Daha çok küçükler 9 ve 5 yaşındalar okula gittikleri için onlarla ilgilenmem gerekiyor
Davanizi acın nafakada talep edin sizde girer bir işe çalışırsınız...18 yaşında bir hata yapılmış bunu çocuklardan çıkarmak gereksiz olmusla olmuse çare yok siz sıkı sıkı sarılın evlatlarıniza Rabbim acılarını gostermesin...yaşınızda çok genç inşallah bundan sonra evlatlarınla herşey çok güzel olur
Daha çok küçükler 9 ve 5 yaşındalar okula gittikleri için onlarla ilgilenmem gerekiyorAkil yasta degil bastadir. 18 yasinda evlenip gayet mutlu huzurlu evlilik yapan insan cok. Sizinki yanlis es secimi kesinlikle.
Cocuklariniz ve sizin icin hayirlisi olsun, bundan sonra dik durmaya calisin. Kac yasindalar bilmiyorum ama ise girmeyi deneyin.
İçinizdeki huzursuzluğun sebebi, yeni bir hayata ve belirsizliğe adım atacak olmaktan kaynaklanıyor olabilir, bu duygu çok normal endişelenmeyin.İyi günler arkadaşlar,konuya hemen girmek istiyorum.. Ben 2013 yılında 18 yaşında evlenmeye karar verdim,evlendiğim kişiyle tamamen mantık evliliği yaptım,bu kişiyle kendim tanıştım ama,neyse oda benden 10 yaş büyüktü ben 18 oda 28 yaşındaydı. Ben sıkı ve muhafazakar bir ailede büyüdüm evliliği kendimde kaçış gördüm evlendim,evlendikten sonra sorunlarımız başladı,kendisi çok kıskanç birisidir,sürekli her kavgada beni ailemin evıne göndermekle tehdit etti,bana evliliğimizin 1. haftasında tokat bile atmışlığı oldu,birde bunların yanı sıra başka kızlarlar da konuşmaları olmus,bana kızlar facebooktan ulaşıyolardı,ben evliliğimizin 4. ayında annemlere geldim boşanmak ıcın,sonra ne yaptı ne ettin barıştık,sonra bir tane kızımız dünyaya geldı,eşimle yine ara ara kavgalarımız olurdu,evebgeç gelirdi,evıyle ılgilenmezdi 10 yıldır evlıyız sureklı cebınde parası olmasına rağmen faturalarımız kesilirdi,sureklı onunla hu sebeplerden de kavga ederdik,sonra ıkıncı cocugumuz oglum dunyaya geldi,ona 3 aylık hamileyken yine bi aldatma olayı u yakaladım,kanama gecırerek cocugumu düşürme aşamasına gelmiştim,sonra yine yine affettim,ama ıcımdeki bütün hevesi yaşama sebebını aldı ellerımden,şimdi 1 hafta oncesınde ıkıcı telefonunu yakaladım,kadının bırısıyle mesajlaşmışlar görüşmüşlerdirde muhtemelen,kesin ve net boşanma kararı aldıım... herkes cocıkların var ıyı dusun diyorda,bu cocuklarım zaten mutlu evlılıgın ıcınde değilletdi ki,biz kavga ettıkce sınırımı onlardan cıkartırdım,buda eve dogru duzgün gelmezdi zaten,gelsede sağlıklı iletişimi yoktu cocuklarla.. barışma gibi bısey dusunmuyorum cunku artık yoruldum ve onada bu evliliğimize de inancım kalmadı.. ama boşanan yada bu aşamada olan ınsanlara bısı sormak ıstıyorum,içimde bi huzursuzluk var ve bu huzursuzlugum neyden kaynaklanıyo acaba böyle durum yaşayan var mı,asla ona sevgı aşk acıma gibi bısey degıl bu.. Lütfen sız olsanız napardınız,yorumlarınızı ve dualarınuz beklıyorum
