Boşanmış aile çocuğu ,aile nedir bilmez bu şimdi,eksi puan derlerse diye geçti aklımdanKarşınıza ne çıkacak?
Bu korkunuz da gerçekleşiyor maalesef. Ben dedemlerle birlikte büyüdüğüm için ve zaten annemde de bu konuda disiplin olduğundan, her ailenin yaşadığı şekilde yaşadım.Boşanmış aile çocuğu ,aile nedir bilmez bu şimdi,eksi puan derlerse diye geçti aklımdan
Çok faydalı buldum paylaşımınızı teşekkürler , boşanmak büyük bir travma çocuklar için , boşanmasanız huzursuz ailede de büyümek te kötü , boşanmayı ebeveynlerin nasıl yönettiği belirliyor durumu ..hiç acaba demeyin siz elinizden geleni yapıyorsanız , başkalarının ne dediğinin önemi yok , sizin mutluluğununuz ve onunla geçirdiğiniz zamanın kalitesi belirleyecek evladınızla ilgili konulari, hayata atıldığında da kimse hatırlamayacak boşanmış bir ailenin çocuğu olduğunu , evladınızdan başka ,dediğim siz mutlu olun elinizden geldiğince onda mutlu hisler bırakmaya çalışın , kulağınızı da tıkayın başkalarınaMerhabalar,bir okulda öğretmenim.Cocugum var 1.sinifa başladı benim okulumda.
Okulda öğretmen arkadaşlarım anne babası boşanmış çocuklara hep bir ön yargı ile yaklaşıyorlar.Biri tembelse ya da davranış problemi varsa, içine kapanıksa örneğin kesin boşanılmış onlara göre.Bunlar hep anne babası boşanmış olduğu için onlara göre.
Bu tür konuşmalari dinlerken haliyle ben de kendi çocuğum adına üzülüyorum, kırılıyorum.Bir sürü çocuk var aile ortaminda büyüyen ama derse ilgisiz, davranış problemi olan ya da içe kapanık fln.Tam tersi boşanmış aile çocuğu olup gayet her şeyi yerinde olan.
Nasil böyle bir genelleme yapıyorlar.
Oğlum bu arkadaşlardan birine düştü.Gecen bir yerde oturduk birkaç arkadaş sohbet ediyoruz.Oglum hakkında acınası bakış ve sözlerde bulundu.(Bu arada gayet uyumlu diyor iyi ki bana düşmüş diyor)Acinasi olduğunu düşünmüyorum ama bu on yargıya maruz kalmasından da nefret ediyorum.Odum kopuyo bir eksiği olacak da boşanmaya bağlayacaklar diye..Çok sinir bozucu gerçekten.
Paylasmak istedim.
Eşim hayatındakileriyle örnek olarak nasıl bir eş veya baba olması gerektiğini bilmiyor ama nasıl eş ve baba olunmayacağını biliyor. Bu sebeple bile ailesi boyanmış adamla evlenilir.Boşanmış aile çocuğu ,aile nedir bilmez bu şimdi,eksi puan derlerse diye geçti aklımdan
Ex kişisinin anne babası bosanmamis ama kendisi 2 yaşındayken babası vefat etmiş annesi de baba evine dönmüş çocuklar babaanneyle büyümüş.Aile kavramı yok dediğiniz gibi beraber yeme ,beraber yatma kültürü yoktu.Gecenin 3 lerine kadar oturur tv izler koltukta uyur kalırdı,kendi canı istediği saatte ,istediği yerde ,istediği şeyi yerdi, dışarıdan atıştırmalık getirip yerdi mesela.Ben kendi ailemden gördüğümü ailemden 26 yıldır ayrı olmama rağmen uyguluyorum.Oglumla da aynı anda masaya otururuz,öğün atlamayiz,aynı saatte yatarız fln.Aile ortamında buyumesek de belli kuralların uygulanması şart.Bu korkunuz da gerçekleşiyor maalesef. Ben dedemlerle birlikte büyüdüğüm için ve zaten annemde de bu konuda disiplin olduğundan, her ailenin yaşadığı şekilde yaşadım.
