Annemgilin evini müstakil ev, ev bölünse 1 salon 1 mutfak birde lavabo kalıyor bana.
Anneniz için bizim orada laf varDaha önce boşanma aşamasında olduğumu paylaşmıştım. 10 yıllık evliyim 6 yaşında kızım var. Eşimle 18 yaşında severek evlendik ayrı şehirlerdeydik ama evlendiğimiz ilk yıllar beni aldattı şiddet uyguladı evine bakmayan sorumsuz biriydi ben hep sustum sabrettim. Beni sinir hastası etti bu durum. 1 ay önce yine beni bana ilgi göstermiyorsun diye sosyal medyadan aldattığını gördüm. İlk kez ağlayıp sızlamak yerine cesaretimi topladım ve eşyalarımı alıp geldim annemin evine. Dünde halam çağırdı konuşalım durumu diye. Halam olmuyorsa ayrıl biz elimizden geldiğince yardımcı oluruz dedi ama annem ben kendime bakamıyorum ona bakamam dedi. Babam da kardeşimde gitsin kocasının yanına her evde kavga olur dedi halamda kimse yuvasını durduk yere yıkmaz dedi annem biraz zihinsel engelli kendisi istedi gitti hani seviyordu ne oldu filan dedi bağırdı kavga ettiler. Babamda kardeşimde annemden yana oldular. Halam evden kovdu senden anne olmaz diye hemen gidip eşimi aramışlar al karını götür diye. Annem eve almadı sokak ortasında suç sendeymiş diye bağırdı sırf yalandan. Halbuki hiç suçum vs yok. Evimiz müstakil amcam geldi sonra evi bölelim diğer tarafında sen yaşa kendine halan senin kızına göz kulak olur çalışırsın dedi. Ama annemle çok zor bunlar sadece küçük bir özet. Sürekli üzülmektense en azından burda kızımla gelecek kurarım dedim annem babam arkamda olursa diye ama olmadı. Tek başıma eve çıksam kızıma bakacak kimse yok. Annemgile artık yaşayamam. Kızımı eşime versem kız çocuğu bu nasıl bırakayım üstelik ayrı şehir. Annem çocukluktan bu yana bir kez saçımı tarayıp temiz elbise giydirmedi ne yesem evde gözüne batardı hep böyle asosyal bir şekilde yalnız başıma büyüdüm bir evlilik yaptım ama yaşadığım o dertleri sıkıntıları asla umursamadı. Gerçekten artık hayattan soğudum. Gidip eşime mi diyeyim boşanmayalım diye. Ne yapmamı önerirsiniz çıkmazdayım
Annemgilin evini müstakil ev, ev bölünse 1 salon 1 mutfak birde lavabo kalıyor bana.
Allah yardımcınız olsun. Amcanızın teklifi mantıklı gibiDaha önce boşanma aşamasında olduğumu paylaşmıştım. 10 yıllık evliyim 6 yaşında kızım var. Eşimle 18 yaşında severek evlendik ayrı şehirlerdeydik ama evlendiğimiz ilk yıllar beni aldattı şiddet uyguladı evine bakmayan sorumsuz biriydi ben hep sustum sabrettim. Beni sinir hastası etti bu durum. 1 ay önce yine beni bana ilgi göstermiyorsun diye sosyal medyadan aldattığını gördüm. İlk kez ağlayıp sızlamak yerine cesaretimi topladım ve eşyalarımı alıp geldim annemin evine. Dünde halam çağırdı konuşalım durumu diye. Halam olmuyorsa ayrıl biz elimizden geldiğince yardımcı oluruz dedi ama annem ben kendime bakamıyorum ona bakamam dedi. Babam da kardeşimde gitsin kocasının yanına her evde kavga olur dedi halamda kimse yuvasını durduk yere yıkmaz dedi annem biraz zihinsel engelli kendisi istedi gitti hani seviyordu ne oldu filan dedi bağırdı kavga ettiler. Babamda kardeşimde annemden yana oldular. Halam evden kovdu senden anne olmaz diye hemen gidip eşimi aramışlar al karını götür diye. Annem eve almadı sokak ortasında suç sendeymiş diye bağırdı sırf yalandan. Halbuki hiç suçum vs yok. Evimiz müstakil amcam geldi sonra evi bölelim diğer tarafında sen yaşa kendine halan senin kızına göz kulak olur çalışırsın dedi. Ama annemle çok zor bunlar sadece küçük bir özet. Sürekli üzülmektense en azından burda kızımla gelecek kurarım dedim annem babam arkamda olursa diye ama olmadı. Tek başıma eve çıksam kızıma bakacak kimse yok. Annemgile artık yaşayamam. Kızımı eşime versem kız çocuğu bu nasıl bırakayım üstelik ayrı şehir. Annem çocukluktan bu yana bir kez saçımı tarayıp temiz elbise giydirmedi ne yesem evde gözüne batardı hep böyle asosyal bir şekilde yalnız başıma büyüdüm bir evlilik yaptım ama yaşadığım o dertleri sıkıntıları asla umursamadı. Gerçekten artık hayattan soğudum. Gidip eşime mi diyeyim boşanmayalım diye. Ne yapmamı önerirsiniz çıkmazdayım
Şu an ev beğenmeyecek konumda değilsiniz bence eğer gerçekten amacınız ayrılıp farklı bir hayat kurmaksaAnnemgilin evini müstakil ev, ev bölünse 1 salon 1 mutfak birde lavabo kalıyor bana.
