her ay baska sehırden ggelıp gormeye calısan esımı bıle sıkayet ettıler, cocugu gormeye gelmıyor dıye. adam yol parasını, otel parasını, ıcra memuru parasını, pedogog parasını nasıl buluyor dıye dusunmedıler ve mahkeme dedı kı evet sana tanınan hak daha fazla, daha sık gör cocugu. aynı sehırde aylarca gormeyen babalara bırsey denmıyor
yani mahkemedeki hakimin durusu da cok onemlı. karakter, bakıs acısı vs...
ama katılıyorum hanımefendiye. 6 ayda gören birinin çok da görmesine gerek yok diyeceğim ama cocuk kendi farkına varacak olgunluga gelmedıkce, cocugu babadan mahrum edıyor muyum dusuncesı de oluyor ıste. esım ne sıkıntılar yasadı ama gormeye devam ettı. kımse gıtme, gorme dedi. cunku sureklı dava acıyorlardı, her gorusmede esımı manıpule edıyorlardı, cocuga kalın kıyafet ya da yırtık kıoyafet bıle gıydırıyorları. neler neler... ama esım hep dıyordu kı ya cocugum bır gun benden hesap sorarsa. bu vebala gıremem. ama yıne de bu kadar ıyı nıyet ve fedakarlıga ragmen, hayatının en buyuk darbesını de yasayan esım oldu. yanı babadan ayırmak da dogru degıl ama baba zarar verıyorsa, yıne de bır dusunun derim tabi ki.