- 13 Mart 2011
- 216
- 164
- 133
bugün beni anlayacak birileriyle dertleşmek istedim beni en iyi anlayacak kişi benimle aynı derdi paylaşan kişidir. 20 gün önce evliliğimin 4. yılına girdim bu süre zarfında bir kere bile korunmadım üniversitede tanıştık onunla 6 sene süren arkadaşlık hep hayaller çocuğumuzun adı ne olacak kavgaları, mağazalarda incelenen bebek kıyafetleri o da biliyordu deli gibi çocuk sevdiğimi istediğimi her gördüğüm çocuğa bayılarak baktığımı o yüzdendir evlenme teklifi pembe bir çift patik ve pembe bir emzik çünkü biliyordu ki kız çocuklarını çok severdim ben ve evlendik ne kadar agresif bir kişilik olsada o benim hayatımın erkeğiydi. hemen çocuk olmalıydı cicim ayı falan önemli değil hamile geçireyim o günleri dedim 2 . ay jinekoloğun yolunu tuttum varsa ters bir durum hemem önlemini almak için çok şükür bişey çıkmadı o zaman şükür ettim şimdi keşke sorun bende olsaydı diyorum. her ay 2 günlük adet gecikmesinde bile yapılan onlarca test kan tahlileri ve akan gözyaşları hiç eşimde sorun olabileceğini düşünemedim 1 sene sonra gitti doktora ben iş yerindeydim beni aradı ağlıyordu konuşamıyordu doktoru asla sizin çocuğunuz olmaz evlat edinin demiş dudaklarımı ısıra ısıra konuştum onunla sakin olmaya çalışa çalışa hayatımda ilk kez bu kadar içimin yandığını hissettim kelimeler boğazıma düğümlendi telefonu kapadım kendimi lavaboya zor attım ne kadar orda kaldım bilmiyorum öğle yemeğine çıkınca herkes öyle çıktım birkaç arkadaşla paylaşabildim bunu doğru eve gittim giderken gördüğüm herkese imrendim sanki dünyanın en ağır yükü bendeymiş gibi hissettim eve geldiğinde o halini asla unutamıyorum ilk kez onu o şekil ağlarken gördüm sarıldık birbirimize dakikalarca ağladık ilk şok bu olsa gerek :) sonra ilaçlar iğneler kaan aydosa tedavi oldu eşim ve bu zaman zarfında ki psikolojik bunalımlar susmak zorunda kaldım hep, psikolojisi bozulmuştu artık bana eziyet etmeye başlamıştı sustum hep sustum sonunda dayanamadım keşke sorun bende olsaydı emin ol bu kadar sessiz kalmazdım dedim aradan aylar geçti tayinimiz çıktı başka memleket başka ortam sonra mikrotese ameliyatı vee sonuç yine hüsran çıkmadı bulunamadı oysaki milyon değildi istediğimiz sadece 1taneye razıydık ameliyat sonrası eşimin narkozluyken ağlaması onu o halde görmem bulundumu diye ağlıyordu o zaman dedim bana sen lazımsın diye o zaman eşimin kıymetini bir daha anladım baktım çocuk olmayacak bari kocaya sahip çıkayım 
o günden beri rafa kaldırdık o günden beri onun sıkıntısı yok bende yada içime attım aslında korkuyorum bir gün çok kötü patlarım diye çünkü bu kadar rahat olmam hayra alamet değil :44:
o günden beri rafa kaldırdık o günden beri onun sıkıntısı yok bende yada içime attım aslında korkuyorum bir gün çok kötü patlarım diye çünkü bu kadar rahat olmam hayra alamet değil :44:
ama eşime bunu yansıtmıyorum, sayılı sayıda cıkmasınada razıyım yeterkı normal yolla cıkısımız olsunnn.. rabbım saglıkla kucagınıza almayı nasıp etsinn
