- 14 Ekim 2014
- 414
- 600
- Konu Sahibi Senbilirsiniz
- #1
Gecenin bu saati.. esim ve canim kizim uyuyorlar. Hayatimin en zor anlarindayim. Bebegim rahatsiz ve zor bir bebek. Meslegimi yapamiyor surekli onunla ilgileniyorum. Br haftalik lohusa iken hayattaki tek sansim annemi kaybettim. O gun bugundur hayattan nefret ediyorum.
Esimle ve annemle harika bir hayatimiz vardi. Hamileligim prensesler gibiydi.
Annem beni elustunde tutar geceleri saclarimi severdi. Evlenene kadar annemle uyudum geceleri.
Sonra dogum yaptim ve hayat mahvoldu.
Bir grip neticesinde annemi kaybettim.
Ani bir kayipti ve kendimi kaybettim hala bulamiyorum
Kizim 13 aylik. Nedeni hala bulunamayan kusmalar yasiyor ve hastanelerde ugrasiyoruz ama bublara ragmen onunla olmaktan cok mutluyum. O olmasa intihar ederdim eminm.
Gelelim bu saatte burada olmama.
O kadar yalnizim ki. Ve yasayan herkesten nefret ediyorum. Annemn olmesi ve baskalarinin yasiyor olusu beni deli ediyor. Elimde degil isyan ediyorum.her an.
Onceki konumdan anneme neden bu kadar askla bagli oldugum bellidir.
Bizi bagayan kan bagi degil cunku..
Asil beni kahreden su an iki konum var.
Temizlik takintim ve kizimin asla yemek yiyememesi ve kusmasi.
Kizim icin arayislarim doktorlarda devam ediyor ama benim temizlik olayima zaman kalmadigi.icin iyice artti.
Su an evime gelseniz gayet toplu ve temiz.
Ama suan pislik icindeymisim gibi uyuyamiyorum.
Devamli yerleri siliyorum ve yastiklari devamli duzeltiyorum.
Mutfak cekmecemin ikisi suan daginik ve ben toplamadim bilerek alismak icin lakin suan uyuyamiyorum.
Her gun ev pis diye esimle tartisiyorum.
Herkese evimin pis olusundan soz ediyorum.
Bana guluyorlar ama ben mikrop icindeyim.diye dusunuyorum.
Bir ara zayiflama takintim vardi 48e kadar indim. Artik olecek gibi oldum ve hamile kalinca bu takintim gecti.
Suan fazla kilolarim var ama ben sadece pislikten yakiniyorum.
Annem varken bu yoktu. Hatta pasakli bile sayilirdim.
Simdi ise cok rahatsizim. Gun icinde devamli.temizlik.yapiyorum ve bana yetmiyor. Evimi temiz goremiyorum. Tozlardan ve killardan nefret ediyorum.
Esimle hic kavgamiz olmazdi ama o da bikti artik. Diken ustunde yasiyorum artik diyor.
Kizim uyanmasa suan yine evi supururdum.
Makinemi bile dunya para verip ihlas robotlardan aldim. Saticinin beni tavlamasi hic uzun surmedi.
Artik yoruldum. Ellerim catladi yikamaktan.
Kendim rehber ogretmenligiyapiyordum.
Kizimin rahatsizligindan sonra calisamiyorum cunku benden baskasi yediremiyor.
Misafirlerden nfret ediyorum.
Sadece telefonla psikolog bir arkadasimdan yardim aliyorum.
Kendiminde aslinda bildigi seyleri bana anlatiyor telkin veriyor. Hak veriyorum ama bosveremiyorum.
Tirnaklarim onceden ojeli ve uzunlardi simdi yok denecek kadar azlar onlari diplerinden kesiyorum kanasa bile. Bana pisligi hatirlatiyorlar.
Nasil gecer bu bilmiyorum.
Kilo takintimi hamilelikte geride birakmistim.
Simdi beni ne tetikler bilmiyorum. Bana arkadasim Okb olablecegmi soyledi ama emzirdigim icin ilac asla dusunmedim simdi emzirmiyorum.
Ilac kullanmak ne gibi bir arti kazandirir bana yasayanlar anlatabilir mi bana
Yani hayati biraz akisina birakmak istiyorum.
Kosturmaktan yoruldum.
Parmaklarimin uclari aciyor artik.
Annemi ozluyorum
Onun ter kokusunu ozluyorum
Bana babami anlatmasini ozluyorm
Annemi son gordugum ani unutamiyorum.
Cihaza bagli gozleri kapali ve sapsari vucudu..
Agliyorum. Her an her saniye basimda agrilar.
Hala inanamiyorum.
Annemin olmadigina hala inanamiyorum.
Korkuyorum olmekten
Bir olum daha gormekten
Bir gun ayagim.kayip merdivenlerden dusup olmekten korkuyorum.
Kizimin herkesin normal dedigi kusma sorununun ciddi birsey olmasindan
Herseyden korkyorum.
Esimin nefesini dinlemekten
Kizimi surekli durtmekten, yasiyor mu diye kontrol etmekten
Sirti terledi diye korkmaktan
Herseyden biktim.
