Böyle yaşamak istemiyorum!!

umutsuzvaka0

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Nisan 2010
13
0
Ben yıllardır akciğer hastasıyım evde makinaya bağlıyım eskiden az da olsa yürürdüm dışarı çıkardım şimdi yürüyemiyorum evin içinde yürürken bile yoruluyorum çok bunaldım artık aynı şeyleri yaşamaktan istediklerimi yapamamaktan yoruldum ben hiçbir zaman isyan etmedim ama artık dayanamıyorum kendimi iyice bıraktım napıcam aklıma başka çare gelmiyo delircem artık....
 
allah acil şifa versin canım
sürekli makinaya bağlı kalmak zorundamısın yoksa ara ara çıkartabiliomusun
 
ara ara çıkarıyorum 1 - 2 saatlik ama artık hiç çıkarmıyorum hiç bişey yapmak istemiyorum zaten dışarıda çıkamıyorum artık yoruldum böyle olmasından çok bunaldım
 
ama niye böle umutsuzluğa kapıldınki
senin durumundan çok daha kötü durumda olanlar var onları düşün
hem hangimiz özgürüz ki herkes hergün aynı şeyleri yapıyo zaten
ara ara insanın psikolojisi bozulabilir canım ama önemli olan bunu uzun sürdürmemek
 
düzelmiyo hiçbişey düzelmiyo hastanede ve evde yatmaktan bıktım artık insanların vahvahlarındanda bıktım artık kimseyle görüşmek istemiyorum sadece annem yanımda artık ona yük olmak istemiyorum
 
rabbim yar ve yardımcın olsun ,umutsuluğa düşme, oyalanacak bişiler bul içini rahatlatacak dualar oku bolbol ,canım elbet bigün güneş senin içinde doğar inan buna hayat iniş çıkışlarla dolu hangimiz çaresizliğe düşmedikki hayattan kendini soyutlama canım burda bizlerle konuş içini dök,herşeye rağmen hayat güzel senin içinde güzel olur inşallah bebeyim
 
çok kitap okuyorum,babam film kiralıyo benim için, babamla annem ben dışarı çıkamıyorum diye evde mutlu olmam için çırpınıyolar ama yürüyemediğim zaman gözlerime çaresiz üzgün bakmalarına dayanamıyorum bana belli etmemeye çalışıyolar ama ikisininde gözleri kızarmış şişmiş oluyo genelde ,annemin yardımı olmadan bişey yapamıyorum artık peşimde koşturmasını istemiyorum ona muhtaç yaşamak istemiyorum çoook üzgünüm aklımdan hiç iyi şeyler geçmiyo bu ara...
 
çok kitap okuyorum,babam film kiralıyo benim için, babamla annem ben dışarı çıkamıyorum diye evde mutlu olmam için çırpınıyolar ama yürüyemediğim zaman gözlerime çaresiz üzgün bakmalarına dayanamıyorum bana belli etmemeye çalışıyolar ama ikisininde gözleri kızarmış şişmiş oluyo genelde ,annemin yardımı olmadan bişey yapamıyorum artık peşimde koşturmasını istemiyorum ona muhtaç yaşamak istemiyorum çoook üzgünüm aklımdan hiç iyi şeyler geçmiyo bu ara...
umutsuz vaka sunu merak ediyorum akciger hastaligin gecicimi gcicisureliginemi makinaya baglisin ayrica senin gibi olupta makina bulamayanlar var sukret her zaman belkide tamamen kurtulacaksin sanki biz nereye cikiyoruz ki hamdolsun
 
ara ara çıkarıyorum 1 - 2 saatlik ama artık hiç çıkarmıyorum hiç bişey yapmak istemiyorum zaten dışarıda çıkamıyorum artık yoruldum böyle olmasından çok bunaldım
her zorlukla birlikte mutlaka bir kolaylik vardir dermansiz hicbir dert yoktur ölum haric sabret sukret herkesin imtihani dgisik sen öyle imtihandasin ben baska o baska herkrsin derdi var derdim yok diyen yalaaaaaaaaaaaaaaaah:eek:lmaz:yada Allahin bosladigi kisilerdir firavunun 700 yil basi bile agrimamis acizlik duygusu nedir hic bilmemis bizler Allahin saevdigi kullarizki Allah bos birakmiyor
n
 
nefes darlığı geçici değil bir tedaviside yok akciğer naklide yaygın değil malesef sadece 1 kişi kurtulabilmiş bekliyoruz bakalım ölmezsem o zamana kadar belki doktorlar yeni bişeyler bulur diye annemler araştırıyor ama yok yok ben oturuyorum 24 saat ne yapabilirim diye düşünüyorum artık eskisi kadar sabırlı değilim ne yapcamı şaşırdım böyle gitmiyo:KK43:
 
Sakın aklından geçen kötü şeylere uyma,buna benzer bir şeyi biz ailece yaşadık çünkü. senağlama
 
aklımdaki kötü düşüncelerden kurtulamıyorum dua ediyorum bir kaç saat moralim düzgün oluyo sonra yine aynı şeyler napıcam hiç bir işe yaramıyorum yük oluyorum gibi düşünceler beynimi kemiriyo siz nasıl atlattınız
 
Canım özel mesajda anlattım,bak bu bizim imtihanımız,imtihanı geçmemiz gerekiyor.Keşke aynı şehirde olsaydık,ziyaret etmek isterdim seni.
 
benim hastalığım doğuştan bu zamana kadar ne eğitim hayatım oldu doğru düzgün ne de arkadaşım artık iyice eve kapandım istediğim hiçbişeyi yapamıorum beni dışarı babam çıkarıyor kısa süreliğine makinayı bırakıyorum ama öksürükten bunalıyorum olmuyo bazen gözüm balkona takılıyo sonra ailem üzülür napıyorum ben diyorum ama bunalınca yine aynı düşünceler beynimi kemiriyo delircem artık çok bunaldım:KK43:
 
Canım ben sana mesaj yazdım ama sanırım sen cevap veremeyeceksin,ben uzun zamandır girmiyordum foruma,bugün girdim.Önceden mesaj hakkı diye bir şey yoktu sanırım.
 
X