- 3 Mart 2017
- 1.471
- 3.487
- 133
- 28
Bence her şeyden önce psikolojik destek alın. Bir gün cinnet anında yanlış bir şey yapma ihtimaliniz var anladığım kadarıyla. Önce bu düşüncelerden kurtulmanız lazım.
İş yerindeki problemleri de biraz anlatsanız?
Bence her şeyden önce psikolojik destek alın. Bir gün cinnet anında yanlış bir şey yapma ihtimaliniz var anladığım kadarıyla. Önce bu düşüncelerden kurtulmanız lazım.Her şey o kadar üst üste biniyor ki,bazen kendimi balkondan atlarken hayal ederken yakalıyorum.
1,5 seneden beri devam eden mobbing. Hakaret,psiklojik şiddet...Birim değişikliği istedim. Görev tanımıma uygun olmayan bi yere verip,üstüne rızam vardır diye dilekçe istediler. Hakkını arayan herkesi sürgün ediyorlarmış meğer. Özetin özeti budur.Bence her şeyden önce psikolojik destek alın. Bir gün cinnet anında yanlış bir şey yapma ihtimaliniz var anladığım kadarıyla. Önce bu düşüncelerden kurtulmanız lazım.
İş yerindeki problemleri de biraz anlatsanız?
Çok teşekkür ederim. Ben de metninizi okurken boğazım düğüm düğüm oldu. Anlaşılmak müthiş bir his..Merhaba arkadaşım.
Öncelikle iç dökümünü hüzünle okudum. Hüzünle yazıyorum...
Seni çok iyi anlıyorum. Sana tavsiyem işinin ehli bir avukatla ve ailen ile görüşüp ayrılma yoluna çıkmandır. Bu gibi durumlarda maalesef karşı taraf çok çirkinleşiyor. Sende tahmin edersin ki boşanma davasını açıp, iş ciddiye bindiğinde daha da çirkinleşecektir. Bundan ötürü çocuklarının ve kendinin can güvenliği için gereken tüm önlemleri almalısın. Çok dikkatli adım atman gerekmektedir. Rabbim yardımcın olsun.
İş konusuna gelirsek, kesinlikle işini bırakmamandır kanaatim. İş güçtür. Paraya ve güce en ihtiyaç duyacağın vakit, boşanacağın vakittir. En azından şu boşanma mevzusu bitsin ve kendine yeni bir düzen kur. Ama destek al. Koca çığın altında kalmamak için destek almak en mantıklısı. Belki çok zor lakin başarmak mecburiyetindesin.
Umarım yeni hayatına, çocukların ve ailenle kısa zamanda adım atarsın. Allah yardımcın olsun.
Sana ve çocuklarına sevgilerle...
Tayin durumu yok mu illa istifa mı etmek gerekiyorÇok zorlayıcı sebeplerim var. Elbette istemem emeğimin heba olmasını… Ama ben bugüne kadar hep ağladım,zırladım ve bi şekilde ayağa kalktım. Evet şimdi daha fazla yorgunum,bitkinim. Ama çocuklarım için kalkacağımı biliyorum. Ne zorluklarla atandığımı bilirim ben. İstifa en son ihtimal ama gerekirse yeniden köpek gibi çalışacağım.
