Boşanmak üzereyim ama tedirginim, neden?

B

bilemiyorumgercekten

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
7 Haziran 2024
42
38
30
Merhaba, burada yeniyim ama bilenlerden fikir almayı çok istiyorum. Eşimle 12 senedir ilişkimiz var 6 senedir de evliyiz. 3 yaşında bir kızımız var. Tüm herkes söylediği halde çok sevdiğim için göze alip evlendim. Ama kendisi öfke sorunu yaşıyor. Surekli her yerde insan icinde bağırıyor, üzerime yürüyor. Anında ofkeleniyor ve hemen geçiyor. Siniri geçtiğinde yüzüm bozuk olursa yine bana bağırıyor. Bir döngü yani. Hic fiziksel siddet olmadi ama esyalara zarar veriyor, kirip dokuyor. Bir de psikolojik siddet hat safa da, deli oldugumu ve tedaviye ihtiyacim oldugunu falan soyluyor. Aşırı kıskanç, beni surekli baskalariyla kiyasliyor, anneligimi ve kadinligimi surekli elestiriyor, kendi dediğinden başka bir şeyi kabul etmiyor, cok ilgisiz, telefon bagimlisi birisi. Ne zaman sohbet etmek istesek en fazla 5 dakika sonra kavgaya dönüyor, herseyde benim soyledigimin zittini savunuyor, hem calisip hem evin herseyini ben yapiyorum, cakilacak civiye kadar. Zamanla bu tutarsız davranışlarıyla hem psikolojim bozuldu hemde ozguven kaybettim. İnsanlarla konuşmak istemiyorum, eskisi gibi gülemiyorum. Çok mutsuzum ve yorgunum. Neredeyse 2 senedir aklımda hep boşanmak vardi. Son kavgamızdan sonra onu ikna ettim ve bu hafta anlasmali boşanma davamız var ama tedirginim. Çok yalvarıyor, ben sensiz mutlu olamam falan diyor, sirf ben cok istedim diye anlasmali protokolü imzaladi, oyle beni düşünüyor ama bi yandan da beni bitiriyor, anlayamiyorum ne hissettiğini bile cok tuhaf birisi. Her kavga da bosanalim bitsin bu diyip sabah özür dileyerek uyanıyor. Aile terapistine gidelim diyor ama istemiyorum, onunla artik cokk mutlu olacagimi bilsem de istemiyorum. Herseyim gitti, ben bambaşka bir insan oldum. Mahvoldum bu döngüde. Onu artık sevmiyorum eminim ama neden böyle hissediyorum ki? Baba evine döneceğim için mi yoksa onu özleme ihtimalim mi bilmiyorum. Çalışıyorum maaşım var ancak günümüz şartlarında tek başıma eve ayrılmam suan için mümkün değil. Kizimla zaten 2 kisilik bir hayatimiz var, beraber gezer beraber yer iceriz. O hep calisiyor hep cok yogun ve yorgun. Cocugun hic biseyini bilmez, tek hareketinde onada bagirmaya baslar falan. Kizimda pek sormaz nerde diye ama sorunca vicdan yapiyorum cok, benim yuzumden babasindan uzak kalacak gibi hissediyorum. Size sormak istiyorum, hissettiğim bu tuhaf şey normal mi, lütfen kafamın rahatlamasi için bana yardim edin 😞
 
Son düzenleme:
Geçer tabi. Üzüldüm size. Sürekli azarlanıp psikolojik şiddete maruz kalmışsınız. Bir de kırıp dökme de çok korkutucu. Şunu fark ettim hayatta. Çiftlerden birisi sürekli huzursuzluk çıkarıp boşarım seni diye diğerine zulmediyor. Bakıyor ki karşıdaki alttan alıyor yuvam diye o zaman daha da azıyor çirkef olan. Sessiz kalan kişi canına tak edince bir kere boşanacağım deyip dürüyor defterini. Bende de böyle oldu. Bugün Müge anlı da bir kabus aile vardı. Resmen boşandığım mikrobun yaşadığı köyü söyledi. Dedim ki kurtulmuşum hepsi böyle demek ki diye. Siz de kendiniz ve çocuğunuz için en doğru kararı verirsiniz inş.
 
