bence sneın aradıgın sey ask deıl yanı ask uzerıne bı evlılık kurmak ıstemıyorsun mantık evlılıgı arıyorsun o calısıp evı gecındırsın bana dokunmasın ben kendı paramı harcayım cocugum olsun bu sekılde hayatımı devam ettıreyım ıstıyorsun gıbı geldı bana.
ama evlılıkte sneın paran bnm param dıye bısey yok.her ıkı tarafta kazandıgı parayı evde ortak kasada toplamalı harcamalarına ayırdıktan sonra kalanını ıster bırıktırır ıster beraber yer.
bence sneın aradıgın sey ask deıl yanı ask uzerıne bı evlılık kurmak ıstemıyorsun mantık evlılıgı arıyorsun o calısıp evı gecındırsın bana dokunmasın ben kendı paramı harcayım cocugum olsun bu sekılde hayatımı devam ettıreyım ıstıyorsun gıbı geldı bana.
ama evlılıkte sneın paran bnm param dıye bısey yok.her ıkı tarafta kazandıgı parayı evde ortak kasada toplamalı harcamalarına ayırdıktan sonra kalanını ıster bırıktırır ıster beraber yer.
Kim ask evliligi istemez ki? Ama ben bu insani cok sevmistim. Davranislariyla sozleriyle kalbimi oyle kirdi ki baska birini sevebilecegime inanmiyorum su anda. Bir de calisip ugrasmadigi halde surekli biz evlenince eve yardim edeceksin degil mi, sunu sen odersin bunu sen yaparsin, cok para harcar misin, evlenirken benim babamin bana verecegi para ancak su kadar laflarina maruz kaldigim icin sinirlerim bozuldu ve bu yuzden hep paradan bahsedip benim icin en onemli konu buymus gibi anlatmis olabilirim. Cunku surekli para muhabbeti donuyordu ve hic BIZ yoktu. Soyle geciniriz, boyle yapariz degil, hep sen sen sen. En sonunda dedim ki ben calismasam, ev hanimi olsam benimle evlenmeyeceksin herhalde. Erkek kadinin kazandigi paraya bu kadar guvenir mi? Cocuk olunca ne yapacaksin dedim. Onun annesi bazi saglik sorunlari yuzunden kesinlikle cocuga bakamaz, benim annemin de yasi musait degil, onun annesinden yas olarak cok daha buyuk ve bas edemez. Bakici tutsam zaten maasim ne ki calismamin bir anlami kalmaz. Isten cikacagim, ancak ailemin bana verdigi miktar kalacak. Hesabini ona gore yap dedigimde bozuluyordu. Bunlari konusmaktan nefret etmistim. Ben bir kere bile boyle konular acmamisken o hep bunlari gundeme getirip resmen benden guvence istiyordu.
Keske sizin dediginiz gibi senin paran benim param yok hayatim beraber idare ederiz deseydi. Normali tabi ki budur.
Bundan sonra ask evliligi yapabilecegime pek inanmiyorum ama mantik evliligi de yapamam ben. Olaylari soguk ve detayci bir sekilde irdeledigim icin oyle bir insan gibi gorunuyor olsam da cok hassas cok duygusalim aslinda. Yani evlilik falan cok zor benim icin oyle gorunuyor.
Özeleştiri yap elbette, ama dozunu da kaçırma. Bazen fazla özeleştiri yapmak insanı objektif olmaktan uzaklaştırabiliyor. Yukarıda kırmızıyla işaretlediğim tavırlar çok itici. Bir erkeğin bu kadar para hesabı yapması ve bu hesabı sürekli olarak evlenmeyi düşündüğü kadın üzerinden yapması hiç hoş değil. Şimdi ben uzaktan bakan biri olarak erkek arkadaşınla olan durumunu bir gözden geçireyim. Burada senin özeleştirini kullanacağım, ki bu da karşındaki erkekten evi geçindirmesini (daha doğrusu evin geçimini seninle birlikte üstlenmesini) bekliyor olman. Sen burada kendini yargılıyorsun, çok şey mi bekliyorum diye. E ama o da senden bekliyor? Üstelik "biz" demiyor, "sen, sen, sen" diyor. Sen halihazırda çalışıyorsun zaten, yani evlendiğinizde üstüne düşen sorumluluğu almaya hazırsın. Ama o akrabasının sağladığı imkanlarla bile şikayet ede ede çalışıyor, doğru dürüst iş arayıp çaba sarf etmiyor. O rahat rahat senden beklentilerini dile getirirken sorun olmuyor da, sen ondan sorumluluk almasını istediğinde niye oluyor? Çocuk olursa belki bir iki sene çalışmayacaksın. Buna bozulmak neden? Çocuğu bırak, belki (Allah korusun) bir hastalık durumu olacak, bir süre çalışma imkanın olmayacak. Seni böyle hesaplar yapmak zorunda bırakan bir erkeğe ne derece güvenmelisin? Kendi kendine onunla ve geleceğinizle ilgili sorular sorduğunda, kaç tanesine olumlu cevap verebiliyorsun? Şu anda annesinin evinde, öğlen uyanıp akşam arkadaşlarıyla buluşmaya gidebiliyor, peki evlendiğinizde de aynısı olmayacağı ne malum? Zaten senin de kafanı kurcalayan bu. Erkek arkadaşın da bunun böyle devam edebileceğinin sinyallerini gayet açık veriyor anlattıklarına bakılırsa. Karar senin ama senin yerinde olsam ben de senden farklı düşünmezdim gibi geliyor.
