Arkadaşlar şimdi size en başından anlatıyorum, çok uzun tutmamaya çalışacağım, yorumlarınız benim için çok önemli çünkü bazen insan olayın içindeyken büyük resmi göremiyor
Eşimle şarkı söylediğim bir yerde tanıştık o da orda çalışıyodu, 1 ay sonra evlendik. 2 çocuğumuz oldu. 6 yıllık evliyiz.
Detaylara gelecek olursak, evlendikten sonra sürekli içki ve uyuşturucu kullandığı için çok büyük kavgalar ettik. Bana her gün bırakacağına söz verip akşam yine aynı şekilde eve geldi. Evlenirken bu durumu sevgimle düzeltebilirim diye düşünmüştüm çünkü boşanmış bir ailenin çocuğuydu çok fazla travması vardı vs. 6 ay sonra askere gtti. Ben de ailemin yanına taşındım o gelene kadar onu kendi baba evimde bekleyecektim. Ama askerde yine yasaklı maddelere bulaşacağından korktum ve askerlik yaptığı yerde yaşlı bir çifte yatılı bakıcı olarak gittim. Her haftasonu yanımdaydı. Bu arada istediği için kapanmıştım da. Neyse askerde bu maddelere bulaştı, sonra çok yemin etti tekrar olmayacak diye üstünü kapattım. Döndü, evimizi kurduk, 1 çocuğumuz oldu, o şeyleri ağzına sürmedi ama bu esnada kavgalar bitmedi. Kapalıymışım ama makyaj yapıyormuşum dar giyiyormuşum "Fahişe gibiymişim"! Vs vs. Her ne kadar tamam dikkat edeceğim desem de, sonuçta bu kapalılık vs benim için çoı yeniydi ve kendine bakmayı hele ki makyajı çok seven biriydim. Bu yüzden tabiki yapmaya devam ettim ve kavgalar bitmedi. Aa tabi bu arada ailemden, ona tek bir kırıcı söz etmedikleri halde canavar gibi bahsetmeye başladı. Annemle ilgili sürekli kötü şeyler söyledi. Sonra 2.çocuğuma hamile kaldım düşük riski vardı. Bak annen hiç gelmiyor, ailen seni hiç sevmiyor gibi şeylerle beni sürekli doldurmaya çalıştı. Ama bu arada da ev işlerine falan sürekli yardım eden biri olduğundan ben iyi yanlarını görmeye çalıştım. 2.çocuğum doğdu ve 40ı çıkmadan babam öldü. Ağır bir depresyondaydım ama o kadar iyi kamufle ederim ki böyle şeyleri ne yazık ki.. O yüzden kimse ruh halimi anlamadı başta eşim.. Bu şehir bize yaramıyor, ailenin yanında olduğumuz için hep kavga ediyoruz dedi ve kendi memleketine taşınmaya beni ikna etti. Gittik, bok gibi bir süreç yaşadım. Bir dükkan açtık, annesinde kalıyorduk, annesi sürekli bana laf soktuğu ve bir rahat edemediğim için dükkanda kalmaya başladık. Ev tutana kadar 3 ay o dükkanda 2 çocukla kaldım. Sonra dükkan da tutmadı, işler battı, dedim ki ben ailemin yanına gideyim, burda kimse bakmaz, ama annem benim çocuklarıma bakar, ben de çalışırım sen de çalışırsın borçları öderiz. Tmm dedi, ben gittim 2 ay sonra da o gelecekti. 2 ay sonra içime bir kurt düştü ve baskına gttim ki ne göreyim heryerde esrarlar içkiler... Bi kadın görmediğim eksikti. Ama onu da internetten halletmiş foto atmış tanışma sitesindeb kadınlara onlar da buna atmış falann. Oho...Yine çok pişmanım buhrandaydım çocukları düşün ailemizi yıkma, ben boşanmış ailede büyüdüm onlar büyümesin neler neler...beni affetmen için tekrar ailenin olduğu yere dönelim dedi, inandım. Daha doğrusu çocuklarım için inanmak istedim. Döndük. Ama iş bulamadı ve ailesi de çağırdı gel bizim yanımızda çalış diye. Tekrar gitti. Tabi bu arada ben açıldım, dedim ki kusura bakma ama sen istediğin için kapanmicam,ben istersem Allah için kapanırsam ilerde o zaman kapanırım. Eyvah eyvah.. Ne fahişeliğim kaldı, ne bişeyim. Neyse defolup gitti ailesinin yanına. Ama bu arada bana ne kadar kötüyse çocuklara o kadar iyi. Muhteşem bir baba çocukların gözünde ve ona çok düşkünler, o da çocuklarına çok düşkün. Benim zayıf noktam da bu zaten. Neyse gitti. Bilin bakalım ne oldu? Uyuşturucudan tutuklandı! 