Merhabalar biraz uzun olacak ama detaylı yazmak istedim ben 4 ay önce ekim ayında lise aşkımla evlendim 23 yaşındayım ama evlendiğim gün bile içimde bir huzursuzluk vardı meğerse boş değilmiş bu huzursuz hissetme sebebim
Şimdi size en baştan anlatmak istiyorum benim ilk ve son aşkım eşimdi lisede tanışmıştık başta onu hiç sevmemiştim keko diyeceğiniz hareketleri ve araba hız makas atma manyaklığı vardı hala var ama o zaman hayatımda bi heyecan olmadığı için bana çok çekici gelmişti farklı bir yaşantısı olması vs. yavaş yavaş onunla konuştukça aşık oldum ve sevgili olduk çevremdeki herkes nasıl bu kişiye aşık oldun seninle asla uymuyor dediler ama dinlemedim 1-2 ay sevgililikten sonra telefonumda kuzenlerimin arkadaşlarımın onunla dalga geçtiği mesajları okumuş benden habersiz ve benden bi anda ayrılıp aynı sınıftan başka bi kızla yanaşmaya başlamıştı bu beni derinden üzdü çok başarılı bi öğrenciydim üniversite sınavına bile çalışmadım senelerce depresyona girdim ama o beni hiç umursamadı ben yavaş yavaş unutmaya başkalarıyla denemeye çalıştım olmadı onlarlada neyse yani unutamadım ama alışmıştım sonradan o pişman olup senelerce ulaşmaya çalıştı bana ben hep engelledim ve bi gün karşıma çıktı konuştuk o gün çok değişmişti olgunlaşmıştı bende hala unutamadığım için şans vermek istedim yavaş yavaş konuşmaya başladık başlarda bana karşı çok iyiydi sonradan yavaş yavaş beni etkisi altına almaya başladı evlenmek istediğini ciddi düşündüğünü iyi paralara kazanmaya başladığını söyledi benim için kazanılan paradan çok bi yere gittiğimizde para hesabını benim yanımda yapmaması cimri olmaması daha önemliydi ama onu tanıdıkça anladım ki ailecek böyleler para harcamayı sevmiyorlar (eşim aralarında en eli açık olanı bu arada ama genetik demek ki) ben başta bunları çok sorun etmedim hep böyle olmaz illaki diye düşündüm çünkü benim ailem tam tersi çok eli açık ve durumları iyi o da hayatımda hiç maddi zorluk yaşamadım evlenene kadar neyse bu şekilde yavaş yavaş sevgili olduk tekrardan sonra benim o yokken kısa bi ilişkim olmuştu bi şey yaşayıp yaşamadığımı sordu bende öpüştük dedim sadece kıyameti kopardı benimle günlerce konuşmadı o çocuğu bulup dövdü sonradan öğrendim ki o ben yokken benden kat be kat fazla şeyler yaşamış bunları öğrenince canım çok yandı ama bırakmak istemedim devam ettim ama her kavgada yüzüme vurdu bunları kalbimi çok kırdı sonra özür diliyordu barışıyorduk öfke problemi vardı ben anlamıştım bunu ama onu kaybetmek hiç istemiyordum çok sevdiğim için iyiyken bana çok iyi davranıyordu kötüyken etmediği hakaret küfür kalmıyordu hatta yolun ortasında arabamı kullanırken çekip gittiği oldu insanların içinde hakaretler etti ama bi şey diyemiyordum ona sonra baktım çevremde insanlar mutlu evliliğe doğru hazırlık yapıyorlar o da benimle evlenmek istiyordu bende aileme söyledim ama olay çıktı halam dayım amcam herkes karşı çıktı annem de babam da hiçbir şekilde istemedi çünkü araştırmışlar hiç iyi şeyler duymamışlar ben zaten tahmin ediyordum çünkü eşim olaylı biri sessiz sakin biri değil biz bu yüzden çok uzun süre babamla konuşmadık babam evlenmemi istemedi yaşım küçük olduğu ve eşime güvenmediği için annemde eşimin beni dövmesinden aynı hayatı evlenince yaşayamam diye korktuğundan istemedi (ikiside haklı çıktılar eşimi hala her ne kadar sevsemde böyle maalesef) ben hep evlenince sakinleşir hep yanyana oluruz diye düşündüm bi şekilde babam ikna oldu ama kısa sürede her şey olsun bitsin dedi bende tamam dedim bizim ailede nişan uzun tutulmuyor maalesef temmuzda