Herkese merhaba..dogum hıkayemı yazmayı nasıp ettıgı ıcın oncelıkle Allaha sonsuz şükür..hamıle arkadasları Allah bır avazda kurtarsın ınş..
Hamileliğimin her anını yaşayarak geçirmiş biri olarak son haftalar artık beni epey zorlamaya başlamıştı.32.haftamda izne ayrılıp evde vakit geçirdim hep.doğumla ilgili bir sürü faydalı bilgi edindim.kendimi normal doguma motive ettim hep.korkuyordum ama yine de bunu yapabilirim diye kendimi cesaretlendiriyordum. Doğumum kolay olsun diye yapmadığım şey kalmadı.hurmalar yedim,adaçayları içtim,dağ bayır yürüdüm,yerlerde bile emekledim hatta hatta perine masajı :)
37.haftamda doktorum bebeğin kanala indiğini ve doğumun 1 hafta 10 gün içinde olabilecegini söyledi .doktordan sevinerek ayrıldık eşimle.hergün tuvalette nişanım geldi mi diye merakla bakıyordum.azcık bir yerim agrısa ‘ hah doguruyorum galıba ‘ dıye sevınıyordum ama nafile:) kızımla konusup durdum hep ‘kızım hadi gel artık gel gel gel ‘.. neyse öyle böyle derken 39+2oldum.hala tık yok ne sancı ne nişan.o gün memleketten annem ve kayınvalıdem geldı.gelır gelmez annemde bı tuhaflık hıssettım.hasta gibiydi.megersem annem 1 ay önce merdivenden düşmüş ve omurga kemiği kırılmış.platin takmışlar.benden de saklamışlar hamıle oldugum ıcın.zaten sezmıstım o gunlerde bıseyler oldugunu.herkes telefonda tuhaf konusuyordu bısey mı var dedıgımde geciştırıyorlardı.nıye bana söylemediniz böyle bişeyi nasıl sakladınız dedim anneme o da 9 aylık emegın bosa gıtmesın dıye söylemedık dedı.ana kız sarıldık ağlaştık. Annemi kaybedebılırdım dusuncesıyle o geceyı cok kotu gecırdım sıkıldım paranoyak dusuncelere kapıldım patladım yanı.evhamlıyımdır baya zaten. Neyse ertesı gun esım ben annem dr kontrolune gıdecektık.yanımıza ne olur ne olmaz dıye cantamızı da aldık.doktorum amelıyattaymıs.ben de o ara nst ye gırdım.ekranda habıre kırmızı ısık yanıp sönüyo.kalp atımları 180-190-200 arası bebegımın.’ Bır sorun mu var’ dıye soruyorum hemsıreye.pek takmıyor benı.gırıp cıkıyo odaya.benım gözüm hep ekranda korkudan kıpkırmızı olmusum.en sonda hemsıre ‘ bak bellıkı bebegın bı skıntısı var ıcerde bugun hazırlıklı ol doktor alabılır bebegı’ dedı.ben şoook! Dun gecekı uzuntum bebege yansımıstı..Dr un yanına gırdım muayene ettı.hemen yatısını yaptır bebegı acıl almamız lazım dedı.gözlerim doldu o an bacaklarım titredi.annem yanımda ya destek olmaya çalışıyor bana,korkma dıye.neyse yatısım yapıldı.sancı odasında önlüğümü giydirdiler bekliyorum hislerimi kaybetmiş gibiydim o an.ne korku,ne heyecan,ne telaş…Allah nasıl bır güç veriyorsa artık..odaya bi kadın daha geldı o da sezeryana gircek nasıl ağlıyo korkudan.ben ona destek olmaya çalısıyorum bak aglarsan bebegın etkılenır dıye.sankı ben bırazdan amelıyata gırmıycem cok guçluydum cok:) sedye geldı yattım asansörün kapısında bekliyorum.o an anneme baktı m ağlıcak kendını zor tutuyo,eşim de gözleri dolu dolu.. ıste o an bır damla yas süzülüverdi yanaklarıma dogru.. amelıyathaneye gırdıgım anda hersey flu oldu Allahtan.robot gıbıydım ne denırse yaptım hıc korkmadım.ıgnem yapıldıktan sonra bacaklarım uyustu anında.amelıyatımı anlatmıycam cunku ben cok kotu oldum o esnada kımsenın etkılenmesını ıstemem.neyse 15 dk sonra bebegımın aglamasını duydum.nasıl guzel bır ses allahım.sonra hemsıre geldı basucuma annesı öpmek ıstermısın dedı.allahım nasıl yumuk yumuk bısey,sacları var ıslak,kıvırcık gıbı..öptüm .nasıl güzel kokuyor yumusacı yanakları allahım cok şükür sana.hemen götürdüler bebegimi.ondan sonrası hayatımın gecmek bılmeyen yarım saatıydı.dikilme işlemleri…neyse amelıyatım bıttıkten sonra aşağıya indirildim.ama anestezinin etkısınden aptal gibiydim pek bişey hatırlamıyorum:) tek hatırladıgım odaya girdiğimde bebegimin ağlama sesiydi…bense huzurla sarhosluk arasında bıyerdeydım 9 aylık maraton sona ermıstı 
Çok şükür ki bebegımı sag salım kucagıma aldım.allah ısteyen herkese bu mutlulugu tattırsın. Ben normal doguma kendımı cok sartlandrmıstım o yuzden amelıyat esnasında cooook kötü oldum.oraları anlatmadım hatta dogumdan sonra bır sure kendımı anne gıbı hıssetmedım cocugumu benden zorla almıslar gıbı hıssettım .sonucta sezeryan bı amelıyat bır cesıt mudahale..neyse herseyden önemlısı cocugumun saglıklı olması.sız öyle kendınızı sartlandırmayın.allahtan hayırlısını ısteyın hep.herkese sevgiler..