Yasadiklariniz inanin cok normal, ben bu sureclerden gecmedim ama burda sizinle ayni yollardan gececek olan ya da coktan gecmis olan bir suru arkadasin hikayelerini biliyorum. Siz de sitede ayrintili okuyabilirsiniz.

Cok zor da olabilir cok kolay da, emeginizi kendinize harcayacaksiniz iste ne guzel bisey. Hic ayrilamiyor olmak da vardi, oyle bir tarafi da var bu isin. Biraz zorlayacak ama gecip gidecek sonunda..
 
careless forever .!.:
Sadece alışkanlık olduğunu düşündüm. Zamanla siz ve kızınız çok daha iyi olacaksınız. Şu aşamada önemli olan ilk adımı atıp, boşanabilmek önemli olan.
Genişletmek için tıkla...
Adımı attım aslinda, kendi adıma bir sorunum yok ama kizim için üzülüyorum. Onun ailesini ben bozuyorum gibi geliyor, ki babası da beni suçluyor zaten 😥
 
arvenderin .!.:
Yasadiklariniz inanin cok normal, ben bu sureclerden gecmedim ama burda sizinle ayni yollardan gececek olan ya da coktan gecmis olan bir suru arkadasin hikayelerini biliyorum. Siz de sitede ayrintili okuyabilirsiniz.

Cok zor da olabilir cok kolay da, emeginizi kendinize harcayacaksiniz iste ne guzel bisey. Hic ayrilamiyor olmak da vardi, oyle bir tarafi da var bu isin. Biraz zorlayacak ama gecip gidecek sonunda..
Genişletmek için tıkla...
Umarim geçip gider kızım içinde, o iyi olsun istiyorum. Biz anlaşamadık diye o üzülmesin 😥
 
Blanc12 .!.:
Evdeki her şeyi siz yapıyormuşsunuz üstene bir de pisikolojik şiddet uyguluyormuş size.
Bence kocanız gibi birine hiç gerek yokmuş hatta eksik olsaydı daha olurdu.
Genişletmek için tıkla...
Hic gerek yok, hatta çamaşırı bulaşığı fazlası var. Üzüntüm de geçip gidecek insallah ne diyeyim. Sok oldum diye heralde, 10 gün içinde oldu hersey 😥
 
sonundaoldu .!.:
Geçer tabi. Üzüldüm size. Sürekli azarlanıp psikolojik şiddete maruz kalmışsınız. Bir de kırıp dökme de çok korkutucu. Şunu fark ettim hayatta. Çiftlerden birisi sürekli huzursuzluk çıkarıp boşarım seni diye diğerine zulmediyor. Bakıyor ki karşıdaki alttan alıyor yuvam diye o zaman daha da azıyor çirkef olan. Sessiz kalan kişi canına tak edince bir kere boşanacağım deyip dürüyor defterini. Bende de böyle oldu. Bugün Müge anlı da bir kabus aile vardı. Resmen boşandığım mikrobun yaşadığı köyü söyledi. Dedim ki kurtulmuşum hepsi böyle demek ki diye. Siz de kendiniz ve çocuğunuz için en doğru kararı verirsiniz inş.
Genişletmek için tıkla...
Evet evet, hep bana derlerdi senden çok korkuyorum bir anda yakacaksın tüm gemileri diye, gurur yapiyordum ben mutluyum diyordum. Her dogum günümde ağlatırdi boş biseyden. Dogum yaptığım gün annemi bile ağlattı, sanci çekerken onun elini tutmuşum diye kıskanmış. Nasil susmusum tüm bunlara aklım almıyor. Resmen gözüm açıldı bir sabah uyandığımda. Ya tebrik ederim başarmışsınız ne kadar güzel. Sizin de böyleydi eşiniz, hep cok mutlu olun bundan sonra 😥
 
