- 23 Ağustos 2017
- 4
- 17
- 3
- 36
Degerli dostlar 7 yillik evliligim var ve Allah biliyor hicbir sekilde istemedim ailemin baskisi yuzunden evlendirildim.
benden buyuk 3 ablam var tip olarak onlardan daha fazla ilgi cekiyordum ve annem bu kizi hemen birine verelim basimiza bir bela gelecek diye babami dolduruyordu bu arada öz annem yasamiyor babamin ikinci evliliginden tek cocugum hatta uvey annemi annem biliyordum ogrendigimde dunyam yikilmisti surekli ötelenip dislaniyordum hep kavga hep tartisma en ufak yaptigim bir sey goze batiyordu sonunda 6 ay mucadele edebildim karsi koyabildim ama sonuc kendimden 14 yas buyuk biriyle evlendirildim ailemle yasadigim sorunlari biliyordu bana evlenecegi gune kadar hic hayir dedigini duymadim surekli korudu kolladi hatta aile psikolojisi olarak yeni bir aileye hazir degilsin diye kendi ailesinede cok goturup getirmedi bende her nekadar istemedigim bir evlilik yapmis olsam bile bana karsi bukadar farkli biri oldugu icin severim artik hayatimi bir duzene koyarim dedim. hersey yoluna girdi derken ailesiyle cok fazla yuz goz etmeye basladi ve annesi hatta yengeleri bile bana karsi ilgisini herseyi kiskanmaya ve esimi doldurmaya basladilar calismak istedigimde bana destek olan adam eve gelip beni dovmeye basladi artik is falan yok calisip para biriktirip genc birinemi kacicaksin dedi. ben neye ugradigimi sasirdim Aciktan universite okumaya baslamistm tum kitaplari yirtip atti evden cikmak yok diyip ustume kapiyi kilitlemeye basladi 2 ay aglama krizlerine girdim sonunda gelip ozur diledi annem cocugumuz olmuyor diye onu bosa diyormus sana cocuk vermeyen kiza bukadar deger verirmi zaten guzel ilgi cekiyor disarda kimle ne yaparsa ruhun bile duymaz demis ailesinden uzaklasti onlarla gorusmemeye basladi ben artik calismiyorum ama hala evden cikmama izin vermiyor bir turlu kendimi toparlayamadim. bir gun bana ailene git biraz orda kal kafan dagilsin dedi dondugumde ortada bir evimiz bile yok cogu esyayi satip annesine yerlesmis banada burda kalacaksin diyor karsi ciktim aileme tekrar gittim ama sonuc ayni kaynananda kal ölurmusun sanki dediler. artik canimdan can gidiyor hergun azarlanma hergun dislanma kayinlarimdan bile firca yiyorum kaynanam kaynima bunun kocasinda is yok git bir iki tane patlat suratinada akilli olsun diyor esimde bunlara seyirci kaliyor. Bosanacagimi soyledim kabul etmiyor ailemde bana destek cikmiyor. bana 5 kurus para bile vermiyor ne yaparim nasil yaparim bilmiyorum cok kotuyum.
benden buyuk 3 ablam var tip olarak onlardan daha fazla ilgi cekiyordum ve annem bu kizi hemen birine verelim basimiza bir bela gelecek diye babami dolduruyordu bu arada öz annem yasamiyor babamin ikinci evliliginden tek cocugum hatta uvey annemi annem biliyordum ogrendigimde dunyam yikilmisti surekli ötelenip dislaniyordum hep kavga hep tartisma en ufak yaptigim bir sey goze batiyordu sonunda 6 ay mucadele edebildim karsi koyabildim ama sonuc kendimden 14 yas buyuk biriyle evlendirildim ailemle yasadigim sorunlari biliyordu bana evlenecegi gune kadar hic hayir dedigini duymadim surekli korudu kolladi hatta aile psikolojisi olarak yeni bir aileye hazir degilsin diye kendi ailesinede cok goturup getirmedi bende her nekadar istemedigim bir evlilik yapmis olsam bile bana karsi bukadar farkli biri oldugu icin severim artik hayatimi bir duzene koyarim dedim. hersey yoluna girdi derken ailesiyle cok fazla yuz goz etmeye basladi ve annesi hatta yengeleri bile bana karsi ilgisini herseyi kiskanmaya ve esimi doldurmaya basladilar calismak istedigimde bana destek olan adam eve gelip beni dovmeye basladi artik is falan yok calisip para biriktirip genc birinemi kacicaksin dedi. ben neye ugradigimi sasirdim Aciktan universite okumaya baslamistm tum kitaplari yirtip atti evden cikmak yok diyip ustume kapiyi kilitlemeye basladi 2 ay aglama krizlerine girdim sonunda gelip ozur diledi annem cocugumuz olmuyor diye onu bosa diyormus sana cocuk vermeyen kiza bukadar deger verirmi zaten guzel ilgi cekiyor disarda kimle ne yaparsa ruhun bile duymaz demis ailesinden uzaklasti onlarla gorusmemeye basladi ben artik calismiyorum ama hala evden cikmama izin vermiyor bir turlu kendimi toparlayamadim. bir gun bana ailene git biraz orda kal kafan dagilsin dedi dondugumde ortada bir evimiz bile yok cogu esyayi satip annesine yerlesmis banada burda kalacaksin diyor karsi ciktim aileme tekrar gittim ama sonuc ayni kaynananda kal ölurmusun sanki dediler. artik canimdan can gidiyor hergun azarlanma hergun dislanma kayinlarimdan bile firca yiyorum kaynanam kaynima bunun kocasinda is yok git bir iki tane patlat suratinada akilli olsun diyor esimde bunlara seyirci kaliyor. Bosanacagimi soyledim kabul etmiyor ailemde bana destek cikmiyor. bana 5 kurus para bile vermiyor ne yaparim nasil yaparim bilmiyorum cok kotuyum.