Mutlaka nafaka talep edin, 9 yas evde tek kalabilecek bir yas. 5 yasindakini cocugunuzu da devlet kresine gondermeyi deneyin. Siz de ise girer calisirsiniz en azindan elinize biraz para gecer.Daha çok küçükler 9 ve 5 yaşındalar okula gittikleri için onlarla ilgilenmem gerekiyor
Boşanmamak, çalışmamak iÇin be kadar çok mazeret var di mi?Daha çok küçükler 9 ve 5 yaşındalar okula gittikleri için onlarla ilgilenmem gerekiyor
Allah cocuklarini bağışlasın da sağlık ocağından ücretsiz korunma yöntemleri alabilirdin. Bu kadar pislik herife göz göre göre 2 çocuk ? Allah yardımcın olsun.İyi günler arkadaşlar,konuya hemen girmek istiyorum.. Ben 2013 yılında 18 yaşında evlenmeye karar verdim,evlendiğim kişiyle tamamen mantık evliliği yaptım,bu kişiyle kendim tanıştım ama,neyse oda benden 10 yaş büyüktü ben 18 oda 28 yaşındaydı. Ben sıkı ve muhafazakar bir ailede büyüdüm evliliği kendimde kaçış gördüm evlendim,evlendikten sonra sorunlarımız başladı,kendisi çok kıskanç birisidir,sürekli her kavgada beni ailemin evıne göndermekle tehdit etti,bana evliliğimizin 1. haftasında tokat bile atmışlığı oldu,birde bunların yanı sıra başka kızlarlar da konuşmaları olmus,bana kızlar facebooktan ulaşıyolardı,ben evliliğimizin 4. ayında annemlere geldim boşanmak ıcın,sonra ne yaptı ne ettin barıştık,sonra bir tane kızımız dünyaya geldı,eşimle yine ara ara kavgalarımız olurdu,evebgeç gelirdi,evıyle ılgilenmezdi 10 yıldır evlıyız sureklı cebınde parası olmasına rağmen faturalarımız kesilirdi,sureklı onunla hu sebeplerden de kavga ederdik,sonra ıkıncı cocugumuz oglum dunyaya geldi,ona 3 aylık hamileyken yine bi aldatma olayı u yakaladım,kanama gecırerek cocugumu düşürme aşamasına gelmiştim,sonra yine yine affettim,ama ıcımdeki bütün hevesi yaşama sebebını aldı ellerımden,şimdi 1 hafta oncesınde ıkıcı telefonunu yakaladım,kadının bırısıyle mesajlaşmışlar görüşmüşlerdirde muhtemelen,kesin ve net boşanma kararı aldıım... herkes cocıkların var ıyı dusun diyorda,bu cocuklarım zaten mutlu evlılıgın ıcınde değilletdi ki,biz kavga ettıkce sınırımı onlardan cıkartırdım,buda eve dogru duzgün gelmezdi zaten,gelsede sağlıklı iletişimi yoktu cocuklarla.. barışma gibi bısey dusunmuyorum cunku artık yoruldum ve onada bu evliliğimize de inancım kalmadı.. ama boşanan yada bu aşamada olan ınsanlara bısı sormak ıstıyorum,içimde bi huzursuzluk var ve bu huzursuzlugum neyden kaynaklanıyo acaba böyle durum yaşayan var mı,asla ona sevgı aşk acıma gibi bısey degıl bu.. Lütfen sız olsanız napardınız,yorumlarınızı ve dualarınuz beklıyorum
Ekonomik özgürlüğün varmi galiba yok.nasil geçireceksin.nerde yaşayacaksın.sana bile hayatı zindan eden o ailenin yanında cocuklarinada hayatı zindan dan etmelerini mi izleyeceksin.kizinida okut bari ailen kocaya vermesin hemen büyüyünce!!!çocuklarına tek basina sahip çıkabilecek akıl ve ruh sağlığın maddi durumun varmi.cocuklara üzüldüm.kurban olduğum Allahım kimini çocuğa hasret tedavilerle veriyor,kiminede kolayca veriyor hayırlısı çocuklara üzüldüm. Ananın evinde çocuklar daha mutsuz olma ihtimali varmi.