bilemiyorumgercekten .!.:
Merhaba, burada yeniyim ama bilenlerden fikir almayı çok istiyorum. Eşimle 12 senedir ilişkimiz var 6 senedir de evliyiz. 3 yaşında bir kızımız var. Tüm herkes söylediği halde çok sevdiğim için göze alip evlendim. Ama kendisi öfke sorunu yaşıyor. Surekli her yerde insan icinde bağırıyor, üzerime yürüyor. Anında ofkeleniyor ve hemen geçiyor. Siniri geçtiğinde yüzüm bozuk olursa yine bana bağırıyor. Bir döngü yani. Hic fiziksel siddet olmadi ama esyalara zarar veriyor, kirip dokuyor. Bir de psikolojik siddet hat safa da, deli oldugumu ve tedaviye ihtiyacim oldugunu falan soyluyor. Aşırı kıskanç, beni surekli baskalariyla kiyasliyor, anneligimi ve kadinligimi surekli elestiriyor, kendi dediğinden başka bir şeyi kabul etmiyor, cok ilgisiz, telefon bagimlisi birisi. Ne zaman sohbet etmek istesek en fazla 5 dakika sonra kavgaya dönüyor, herseyde benim soyledigimin zittini savunuyor, hem calisip hem evin herseyini ben yapiyorum, cakilacak civiye kadar. Zamanla bu tutarsız davranışlarıyla hem psikolojim bozuldu hemde ozguven kaybettim. İnsanlarla konuşmak istemiyorum, eskisi gibi gülemiyorum. Çok mutsuzum ve yorgunum. Neredeyse 2 senedir aklımda hep boşanmak vardi. Son kavgamızdan sonra onu ikna ettim ve bu hafta anlasmali boşanma davamız var ama tedirginim. Çok yalvarıyor, ben sensiz mutlu olamam falan diyor, sirf ben cok istedim diye anlasmali protokolü imzaladi, oyle beni düşünüyor ama bi yandan da beni bitiriyor, anlayamiyorum ne hissettiğini bile cok tuhaf birisi. Her kavga da bosanalim bitsin bu diyip sabah özür dileyerek uyanıyor. Aile terapistine gidelim diyor ama istemiyorum, onunla artik cokk mutlu olacagimi bilsem de istemiyorum. Herseyim gitti, ben bambaşka bir insan oldum. Mahvoldum bu döngüde. Onu artık sevmiyorum eminim ama neden böyle hissediyorum ki? Baba evine döneceğim için mi yoksa onu özleme ihtimalim mi bilmiyorum. Çalışıyorum maaşım var ancak günümüz şartlarında tek başıma eve ayrılmam suan için mümkün değil. Kizimla zaten 2 kisilik bir hayatimiz var, beraber gezer beraber yer iceriz. O hep calisiyor hep cok yogun ve yorgun. Cocugun hic biseyini bilmez, tek hareketinde onada bagirmaya baslar falan. Kizimda pek sormaz nerde diye ama sorunca vicdan yapiyorum cok, benim yuzumden babasindan uzak kalacak gibi hissediyorum. Size sormak istiyorum, hissettiğim bu tuhaf şey normal mi, lütfen kafamın rahatlamasi için bana yardim edin 😞
Genişletmek için tıkla...
Of of çocuk olmasa arkana bakma derim .. bir evlaıdınız var , keşke dememek için aile terapisini bir deneyin .. ondan gelmiş teklif belki bir faydası olur .. çocuk olunca sonuna kadar zorlamak gerektiğini düşünüyorum şahsen olan onlara oluyor çünkü ..
 
bilemiyorumgercekten .!.:
esyalara zarar veriyor, kirip dokuyor.
Genişletmek için tıkla...
bilemiyorumgercekten .!.:
Cocugun hic biseyini bilmez, tek hareketinde onada bagirmaya baslar falan.
Genişletmek için tıkla...
3 yaşında çocuğa bağıran, önünde eşyaları fırlatıp kıran döken bir adamla aynı evde yaşamak zorunda kalacağına babasız yaşasın. Herkesin içinde üstünüze yürüyen sinir hastası adam bir gün çocuğun da üstüne yürür. Daha yeni 2 yaşında çocuğa tokat atan baba konusu açıldı burada. Annesi de kaç seferdir yüzüne vurma diyormuş. Lütfen koruyun kollayın çocuğunuzu çocuklarınızı, böyle adamların olmayan insafına bırakmayın. Evlilik terapisti boşanma kararından sonra değil öncesinde söylenmeli.