Hamileliğimin her anını yaşayarak geçirmiş biri olarak son haftalar artık beni epey zorlamaya başlamıştı.32.haftamda izne ayrılıp evde vakit geçirdim hep.doğumla ilgili bir sürü faydalı bilgi edindim.kendimi normal doguma motive ettim hep.korkuyordum ama yine de bunu yapabilirim diye kendimi cesaretlendiriyordum. Doğumum kolay olsun diye yapmadığım şey kalmadı.hurmalar yedim,adaçayları içtim,dağ bayır yürüdüm,yerlerde bile emekledim hatta hatta perine masajı :)
37.haftamda doktorum bebeğin kanala indiğini ve doğumun 1 hafta 10 gün içinde olabilecegini söyledi .doktordan sevinerek ayrıldık eşimle.hergün tuvalette nişanım geldi mi diye merakla bakıyordum.azcık bir yerim agrısa ‘ hah doguruyorum galıba ‘ dıye sevınıyordum ama nafile:) kızımla konusup durdum hep ‘kızım hadi gel artık gel gel gel ‘.. neyse öyle böyle derken 39+2oldum.hala tık yok ne sancı ne nişan.o gün memleketten annem ve kayınvalıdem geldı.gelır gelmez annemde bı tuhaflık hıssettım.hasta gibiydi.megersem annem 1 ay önce merdivenden düşmüş ve omurga kemiği kırılmış.platin takmışlar.benden de saklamışlar hamıle oldugum ıcın.zaten sezmıstım o gunlerde bıseyler oldugunu.herkes telefonda tuhaf konusuyordu bısey mı var dedıgımde geciştırıyorlardı.nıye bana söylemediniz böyle bişeyi nasıl sakladınız dedim anneme o da 9 aylık emegın bosa gıtmesın dıye söylemedık dedı.ana kız sarıldık ağlaştık. Annemi kaybedebılırdım dusuncesıyle o geceyı cok kotu gecırdım sıkıldım paranoyak dusuncelere kapıldım patladım yanı.evhamlıyımdır baya zaten. Neyse ertesı gun esım ben annem dr kontrolune gıdecektık.yanımıza ne olur ne olmaz dıye cantamızı da aldık.doktorum amelıyattaymıs.ben de o ara nst ye gırdım.ekranda habıre kırmızı ısık yanıp sönüyo.kalp atımları 180-190-200 arası bebegımın.’ Bır sorun mu var’ dıye soruyorum hemsıreye.pek takmıyor benı.gırıp cıkıyo odaya.benım gözüm hep ekranda korkudan kıpkırmızı olmusum.en sonda hemsıre ‘ bak bellıkı bebegın bı skıntısı var ıcerde bugun hazırlıklı ol doktor alabılır bebegı’ dedı.ben şoook! Dun gecekı uzuntum bebege yansımıstı..Dr un yanına gırdım muayene ettı.hemen yatısını yaptır bebegı acıl almamız lazım dedı.gözlerim doldu o an bacaklarım titredi.annem yanımda ya destek olmaya çalışıyor bana,korkma dıye.neyse yatısım yapıldı.sancı odasında önlüğümü giydirdiler bekliyorum hislerimi kaybetmiş gibiydim o an.ne korku,ne heyecan,ne telaş…Allah nasıl bır güç veriyorsa artık..odaya bi kadın daha geldı o da sezeryana gircek nasıl ağlıyo korkudan.ben ona destek olmaya çalısıyorum bak aglarsan bebegın etkılenır dıye.sankı ben bırazdan amelıyata gırmıycem cok guçluydum cok:) sedye geldı yattım asansörün kapısında bekliyorum.o an anneme baktı m ağlıcak kendını zor tutuyo,eşim de gözleri dolu dolu.. ıste o an bır damla yas süzülüverdi yanaklarıma dogru.. amelıyathaneye gırdıgım anda hersey flu oldu Allahtan.robot gıbıydım ne denırse yaptım hıc korkmadım.ıgnem yapıldıktan sonra bacaklarım uyustu anında.amelıyatımı anlatmıycam cunku ben cok kotu oldum o esnada kımsenın etkılenmesını ıstemem.neyse 15 dk sonra bebegımın aglamasını duydum.nasıl guzel bır ses allahım.sonra hemsıre geldı basucuma annesı öpmek ıstermısın dedı.allahım nasıl yumuk yumuk bısey,sacları var ıslak,kıvırcık gıbı..öptüm .nasıl güzel kokuyor yumusacı yanakları allahım cok şükür sana.hemen götürdüler bebegimi.ondan sonrası hayatımın gecmek bılmeyen yarım saatıydı.dikilme işlemleri…neyse amelıyatım bıttıkten sonra aşağıya indirildim.ama anestezinin etkısınden aptal gibiydim pek bişey hatırlamıyorum:) tek hatırladıgım odaya girdiğimde bebegimin ağlama sesiydi…bense huzurla sarhosluk arasında bıyerdeydım 9 aylık maraton sona ermıstı 
Çok şükür ki bebegımı sag salım kucagıma aldım.allah ısteyen herkese bu mutlulugu tattırsın. Ben normal doguma kendımı cok sartlandrmıstım o yuzden amelıyat esnasında cooook kötü oldum.oraları anlatmadım hatta dogumdan sonra bır sure kendımı anne gıbı hıssetmedım cocugumu benden zorla almıslar gıbı hıssettım .sonucta sezeryan bı amelıyat bır cesıt mudahale..neyse herseyden önemlısı cocugumun saglıklı olması.sız öyle kendınızı sartlandırmayın.allahtan hayırlısını ısteyın hep.herkese sevgiler..