İyi günler arkadaşlar,konuya hemen girmek istiyorum.. Ben 2013 yılında 18 yaşında evlenmeye karar verdim,evlendiğim kişiyle tamamen mantık evliliği yaptım,bu kişiyle kendim tanıştım ama,neyse oda benden 10 yaş büyüktü ben 18 oda 28 yaşındaydı. Ben sıkı ve muhafazakar bir ailede büyüdüm evliliği kendimde kaçış gördüm evlendim,evlendikten sonra sorunlarımız başladı,kendisi çok kıskanç birisidir,sürekli her kavgada beni ailemin evıne göndermekle tehdit etti,bana evliliğimizin 1. haftasında tokat bile atmışlığı oldu,birde bunların yanı sıra başka kızlarlar da konuşmaları olmus,bana kızlar facebooktan ulaşıyolardı,ben evliliğimizin 4. ayında annemlere geldim boşanmak ıcın,sonra ne yaptı ne ettin barıştık,sonra bir tane kızımız dünyaya geldı,eşimle yine ara ara kavgalarımız olurdu,evebgeç gelirdi,evıyle ılgilenmezdi 10 yıldır evlıyız sureklı cebınde parası olmasına rağmen faturalarımız kesilirdi,sureklı onunla hu sebeplerden de kavga ederdik,sonra ıkıncı cocugumuz oglum dunyaya geldi,ona 3 aylık hamileyken yine bi aldatma olayı u yakaladım,kanama gecırerek cocugumu düşürme aşamasına gelmiştim,sonra yine yine affettim,ama ıcımdeki bütün hevesi yaşama sebebını aldı ellerımden,şimdi 1 hafta oncesınde ıkıcı telefonunu yakaladım,kadının bırısıyle mesajlaşmışlar görüşmüşlerdirde muhtemelen,kesin ve net boşanma kararı aldıım... herkes cocıkların var ıyı dusun diyorda,bu cocuklarım zaten mutlu evlılıgın ıcınde değilletdi ki,biz kavga ettıkce sınırımı onlardan cıkartırdım,buda eve dogru duzgün gelmezdi zaten,gelsede sağlıklı iletişimi yoktu cocuklarla.. barışma gibi bısey dusunmuyorum cunku artık yoruldum ve onada bu evliliğimize de inancım kalmadı.. ama boşanan yada bu aşamada olan ınsanlara bısı sormak ıstıyorum,içimde bi huzursuzluk var ve bu huzursuzlugum neyden kaynaklanıyo acaba böyle durum yaşayan var mı,asla ona sevgı aşk acıma gibi bısey degıl bu.. Lütfen sız olsanız napardınız,yorumlarınızı ve dualarınuz beklıyorum
9 ve 5 yaşındaki gayette büyük.ben kundaktakini bırakıp ise gittim.hem çocuklarla o hayatı sana zindan eden ailenin yanında bide paran olmazsa ailen yine ipleri eline alır.artik çocukların için bari dik dur gir bi ise çalış. Hersey ortada ailen ztn iyi bisey olsaydı seni evliliğe itmezdiDaha çok küçükler 9 ve 5 yaşındalar okula gittikleri için onlarla ilgilenmem gerekiyor
Ben mi salağım. Kundaktaki çocuğumu bırakıp ise gttim yoksa ben anne değilmiyim!! .allah yardımcısı olsun ama ben bu şekilde devam ederse herseye mazeret mazeret o çocuklara sahip çıkabileceğini düşünmüyorumBoşanmamak, çalışmamak iÇin be kadar çok mazeret var di mi?
Aslında net bir şekilde yaptıklarınızı söylüyorum size. Doğruları bu kadar net duymak can acıtabilir ama bazen duymak gerekir.Sizi tanımıyorum ama ne kadar ağır uslubunuz var karşınızdaki insanın ne yaşadığını bilmeden bu şekilde konuşmanız cok yanlıs...
