Bosanmak üzereyim ve korkularim var! Lutfen Destekk

Merhaba 10 yillik evliyim ve iki cocugum var. Esimle anlasamiyoruz bugune kadar ben sessiz kaldigim icin biseyler yolunda gitti fakat artik bende sessiz kalamiyorum ve 1 senedir bosanma mevzusu gundemimizde var. Yani 1 sene once bosanma karari aldim ve hala arkasinda duruyorum. Bir aya kadarda evden ayrilicam duzen kuruyorum suanda. Benim sorunum şu sonucunda 10 yilin vermis oldugu bir aliskanlik ve 2 cocuk var ortada biseyleri yikmak cok zor geliyor ama devam etmesinide istemiyorum artik kesinlikle bitirmek istiyorum. Ama sonucta kadiniz anneyiz duygulari bir kenara atamiyoruz esime karsi en ufak bir sevgim kalmadi cinsel anlamda zaten 10 yildir hicbisi yasamadim yani hissetmedim ve artik bu bende tiksintiye donustu. Evliligi bitirmek isteyen taraf benim cunku artik tahammulum kalmadi ama yinede vicdan azabi cekiyorum ben zaten herseye uzulen biriyimdir bir evliligi bitirmekte kolay olmuyo ama en cok cocuklardan dolayi mahfoluyorum bosanmis anne baba cocuklari olacaklar nasil olur cocuklar acisindan ya ilerde biseyler kotu giderse cocuklarimin basina kotu seyler gelirse ben bunu kaldiramam vicdan azabindan ölürum cok korkuyorum ya pisman olursam diye herseyi bitirdim hem kalbimde hem kafamda ama yinede vicdanim rahat degil iste kesinlikle bu evliligin devam etmesini istemiyorum artik ama bi yandanda bu vicdan azabi beni mahfediyo bu hisleri yasamam normalmi ne yapmam gerekiyo bu hislerden kurtulmam icin nolur yardim edin

kavun kokusu .!.:

Boşanmak istiyorsunuz, birçok kere yazmışsınız.
Çocukları düşünerek vazgeçmeyin. Ben de boşanmış bir anne babanın kızıyım, iyi ki boşanmışlar derim hep.
Şimdi yapmazsanız zaten 5-10 sene sonra kesin yaparsınız.
En azından eşinize de kendinize de yeni bir hayat kurmak için şans tanımış olursunuz.
Duygu dalgalanmaları da çok normal. İnsan yeri geliyor yıllanmış bir eşyayı atarken düşünüyor, değil ki boşanmak.

Genişletmek için tıkla...

Bende bosanmis bir ailenin cocuguyum ama tabi ozamanlar boyle seylere cok daha kotu bakildigi icin ben yillarca annemden ayri yasadim bunu cocuklarimin yasamayacagini biliyorum ki zaten bende kalacaklar babalarinada bu kotulugu yapmam zaten yani gostermemek gibi duygu degisiklikleri cok normal biliyorum ama esim bosanmak istemiyor duzelecegini soyluyor ama ben ona kkarsi oyle bi bitirmisimki herseyi icimde geri adim atamiyorum bu defa beni sucluyor cocuklarimi dusunmedigimi vicdansiz oldugumu bu baskilar bende dahada hasar yaratiyo surekli dusunuyorum ben gercekten cocuklarini dusunmeyen bi annemiyim kendi hayatimi hice sayip mutsuz bi hayati secip cocuklarimi ayri catida buyutmemelimiyim diye dusunuyorum icim cok huzursuz nasil basedicem bilmiyorum. Belki duzenimi kurup evden ayrildigimda daha iyi olucak hersey atlaticam ama suan inanin cok kotu durumdayim

Bir yıldır düşünüyorsunuz ve hala olgunlaşamamış bir karar var.
Zamanı gelince öyle bir bitiyor ki inceliği yerden kopuyor zaten.
Çok dusunmeyin.
Zamana bırakın.

birşey sorabilirmiyim canım eşinle siz severek mi evlendiniz aşık olarak yani

Evet cok severek hemde yani ben cokk seviyodumm

Kararsizvicdan .!.:

Evet cok severek hemde yani ben cokk seviyodumm

Genişletmek için tıkla...

eğer seviyorsan boşanma işini tekrar düşünün kendinize birsüre zaman verin belki düzelir diyorum ama erkek milleri düzelmiyor işte benimkide evlenince çok değişti çok seviyorum ama evlendiğim için pişmanım keşke hiç büyümeseydikte bunlar gelmeseydi başımıza

Kizlar birsey sorabilirmiyim kafam allak bullak konu acamadim