Rahatsız mısınız? Evden yana sıkıntım yok benim bana kalan yeri söyledimSen ne bekliyordun? Villa mı? Ya da 3 odalı ev mi?
Boşanmayı bir kenara bırakın.Annemgilin evini müstakil ev, ev bölünse 1 salon 1 mutfak birde lavabo kalıyor bana.
İnanın boşanan çoğu kadın o tek göz oda için neler vermez,siz dik durun;aileniz de eninde sonunda kabullenecektir.Rahatsız mısınız? Evden yana sıkıntım yok benim bana kalan yeri söyledim
Amcan ve halanın çözümünü bir daha düşün derim ben. İşe girersin çabalarsın en azından yaşın da geçmemişken iş hayatına girmiş olursun. Bu adamın ilk değilse son da olmaz her seferinde bu raddeye gelip tekrar tekrar pişman olmaktansa inceldiği yerden kopartıp atDaha önce boşanma aşamasında olduğumu paylaşmıştım. 10 yıllık evliyim 6 yaşında kızım var. Eşimle 18 yaşında severek evlendik ayrı şehirlerdeydik ama evlendiğimiz ilk yıllar beni aldattı şiddet uyguladı evine bakmayan sorumsuz biriydi ben hep sustum sabrettim. Beni sinir hastası etti bu durum. 1 ay önce yine beni bana ilgi göstermiyorsun diye sosyal medyadan aldattığını gördüm. İlk kez ağlayıp sızlamak yerine cesaretimi topladım ve eşyalarımı alıp geldim annemin evine. Dünde halam çağırdı konuşalım durumu diye. Halam olmuyorsa ayrıl biz elimizden geldiğince yardımcı oluruz dedi ama annem ben kendime bakamıyorum ona bakamam dedi. Babam da kardeşimde gitsin kocasının yanına her evde kavga olur dedi halamda kimse yuvasını durduk yere yıkmaz dedi annem biraz zihinsel engelli kendisi istedi gitti hani seviyordu ne oldu filan dedi bağırdı kavga ettiler. Babamda kardeşimde annemden yana oldular. Halam evden kovdu senden anne olmaz diye hemen gidip eşimi aramışlar al karını götür diye. Annem eve almadı sokak ortasında suç sendeymiş diye bağırdı sırf yalandan. Halbuki hiç suçum vs yok. Evimiz müstakil amcam geldi sonra evi bölelim diğer tarafında sen yaşa kendine halan senin kızına göz kulak olur çalışırsın dedi. Ama annemle çok zor bunlar sadece küçük bir özet. Sürekli üzülmektense en azından burda kızımla gelecek kurarım dedim annem babam arkamda olursa diye ama olmadı. Tek başıma eve çıksam kızıma bakacak kimse yok. Annemgile artık yaşayamam. Kızımı eşime versem kız çocuğu bu nasıl bırakayım üstelik ayrı şehir. Annem çocukluktan bu yana bir kez saçımı tarayıp temiz elbise giydirmedi ne yesem evde gözüne batardı hep böyle asosyal bir şekilde yalnız başıma büyüdüm bir evlilik yaptım ama yaşadığım o dertleri sıkıntıları asla umursamadı. Gerçekten artık hayattan soğudum. Gidip eşime mi diyeyim boşanmayalım diye. Ne yapmamı önerirsiniz çıkmazdayım
E böylede kocandan rahat yok? Varsın annen rahat bırakmasın? Her gün başına dikilmez heralde? Bir de işe girersen anneni nerede göreceksin ki?Annemi biliyorum beni ordada rahat bırakmaz orda hadi onu dinlemedim hiç ama halam kızıma ne kadar bakabilir göz kulak olabilir ve nereye kadar aklım hep evde kalır başına bir şey gelirse diye korkuyorum
Bisan amcanın önerisini kabul et. Çalış kendini topla. Biriktir başka türlü ayakta duramazsin kadın siginamayada gidebilirsin. Kızın altı yasinda sonuçta okula gidecek servise verirsin. Sen de çalışırsın ikisinden biri ama net bosan. Annenide Allah bildiği gibi yapsın ne anandan ne babandan hayır yok zaten kocan olacak hiyarda. Bu yüzden sana zulmetmis. Madem ayaklandin devamını getirmelisin. Bir daha bu cesaret gelmez ya halanla kalacaksin ya. Kadın sığınmaya gideceksinDaha önce boşanma aşamasında olduğumu paylaşmıştım. 10 yıllık evliyim 6 yaşında kızım var. Eşimle 18 yaşında severek evlendik ayrı şehirlerdeydik ama evlendiğimiz ilk yıllar beni aldattı şiddet uyguladı evine bakmayan sorumsuz biriydi ben hep sustum sabrettim. Beni sinir hastası etti bu durum. 