Ama mesela eşim de boşanmış bir ailenin çocuğu. Ne yazık ki sofraya birlikte oturulur gibi basit alışkanlıkları dahi yok. Annesi boşanma sonrası bu tarz şeylere önem vermemiş herkes acıkınca yesin kuralı olmuş. Pazar kahvaltısı diye bir algısı yoktur mesela.. o yüzden boşanmış kişilere tavsiyem, çok basit her ailede olan alışkanlıkları sürdürmeye çalışın.
Benim eşimle aynıymış durum, pişirdiğim yemek yenecek mi tok mu gelecek konusu bile hala çözülmüş değil bizde. Maalesef belli bir yaştan sonra bu alışkanlıklar kazanılmıyor ya da benim eşim kazanamıyor bilmiyorum. Çocuğunuz sizin gibi bir anneyle olduğu için şanslı.Ex kişisinin anne babası bosanmamis ama kendisi 2 yaşındayken babası vefat etmiş annesi de baba evine dönmüş çocuklar babaanneyle büyümüş.Aile kavramı yok dediğiniz gibi beraber yeme ,beraber yatma kültürü yoktu.Gecenin 3 lerine kadar oturur tv izler koltukta uyur kalırdı,kendi canı istediği saatte ,istediği yerde ,istediği şeyi yerdi, dışarıdan atıştırmalık getirip yerdi mesela.Ben kendi ailemden gördüğümü ailemden 26 yıldır ayrı olmama rağmen uyguluyorum.Oglumla da aynı anda masaya otururuz,öğün atlamayiz,aynı saatte yatarız fln.Aile ortamında buyumesek de belli kuralların uygulanması şart.
Ne alaka ya hu, annem babamdan bosanmakla resmen hayatımızı kurtardı yoksa o psikopat baba ile halimiz nice olurdu, boşanmak kötü bisey değildir, çocuklar hastalıklı ve sorunlu ebeveynler ile büyümemeli...Merhabalar,bir okulda öğretmenim.Cocugum var 1.sinifa başladı benim okulumda.
Okulda öğretmen arkadaşlarım anne babası boşanmış çocuklara hep bir ön yargı ile yaklaşıyorlar.Biri tembelse ya da davranış problemi varsa, içine kapanıksa örneğin kesin boşanılmış onlara göre.Bunlar hep anne babası boşanmış olduğu için onlara göre.
Bu tür konuşmalari dinlerken haliyle ben de kendi çocuğum adına üzülüyorum, kırılıyorum.Bir sürü çocuk var aile ortaminda büyüyen ama derse ilgisiz, davranış problemi olan ya da içe kapanık fln.Tam tersi boşanmış aile çocuğu olup gayet her şeyi yerinde olan.
Nasil böyle bir genelleme yapıyorlar.
Oğlum bu arkadaşlardan birine düştü.Gecen bir yerde oturduk birkaç arkadaş sohbet ediyoruz.Oglum hakkında acınası bakış ve sözlerde bulundu.(Bu arada gayet uyumlu diyor iyi ki bana düşmüş diyor)Acinasi olduğunu düşünmüyorum ama bu on yargıya maruz kalmasından da nefret ediyorum.Odum kopuyo bir eksiği olacak da boşanmaya bağlayacaklar diye..Çok sinir bozucu gerçekten.
Paylasmak istedim.
Hadsizlik, başka bir şey değil. Doğru problem çocuklar içinde boşanmış ailesiyle çocukları oluyor da, hepsi de başa bela değil yani. Üstelik bir de iş arkadaşısınız destek değil köstek mübarekMerhabalar,bir okulda öğretmenim.Cocugum var 1.sinifa başladı benim okulumda.