su an bu kişiyle mi evlisin catyArkadaşlar düşünüyorum düşünüyorum işin içinden çıkamıyorum. Aslında cevap çok basit ama doğru karar veremeyeceğimden korkuyorum. Ne olur yardım edin.
Dört buçuk senedir biriyle beraberim. Benden üç yaş küçük. Beraber olmaya başlamadan önce çok tereddüt ettim ama o zamanlar çok aşıktım ve sorun olmayacağını düşündüm. Şimdi keşke hiç başlamasaydım diyorum. Neyse... Üniversiteden yeni mezun olmuştu. Hemen askere gitti. Hiç yalnız bırakmadım. Kısa dönem yapıp geldi ve iş aramaya başladı. Gel zaman git zaman bir türlü iş bulamadı. Başvurduğu işlere kabul edilmiyordu, kabul edildiği bir iki işi de o beğenmedi. Lise mezununun da yapabileceği kendine yakıştıramadığı işlerdi kabul ediyorum ama ne yazık ki ülkemizde ne saygın üniversite bitirenler bile hak ettiklerini alamıyorlar ki. Ben hep destek olmaya çalıştım. Şimdilik başla, çalışırken başka yerlere de başvurursun, daha güzel işler olur diye motive etmeye çalıştım. Ama zamanla fark ettim ki sorun sadece iş bulmaktaki zorluk değildi. Tembel bir insan. Kibirli. İyi şartlarda yaşamak, daha ilk girdiği işten yüksek maaşlar almak istiyor. Şu an hala bir iş bulabilmiş değil. Zengin bir akrabası haline üzülüp yanına aldı ama ben bunu iş olarak görmüyorum. Yarın öbür gün adam bıksa, ölene kadar sana ben mi bakacağım dese ve çıkarsa yine işsiz. Hani bazı erkek vardır ekmeğini taştan çıkarır. Öyle değil ki bu. Evde oturur iş yok ,bulamıyorum der.
Benim maddi durumum ondan çok daha iyi. Sen beni korkutuyorsun, ben senin masraflarına yetişemem diyor. Haklı da. Ne yalan söyleyeyim ben hiç para hesabı yapmadan yaşamaya alışmışım. Ama ondan da bana bakmasını beklemiyorum. Yıllardır çalışıyorum. Çalışmasam bile ondan bir kuruş istemem. Allah'a şükür ve ailemden Allah razı olsun çalışmasam bile iyi denebilecek bir gelir sağladılar bana. Evlensek evin geçimine de yardım ederim tabi ama erkek de değilim ki, evi geçindirmek erkeğin görevi. Belli bir yaştan sonra seviyorum her şeye razıyım diyemiyorum. Nasıl alıştıysam iyi kötü öyle devam etmek istiyorum evlendikten sonra da. Ayrıca yaşım da 31, evlensem hemen çocuk yapmak istiyorum. Hem ev geçindirmek hem çocuğun masrafları kolay değil. Ama ortada hiç öyle bir durum yok zaten. Gel evlenelim diyen yok.
Maddiyatı geçtim zaten anlaşamıyoruz da. Zamanında kavgalarda bana ağza alınmayacak küfürler etti. Yapı olarak çok sinirli. Ağlama krizlerine girerdim. En küçük kavgada ayrılmakla tehdit ederdi. Yalvarırdım gitme diye. Ne salakmışım. Sonra sevgim aşkım azaldı tabi böyle davranışlarla. Ben ayrılmayı ağzıma almaya başladım. Şu an küfür etmeye falan korkuyor ama evlensek rahatlayıp daha beterini yapar biliyorum.
Şimdi benim sorum şu: Artık öyle pek de sevmediğim biriyle, asla hayalimdeki gibi ya da en azından alıştığım gibi bir hayat yaşayamayacak olsam da er ya da geç iş bulmasını bekleyip evleneyim mi yoksa ayrılayım mı? Aslında cevap tabi ki bitir olmalı ama ya karşıma başka kimse çıkmazsa? Hiç evlenmemekten çocuk sahibi olmamaktansa böyle biriyle evlenmek daha mı iyi? Ne olur mantıklı düşünmemem yardım edin. Şimdiden teşekkürler.
Hayir ayrildim ondansu an bu kişiyle mi evlisin caty
Hayir burda konu actiktan ve sizlerin yorumlarindan sonra ayrildimBu konu 2013'te açılmış hatunlarBahsettiğin şahısla evlendin mi onu merak ettim şuan Cattycat ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?