- 25 Kasım 2010
- 163
- 57
Çok sevdiğim sevildiğime inandığım için emek verip evlendiğim eşimle 1 yılımız olmadan boşanma eşiğine geldik.
Herşeyin çok güzel olması gereken bu zamanlarda biz 1 gün iyiysek 3 gün kötü olduk.Sevgiliyken gözümün nuru beni sevdiğine emin olduğum adam gitti farklı bir karakterle ilgi göstermeyen siyasi işlerinden ötürü sürekli eve geç gelen bana maddi manevi hiçbir desteğini göstermeyen bir adam oldu.
Anlayacağınız zorla sevilmek ilgi birşeyler yapmak istedim tartışsak dahi silbaştan yapıp güzel şeylerle yön vermek istedim o ise hep katı durdu.Yatak odamızda bile yeni evli olmamıza rağmen 15-20 günde bir dememe rağmen birlikte olabildik.Bazen şirinlikleriyle gönlümü kazandı ama çoğukez sevilmeme önemseme hissiyle ezildim içten içe yedim kendimi.Çalışan ayakları üstüne duran ve aile olarak da güçlü biriyim.
Öyle bir hale geldikki her tartışma sonucunda istersen büyüklerinle konuş baban burda al karşına konuş en sonunda konuştum ve ailemden kimse bu işi olur gözüyle mutlu olabilirim gözüyle bakmıyor.
Bende mücadele edebilirmiyim bilmiyorum.Ama o kurulu evimi boşaltmak onla olan anılarım sayesinde edindiğim arkadaşlarımız birsürü fotoğrafımız gittiğimiz yerler birlikte kullandığımız eşyalarımız belki saçma gelecek ama hepsini nasıl yok edeceğim çıkaracagım hayatımdan nasıl bir süreçtir bu.
Pazar akşamı aileler ablası eniştesi benimde teyzem öyle bir konuşma olduki ikimizin aileside orada hiç konuşamayan bir çift gördük sevgi görmedik bukadar çok severken nasıl bu hale geldiniz diyorlar.En son eniştesi 3-5 gün ayrıl kalıp düşünün lütfen sonu kötü olmasın dedi ve 2 gündür ayrıyız bu süreçte hala bakıyorum yine tripler felan facede normal siyasi paylaşımlar yanii pişman olsa gel tekrar deneyelim son sans dese belki diyeceğim ama onun bu kendinden taviz vermeyen haliyle bitmeye gidiyor.
Neyapacağım akıl verin bu durumu yaşayıp ayrılan yada ders alıp yoluna daha mutlu devam eden varmı?
Herşeyin çok güzel olması gereken bu zamanlarda biz 1 gün iyiysek 3 gün kötü olduk.Sevgiliyken gözümün nuru beni sevdiğine emin olduğum adam gitti farklı bir karakterle ilgi göstermeyen siyasi işlerinden ötürü sürekli eve geç gelen bana maddi manevi hiçbir desteğini göstermeyen bir adam oldu.
Anlayacağınız zorla sevilmek ilgi birşeyler yapmak istedim tartışsak dahi silbaştan yapıp güzel şeylerle yön vermek istedim o ise hep katı durdu.Yatak odamızda bile yeni evli olmamıza rağmen 15-20 günde bir dememe rağmen birlikte olabildik.Bazen şirinlikleriyle gönlümü kazandı ama çoğukez sevilmeme önemseme hissiyle ezildim içten içe yedim kendimi.Çalışan ayakları üstüne duran ve aile olarak da güçlü biriyim.
Öyle bir hale geldikki her tartışma sonucunda istersen büyüklerinle konuş baban burda al karşına konuş en sonunda konuştum ve ailemden kimse bu işi olur gözüyle mutlu olabilirim gözüyle bakmıyor.
Bende mücadele edebilirmiyim bilmiyorum.Ama o kurulu evimi boşaltmak onla olan anılarım sayesinde edindiğim arkadaşlarımız birsürü fotoğrafımız gittiğimiz yerler birlikte kullandığımız eşyalarımız belki saçma gelecek ama hepsini nasıl yok edeceğim çıkaracagım hayatımdan nasıl bir süreçtir bu.
Pazar akşamı aileler ablası eniştesi benimde teyzem öyle bir konuşma olduki ikimizin aileside orada hiç konuşamayan bir çift gördük sevgi görmedik bukadar çok severken nasıl bu hale geldiniz diyorlar.En son eniştesi 3-5 gün ayrıl kalıp düşünün lütfen sonu kötü olmasın dedi ve 2 gündür ayrıyız bu süreçte hala bakıyorum yine tripler felan facede normal siyasi paylaşımlar yanii pişman olsa gel tekrar deneyelim son sans dese belki diyeceğim ama onun bu kendinden taviz vermeyen haliyle bitmeye gidiyor.
Neyapacağım akıl verin bu durumu yaşayıp ayrılan yada ders alıp yoluna daha mutlu devam eden varmı?