ben bu kadar katı yaklaşamıycam bu olaya, evet 2 cocuk keske olmasaydı ama işte olmuş artık suan bundan sonrasını dusunmek lazım..Çok teşekkür ederim . Evet daha sağlıklı anne olabilmek için ondan kurtulmam gerekiyor
ailenden kaçarken doluya tutulmuşsun neyse gençlik bir kez gelmişsin ailenin yanına keşke kalsaydın çoçuk vs yapmasaydın böyle bi adamdan şuan doğru olan boşanmak iç sıkıntısı yaşaman çok normal kimse gülerek eğlenerek gitmiyor yaşadığın kötü günlerin Acısı o ama zamanla geçiyor inan banaİyi günler arkadaşlar,konuya hemen girmek istiyorum.. Ben 2013 yılında 18 yaşında evlenmeye karar verdim,evlendiğim kişiyle tamamen mantık evliliği yaptım,bu kişiyle kendim tanıştım ama,neyse oda benden 10 yaş büyüktü ben 18 oda 28 yaşındaydı. Ben sıkı ve muhafazakar bir ailede büyüdüm evliliği kendimde kaçış gördüm evlendim,evlendikten sonra sorunlarımız başladı,kendisi çok kıskanç birisidir,sürekli her kavgada beni ailemin evıne göndermekle tehdit etti,bana evliliğimizin 1. haftasında tokat bile atmışlığı oldu,birde bunların yanı sıra başka kızlarlar da konuşmaları olmus,bana kızlar facebooktan ulaşıyolardı,ben evliliğimizin 4. ayında annemlere geldim boşanmak ıcın,sonra ne yaptı ne ettin barıştık,sonra bir tane kızımız dünyaya geldı,eşimle yine ara ara kavgalarımız olurdu,evebgeç gelirdi,evıyle ılgilenmezdi 10 yıldır evlıyız sureklı cebınde parası olmasına rağmen faturalarımız kesilirdi,sureklı onunla hu sebeplerden de kavga ederdik,sonra ıkıncı cocugumuz oglum dunyaya geldi,ona 3 aylık hamileyken yine bi aldatma olayı u yakaladım,kanama gecırerek cocugumu düşürme aşamasına gelmiştim,sonra yine yine affettim,ama ıcımdeki bütün hevesi yaşama sebebını aldı ellerımden,şimdi 1 hafta oncesınde ıkıcı telefonunu yakaladım,kadının bırısıyle mesajlaşmışlar görüşmüşlerdirde muhtemelen,kesin ve net boşanma kararı aldıım... herkes cocıkların var ıyı dusun diyorda,bu cocuklarım zaten mutlu evlılıgın ıcınde değilletdi ki,biz kavga ettıkce sınırımı onlardan cıkartırdım,buda eve dogru duzgün gelmezdi zaten,gelsede sağlıklı iletişimi yoktu cocuklarla.. barışma gibi bısey dusunmuyorum cunku artık yoruldum ve onada bu evliliğimize de inancım kalmadı.. ama boşanan yada bu aşamada olan ınsanlara bısı sormak ıstıyorum,içimde bi huzursuzluk var ve bu huzursuzlugum neyden kaynaklanıyo acaba böyle durum yaşayan var mı,asla ona sevgı aşk acıma gibi bısey degıl bu.. Lütfen sız olsanız napardınız,yorumlarınızı ve dualarınuz beklıyorum
Pardon, yorumumu düzelttim, konu sahibi yazdı sanmıştım. Salak değilsiniz, güçlü ve hayata dört elle sarılan bir kadının davranışı sizinki.Ben mi salağım. Kundaktaki çocuğumu bırakıp ise gttim yoksa ben anne değilmiyim!! .allah yardımcısı olsun ama ben bu şekilde devam ederse herseye mazeret mazeret o çocuklara sahip çıkabileceğini düşünmüyorum
O huzursuzluk çok iyi ebeveynler (!) olarak üçüncü çocuğu yapmadığınız içindirİyi günler arkadaşlar,konuya hemen girmek istiyorum.. Ben 2013 yılında 18 yaşında evlenmeye karar verdim,evlendiğim kişiyle tamamen mantık evliliği yaptım,bu kişiyle kendim tanıştım ama,neyse oda benden 10 yaş büyüktü ben 18 oda 28 yaşındaydı. Ben sıkı ve muhafazakar bir ailede büyüdüm evliliği kendimde kaçış gördüm evlendim,evlendikten sonra sorunlarımız başladı,kendisi çok kıskanç birisidir,sürekli her kavgada beni ailemin evıne göndermekle tehdit etti,bana evliliğimizin 1. haftasında tokat bile atmışlığı oldu,birde bunların yanı sıra başka kızlarlar da konuşmaları olmus,bana kızlar facebooktan ulaşıyolardı,ben evliliğimizin 4. ayında annemlere geldim boşanmak ıcın,sonra ne yaptı ne ettin