- 8 Mart 2015
- 25.109
- En iyi cevaplar
- 1
- 81.195
- 598
Aha tam da benim konum.
Yaşamayan bilmez, anlatsan anlamaz, sürekli şikayetlenmenden nankör ilan edilirsin vs vs...
Ama merak etmeyin ben sizi çok iyi anlıyorum.
Bir de benim büyük oğlum sürekli ama sürekli ağlayan ve kucakta gezen bir türdü.
Her akşam kendime ağlardım.
Şimdi ise 17 aylık ve bu durum yari yariya azaldı, gelelim önerilerime.
Öncelikle ilk 6 ay sürekli soluğu doktorda almış bir anne olarak söyleyeyim ben bebeğimi böyle kabullendim.
Uyumayan, durmayan, ağlak, her şeyi sorun olan bir bebek dedim ama benim bebeğim ve yapacak bir şey yok.
Hayata bakışım ne hale geldik yerine, bu durumda en iyi şekilde nasıl yaşarız a döndü.
Hala 100 çocuktan 90 ına taş çıkartır ama en azından uyuyor.
Ve zaten 6 aylıkken hamile olduğumu ögrenmemle de evde tüm düzen değişti.
Baktım ki çocuk bizimle dip dibe yaşamak istiyor, ben ki 8 ay çocuğu başka odada yatırmış anneyim hoop aldım yatağa hala bizimle uyur cunku en azından uyuyor.
Ha geceleri 4 5 kere kalkar en az ama yanımızda olunca geri dalabiliyor uyku terörü hariç.
Evin düzenini tamamen ona göre dizayn ettim, tehlikeli şeyleri ulaşamayacağı yerlere kaldırdım.
Belki gunde 20 25 defa mutfak dolapları döker.
Evimizde yatağın içinden kek kalıbı çıkabilir, bu hayatı benimsedim.
Eşimle görev paylaşımımız vardır. O çocukla saat 11 bucukta yatar ve çocuk kalkarsa gece 3 e kadar ben idare ederim. 3 3 bucuktan sonraki uyanmalarina ise eşim bakar böylece en azından 3 er saat deliksiz uyuyabiliyoruz.
Sofrada eşim hızlı hızlı yerken ben oğluma yediririm, sonra eşim bitirince o çocuğu oyalar ben yerim.
Onlar beraber banyo yapar, ben diğer yapılacak işleri.
Dışarı çıkılacaksa ben eşyaları hazırlarım esim çocuğu hazırlar.
Onlar beraber markete gider ben evi toparlarım vs vs.
Kısaca hayatımız tamamen 3 kişilik bir düzen oluşturduk ve çocuğum böyle mutlu.
Ve en önemlisi hayatımızda yüksek ses sadece yasaklı şeyleri belirtmek için var.
Hele bağırmak, çocuğa kızmak asla.
Bugüne kadar 2 3 u geçmez ve vicdanım sızlar hala.
Eşimin de kızmasına müsade etmem.
Dolayısıyla bu yasayis bicmimizle ağlaması azaldı ve günde toplamda 10 saat uyur oldu.
Ha doğduğu günden bugüne eşimle 1 saat yalnız kalmadım hep bizimle.
Çocuksuz 5 dk yaşamak neymiş unuttuk ama ağlaya ağlaya 8 de yatıracağıma mutlu mesut 12 de yatırmayı ve bu hayatı yegeliyorum.
Belirtmeden geçmeyeyim, ben de birtane de 50 günlük bebek var ve ne kolaymış tek çocukla yaşamak diyorum.
Ama ikinci oğlum dogunca bebek neymiş anladım, ilk oğlum o kadar zor bir bebekmis ki 3 taneye bedelmiş.
O yüzden tekrar diyorum yaşamayan anlamaz kınamayın.
Yaşamayan bilmez, anlatsan anlamaz, sürekli şikayetlenmenden nankör ilan edilirsin vs vs...
Ama merak etmeyin ben sizi çok iyi anlıyorum.
Bir de benim büyük oğlum sürekli ama sürekli ağlayan ve kucakta gezen bir türdü.
Her akşam kendime ağlardım.
Şimdi ise 17 aylık ve bu durum yari yariya azaldı, gelelim önerilerime.
Öncelikle ilk 6 ay sürekli soluğu doktorda almış bir anne olarak söyleyeyim ben bebeğimi böyle kabullendim.
Uyumayan, durmayan, ağlak, her şeyi sorun olan bir bebek dedim ama benim bebeğim ve yapacak bir şey yok.
Hayata bakışım ne hale geldik yerine, bu durumda en iyi şekilde nasıl yaşarız a döndü.
Hala 100 çocuktan 90 ına taş çıkartır ama en azından uyuyor.
Ve zaten 6 aylıkken hamile olduğumu ögrenmemle de evde tüm düzen değişti.
Baktım ki çocuk bizimle dip dibe yaşamak istiyor, ben ki 8 ay çocuğu başka odada yatırmış anneyim hoop aldım yatağa hala bizimle uyur cunku en azından uyuyor.
Ha geceleri 4 5 kere kalkar en az ama yanımızda olunca geri dalabiliyor uyku terörü hariç.
Evin düzenini tamamen ona göre dizayn ettim, tehlikeli şeyleri ulaşamayacağı yerlere kaldırdım.
Belki gunde 20 25 defa mutfak dolapları döker.
Evimizde yatağın içinden kek kalıbı çıkabilir, bu hayatı benimsedim.
Eşimle görev paylaşımımız vardır. O çocukla saat 11 bucukta yatar ve çocuk kalkarsa gece 3 e kadar ben idare ederim. 3 3 bucuktan sonraki uyanmalarina ise eşim bakar böylece en azından 3 er saat deliksiz uyuyabiliyoruz.
Sofrada eşim hızlı hızlı yerken ben oğluma yediririm, sonra eşim bitirince o çocuğu oyalar ben yerim.
Onlar beraber banyo yapar, ben diğer yapılacak işleri.
Dışarı çıkılacaksa ben eşyaları hazırlarım esim çocuğu hazırlar.
Onlar beraber markete gider ben evi toparlarım vs vs.
Kısaca hayatımız tamamen 3 kişilik bir düzen oluşturduk ve çocuğum böyle mutlu.
Ve en önemlisi hayatımızda yüksek ses sadece yasaklı şeyleri belirtmek için var.
Hele bağırmak, çocuğa kızmak asla.
Bugüne kadar 2 3 u geçmez ve vicdanım sızlar hala.
Eşimin de kızmasına müsade etmem.
Dolayısıyla bu yasayis bicmimizle ağlaması azaldı ve günde toplamda 10 saat uyur oldu.
Ha doğduğu günden bugüne eşimle 1 saat yalnız kalmadım hep bizimle.
Çocuksuz 5 dk yaşamak neymiş unuttuk ama ağlaya ağlaya 8 de yatıracağıma mutlu mesut 12 de yatırmayı ve bu hayatı yegeliyorum.
Belirtmeden geçmeyeyim, ben de birtane de 50 günlük bebek var ve ne kolaymış tek çocukla yaşamak diyorum.
Ama ikinci oğlum dogunca bebek neymiş anladım, ilk oğlum o kadar zor bir bebekmis ki 3 taneye bedelmiş.
O yüzden tekrar diyorum yaşamayan anlamaz kınamayın.