1 ay içerde kaldı. Mahkeme günü verdiler saldılar. Çıktı geldi. Ama ne pişman, 6 senedir ağladığını görmediğim adam ağlayıp duruyor. Affet asla eskisi gibi olmayacak. Dedim ki, bak yeter, bundan sonra değişeceksin, bana bağırmak, hakaret küfür asla artık kabul etmiyorum. Evet ben de çabuk parlıyorum, hele ki adet dönemlerimde hulk gibiyim ama alttan alacaksın, sürekli beni suçlamayı keseceksin. (Ki sürekli beni suçlar. Ben makyaj yapıp fahişe gibi instagrama foto atmışım da bunu kaldıramamış içmiş!!! Vs gibi hep ama aynu şey. Tamam ben de hatalıyım ama sen de hatalısın vs. )
Bu arada ben 28 o 27 yaşında. Yani maalesef ki çok küçük evlendik. Hatayı en başında yaptım. Bunun farkındayım. Ama sürekli kendimde hata buldum, daha anlayışlı olmalıydım, daha şöyle yapmalıydım. Bu kadar bağırmamalıydım. Herşey düzelebilir. Herkes değişebilir. Aileni yıkma. Çocuklarını düşün. Yuvanı bozma. Vs vs vs. Bu yüzden hep devam ettim evliliğe hep affettim çünkü kendimi suçladım. 5 ay geçti. Şimdi mahkemesi oldu. 2.5 sene içerde yatacak. Temyize gidecek yani hapse girmeyecek belki de 3 4 sene. Dedim ki gir şimdi, 2.5 sene nedie çıkarsın çocuklar okula başlamadan hayatımızı düzene sokarız. Niyeymiş, itiraz edip bu senelerde çalışıp borçları kapatacakmış ama herşey güzel olması için benim yine kapanmam en iyi olurmuş. O herşeye tövbe etmiş. artık başka biriymiş. Sana inanmıyorum güvenim yok kalmadı dediğimde de yine kavga ettik. Bana daha önce ettiği hakaretler çok ufak düzey yine ortaya çıktı. Ben şu an evliliğimizi kurtarmak için hiçbirşey yapmıyormuşum. Kapansam o da tövbe etmiş herşey çok güzel olacakmış... Kendimi bk gibi hissediyorum. Konuşmamı istemediği biri vardı, muhatabı kestim. Ama 2 güb önce kız kardeşimin bi işi için o kişinin müdürlüğünü yaptığı birşeyle ilgili bir mesaj attım. O da cevap verdi. Tüm mesaj şu "..x kursu hangi günler. ... Şu günler. Tamam teşekkür ederim" konuşma bu. Bunu gördü ama neler neler söyledi. O kadar sakin söylüyor ki vu sefer bağırma çağırma yok, aşığımla konuşmuşum, ne biçim kadınmışım. Kocamın hiçbir istediğini ciddiye almıyormuşum. Bahane etmişim o konuyu adamla konuşmak için. Bu sefer ven bağırıp çağırıp çıldırdım. Ama o sesini yükseltmiyor hiç tabi, değişmiş ya! Boşanmak istiyorum ama yine yapışacak, değiştim diyecek. Sen bi şans verseydin evliliğimiz kurtulurdu diyecek. Muhtemelen çocukları da bu şekilde dolduracak. Ben değişmiştim, sizi bırakmak istemedim ama anneniz ufacık birşey yapıp kapanamadı ve erkeklerle konuşmaya devam etti o yüzden boşandık diyecek. Bu arada 5 aydır çok çok iyiydik mahkemeye kadar. Hatta sınırlarını zorladım gıkını bile çıkamadı. İyiyken çok iyiyiz ve ben bu iyilik durumu hep böyle sürebilir neden sürmesin neden olmasın diye düşünüyorum... Ev işlerine yardım eder, çocuklarla çok ilgilenir. Gezdiğime yediğime asla karışmaz. (Erkek olmamak şartıyla) oturur konuşur, dinler. Yani neden boşanmakta zorlandığımı anlayın diye bunları da yazıyorum ki iyi yönlerini de söyleyeyim.
Velhasıl kelam, mahkemeden sonra yine eski agresif, kaliteli tartışamayan, hakaret küfür eden bazen canımı yakan o adama dönüşecekmiş gibi geliyor bana şu anda...