nişanlanıp ekimde evlendik bu süreç çok yorucuydu eşimin ailesi sevgiliyken bana karşı iyilerdi bende saf temiz insanlar sanmıştım ama nişanlanınca gerçek yüzleri ortaya çıktı eşim biz sevgiliyken bi miktar para biriktirip bi kısmını annesine vermişti onda dursun diye kadın hiç o para var olmamış gibi tek kuruş yardım etmedi bize ki geri öderdik parasını zaten eşim ailesine bakıyor para veriyor onlara ama üzerlerine düşen hiçbir şeyi yapmadılar sırf nişan süreci kısa diye beni çok zor duruma düşürdüler ben hep o insanlara iyi niyetli yaklaştım annesi babası tek kuruş harcamadılar takı bile takmadılar varsa yoksa eşimin aldığı bilezikler kendi çabasıyla ama o da çok karakteri farklı çıktı ben başta kına istemedim bana bağırıp çağırdı senin yüzünden takı gelmeyecek diye ona da tamam dedim neyse biz mobilya eşya ev bakarken annesi tek kuruş vermeyeceği halde her şeye karıştı perde de olmasın evinde dedi dalga geçer gibi sırf para harcayacak diye ne bi bohça ne bi hediye hiçbir şey almadı arayıp hal hatır bile sormadı üstüne üstlük bana dünyanın tribini yaptı milletin gelinleri arayıp soruyor diye maddi manevi hiçbir şeye destek olmadılar aksine arayıp kadın benimle kavga etti neyse ev bakma sürecinde işimiz hiç rast gitmedi sürekli birbirimize girdik en son bi ev bulduk dubleks orayı tutmak zorunda kaldık ama ben hiç istemeyerek tuttum evi bi görseniz harabe bi ev biz günlerce annemle temizledik de ev bi şeye benzedi biraz ama hala çok kötü bi ev eşim benim istemediğimi bildiği halde tuttu evi sırf inat uğruna yaptı eğer aileme karşı çıkmamış olsam nişanlılık sürecinde ayrılırdım çünkü eşim hiçbir şeyi istediğim gibi yapmadı parasını ödediği şeylere dünyanın lafını yaptı öyle rencide oldum ki dış çekim kına fotoğrafçısını bile onlar değil benim ailem tuttu çoğu şeyi ailem yaptı çok rezil oldum erkek tarafı bi şeye layık görmedi beni bu kadar şey oldu nikah günü geldi işte bunun ailesinden kimse yok hiçbirinin umrunda bile değildi bi görseniz benim ailem her şeye el attı eşiminde o gün morali bozuktu ailesi yardımcı olmadığı için öyle yüzü asık gittik nikah salonuna o öyle olunca bende hiç mutlu değildim çok gergindim neyse takı falan oldu bitti eve geldik bi iki gün normal geçti sonra başladı her şey yemek yüzünden kavga çıktı bana bağırdı evi terk etti sonra ikeaya gittik ertesi gün evin eksikleri vardı onları alalım dedim aldığım şeyler ucuz şeyler bu arada hep yemek yapmaya başla alırsın dedi ananlar alsaymış çeyizine dedi ben şok oldum gözlerim doldu çıktım gittim yanından evden çok uzaktayım o da beni bırakıp yola çıktı ben arayınca geri dönüp aldı beni neyse böyle kalbimi hep kırmaya devam etti ve 4 aylık evliliğin çoğu zamanı kavga dövüş geçti benim orta parmağımı kırdı kendisi aylarca alçıda kaldı düzelmiştir kalk iş yap dedi sonra yine çok büyük şiddet olduğu kavgalarımız oldu beni yastıkla boğdu nefes alamayacak hale geldim ölüyorum sandım bana bıçak bile salladı ama bunları yaptıktan sonra hiçbirini hatırlamıyor öfkesinden gözü dönüyor sonra bi anda normale dönmeye başlıyor benimde psikolojim bozuldu artık hiç mutlu değilim tatile gittik orada bile kavga çıkardı ailesi bana bi sürü şey söyledi arkamda bile durmadı bu işin bittiğini boşanacağını söyleyip engelledi bende artık dayanamadım her şeyimi toplayıp çıktım evden havalimanına gittim geceyi geçirmek sonra aileme söylemek için ama bi şekilde yine arayıp ikna etti ben kimseye yaşadıklarımı anlatamıyorum şu an bana iyi davranmaya başladı yavaş yavaş ama biliyorum ki bi kavga olsa yine aynısı olacak çok seviyorum unutamamaktan çok korkuyorum ne yapacağımı hiç bilmiyorum lütfen yardım edin akıl verin bana