1 ay önce yine beni bana ilgi göstermiyorsun diye sosyal medyadan aldattığını gördüm. İlk kez ağlayıp sızlamak yerine cesaretimi topladım ve eşyalarımı alıp geldim annemin evine. Dünde halam çağırdı konuşalım durumu diye. Halam olmuyorsa ayrıl biz elimizden geldiğince yardımcı oluruz dedi ama annem ben kendime bakamıyorum ona bakamam dedi. Babam da kardeşimde gitsin kocasının yanına her evde kavga olur dedi halamda kimse yuvasını durduk yere yıkmaz dedi annem biraz zihinsel engelli kendisi istedi gitti hani seviyordu ne oldu filan dedi bağırdı kavga ettiler. Babamda kardeşimde annemden yana oldular. Halam evden kovdu senden anne olmaz diye hemen gidip eşimi aramışlar al karını götür diye. Annem eve almadı sokak ortasında suç sendeymiş diye bağırdı sırf yalandan. Halbuki hiç suçum vs yok. Evimiz müstakil amcam geldi sonra evi bölelim diğer tarafında sen yaşa kendine halan senin kızına göz kulak olur çalışırsın dedi. Ama annemle çok zor bunlar sadece küçük bir özet. Sürekli üzülmektense en azından burda kızımla gelecek kurarım dedim annem babam arkamda olursa diye ama olmadı. Tek başıma eve çıksam kızıma bakacak kimse yok. Annemgile artık yaşayamam. Kızımı eşime versem kız çocuğu bu nasıl bırakayım üstelik ayrı şehir. Annem çocukluktan bu yana bir kez saçımı tarayıp temiz elbise giydirmedi ne yesem evde gözüne batardı hep böyle asosyal bir şekilde yalnız başıma büyüdüm bir evlilik yaptım ama yaşadığım o dertleri sıkıntıları asla umursamadı. Gerçekten artık hayattan soğudum. Gidip eşime mi diyeyim boşanmayalım diye. Ne yapmamı önerirsiniz çıkmazdayım
Hala ve amcaya helal olsun, öz anne babanın yapamadığını yapmış.Daha önce boşanma aşamasında olduğumu paylaşmıştım. 10 yıllık evliyim 6 yaşında kızım var. Eşimle 18 yaşında severek evlendik ayrı şehirlerdeydik ama evlendiğimiz ilk yıllar beni aldattı şiddet uyguladı evine bakmayan sorumsuz biriydi ben hep sustum sabrettim. Beni sinir hastası etti bu durum. 1 ay önce yine beni bana ilgi göstermiyorsun diye sosyal medyadan aldattığını gördüm. İlk kez ağlayıp sızlamak yerine cesaretimi topladım ve eşyalarımı alıp geldim annemin evine. Dünde halam çağırdı konuşalım durumu diye. Halam olmuyorsa ayrıl biz elimizden geldiğince yardımcı oluruz dedi ama annem ben kendime bakamıyorum ona bakamam dedi. Babam da kardeşimde gitsin kocasının yanına her evde kavga olur dedi halamda kimse yuvasını durduk yere yıkmaz dedi annem biraz zihinsel engelli kendisi istedi gitti hani seviyordu ne oldu filan dedi bağırdı kavga ettiler. Babamda kardeşimde annemden yana oldular. Halam evden kovdu senden anne olmaz diye hemen gidip eşimi aramışlar al karını götür diye. Annem eve almadı sokak ortasında suç sendeymiş diye bağırdı sırf yalandan. Halbuki hiç suçum vs yok. Evimiz müstakil amcam geldi sonra evi bölelim diğer tarafında sen yaşa kendine halan senin kızına göz kulak olur çalışırsın dedi. Ama annemle çok zor bunlar sadece küçük bir özet. Sürekli üzülmektense en azından burda kızımla gelecek kurarım dedim annem babam arkamda olursa diye ama olmadı. Tek başıma eve çıksam kızıma bakacak kimse yok. Annemgile artık yaşayamam. Kızımı eşime versem kız çocuğu bu nasıl bırakayım üstelik ayrı şehir. Annem çocukluktan bu yana bir kez saçımı tarayıp temiz elbise giydirmedi ne yesem evde gözüne batardı hep böyle asosyal bir şekilde yalnız başıma büyüdüm bir evlilik yaptım ama yaşadığım o dertleri sıkıntıları asla umursamadı. Gerçekten artık hayattan soğudum. Gidip eşime mi diyeyim boşanmayalım diye. Ne yapmamı önerirsiniz çıkmazdayım