barıştık,sonra bir tane kızımız dünyaya geldı,eşimle yine ara ara kavgalarımız olurdu,evebgeç gelirdi,evıyle ılgilenmezdi 10 yıldır evlıyız sureklı cebınde parası olmasına rağmen faturalarımız kesilirdi,sureklı onunla hu sebeplerden de kavga ederdik,sonra ıkıncı cocugumuz oglum dunyaya geldi,ona 3 aylık hamileyken yine bi aldatma olayı u yakaladım,kanama gecırerek cocugumu düşürme aşamasına gelmiştim,sonra yine yine affettim,ama ıcımdeki bütün hevesi yaşama sebebını aldı ellerımden,şimdi 1 hafta oncesınde ıkıcı telefonunu yakaladım,kadının bırısıyle mesajlaşmışlar görüşmüşlerdirde muhtemelen,kesin ve net boşanma kararı aldıım... herkes cocıkların var ıyı dusun diyorda,bu cocuklarım zaten mutlu evlılıgın ıcınde değilletdi ki,biz kavga ettıkce sınırımı onlardan cıkartırdım,buda eve dogru duzgün gelmezdi zaten,gelsede sağlıklı iletişimi yoktu cocuklarla.. barışma gibi bısey dusunmuyorum cunku artık yoruldum ve onada bu evliliğimize de inancım kalmadı.. ama boşanan yada bu aşamada olan ınsanlara bısı sormak ıstıyorum,içimde bi huzursuzluk var ve bu huzursuzlugum neyden kaynaklanıyo acaba böyle durum yaşayan var mı,asla ona sevgı aşk acıma gibi bısey degıl bu.. Lütfen sız olsanız napardınız,yorumlarınızı ve dualarınuz beklıyorum
Huzursuzluk hissinizin olması gayet olağan, hayatınızda yeni bir döneme gireceksiniz, nelerle karşılaşacağınızı bilmiyorsunuz. Hissinize değil boşandıktan sonra gelecek rahatlamaya odaklanınİyi günler arkadaşlar,konuya hemen girmek istiyorum.. Ben 2013 yılında 18 yaşında evlenmeye karar verdim,evlendiğim kişiyle tamamen mantık evliliği yaptım,bu kişiyle kendim tanıştım ama,neyse oda benden 10 yaş büyüktü ben 18 oda 28 yaşındaydı. Ben sıkı ve muhafazakar bir ailede büyüdüm evliliği kendimde kaçış gördüm evlendim,evlendikten sonra sorunlarımız başladı,kendisi çok kıskanç birisidir,sürekli her kavgada beni ailemin evıne göndermekle tehdit etti,bana evliliğimizin 1. haftasında tokat bile atmışlığı oldu,birde bunların yanı sıra başka kızlarlar da konuşmaları olmus,bana kızlar facebooktan ulaşıyolardı,ben evliliğimizin 4. ayında annemlere geldim boşanmak ıcın,sonra ne yaptı ne ettin barıştık,sonra bir tane kızımız dünyaya geldı,eşimle yine ara ara kavgalarımız olurdu,evebgeç gelirdi,evıyle ılgilenmezdi 10 yıldır evlıyız sureklı cebınde parası olmasına rağmen faturalarımız kesilirdi,sureklı onunla hu sebeplerden de kavga ederdik,sonra ıkıncı cocugumuz oglum dunyaya geldi,ona 3 aylık hamileyken yine bi aldatma olayı u yakaladım,kanama gecırerek cocugumu düşürme aşamasına gelmiştim,sonra yine yine affettim,ama ıcımdeki bütün hevesi yaşama sebebını aldı ellerımden,şimdi 1 hafta oncesınde ıkıcı telefonunu yakaladım,kadının bırısıyle mesajlaşmışlar görüşmüşlerdirde muhtemelen,kesin ve net boşanma kararı aldıım... herkes cocıkların var ıyı dusun diyorda,bu cocuklarım zaten mutlu evlılıgın ıcınde değilletdi ki,biz kavga ettıkce sınırımı onlardan cıkartırdım,buda eve dogru duzgün gelmezdi zaten,gelsede sağlıklı iletişimi yoktu cocuklarla.. barışma gibi bısey dusunmuyorum cunku artık yoruldum ve onada bu evliliğimize de inancım kalmadı.. ama boşanan yada bu aşamada olan ınsanlara bısı sormak ıstıyorum,içimde bi huzursuzluk var ve bu huzursuzlugum neyden kaynaklanıyo acaba böyle durum yaşayan var mı,asla ona sevgı aşk acıma gibi bısey degıl bu.. Lütfen sız olsanız napardınız,yorumlarınızı ve dualarınuz beklıyorum
Yazdığınız konu sahibine idi.bn de ayni düşündüğüm için alıntı yaptimPardon, yorumumu düzelttim, konu sahibi yazdı sanmıştım. Salak değilsiniz, güçlü ve hayata dört elle sarılan bir kadının davranışı sizinki.