Boşanmak...

_Pulim_

SabrınSonuSelamet...
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
20 Ağustos 2014
253
140
Merhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.

Tekrar konu acmak yerine ekleme yapmak istedim.
Boşanmaya karar veren benim,
Ama o kadar güçsüzüm ki,
Halbuki ailem arkamda karar benim,
Yinede kendimi çok bitik ve çaresiz hissediyorum,
Sanki altından kalkamayacagım bi yükün altına girecekmişim gibi..
Ama evliligimde de mutsuzum eşim varda yok gibi,
Çok körelmiş hissediyorum kendimi,
Geçiyormu sonra bunlar,
Boşanmış arkadaşlar yorumlarınızı bekliyorum.
 
Son düzenleme:
Merhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.
Aslında sevmeseniz bile o kişi ve su an yasadıgınız ev konfor alanınız aslında. İyi tanıyor ve biliyorsunuz. Bilinmeyene dair her zaman kaygılar ve korkular olanilir. Zamanla asılacak seylerdir bunlarda.
 
Değişiklikler korkutur insanı hepsi bu
Hani bir söz var ya;
“Hayatım alt üst olur diye korkma, ne biliyorsun hayatın altının üstünden iyi olmayacağını”
Ben cesaret gerektiren her hareketimde bu sözü hatırlar öyle hareket ederim. Evet her zaman başarılı olmasamda çoğunlukla pişman da olmadım.
Not: en iyi başarımda O herifi boşamak oldu 😘
 
Merhaba,
Sadece biraz içimi rahatlatmak için açtım konuyu,
Mutsuz eden bir insandan boşanmak neden zor geliyor ?
Alışkanlıklar mı,
Ev düzeni mi,
Neyin korkusu bu ?
Güçlü hissedip bir anda dibe çökmek karamsarlıklar neden ? Yorumlarınızı bekliyorum.
Neden mutsuzsunuz?Artıkarı ney eksileri ney?Çalışıomusunuz?Çocuğunuz var mı?
 
Evli olduğum kişiyi hiçbir zaman sevmedim.
Onunla evlenmeyi ben istemedim.
Hiçbir ortak yönümüz yok.
Onunlayken bir an bile mutlu olmadım.
Hep ondan kurtulmayı hayal ettim.
Gel gör ki iş boşanmaya gelince bu sebepler bile insanın içini rahatlatıp şöyle geniş, emin bir adım atmaya yetmiyor.
İlginç şey şu evlilik. Anne babadan ayrılırken hissedilmeyen türlü türlü korkular, endişeler, kabuslar birkaç yıl önce tanımadığın kişiden ayrılırken önüne diziliyor.
En büyük sebep, baş sorumlu çevre baskısı.
Kadın olmak, hele ki yalnız bir kadın olmak öyle zor ki bu memlekette.
Allah kurtarsın bizi, Allah yolumuzu temizlesin bizim...
 
Son düzenleme:
Değişiklikler korkutur insanı hepsi bu
Hani bir söz var ya;
“Hayatım alt üst olur diye korkma, ne biliyorsun hayatın altının üstünden iyi olmayacağını”
Ben cesaret gerektiren her hareketimde bu sözü hatırlar öyle hareket ederim. Evet her zaman başarılı olmasamda çoğunlukla pişman da olmadım.
Not: en iyi başarımda O herifi boşamak oldu 😘

mükemmel, dilerim ben de bunu söyleyebilirim ileride.
benim tek korkum var boşanmakla ilgili, kızım.
ileride sürekli babasıyla yaşamasına engel oldum diye bana kızar mı,
anne babası beraber olan insanlara özenip kendisini eksik hisseder mi,
tek başıma yeterince iyi bir ebeveyn olabilir miyim? gibi sorular...

çocuğum olmasaydı asla korkmazdım, çantamı alır çıkardım. ne maddi ne manevi herhangi bir korkumun olacağını zannetmiyorum çünkü evliliğin insana sınıfsal birşey kattığına inanmadığım gibi boşanmanın da birşeyler alıp götürdüğüne inanmıyorum. mutsuz bir evliliği sürdürmeyi asla uzatmazdım çocuğum olmasaydı.
 
mükemmel, dilerim ben de bunu söyleyebilirim ileride.
benim tek korkum var boşanmakla ilgili, kızım.
ileride sürekli babasıyla yaşamasına engel oldum diye bana kızar mı,
anne babası beraber olan insanlara özenip kendisini eksik hisseder mi,
tek başıma yeterince iyi bir ebeveyn olabilir miyim? gibi sorular...