Okulda öğretmen arkadaşlarım anne babası boşanmış çocuklara hep bir ön yargı ile yaklaşıyorlar.Biri tembelse ya da davranış problemi varsa, içine kapanıksa örneğin kesin boşanılmış onlara göre.Bunlar hep anne babası boşanmış olduğu için onlara göre.
Bu tür konuşmalari dinlerken haliyle ben de kendi çocuğum adına üzülüyorum, kırılıyorum.Bir sürü çocuk var aile ortaminda büyüyen ama derse ilgisiz, davranış problemi olan ya da içe kapanık fln.Tam tersi boşanmış aile çocuğu olup gayet her şeyi yerinde olan.
Nasil böyle bir genelleme yapıyorlar.
Oğlum bu arkadaşlardan birine düştü.Gecen bir yerde oturduk birkaç arkadaş sohbet ediyoruz.Oglum hakkında acınası bakış ve sözlerde bulundu.(Bu arada gayet uyumlu diyor iyi ki bana düşmüş diyor)Acinasi olduğunu düşünmüyorum ama bu on yargıya maruz kalmasından da nefret ediyorum.Odum kopuyo bir eksiği olacak da boşanmaya bağlayacaklar diye..Çok sinir bozucu gerçekten.
Paylasmak istedim.
İyi de bunu anne babası birlikte olan bir çocukta pekala diyebilir. Bunda acınacak ne varmış sormadınız mı? Ben olsam terslerdim ben eşimden boşandım,babası çocuktan boşanmadı hala babası onun diyerek. Ve eklerdim tabi ki babasına da söyle diye.Akıllı duranlarin annelerine bunu paylaşacağım demiş,benimki de "Babama da söyle ama" demiş.Yazikkk der gibi bakti
İki taraf da sahiplenirse daha az etkilenir diye düşünüyorum.Cocuga ayak bağı muamelesi yapılırsa çok sağlam psikolojiye sahip olmayacaklari kesin. Çocuk hangi gruba giriyor diye sorgulamadan hepsini aynı şekilde etiketlemeleri esas sıkıntı.Anne-babası boşanan çocukların okulda gerçekten zorlandığını bir noktada doğru.
Çok detay vermeyi sevmem aslında büyük travmamdır fakat paylaşmak istedim şu an...
Benimde annem babam 5 yaşındayken boşanmışlar. Ayrıldıktan sonra hiç doğru düzgün göremedim babamı.
İlkokul 3. sınıfa giderken bir süre babamla yaşamam gerekti. Babam o sıra yeni karısı ve kardeşimle beraber, babaannem ve dedemin yanında yaşıyorlardı. Ben 3.sınıfa babamın yanında başladım yani. Aradan birkaç ay geçti babam karısını, kardeşimi alıp gitti. Kendi evlerine çıktılar. Beni ise "okulu değişmesin dönem ortası" bahanesi ile hayatımda sayılı gördüğüm ve çocuk psikolojisinden asla anlamayan babaannem ve dedemle bıraktılar.
Ben o kadar etkilenmiştim ki, hala izleri duruyor içimde. 9 yaşındaydım yaşım çok küçük değildi ama geceleri uyurken farkında olmadan altıma kaçırıyordum.
Normalde çok sosyal ve lider ruhlu bir çocuk olmama rağmen, okulda derslerde o kadar dalgındım ki. Hoca bana 5-6 kere seslendiğinde anca fark ediyordum benimle konuştuğunu. Uyuşmuş gibi hissediyor ve bu şekilde geziyordum.
Hala o sene yaşadıklarımı dün gibi hatırladım.
Bu yüzden diğer öğretmenler bir nokta da haklı....
Ama bu demek değil ki sizin çocuğunuz acınacak durumda... Asla böyle değil.
Mükemmel bir aile hayatı olup, okul içerisinde geri kalan çocuklarda oluyor mutlaka. Tam tersi oğlunuz çok güçlü olacak eminim.