Zor bir dönemden geçiyorsun eşinden vazgeç mutlu değilsen olmuyorsa onun tehditleriyle devam eden bir evlilikse aç davani boşan.Amaa işinden sakın vazgeçme.Alternatif bir iş varsa yani oradan çıkıp ayaklarının üzerinde durmaya devam edeceksen başka.Biraz sakinleş kararlarının seni şuan ki durumundan kötü bir hale sokmasına izin verme.Allah yardımcın olsunMerhaba. Eşimle 13 yıllık evliyiz,totalde 17 senelik bir geçmişimiz var. Çok da zor kavuştuk ama olduramıyoruz artık. 2 çocuğumuz var biri 11 diğeri 5,5 yaşında… Çalışan ancak kurumdaki bir ruh hastası yüzünden istifa eşiğinde olan bir kadınım. 13 seneyi özetle derseniz özetleyemem ama geriye dönüp bakınca mutlu çok az anım var. Birlikte çekilmiş çok az fotoğrafımız var. Bir aradayken gülmüyoruz,keyif almıyoruz birlikte olmaktan…Ailesi inanılmaz kalabalık,yobaz ve herşeye karışan tiplerden. Çok ezdirdi onlara da… Her gün hakaret işitiyorum,asla memnun edemiyorum. Bana karşı inanılmaz saygısız,fiziksel şiddete eğilimli. (Kafam çorba gibi karışık yazıyorum affedin ama idare edin lütfen.) Boşanalım diyorum. Çocuklarla tehdit ediyor beni. Sana vermem vs. Senin kanunların beni bağlamaz diyor. Bırak beni diyorum,Ömür boyu böyle çekeceksin diyor,beni bırakmıyor da… Seviyorum diyor ama böyle sevginin de içine etsinler. Çocuklar etkileniyor bu şekilde onlara kötülük yapıyoruz diyorum,asla dinlemiyor. Ben ne zaman bitti dersem o zaman biter diyor. Çalışıyorum evet ama hem amir hem yönetim üzerime geliyor. Ben güçlü bir kadınım. Kafamı toparlamaya ve sağlıklı düşünmeye ihtiyacım var. Bu şekilde sıfırdan başlayabilirim ama eşim bırakmıyor peşimi. Tehdit ediyor beni. Ailem başka memlekette. Oraya gitsem çocuklarımdan ayırdın beni olacak. Gitmeyip,bulunduğum ilde düzen kurayım desem izin vermeyecek, engelleyecek eminim. Her gün mutsuz olmaktan bıktım.
Biz sevgiliyken açıktım ben,ailem hiçbir şekilde beni sıkmadı. Giyim konusunda rahat büyüdüm ki,ailem rahat insanlardır. Sonra ben kendi isteğimle kapandım asla eşim için değil,bunu belirtmeliyim. Eşim sıktıkça sıktı beni… Her giydiğime karıştı,huzursuzluk çıkardı,değiştirmeye çalıştı beni. Olmadığım gibi biri olmaya zorladı. Oysa ben tüm kartlarımı açık oynamıştım ona,asla olmadığım gibi göstermedim kendimi. Kültürlerimiz taban tabana zıtmış. Sevgi bunu da aşar dedim cahil aklımla ama şuanki aklım olsa 2 gün ağlar,13 senemi heba etmezdim.
1-2 saat önce mesela plan yapmıştık çocukları parka götürür,piknik gibi bişey yaparız diye. Arkadaşı aradı plan yapalım diye. 2 gündür sabaha karşı eve geliyor zaten,ger gün birileri arayıp çağırıyor eşimi. (Evde pek durmaz. İlgi yok,sevgi yok ama evde olduğunda full ilgi bekler. Ben de içimden gelmiyor diye pek bakmam yüzüne,çünkü inanılmaz ihmal ediyor ve kırgınım diye de ne hevesim var onunla plan yapmaya,ne de içimden geliyor bişey yapmak) O da çocuklarla vakit geçireceğiz dedi. Telefon kapandıktan sonra her gün birilerinin aramasından çok rahatsızım dedim,piknik yapmasak yine gidecektin dedim. İsteyen beni arar,sana mı sorcam,kimsin ki sen dedi. Kulaklarına sı…yım duymadın mı ne dediğimi arkadaşıma dedi.
Şimdi sevgili hanımlar,ben boşanmak istiyorum ama kızım okula gidiyor. Onların düzenini bozmadan nasıl yapabilirim bunu? İnanın kafam çok karışık. İstifa etmek üzereyim ve bu durumun boşanmama engel olmasını istemiyorum. Ben çalışırım ne yapar ederim. Ama yol gösterin. Sağlıklı düşünemiyorum.