Şimdi size en baştan anlatmak istiyorum benim ilk ve son aşkım eşimdi lisede tanışmıştık başta onu hiç sevmemiştim keko diyeceğiniz hareketleri ve araba hız makas atma manyaklığı vardı hala var ama o zaman hayatımda bi heyecan olmadığı için bana çok çekici gelmişti farklı bir yaşantısı olması vs. yavaş yavaş onunla konuştukça aşık oldum ve sevgili olduk çevremdeki herkes nasıl bu kişiye aşık oldun seninle asla uymuyor dediler ama dinlemedim 1-2 ay sevgililikten sonra telefonumda kuzenlerimin arkadaşlarımın onunla dalga geçtiği mesajları okumuş benden habersiz ve benden bi anda ayrılıp aynı sınıftan başka bi kızla yanaşmaya başlamıştı bu beni derinden üzdü çok başarılı bi öğrenciydim üniversite sınavına bile çalışmadım senelerce depresyona girdim ama o beni hiç umursamadı ben yavaş yavaş unutmaya başkalarıyla denemeye çalıştım olmadı onlarlada neyse yani unutamadım ama alışmıştım sonradan o pişman olup senelerce ulaşmaya çalıştı bana ben hep engelledim ve bi gün karşıma çıktı konuştuk o gün çok değişmişti olgunlaşmıştı bende hala unutamadığım için şans vermek istedim yavaş yavaş konuşmaya başladık başlarda bana karşı çok iyiydi sonradan yavaş yavaş beni etkisi altına almaya başladı evlenmek istediğini ciddi düşündüğünü iyi paralara kazanmaya başladığını söyledi benim için kazanılan paradan çok bi yere gittiğimizde para hesabını benim yanımda yapmaması cimri olmaması daha önemliydi ama onu tanıdıkça anladım ki ailecek böyleler para harcamayı sevmiyorlar (eşim aralarında en eli açık olanı bu arada ama genetik demek ki) ben başta bunları çok sorun etmedim hep böyle olmaz illaki diye düşündüm çünkü benim ailem tam tersi çok eli açık ve durumları iyi o da hayatımda hiç maddi zorluk yaşamadım evlenene kadar neyse bu şekilde yavaş yavaş sevgili olduk tekrardan sonra benim o yokken kısa bi ilişkim olmuştu bi şey yaşayıp yaşamadığımı sordu bende öpüştük dedim sadece kıyameti kopardı benimle günlerce konuşmadı o çocuğu bulup dövdü sonradan öğrendim ki o ben yokken benden kat be kat fazla şeyler yaşamış bunları öğrenince canım çok yandı ama bırakmak istemedim devam ettim ama her kavgada yüzüme vurdu bunları kalbimi çok kırdı sonra özür diliyordu barışıyorduk öfke problemi vardı ben anlamıştım bunu ama onu kaybetmek hiç istemiyordum çok sevdiğim için iyiyken bana çok iyi davranıyordu kötüyken etmediği hakaret küfür kalmıyordu hatta yolun ortasında arabamı kullanırken çekip gittiği oldu insanların içinde hakaretler etti ama bi şey diyemiyordum ona sonra baktım çevremde insanlar mutlu evliliğe doğru hazırlık yapıyorlar o da benimle evlenmek istiyordu bende aileme söyledim ama olay çıktı halam dayım amcam herkes karşı çıktı annem de babam da hiçbir şekilde istemedi çünkü araştırmışlar hiç iyi şeyler duymamışlar ben zaten tahmin ediyordum çünkü eşim olaylı biri sessiz sakin biri değil biz bu yüzden çok uzun süre babamla konuşmadık babam evlenmemi istemedi yaşım küçük olduğu ve eşime güvenmediği için annemde eşimin beni dövmesinden aynı hayatı evlenince yaşayamam diye korktuğundan istemedi (ikiside haklı çıktılar eşimi hala her ne kadar sevsemde böyle maalesef) ben hep evlenince sakinleşir hep yanyana oluruz diye düşündüm bi şekilde babam ikna oldu ama kısa sürede her şey olsun bitsin dedi bende tamam dedim bizim ailede nişan uzun tutulmuyor maalesef temmuzda nişanlanıp ekimde evlendik bu süreç çok yorucuydu eşimin ailesi sevgiliyken bana karşı iyilerdi bende saf