Kızlar ben ne yapayım..
Eşimle şarkı söylediğim bir yerde tanıştık o da orda çalışıyodu, 1 ay sonra evlendik. 2 çocuğumuz oldu. 6 yıllık evliyiz.
Detaylara gelecek olursak, evlendikten sonra sürekli içki ve uyuşturucu kullandığı için çok büyük kavgalar ettik. Bana her gün bırakacağına söz verip akşam yine aynı şekilde eve geldi. Evlenirken bu durumu sevgimle düzeltebilirim diye düşünmüştüm çünkü boşanmış bir ailenin çocuğuydu çok fazla travması vardı vs. 6 ay sonra askere gtti. Ben de ailemin yanına taşındım o gelene kadar onu kendi baba evimde bekleyecektim. Ama askerde yine yasaklı maddelere bulaşacağından korktum ve askerlik yaptığı yerde yaşlı bir çifte yatılı bakıcı olarak gittim. Her haftasonu yanımdaydı. Bu arada istediği için kapanmıştım da. Neyse askerde bu maddelere bulaştı, sonra çok yemin etti tekrar olmayacak diye üstünü kapattım. Döndü, evimizi kurduk, 1 çocuğumuz oldu, o şeyleri ağzına sürmedi ama bu esnada kavgalar bitmedi. Kapalıymışım ama makyaj yapıyormuşum dar giyiyormuşum "Fahişe gibiymişim"! Vs vs. Her ne kadar tamam dikkat edeceğim desem de, sonuçta bu kapalılık vs benim için çoı yeniydi ve kendine bakmayı hele ki makyajı çok seven biriydim. Bu yüzden tabiki yapmaya devam ettim ve kavgalar bitmedi. Aa tabi bu arada ailemden, ona tek bir kırıcı söz etmedikleri halde canavar gibi bahsetmeye başladı. Annemle ilgili sürekli kötü şeyler söyledi. Sonra 2.çocuğuma hamile kaldım düşük riski vardı. Bak annen hiç gelmiyor, ailen seni hiç sevmiyor gibi şeylerle beni sürekli doldurmaya çalıştı. Ama bu arada da ev işlerine falan sürekli yardım eden biri olduğundan ben iyi yanlarını görmeye çalıştım. 2.çocuğum doğdu ve 40ı çıkmadan babam öldü. Ağır bir depresyondaydım ama o kadar iyi kamufle ederim ki böyle şeyleri ne yazık ki.. O yüzden kimse ruh halimi anlamadı başta eşim.. Bu şehir bize yaramıyor, ailenin yanında olduğumuz için hep kavga ediyoruz dedi ve kendi memleketine taşınmaya beni ikna etti. Gittik, bok gibi bir süreç yaşadım. Bir dükkan açtık, annesinde kalıyorduk, annesi sürekli bana laf soktuğu ve bir rahat edemediğim için dükkanda kalmaya başladık. Ev tutana kadar 3 ay o dükkanda 2 çocukla kaldım. Sonra dükkan da tutmadı, işler battı, dedim ki ben ailemin yanına gideyim, burda kimse bakmaz, ama annem benim çocuklarıma bakar, ben de çalışırım sen de çalışırsın borçları öderiz. Tmm dedi, ben gittim 2 ay sonra da o gelecekti. 2 ay sonra içime bir kurt düştü ve baskına gttim ki ne göreyim heryerde esrarlar içkiler... Bi kadın görmediğim eksikti. Ama onu da internetten halletmiş foto atmış tanışma sitesindeb kadınlara onlar da buna atmış falann. Oho...Yine çok pişmanım buhrandaydım çocukları düşün ailemizi yıkma, ben boşanmış ailede büyüdüm onlar büyümesin neler neler...beni affetmen için tekrar ailenin olduğu yere dönelim dedi, inandım. Daha doğrusu çocuklarım için inanmak istedim. Döndük. Ama iş bulamadı ve ailesi de çağırdı gel bizim yanımızda çalış diye. Tekrar gitti. Tabi bu arada ben açıldım, dedim ki kusura bakma ama sen istediğin için kapanmicam,ben istersem Allah için kapanırsam ilerde o zaman kapanırım. Eyvah eyvah.. Ne fahişeliğim kaldı, ne bişeyim. Neyse defolup gitti ailesinin yanına. Ama bu arada bana ne kadar kötüyse çocuklara o kadar iyi. Muhteşem bir baba çocukların gözünde ve ona çok düşkünler, o da çocuklarına çok düşkün. Benim zayıf noktam da bu zaten. Neyse gitti. Bilin bakalım ne oldu? Uyuşturucudan tutuklandı! 