyin..

Bence erteleyin gebeligi hem vucut yorgun hem psikolojiniz iyi degil kaybedecem korkusuyla daha da dibe gitmeyin inanin 9 ay ben ne cektim bebegime bisey olacak mi kucagima alacak miyim diye
 
karamelizeee .!.:
kendi düşünceniz, dramatize ettiğimi düşünmüyorum kendi içimden gelenleri yazdım. yine aynı şey olmayabilir belki ama o her doktor kontrolünden insanın kalbi çarpıyor aksi bu durum var mı diye
Genişletmek için tıkla...
ben zaten yaşadıklarınızın zor oldugunu söyledim kolay değil
ama böyle üzülüp stresle belki bişi olmıcaksada olur lütfen bunu yapmayın kendinize
yoksa o sevinçleri üzüntüleri anlayabiliyorum haklısınız
 
ailemde çevremde eşimde dahil olmak üzere anlamak isteyip anlayamayan bir kitle var.. belki burada anlayan birileri olur dedim, destek olacak biri çıkar dedim. her evli arkadaşımla görüştüğümde içimde ki acıyı anlatamam. görüşünüz için teşekkür ederim.
 
belkide onlar haklıdır
belki gerçekten abartıyorsunuz
yıpratıyorsunuz kendinizi
duygularınız uçta yaşıyorsunuz
ki öyle haralde
hamileyken prenses edasında salınmak tabiri uçtur

doğum ölüm yaşam gebelik bu saydığım şeyler gayet doğal şeyler
sevinçler üzüntüler abartılı olursa bedel ödetir
 
sen gene emin ol şanslılardansın benim eşimde sperm sıfır ve çocuk sahibi olabilme ihtamalimz dünyada %10 dedi doktor ve inan gerçekten çevre çok öenmli benim ailem bana destek değil inan kocamdan ayrılmamı istiyorlar hem onlarla uğraşıyorum hem kocama birşey belli etmemeye çalıyorum ki benim kendi psikolojimi düşün artık kendi içimde yaşıyorum işyerinde bir arakadaşım var hamile kalmıştı ve kese oluşmadığı için kürtaj olmuştu ben onu bile kıskanmıştım düşün eğer bir kere olduysa olur o yüzden bence hiç canını sıkma
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Çok Korkuyorum…
2 3
Yorumlar
54
Görüntüleme
2K
Mihrimah Sultann
M
Aldatıldım
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
3K
lilakalem
S
Gebeliğe Hazırlık İlginç hikayem / Femara, ovitrelle ve fark edilmeyen dış gebelik
Yorumlar
1
Görüntüleme
393
Sosyallanne
Sizce ben mi abartıyorum??
2 3 4
Yorumlar
67
Görüntüleme
2K
Sudeenazzz
S
M
30+3 te amniyon sıvısı gelmesi
Yorumlar
13
Görüntüleme
246
Mlk8822
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…