Çocuğun için katlan yuva kolay kurulmuyor diyenleri de dinlememenizi öneririm. Çünkü sizin yaşadıklarınızı kendileri yaşamıyor, kocaları herkesin içinde üstlerine yürümüyor çocuklarının bebeklerinin önünde eşya fırlatıp kırıp dökmüyor. Çocuğun yaşadığı korku, huzursuzluk, güvensizlik, sevgisizlik babasızlıktan iyidir onlara göre.
 
Cikolataparcacigi .!.:
Karı koca bosaninca arş titrermis basit bir olay değil aslında boşanmak böyle hissetmeniz normal
Genişletmek için tıkla...
Konu sahibine fiziksel şiddet uygulanmasına ramak var , adam insan içinde ona bağırıyor üzerine yürüyor ve karısının aklıyla oynayıp ona hastasın diyor çünkü sorunun kendinde olduğunun farkında ama hedef sasirtmasi lazım. Bir çocuk babasının annesinin üzerine yürüyerek büyüdüğünü görüyor ama arş tüm bunlara rağmen titremiyor bosaninca titriyor ilginç gerçekten. Kara cahil cuhela Afganistan beyninizi güle güle kullanıyor musunuz acaba ? Yaptığınız yorumun konu sahibini nasil paralize edeceğinin farkında mısınız
 
bilemiyorumgercekten .!.:
Merhaba, burada yeniyim ama bilenlerden fikir almayı çok istiyorum. Eşimle 12 senedir ilişkimiz var 6 senedir de evliyiz. 3 yaşında bir kızımız var. Tüm herkes söylediği halde çok sevdiğim için göze alip evlendim. Ama kendisi öfke sorunu yaşıyor. Surekli her yerde insan icinde bağırıyor, üzerime yürüyor. Anında ofkeleniyor ve hemen geçiyor. Siniri geçtiğinde yüzüm bozuk olursa yine bana bağırıyor. Bir döngü yani. Hic fiziksel siddet olmadi ama esyalara zarar veriyor, kirip dokuyor. Bir de psikolojik siddet hat safa da, deli oldugumu ve tedaviye ihtiyacim oldugunu falan soyluyor. Aşırı kıskanç, beni surekli baskalariyla kiyasliyor, anneligimi ve kadinligimi surekli elestiriyor, kendi dediğinden başka bir şeyi kabul etmiyor, cok ilgisiz, telefon bagimlisi birisi. Ne zaman sohbet etmek istesek en fazla 5 dakika sonra kavgaya dönüyor, herseyde benim soyledigimin zittini savunuyor, hem calisip hem evin herseyini ben yapiyorum, cakilacak civiye kadar. Zamanla bu tutarsız davranışlarıyla hem psikolojim bozuldu hemde ozguven kaybettim. İnsanlarla konuşmak istemiyorum, eskisi gibi gülemiyorum. Çok mutsuzum ve yorgunum. Neredeyse 2 senedir aklımda hep boşanmak vardi. Son kavgamızdan sonra onu ikna ettim ve bu hafta anlasmali boşanma davamız var ama tedirginim. Çok yalvarıyor, ben sensiz mutlu olamam falan diyor, sirf ben cok istedim diye anlasmali protokolü imzaladi, oyle beni düşünüyor ama bi yandan da beni bitiriyor, anlayamiyorum ne hissettiğini bile cok tuhaf birisi. Her kavga da bosanalim bitsin bu diyip sabah özür dileyerek uyanıyor. Aile terapistine gidelim diyor ama istemiyorum, onunla artik cokk mutlu olacagimi bilsem de istemiyorum. Herseyim gitti, ben bambaşka bir insan oldum. Mahvoldum bu döngüde. Onu artık sevmiyorum eminim ama neden böyle hissediyorum ki? Baba evine döneceğim için mi yoksa onu özleme ihtimalim mi bilmiyorum. Çalışıyorum maaşım var ancak günümüz şartlarında tek başıma eve ayrılmam suan için mümkün değil. Kizimla zaten 2 kisilik bir hayatimiz var, beraber gezer beraber yer iceriz. O hep calisiyor hep cok yogun ve yorgun. Cocugun hic biseyini bilmez, tek hareketinde onada bagirmaya baslar falan. Kizimda pek sormaz nerde diye ama sorunca vicdan yapiyorum cok, benim yuzumden babasindan uzak kalacak gibi hissediyorum. Size sormak istiyorum, hissettiğim bu tuhaf şey normal mi, lütfen kafamın rahatlamasi için bana yardim edin 😞
Genişletmek için tıkla...
Her çocuk huzurlu bir ortamda büyümeyi hakediyor. Kocanın bağırış çağırışları belki şuan farketmiyor olsan bile ileride çocuğunun bilinçaltında hep kalacak. Adam üzülüyormuş ben sensiz mutlu olamam falan diyormuş diye kendine dert etme lütfen çünkü sen bu şahısa ömrünün baharından 12 seneyi vermişsin ve olumlu bir dönüş alamamışsın, toplum içinde aşağılanmışsın ve yıpranmışsın. Karşındaki adam çocuk değil, yaptığı hareketlerin gayet farkında, bağırınca seni üzdüğünü biliyor, başkasının yanında azarlayınca onurunun kırıldığının gayet bilincinde ve bildiği halde yapmayı tercih ediyor. Bu tip adamlar değişeceğim diyip 1-2 sonra hep eski hallerine geri dönüyorlar. Kimseyi adam etmeye, terbiye etmeye gelmedin sen bu dünyaya. 12 senede düzelmeyeni bırak bundan sonra napıyosa yapsın zaten sen kendi ayakları üzerinde durmuşsun adam negatiflikten başka bişey katmamış
 
