ben 23 yaşındayım. 23 yıldır kendimi bildim bileli babam hep içer alkolik. İçmediği zaman sessiz sakin bir adam aslında. içer sürekli borç yapar. İki kardeşiz 7 yaşında kız kardeşim var. bir kere olsun bize kızım bir şeye ihtiyacınız var mı diye sorduğunu görmedim sözde sever bizi. Düşünmez ama uzaktan sever. zorla istersek harçlık verir. artık bıktık ailecek. Ne anneme para verir ne bize verir kendi yer içer isteyince param yok der. 54 yaşında ve şuan emekli maaşı var. Borcum var diyor sürekli dedemden para istiyor o borçu kapatıyor tekrar borç var diyor ne yapıyor ediyor bilmiyoruz. Ailemizin rızkını yiyor o yüzden ondan nefret ettiğim çok zamanlar oldu. Allahtan dedemler var o bakıyor bize çok şükür. yoksa oda olmasa biz aç ve açıkta kalırdık. Annemle de anlaşamıyorlar zaten anneme saygısı yok hep küfürle konuşur. Daha önceden telefonda başka kadınla konuştuğunu bile gördük annem bile biliyor ama boşanamıyor mecburiyetten. Sabır ediyor. Hepimiz sabır ediyoruz. Ben üniversite mezunuyum iş bulamıyorum iş bulsam hem kardeşime de anneme de bakacağım zaten. Psikolojimiz bozuldu zaten çokta belli etmesekte üzüntüden düşünmekten moral kalmadı. Ben diğer insanları görüyorum babalar kızları ve aileleri için can atan sevip sayan benimde öyle bir babam olsun isterdim. bu bende hep eksiklik bir yara olarak kalacak. babamı yola getirmenin bir yolu yok mudur konuşmayı çok denedik ama olmadı belki başka bir yolu vardır?