Bu kadar sorunu sineye çekerek güçlü kadın olmuyorsunuz yalnız. Güçlü kadın demek, kendine değer veren, başkasına ezdirmeyen, maddi manevi ayakta dimdik durabilendir bana göre...Merhaba. Eşimle 13 yıllık evliyiz,totalde 17 senelik bir geçmişimiz var. Çok da zor kavuştuk ama olduramıyoruz artık. 2 çocuğumuz var biri 11 diğeri 5,5 yaşında… Çalışan ancak kurumdaki bir ruh hastası yüzünden istifa eşiğinde olan bir kadınım. 13 seneyi özetle derseniz özetleyemem ama geriye dönüp bakınca mutlu çok az anım var. Birlikte çekilmiş çok az fotoğrafımız var. Bir aradayken gülmüyoruz,keyif almıyoruz birlikte olmaktan…Ailesi inanılmaz kalabalık,yobaz ve herşeye karışan tiplerden. Çok ezdirdi onlara da… Her gün hakaret işitiyorum,asla memnun edemiyorum. Bana karşı inanılmaz saygısız,fiziksel şiddete eğilimli. (Kafam çorba gibi karışık yazıyorum affedin ama idare edin lütfen.) Boşanalım diyorum. Çocuklarla tehdit ediyor beni. Sana vermem vs. Senin kanunların beni bağlamaz diyor. Bırak beni diyorum,Ömür boyu böyle çekeceksin diyor,beni bırakmıyor da… Seviyorum diyor ama böyle sevginin de içine etsinler. Çocuklar etkileniyor bu şekilde onlara kötülük yapıyoruz diyorum,asla dinlemiyor. Ben ne zaman bitti dersem o zaman biter diyor. Çalışıyorum evet ama hem amir hem yönetim üzerime geliyor. Ben güçlü bir kadınım. Kafamı toparlamaya ve sağlıklı düşünmeye ihtiyacım var. Bu şekilde sıfırdan başlayabilirim ama eşim bırakmıyor peşimi. Tehdit ediyor beni. Ailem başka memlekette. Oraya gitsem çocuklarımdan ayırdın beni olacak. Gitmeyip,bulunduğum ilde düzen kurayım desem izin vermeyecek, engelleyecek eminim. Her gün mutsuz olmaktan bıktım.
Biz sevgiliyken açıktım ben,ailem hiçbir şekilde beni sıkmadı. Giyim konusunda rahat büyüdüm ki,ailem rahat insanlardır. Sonra ben kendi isteğimle kapandım asla eşim için değil,bunu belirtmeliyim. Eşim sıktıkça sıktı beni… Her giydiğime karıştı,huzursuzluk çıkardı,değiştirmeye çalıştı beni. Olmadığım gibi biri olmaya zorladı. Oysa ben tüm kartlarımı açık oynamıştım ona,asla olmadığım gibi göstermedim kendimi. Kültürlerimiz taban tabana zıtmış. Sevgi bunu da aşar dedim cahil aklımla ama şuanki aklım olsa 2 gün ağlar,13 senemi heba etmezdim.
1-2 saat önce mesela plan yapmıştık çocukları parka götürür,piknik gibi bişey yaparız diye. Arkadaşı aradı plan yapalım diye. 2 gündür sabaha karşı eve geliyor zaten,ger gün birileri arayıp çağırıyor eşimi. (Evde pek durmaz. İlgi yok,sevgi yok ama evde olduğunda full ilgi bekler. Ben de içimden gelmiyor diye pek bakmam yüzüne,çünkü inanılmaz ihmal ediyor ve kırgınım diye de ne hevesim var onunla plan yapmaya,ne de içimden geliyor bişey yapmak) O da çocuklarla vakit geçireceğiz dedi. Telefon kapandıktan sonra her gün birilerinin aramasından çok rahatsızım dedim,piknik yapmasak yine gidecektin dedim. İsteyen beni arar,sana mı sorcam,kimsin ki sen dedi. Kulaklarına sı…yım duymadın mı ne dediğimi arkadaşıma dedi.
Şimdi sevgili hanımlar,ben boşanmak istiyorum ama kızım okula gidiyor. Onların düzenini bozmadan nasıl yapabilirim bunu? İnanın kafam çok karışık. İstifa etmek üzereyim ve bu durumun boşanmama engel olmasını istemiyorum. Ben çalışırım ne yapar ederim. Ama yol gösterin. Sağlıklı düşünemiyorum.
Şu anda sizde hiç bir şey yokmuş gibi davranın.Biliyorum çok zor.Hemen psikoloji destek almaya başlayın lütfen.Sadece bu gunlerin geçeceği evlatlarımıza mutlu olacağınız gunlerin hayalini kurun.hepsi geçecek Rabbimin izniyle.is konusu da kimseyi görmeyin duymayın.kimse şu hayatta sizden ve çocuklarımızdan değerli değil.size hayati zindan etmekle tehtit eden adam da bir şey yapamayacak.Sace doğru adımlarla yola çıkın lütfen.1 öncelik psikoloji destek.Ruh haliniz iyi olmazsa bir yerden baslayamazsinizÇok teşekkür ederim. Ben de metninizi okurken boğazım düğüm düğüm oldu. Anlaşılmak müthiş bir his..
Ailemden sadece abimle konuşabildim. Kimseyi hzuursuz etmeden sessiz sedasız bitirmek istiyorum.
Az önce geldi. Klasik eşim... Barışmaya çalışıyor. Pasta almış,çocukları kullanıyor. Mutluymuş gibi gösteriyor vs. Özrü hatasını anladığı için değil,huzursuzluk daha fazla devam etmesin diye diler gibi yapıyor. Bu da uzun vadede yıprattı elbette. Sorunları asla çözüme kavuşturmadı. Yazılacak o kadar şey var ki... Hangi birini yazsam bana verilen zararı ortadan kaldırmıyor. Tek hissettiğim,yorgunum.
Çakılı kadroyum ve buna rağmen tayini yine bir şekilde oldurmaya çalışıyorum ama çok zor. Ücretsiz izin ise alamıyorum maalesef. Çünkü yeterli sürede hizmetim yok. En az 5 senelik hizmet süresi gerekiyor ücretsiz izin için.Sakın istifa etmeyin gerekirse ücretsiz izin alın, boşanın ailenizin yanına tayin isteyin. Çocuklar büyümüş, küçük olsalar çalışmasanız zor olurdu. Hem tayinle o iş ortamından hem eşinizden kurtulursunuz. Aslında sizin işiniz en kolayı. Bir adımla feraha çıkarsınız.
Ay bunu da ciddi ciddi savunuyor ya bu kocalar.Boşanalım diyorum. Çocuklarla tehdit ediyor beni.
Zamanında benim zorumla gittik. Terapistim birkaç seans sonunda eşiniz çözüme kapalı dedi. Çünkü tüm sorumluluk sizde,yükün sizde olmasından razı ve bunu bölüşmek istemiyor. Konfor alanından çıkmak istemiyor dedi. Ev ile beraber çocukların da tüm yükü bende. Bzaen ona ,çocuklar büyüynce babam bana şunu öğretti diyebileceğin hiçbir şeyin yok. 10 dk oyun oynayınca baba olduğunu sanıyorsun diyorum. Ama duvara konuşuyorum. Çocuklar büyüynce baba olduğunu hatıtrlayack kültürü gereği...Bir aile terapistine gitmeyi deneyin.
Belki ilişkinizi düzeltebilir kurtarabilirsiniz.
Ayrılık olacaksa bile terapist eşinizi ikna edecektir diye düşünüyorum.
Başka kuruma geçemem çünkü çakılı kadroyum. Ayrıca bunlar nasıl laflar dedniz ya... Bu dediklerim devenin kulağıydı sadece. Neler neler işitti kulaklarım Allah biliyor. Aynı şehirde kalmak istemiyorum ama çocuklar babalarından ayrı kalsın da istemiyorum. İnsan olursa,çirkinleşmezse aynı şehirde kalmayı düşünüyorum. Yalnızca çocuklarım için... Belki de fikrim değişir. Dünden beri düşünüyorum,nasıl yapayım edeyim diye... Bir şejilde çıkacağım bu bataklıktan.İstifayı erteleyip başka kuruma geçin derim bu adama bu kadar katlanmanız bile fazla hiç saygısı yok size bunlar nasıl laflar böyle?bu adamdan kurtulmak 1.önceliğiniz olsun çocukları alamaz zaten onu geçin.aynı şehirde yapamayacaksanız başka şehire gidin çocuklar gider gelir tatillerde yok iyi bir baba benide rahatsız etmez derseniz kalın.sonuçta babalık yapmak isteyen yapar sizin boşanmanızla alaksı yok.
Çocuklara bakamaz ki... Bensiz 1 saat bile zor bakıyor ki,ona da bakamıyor. Bu konuda da hiç güvenim yok zaten. Oğlum 1,5 yaşındayken kendisi caddenin karşısındaki arabasına ilerlerken, oğlumun elini bırakıp,arkasından gelmesini bekleyen bir adamdan bahsediyorum. Neresinden tutsam elimde kalıyor anlayacağınız.Ay bunu da ciddi ciddi savunuyor ya bu kocalar.
He oldu annem 5,5 yasında cocugu sana verir hakim.
Nasıl bakacaksın derse?Annesinden alır bakıcıya veririm desin ama onu kesin desin.
Benim bi arkadasın ex esi demis cünkü,bakıcı tutarım demis :)Hakimde masrafa girme oglum diyip velayeti anneye vermis ghlşfgşlfg
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?