Son düzenleme:
bilemiyorumgercekten .!.:
Evet evet, hep bana derlerdi senden çok korkuyorum bir anda yakacaksın tüm gemileri diye, gurur yapiyordum ben mutluyum diyordum. Her dogum günümde ağlatırdi boş biseyden. Dogum yaptığım gün annemi bile ağlattı, sanci çekerken onun elini tutmuşum diye kıskanmış. Nasil susmusum tüm bunlara aklım almıyor. Resmen gözüm açıldı bir sabah uyandığımda. Ya tebrik ederim başarmışsınız ne kadar güzel. Sizin de böyleydi eşiniz, hep cok mutlu olun bundan sonra 😥
Genişletmek için tıkla...
Yok bendeki bunları yapamazdı bana. Çünkü içinden geçerdim onun. Bende ki beni aldattı ve maddi olarak dolandırdı. Bir anda çıktı her şey ortaya. Hamileydim sağlıklı düşünemedim boşanmadım. O da yüzsüzlük yapmaya başladı. Beni boşanmayla tehdit etmeye manipüle etmeye başladı. Kucağında biri bebek 2 çocukla boşanmaz nasılsa diye özgüven geldi ona. Ama bu 11 ay sürdü bebeğim doğdu biraz ele avuca geldi boşadım. Evet ben başardım 2,5 yıl oldu. Siz de başarırsınız yeter ki sınırınızı aştırmayın çekin çizginizi
 
pardon da evde sürekli bağıran annesinin üstüne yürüyen tartışma dolu kendisiyle ilgilenmeyen babanın ne eksikliğini yaşasın evladınız. Zaten her şeyi beraber yapıyormuşsunuz en azından huzurlu büyür. Haftada 1 babasıyla görüşür orda da kızıyla ilgilenir. En azından huysuz aksi hali olmaz kızınızın aklında
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Şiddet
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
2K
balbazaar
balbazaar
S
Sizce boşanmalı mıyım
Yorumlar
18
Görüntüleme
1K
Brrk
Brrk
M
Sizce eltim bana karşı tavırlı mi neden böyle yapıyor?
2 3 4
Yorumlar
66
Görüntüleme
3K
Sevmeyisevdim
S
K
Hiç ışık yokmuş gibi, nefesim daralıyor
Yorumlar
10
Görüntüleme
843
balbazaar
balbazaar
M
Kayinpeder ve kv sorunları
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
4K
mery2003
mery2003
X