temiz insanlar sanmıştım ama nişanlanınca gerçek yüzleri ortaya çıktı eşim biz sevgiliyken bi miktar para biriktirip bi kısmını annesine vermişti onda dursun diye kadın hiç o para var olmamış gibi tek kuruş yardım etmedi bize ki geri öderdik parasını zaten eşim ailesine bakıyor para veriyor onlara ama üzerlerine düşen hiçbir şeyi yapmadılar sırf nişan süreci kısa diye beni çok zor duruma düşürdüler ben hep o insanlara iyi niyetli yaklaştım annesi babası tek kuruş harcamadılar takı bile takmadılar varsa yoksa eşimin aldığı bilezikler kendi çabasıyla ama o da çok karakteri farklı çıktı ben başta kına istemedim bana bağırıp çağırdı senin yüzünden takı gelmeyecek diye ona da tamam dedim neyse biz mobilya eşya ev bakarken annesi tek kuruş vermeyeceği halde her şeye karıştı perde de olmasın evinde dedi dalga geçer gibi sırf para harcayacak diye ne bi bohça ne bi hediye hiçbir şey almadı arayıp hal hatır bile sormadı üstüne üstlük bana dünyanın tribini yaptı milletin gelinleri arayıp soruyor diye maddi manevi hiçbir şeye destek olmadılar aksine arayıp kadın benimle kavga etti neyse ev bakma sürecinde işimiz hiç rast gitmedi sürekli birbirimize girdik en son bi ev bulduk dubleks orayı tutmak zorunda kaldık ama ben hiç istemeyerek tuttum evi bi görseniz harabe bi ev biz günlerce annemle temizledik de ev bi şeye benzedi biraz ama hala çok kötü bi ev eşim benim istemediğimi bildiği halde tuttu evi sırf inat uğruna yaptı eğer aileme karşı çıkmamış olsam nişanlılık sürecinde ayrılırdım çünkü eşim hiçbir şeyi istediğim gibi yapmadı parasını ödediği şeylere dünyanın lafını yaptı öyle rencide oldum ki dış çekim kına fotoğrafçısını bile onlar değil benim ailem tuttu çoğu şeyi ailem yaptı çok rezil oldum erkek tarafı bi şeye layık görmedi beni bu kadar şey oldu nikah günü geldi işte bunun ailesinden kimse yok hiçbirinin umrunda bile değildi bi görseniz benim ailem her şeye el attı eşiminde o gün morali bozuktu ailesi yardımcı olmadığı için öyle yüzü asık gittik nikah salonuna o öyle olunca bende hiç mutlu değildim çok gergindim neyse takı falan oldu bitti eve geldik bi iki gün normal geçti sonra başladı her şey yemek yüzünden kavga çıktı bana bağırdı evi terk etti sonra ikeaya gittik ertesi gün evin eksikleri vardı onları alalım dedim aldığım şeyler ucuz şeyler bu arada hep yemek yapmaya başla alırsın dedi ananlar alsaymış çeyizine dedi ben şok oldum gözlerim doldu çıktım gittim yanından evden çok uzaktayım o da beni bırakıp yola çıktı ben arayınca geri dönüp aldı beni neyse böyle kalbimi hep kırmaya devam etti ve 4 aylık evliliğin çoğu zamanı kavga dövüş geçti benim orta parmağımı kırdı kendisi aylarca alçıda kaldı düzelmiştir kalk iş yap dedi sonra yine çok büyük şiddet olduğu kavgalarımız oldu beni yastıkla boğdu nefes alamayacak hale geldim ölüyorum sandım bana bıçak bile salladı ama bunları yaptıktan sonra hiçbirini hatırlamıyor öfkesinden gözü dönüyor sonra bi anda normale dönmeye başlıyor benimde psikolojim bozuldu artık hiç mutlu değilim tatile gittik orada bile kavga çıkardı ailesi bana bi sürü şey söyledi arkamda bile durmadı bu işin bittiğini boşanacağını söyleyip engelledi bende artık dayanamadım her şeyimi toplayıp çıktım evden havalimanına gittim geceyi geçirmek sonra aileme söylemek için ama bi şekilde yine arayıp ikna etti ben kimseye yaşadıklarımı anlatamıyorum şu an bana iyi davranmaya başladı yavaş yavaş ama biliyorum ki bi kavga olsa yine aynısı olacak çok seviyorum unutamamaktan çok korkuyorum ne yapacağımı hiç bilmiyorum lütfen yardım edin akıl verin bana