çocuğum olmasaydı asla korkmazdım, çantamı alır çıkardım. ne maddi ne manevi herhangi bir korkumun olacağını zannetmiyorum çünkü evliliğin insana sınıfsal birşey kattığına inanmadığım gibi boşanmanın da birşeyler alıp götürdüğüne inanmıyorum. mutsuz bir evliliği sürdürmeyi asla uzatmazdım çocuğum olmasaydı.
Ben birbirini seven, asık olan ve belki her fırsatta öpüşen bir ebeveyne sahip olsam cok daha mutlu olurdum sanırım. Bunu da bir düşünün diye yazdım sadece....
 
Maddi güçsüzlüğü bir yana koyarsak. Bence en büyük korku doğduğumuz günden itibaren içimize kazınan "millet ne der" korkusu. Ak(b)rabaların içten içe nasıl sevineveğini bilme üzüntüsü. Milletin yalandan ah vah edip "ay kızım yuvanı dağıtmasaydın" diye salak salak akıl verme çabasıyla mücadele etmek zorunda kalmak. Türk erkeğinin iğrenç, boşanmış kadın bakış açısı... Kısacası millet işte.

Misal boşandınız ve gidip Kanada'ya yerleştiniz. Kimse boşandığınızı bilmiyor, sorgulamıyor, bilse de bunu kusur olarak görmüyor. Toplum baskısı yok. Yine de boşanmaktan bu kadar rahatsız olur muydunuz ? Mis gibi bekar hayatı yaşardınız.
 
Evli olduğum kişiyi hiçbir zaman sevmedim.
Onunla evlenmeyi ben istemedim.
Hiçbir ortak yönümüz yok.
Onunlayken bir an bile mutlu olmadım.
Hep ondan kurtulmayı hayal ettim.
Gel gör ki iş boşanmaya gelince bu sebepler bile insanın içini rahatlatıp şöyle geniş, emin bir adım atmaya yetmiyor.
İlginç şey şu evlilik. Anne babadan ayrılırken hissedilmeyen türlü türlü korkular, endişeler, kabuslar birkaç yıl önce tanımadığın kişiden ayrılırken önüne diziliyor.
Allah kurtarsın bizi, Allah yolumuzu temizlesin bizim...
Kendınıze hayatı zehır etmeyın.Rabbim dert vermiş dermanda vermiş.Mutsuz oldugunuz yerde zaten hasta olursunuz.Bi yerden başlayın.İnsan mukemmel bı varlık.
 
Ben birbirini seven, asık olan ve belki her fırsatta öpüşen bir ebeveyne sahip olsam cok daha mutlu olurdum sanırım. Bunu da bir düşünün diye yazdım sadece....

haklısınız ama bunu düşünecek yaşa geldiğinde beni anlayacağını düşünüyorum az çok. ben daha küçük yaşlardan bahsediyorum. okul çağında arkadaşlarının ailesi ile kendi ailesi arasındaki farkı görmeye başlayınca ne olacak? diye içten içe yiyorum kendimi ister istemez.
 
mükemmel, dilerim ben de bunu söyleyebilirim ileride.
benim tek korkum var boşanmakla ilgili, kızım.
ileride sürekli babasıyla yaşamasına engel oldum diye bana kızar mı,
anne babası beraber olan insanlara özenip kendisini eksik hisseder mi,
tek başıma yeterince iyi bir ebeveyn olabilir miyim? gibi sorular...

çocuğum olmasaydı asla korkmazdım, çantamı alır çıkardım. ne maddi ne manevi herhangi bir korkumun olacağını zannetmiyorum çünkü evliliğin insana sınıfsal birşey kattığına inanmadığım gibi boşanmanın da birşeyler alıp götürdüğüne inanmıyorum. mutsuz bir evliliği sürdürmeyi asla uzatmazdım çocuğum olmasaydı.
1,5 yıllık evliliği bir çocukla bitirdim
Henüz 9 aylıktı, babası eve gelince gergin, biz yalnızken mutlu gibiydi. (Yada ben öyle düşünmek istedim bilmiyorum)
14 yıldır yoldaşız oğlumla,
Sosyal hayatında ve okul hayatında başarılı bir çocuk hiç yansıtmadı babasızlığı ( kendi içinde mutlaka yaşıyordur)
Çocuklar anneleri güldüğü sürece mutludur
Bizde hep gülüyoruz şükür,
Darısı isteyen herkesin başına diyelim 🙏🏻
 