1 ay içerde kaldı. Mahkeme günü verdiler saldılar. Çıktı geldi. Ama ne pişman, 6 senedir ağladığını görmediğim adam ağlayıp duruyor. Affet asla eskisi gibi olmayacak. Dedim ki, bak yeter, bundan sonra değişeceksin, bana bağırmak, hakaret küfür asla artık kabul etmiyorum. Evet ben de çabuk parlıyorum, hele ki adet dönemlerimde hulk gibiyim ama alttan alacaksın, sürekli beni suçlamayı keseceksin. (Ki sürekli beni suçlar. Ben makyaj yapıp fahişe gibi instagrama foto atmışım da bunu kaldıramamış içmiş!!! Vs gibi hep ama aynu şey. Tamam ben de hatalıyım ama sen de hatalısın vs. )
Bu arada ben 28 o 27 yaşında. Yani maalesef ki çok küçük evlendik. Hatayı en başında yaptım. Bunun farkındayım. Ama sürekli kendimde hata buldum, daha anlayışlı olmalıydım, daha şöyle yapmalıydım. Bu kadar bağırmamalıydım. Herşey düzelebilir. Herkes değişebilir. Aileni yıkma. Çocuklarını düşün. Yuvanı bozma. Vs vs vs. Bu yüzden hep devam ettim evliliğe hep affettim çünkü kendimi suçladım. 5 ay geçti. Şimdi mahkemesi oldu. 2.5 sene içerde yatacak. Temyize gidecek yani hapse girmeyecek belki de 3 4 sene. Dedim ki gir şimdi, 2.5 sene nedie çıkarsın çocuklar okula başlamadan hayatımızı düzene sokarız. Niyeymiş, itiraz edip bu senelerde çalışıp borçları kapatacakmış ama herşey güzel olması için benim yine kapanmam en iyi olurmuş. O herşeye tövbe etmiş. artık başka biriymiş. Sana inanmıyorum güvenim yok kalmadı dediğimde de yine kavga ettik. Bana daha önce ettiği hakaretler çok ufak düzey yine ortaya çıktı. Ben şu an evliliğimizi kurtarmak için hiçbirşey yapmıyormuşum. Kapansam o da tövbe etmiş herşey çok güzel olacakmış... Kendimi bk gibi hissediyorum. Konuşmamı istemediği biri vardı, muhatabı kestim. Ama 2 güb önce kız kardeşimin bi işi için o kişinin müdürlüğünü yaptığı birşeyle ilgili bir mesaj attım. O da cevap verdi. Tüm mesaj şu "..x kursu hangi günler. ... Şu günler. Tamam teşekkür ederim" konuşma bu. Bunu gördü ama neler neler söyledi. O kadar sakin söylüyor ki vu sefer bağırma çağırma yok, aşığımla konuşmuşum, ne biçim kadınmışım. Kocamın hiçbir istediğini ciddiye almıyormuşum. Bahane etmişim o konuyu adamla konuşmak için. Bu sefer ven bağırıp çağırıp çıldırdım. Ama o sesini yükseltmiyor hiç tabi, değişmiş ya! Boşanmak istiyorum ama yine yapışacak, değiştim diyecek. Sen bi şans verseydin evliliğimiz kurtulurdu diyecek. Muhtemelen çocukları da bu şekilde dolduracak. Ben değişmiştim, sizi bırakmak istemedim ama anneniz ufacık birşey yapıp kapanamadı ve erkeklerle konuşmaya devam etti o yüzden boşandık diyecek. Bu arada 5 aydır çok çok iyiydik mahkemeye kadar. Hatta sınırlarını zorladım gıkını bile çıkamadı. İyiyken çok iyiyiz ve ben bu iyilik durumu hep böyle sürebilir neden sürmesin neden olmasın diye düşünüyorum... Ev işlerine yardım eder, çocuklarla çok ilgilenir. Gezdiğime yediğime asla karışmaz. (Erkek olmamak şartıyla) oturur konuşur, dinler. Yani neden boşanmakta zorlandığımı anlayın diye bunları da yazıyorum ki iyi yönlerini de söyleyeyim.
Velhasıl kelam, mahkemeden sonra yine eski agresif, kaliteli tartışamayan, hakaret küfür eden bazen canımı yakan o adama dönüşecekmiş gibi geliyor bana şu anda...
Kızlar ben ne yapayım..
Son düzenleme: