Boşanmamış bir çift gibi ailece vakit geçirmeniz ne kadar sağlıklı bazı uzmanlar bunu önermiyor,çocuk bu yeni duruma anne babasının ayrı olmasına alışması lazım..8 ay önce boşandım 2 çocuğum var sadece çocuğun bir kursu için bir araya gelmiştik bu süreçteKızımda bu akşam da duygusal bir patlama yaşandı çok agladı. Güya oyun oynuyorduk kazananamadı diye, içimi parçalarcasına ağladı. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum,dedi. Çok üzgünüm ona bunu yaşattığım için ama çok mutluyum ona mutlu,huzurlu bir annelik verebileceğim için. İkimiz de terapi alıyoruz ,anlıyorum ki kızımın çok ihtiyacı var hem de çok. Üçümüz görüştüğümüzde gayet saygılı sevgi dolu geçiyor ,çünkü eski eşim daha anlayışlı ve daha sakin olmaya çalışıyor. Kızım da sık sık babasıyla da vakit geçiriyor ama tabiki mutlu bir ailede beraber olmak her çocuk gibi onun da hakkıydı fakat basaramadık. Çok sabrettim ama mümkün değil acımasızlığı anlayissizligi tavan yapmıştı. Geri dönüş asla mümkün değil zaten onu sevmiyorum ...
Çok haklısınız şimdi birkaç yazı okudum evet ilk aylarda pek görüşülmemesi gerekir diyor. Çocuğa ümit vermemek,bir araya gelme ihtimalini sürekli yaşamamak için. Ve bu süreci kabullenmesi için. Çok mantıklı geldi. Çok çok teşekkür ederimBoşanmamış bir çift gibi ailece vakit geçirmeniz ne kadar sağlıklı bazı uzmanlar bunu önermiyor,çocuk bu yeni duruma anne babasının ayrı olmasına alışması lazım..8 ay önce boşandım 2 çocuğum var sadece çocuğun bir kursu için bir araya gelmiştik bu süreçte
Şiddetli geçimsizlik,başından beri kurulamayan evlilik bağı,yer yer fiziksel şiddet zamanla psikolojik şiddetin dozunun artması. Son aylarda artık tahammül diye bir şey kalmamıştı birbirimize. Bitmesi herkes için huzur aslında. Evde mutsuz bir anne hem de aşırı mutsuz bir anne . Hiçbir konuda yardım etmeyen bir eş. Kanatlarım olsa ucardım sanirim,bir dal olsam filizlenir yeşerir çiçek açardım belki de. O kadar içim içime sığmıyor.cunku ben bu karari yıllardır veremiyordumNeden ayrıldınız? Çok mu büyük sorunlar vardı
Sizin geçtiginiz süreçlerden geçiyorum şu an. Çok teşekkür ederim vakit ayırdığınız için. Evet ben de akıl sağlığımı kaybetmemek evladıma ilişkim konusunda tutarlı olabilmek sebebi ile boşanmayi ve sonuçlarını göze aldım.Size kolaylıklar dilerim. Ben de 1 sene oldu ayrılalı. Babası şehir dışına, ailesinin yanina döndü ayrılınca. Biz aynı düzenden devam ettik çocuklarla. Kızım o zaman 7 yaşındaydı. Ben ilk başta görevlendirildiği için gittiğini söyledim. 3 ay kadar sonra ayrıldığımızı anlattım artık. Kısaca biraz da cocuklaştırarak ifade etmeye çalıştım. Konuşurken en çok; hicbir şekilde düzeninin değişmediğini, bundan sonra da değişmeyeceğini, anne baba olarak her zaman arkasında olduğumuzu, babasıyla arkadaş olarak birbirimizi hep destekleyeceğimizi vs vurguladım. Geriye dönüşün mümkün olmadığını, en kısa zamanda bunu kabul etmesi gerektiğini söyledim. Kızım da tekrar birleşmemiz için birkaç kez ağladı ama kararlı olduğumu görünce vazgeçti. Siz hem kendiniz hem de yavrunuz için en doğrusunu yaptınız. Kızınızın gözyaşlarına teslim olup kendinizi daha fazla yaralamayın. Yükünüzün üstüne bir de suçluluk binmesin. Eski eşimi boşanmaya ikna ederken, bu çocukların akıl sağlığı yerinde bir anneye ihtiyaçları var demiştim. Bunu hiç unutmuyorum. Bu hepimiz için geçerli. Evimiz her zaman temiz toplu olmayabilir, her gün sıcak yemek yapmayabiliriz, her gün çocuklarla oynamayabiliriz, her gün mutlu da görünmeyebiliriz ama her an akıl sağlığımız yerinde, tutarlı ve kontrollü olmalı. Bu yüzden dengede durmaya çalışırken kızınızın da bozmasını engellemeye çalışın. Babası sağ, dilediği zaman görebiliyor, ilişkileri de asla bitmeyecek. Bunları yazarken en doğrusunu yaptığımı söylemiyorum elbette. Muhakkak eksik ya da yanlış tarafları vardır. Ama çocuklarım ve benim için en kolay yol bu oldu. Ben dışarıdaki insanlarla kıyasladığımda nispeten daha rahat atlattığımızı düşünüyorum. Size de yeni hayatınızda mutluluklar