Arkadaslarim da benden biktilar sanirim..
Iyi geceler herkese.
Kimse cevap vermese bile yazdigim icin rahatlamis olmayi umuyorum.
Esimle ve annemle harika bir hayatimiz vardi. Hamileligim prensesler gibiydi.
Annem beni elustunde tutar geceleri saclarimi severdi. Evlenene kadar annemle uyudum geceleri.
Sonra dogum yaptim ve hayat mahvoldu.
Bir grip neticesinde annemi kaybettim.
Ani bir kayipti ve kendimi kaybettim hala bulamiyorum
Kizim 13 aylik. Nedeni hala bulunamayan kusmalar yasiyor ve hastanelerde ugrasiyoruz ama bublara ragmen onunla olmaktan cok mutluyum. O olmasa intihar ederdim eminm.
Gelelim bu saatte burada olmama.
O kadar yalnizim ki. Ve yasayan herkesten nefret ediyorum. Annemn olmesi ve baskalarinin yasiyor olusu beni deli ediyor. Elimde degil isyan ediyorum.her an.
Onceki konumdan anneme neden bu kadar askla bagli oldugum bellidir.
Bizi bagayan kan bagi degil cunku..
Asil beni kahreden su an iki konum var.
Temizlik takintim ve kizimin asla yemek yiyememesi ve kusmasi.
Kizim icin arayislarim doktorlarda devam ediyor ama benim temizlik olayima zaman kalmadigi.icin iyice artti.
Su an evime gelseniz gayet toplu ve temiz.
Ama suan pislik icindeymisim gibi uyuyamiyorum.
Devamli yerleri siliyorum ve yastiklari devamli duzeltiyorum.
Mutfak cekmecemin ikisi suan daginik ve ben toplamadim bilerek alismak icin lakin suan uyuyamiyorum.
Her gun ev pis diye esimle tartisiyorum.
Herkese evimin pis olusundan soz ediyorum.
Bana guluyorlar ama ben mikrop icindeyim.diye dusunuyorum.
Bir ara zayiflama takintim vardi 48e kadar indim. Artik olecek gibi oldum ve hamile kalinca bu takintim gecti.
Suan fazla kilolarim var ama ben sadece pislikten yakiniyorum.
Annem varken bu yoktu. Hatta pasakli bile sayilirdim.
Simdi ise cok rahatsizim. Gun icinde devamli.temizlik.yapiyorum ve bana yetmiyor. Evimi temiz goremiyorum. Tozlardan ve killardan nefret ediyorum.
Esimle hic kavgamiz olmazdi ama o da bikti artik. Diken ustunde yasiyorum artik diyor.
Kizim uyanmasa suan yine evi supururdum.
Makinemi bile dunya para verip ihlas robotlardan aldim. Saticinin beni tavlamasi hic uzun surmedi.
Artik yoruldum. Ellerim catladi yikamaktan.
Kendim rehber ogretmenligiyapiyordum.
Kizimin rahatsizligindan sonra calisamiyorum cunku benden baskasi yediremiyor.
Misafirlerden nfret ediyorum.
Sadece telefonla psikolog bir arkadasimdan yardim aliyorum.
Kendiminde aslinda bildigi seyleri bana anlatiyor telkin veriyor. Hak veriyorum ama bosveremiyorum.
Tirnaklarim onceden ojeli ve uzunlardi simdi yok denecek kadar azlar onlari diplerinden kesiyorum kanasa bile. Bana pisligi hatirlatiyorlar.
Nasil gecer bu bilmiyorum.
Kilo takintimi hamilelikte geride birakmistim.
Simdi beni ne tetikler bilmiyorum. Bana arkadasim Okb olablecegmi soyledi ama emzirdigim icin ilac asla dusunmedim simdi emzirmiyorum.
Ilac kullanmak ne gibi bir arti kazandirir bana yasayanlar anlatabilir mi bana
Yani hayati biraz akisina birakmak istiyorum.
Kosturmaktan yoruldum.
Parmaklarimin uclari aciyor artik.
Annemi ozluyorum
Onun ter kokusunu ozluyorum
Bana babami anlatmasini ozluyorm
Annemi son gordugum ani unutamiyorum.
Cihaza bagli gozleri kapali ve sapsari vucudu..
Agliyorum. Her an her saniye basimda agrilar.
Hala inanamiyorum.
Annemin olmadigina hala inanamiyorum.
Korkuyorum olmekten
Bir olum daha gormekten
Bir gun ayagim.kayip merdivenlerden dusup olmekten korkuyorum.
Kizimin herkesin normal dedigi kusma sorununun ciddi birsey olmasindan
Herseyden korkyorum.
Esimin nefesini dinlemekten
Kizimi surekli durtmekten, yasiyor mu diye kontrol etmekten
Sirti terledi diye korkmaktan
Herseyden biktim.
Arkadaslarim da benden biktilar sanirim..
Iyi geceler herkese.
Kimse cevap vermese bile yazdigim icin rahatlamis olmayi umuyorum.