Alışkanlık olmuştur onu görmeyi gözünüz yadırgamıyordur belki ama yüreğinizin elvermediği bir şeyi sürdürmek de bile bile lades değil mi be? Sen bence yeterince sabretmişsin bundan sonra kendin için bir şey yap. Çocuğun belki ergenlik döneminde sana zorluk çıkartabilir ama illa ki anlayacak
Çünkü o da r gün sevmeyi sevmemeyiöğrenecek o yüzden kendin için en doğru olanı yap boşan ama çok iyi bir planın olsun planla her şeyi öyle boşan mesela işin hazır olsun hatta başlamış ol işe
 
haklısınız ama bunu düşünecek yaşa geldiğinde beni anlayacağını düşünüyorum az çok. ben daha küçük yaşlardan bahsediyorum. okul çağında arkadaşlarının ailesi ile kendi ailesi arasındaki farkı görmeye başlayınca ne olacak? diye içten içe yiyorum kendimi ister istemez.
Şöle düşünün siz bosanıyorsunuz. Annelik, babalık ömür boyu baki. Sorumluluklarını yerine getirecek biri ise düşünmeyin derim ama tabiki en iyisini siz bilirsiniz....
 
1,5 yıllık evliliği bir çocukla bitirdim
Henüz 9 aylıktı, babası eve gelince gergin, biz yalnızken mutlu gibiydi. (Yada ben öyle düşünmek istedim bilmiyorum)
14 yıldır yoldaşız oğlumla,
Sosyal hayatında ve okul hayatında başarılı bir çocuk hiç yansıtmadı babasızlığı ( kendi içinde mutlaka yaşıyordur)
Çocuklar anneleri güldüğü sürece mutludur
Bizde hep gülüyoruz şükür,
Darısı isteyen herkesin başına diyelim 🙏🏻

Benim de kızım 1 yaşında. Önümüzdeki ay anlaşmalı olarak boşanıyoruz.
Bana umut oldunuz, çok teşekkür ederim. Daim olsun mutluluğunuz. :KK200:
 
Şöle düşünün siz bosanıyorsunuz. Annelik, babalık ömür boyu baki. Sorumluluklarını yerine getirecek biri ise düşünmeyin derim ama tabiki en iyisini siz bilirsiniz....

Sorumluluklarını yerine getireceğini düşünüyorum şuan. İyi bir babadır.

Şöyle söyleyeyim, benim bu konuya bu kadar takılmamın sebebi belki de anne babamın ayrı olması. Ben ergendim onlar ayrıldıklarında, pek fazla etkilenmediğimi düşünüyordum ama belki de bana böyle bir etki bıraktı. Normal aile takıntısı.

şu an boşanma dışında bir seçeneğim yok gibi, tek sorun ve tek korkum Su anki boşanma sebeplerimiz ileride ortadan kalkmış olursa kızım bana "babam iyi bi insan, neden boşanıp beni ondan mahrum ettin" demesi korkusu. o zaman cevap veremem gibi geliyor.. bilemiyorum anlatabildim mi, çok karışığım bugün
 
Benim de kızım 1 yaşında. Önümüzdeki ay anlaşmalı olarak boşanıyoruz.
Bana umut oldunuz, çok teşekkür ederim. Daim olsun mutluluğunuz. :KK200:

Amin cümlemiz mutlu olalım
Olmayınca olmuyor,
Olmayanı zorlamak kendimize yaptığımız en büyük kötülük
Dedim ya çocuklar anneleri gülerse gülermiş
Rahmetli anneannemin kulağımda kalan lafı
Umarım ki hakettiğiniz mutluluğa kavuşursunuz
Sevgiyle kalın 😘
 
Değişiklikler korkutur insanı hepsi bu
Hani bir söz var ya;
“Hayatım alt üst olur diye korkma, ne biliyorsun hayatın altının üstünden iyi olmayacağını”
Ben cesaret gerektiren her hareketimde bu sözü hatırlar öyle hareket ederim. Evet her zaman başarılı olmasamda çoğunlukla pişman da olmadım.
Not: en iyi başarımda O herifi boşamak oldu 😘
Helal olsun sana
 
X