Terapiye devam edin. Olumsuz adlettiğimiz duyugları da yaşayacak bunu kabullenin. Süreç geçici, destek olun, destek alın.Merhabalar üç hafta önce boşandım. 7 yaşında kızımla beraber evimizde aynı düzende kalıyoruz. Eski eşim ailesinin yanında kalıyor. Aynı şehirdeyiz. Kızımla sık sık görüşüyor, üçümüzde görüşüyoruz. Kızım ve ben psikoloğa başladık ,süreci terapi alarak devam ettirmek istedik. Kızım iki kez oldu bana sarılınca ağlıyor ve kendimi iyi hissetmiyorum ,nedenini de bilmiyorum diyor. Umarım terapi iyi gelecek. Bu durumu yaşayanlar varsa ,lütfen bana fikir verin
Benim de eşimin ilk evliliğinden çocuğu var. Danıştığımız uzmanlar, iyi niyetle yapılan, arkadaş olunduğunu gösterme hedefi olan bu adımların çok daha zarar verdiğini, çocuğun adaptasyonunu çok zorlaştırdığını söylediler. Hatta belki siz düşünmezsiniz şu an ama ileride ikinizden biri yeniden evlenecek olursa, eşiniz mesela, bu kez dengeler değiştiği için çocuğun çok daha fazla taraflara düşman olacağını, terkedilmiş duygusu yaşayacağını söylüyorlar. Çünkü çocuk o döneme dek aktif olarak "barışma umudu" taşıyor olacak. Hatta yine bir uzman söylemişti, beraber bir araya gelinen günlerde iki taraf da dikkat edip sorun yaşanmadığında, çocuk bunu "e zaten çok iyi anlaşıyorlar, mutlular demek ki yeniden barışabilirler" olarak algılarmış.Çok haklısınız şimdi birkaç yazı okudum evet ilk aylarda pek görüşülmemesi gerekir diyor. Çocuğa ümit vermemek,bir araya gelme ihtimalini sürekli yaşamamak için. Ve bu süreci kabullenmesi için. Çok mantıklı geldi. Çok çok teşekkür ederim
Geçecek hepsi merak etmeyin. Çok başındasınız şu an. Kızınız mutlaka barıştırma denemeleri yapacak. Siz kızınıza bakınca vicdan azabı duyacaksınız. Eski eşinize arkasından kızacaksınız. Ne vardı adam gibi duraydı diyeceksiniz. Belki el ele gezen aileleri görüp dertleneceksiniz. Bunlar ve daha fazlası normal şeyler bence. Hüznünü de öfkesini de yaşamak lazım. Evliyken bir psikologla görüşmüştüm. Bana tükenmeyen duygular bitmez demişti. Biz kadınlar umudu, öfkeyi, çabayı, hüznü, ayrılığı çoğu kez evlilik içinde tükettiğimiz için boşanma sonrasına pek bir şey kalmıyor. Ben boşanma sonrası müthiş duygusuz hissetmiştim. Sanki üstümdeki kıyafeti çıkarıp atmış gibi, basit bir şey yaşanmış gibi. Belki de kendimi hep güçlü hissetmek için baskıladım bilemiyorum. Kızınızın da önünde sonunda bu durumu kabul edeceğini unutmayın. Amacınız zaten onu ikna etmek değil. Arkadaşların dediği gibi eski eşinizle de daha az görüşürsünüz. Ümidi kırılır böylelikle. Ben kızıma ayrılığı açıklarken ne tepki vereceğinden emin olamadığı bir hal görmüştüm. İlk başta şaşırdı, ne tepki vereceğinden emin olamadı. Boşanma hakkında daha fazla bilgiye sahip olan sizsiniz. Çocuğunuzun gözünden anne bilgisiyle duruma bakmak sizin belinizi büküyor. Çocuğun gözünden, bir çocuk gibi bakmak gerek sanırım. Belki de en büyük korkuları "Ben ne olacağım"dır. Anne ve baba ayrıldı ama düzeni bozulmayacak, ortada kalmayacak. Gittiği kurslara yine gidecek. Anne ve babası onu her zaman sevecek ve destekleyecek. Eskisi gibi gergin görmeyecek, kavgalarına şahit olmayacak, korkmayacak. Ben bunları yazıyorum ama elbette kendi tecrübelerimle. Bizim evde çocuklarla ilgili neredeyse bütün görevler bendeydi. Belki de o yüzden hayatlarından çok şey eksilmediğine inanıyorum. Bir de boşanmayı çok olağanüstü bir durum olarak yansıtmamaya gayret gösterdim. Zaten dediğim gibi kendim de öyle görmedim. Yakında bayram tatili var. Eğer siz de çalışmayacaksanız o haftayı bence çok güzel değerlendirin. Hem kendiniz hem de kızınız için. Ben cuma gecelerini parti gecesi yaptım. Patlamış mısır, cips, çikolata ve film. Hala yapıyoruz. Belki siz başka yollar bulursunuz. Kısaca taa bebeklikten beri hep söyleriz ya; anne ne kadar mutlu ve rahatsa çocuk da öyle olur. Ana kız el ele verin, neyle mutlu oluyorsanız onu yapın. Dedikodu yapın, resim yapın, dans edin, yürüyüş yapın, temizlik yapın... İkinize de iyi gelecektir. Karışık yazıp daldan dala atladıysam kusura bakmayın. Geriye dönüp baktığımda bu 1 sene o kadar hızlı geçmiş ki. Size yazarken farkettim ben de. Çok rahatlamışım, hafiflemişim. Sizin daha da kısa sürmesini dilerim. Hep mutlu olun. İkinize de kocaman sevgiler.Sizin geçtiginiz süreçlerden geçiyorum şu an. Çok teşekkür ederim vakit ayırdığınız için. Evet ben de akıl sağlığımı kaybetmemek evladıma ilişkim konusunda tutarlı olabilmek sebebi ile boşanmayi ve sonuçlarını göze aldım.
Tüm yazdıklarınıza kalbimi bırakıyorum. İnanın hafiflemiş hissediyorum kendimi. Ve bu kadar huzurlu iken kızımın ara ara duygusal dalgalanmaları beni iclendiriyor sadeceGeçecek hepsi merak etmeyin. Çok başındasınız şu an. Kızınız mutlaka barıştırma denemeleri yapacak. Siz kızınıza bakınca vicdan azabı duyacaksınız. Eski eşinize arkasından kızacaksınız. Ne vardı adam gibi duraydı diyeceksiniz. Belki el ele gezen aileleri görüp dertleneceksiniz. Bunlar ve daha fazlası normal şeyler bence. Hüznünü de öfkesini de yaşamak lazım. Evliyken bir psikologla görüşmüştüm. Bana tükenmeyen duygular bitmez demişti. Biz kadınlar umudu, öfkeyi, çabayı, hüznü, ayrılığı çoğu kez evlilik içinde tükettiğimiz için boşanma sonrasına pek bir şey kalmıyor. Ben boşanma sonrası müthiş duygusuz hissetmiştim. Sanki üstümdeki kıyafeti çıkarıp atmış gibi, basit bir şey yaşanmış gibi. Belki de kendimi hep güçlü hissetmek için baskıladım bilemiyorum. Kızınızın da önünde sonunda bu durumu kabul edeceğini unutmayın. Amacınız zaten onu ikna etmek değil. Arkadaşların dediği gibi eski eşinizle de daha az görüşürsünüz. Ümidi kırılır böylelikle. Ben kızıma ayrılığı açıklarken ne tepki vereceğinden emin olamadığı bir hal görmüştüm. İlk başta şaşırdı, ne tepki vereceğinden emin olamadı. Boşanma hakkında daha fazla bilgiye sahip olan sizsiniz. Çocuğunuzun gözünden anne bilgisiyle duruma bakmak sizin belinizi büküyor. Çocuğun gözünden, bir çocuk gibi bakmak gerek sanırım. Belki de en büyük korkuları "Ben ne olacağım"dır. Anne ve baba ayrıldı ama düzeni bozulmayacak, ortada kalmayacak. Gittiği kurslara yine gidecek. Anne ve babası onu her zaman sevecek ve destekleyecek. Eskisi gibi gergin görmeyecek, kavgalarına şahit olmayacak, korkmayacak. Ben bunları yazıyorum ama elbette kendi tecrübelerimle. Bizim evde çocuklarla ilgili neredeyse bütün görevler bendeydi. Belki de o yüzden hayatlarından çok şey eksilmediğine inanıyorum. Bir de boşanmayı çok olağanüstü bir durum olarak yansıtmamaya gayret gösterdim. Zaten dediğim gibi kendim de öyle görmedim. Yakında bayram tatili var. Eğer siz de çalışmayacaksanız o haftayı bence çok güzel değerlendirin. Hem kendiniz hem de kızınız için. Ben cuma gecelerini parti gecesi yaptım. Patlamış mısır, cips, çikolata ve film. Hala yapıyoruz. Belki siz başka yollar bulursunuz. Kısaca taa bebeklikten beri hep söyleriz ya; anne ne kadar mutlu ve rahatsa çocuk da öyle olur. Ana kız el ele verin, neyle mutlu oluyorsanız onu yapın. Dedikodu yapın, resim yapın, dans edin, yürüyüş yapın, temizlik yapın... İkinize de iyi gelecektir. Karışık yazıp daldan dala atladıysam kusura bakmayın. Geriye dönüp baktığımda bu 1 sene o kadar hızlı geçmiş ki. Size yazarken farkettim ben de. Çok rahatlamışım, hafiflemişim. Sizin daha da kısa sürmesini dilerim. Hep mutlu olun. İkinize de kocaman sevgiler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?