Boşanma Sorunsalı

heryerdeumutvar .!.:

Herkese merhaba. Bu forumda senelerce hem cinslerimin dertlerini okudum. Onlarla dertlendim. Bende buraya bazı sıkıntılarımı yazmak ve fikir almak için yazmaya karar verdim. 14 yıllık evliliğim var. ama eşimle hep problemlerimiz oldu. Örnek verecek olursam düğün öncesi erkek kardeşimi kıskanmasından tutun, düğün günü istediği kuaföre gitmedim diye beni babamın evine bırakmakla tehdit etmesi, hamile olduğumu ilk öğrendiğim gün bu çocuğun benden olduğuna inanmıyorum demesi gibi. Eşimle yıllarca aynı yerde çalıştık. Sürekli kıskançlığı, beni kısıtlaması zaten beni bıktırmıştı ama çocuğum olduğu için ayrılmaya cesaretimi toplayamadım. çocuğum büyüdükçe oda bazı şeylerin farkına vardı. il değişkiliği yaptık. farklı yerlerde çalışmaya başladık. Bu kez eve geliş gidiş saatlerimi problem etti. 6 gibi çıkıyordum. markete uğra vs. bu kez 18.30 gibi evde olunca kıyamet kopuyordu. Hatta bir keresinde marketin fişini göstermek zorunda kaldım. arkadaşlarımla buluşsam akşam görüşmem mümkün olmadı. çocuğumla gitsem bile problem çıkardı. Çocuğumda büyümeye başlayınca bana sürekli ayrıl anne şeklinde konuşmaya başladı. Şubat 2024 te bardağı taşıran son damlada gerçekleşti ve ben evden çocuğumu da alıp babamın evine geçtim. Aileme anlattım. Ailem zaten farkındaydı. Bu arada ben eşimin ailesiyle, eşimde benim ailemle birkaç yıldır görüşmüyoruz. Ailem destek oldu bana. ayrı ev tuttum. Düzenimi kurdum. Ama bu arada çocuk babasından uzaklaşmasın diye görüşmeye mani olmadım. Her gün görüştüler. Oğlum bu süreçte baz tavırlarda değişti. Sürekli telefonuma bakmalar. İş arkadaşımla konuşsam sorun etti. Babanın evine geçti. Eğer babasıyla barışmazsam benimle yaşamayacağını söyledi. 2 aydır babasıyla yaşıyor. Sürekli babamla barışacaksın, babam değişti diyor. Ama yaşadıklarımı bir ben bilirim. Çocuğum mutlu olsun diye tekrar kendimi mutsuz bir ortama sokmak istemiyorum, bir taraftanda yıllar sonra çocuğum için tekrar şans versemiydim diye pişmanlığım olur mu diye korkuyorum. Çocuğum babasının yanında olduğundan hiçbir şeyi ile ilgilenemiyorum. Sanki baba ilgili, anne ilgisiz gibi bir duruma düştüm. Ama benimle kalmayada ikna edemiyorum. İllaki üçümüz olursak yanıma gelmeyi kabul ediyor. Bu arada 12 yaşında. tam ergenlik başlangıcında. Nasıl davranacağımı bilmiyorum artık. Ailem babasıyla kalsın üsteleme diyor ama aklım sürekli oğlumda. Ne yiyor, ne içiyor diye. Birde çok sık hasta olmaya başladı. Çok iyi anlaşan anne oğulduk. Ne olduysa 5 ay içinde oldu. Çocuğum değil eşim gibi davranıyor. Beni bunaltıyor. Her şeyin hesabını soruyor. Ben tepki verincede istenmeyen anne ilan ediliyorum. Baba bu arada çocuğun tavırlarını onaylıyor. Evin erkeği sensin diyor. Çocuğum iyice uzaklaştı benden. Ne yapacağımı inanın bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

heryerdeumutvar .!.:

Herkese merhaba. Bu forumda senelerce hem cinslerimin dertlerini okudum. Onlarla dertlendim. Bende buraya bazı sıkıntılarımı yazmak ve fikir almak için yazmaya karar verdim. 14 yıllık evliliğim var. ama eşimle hep problemlerimiz oldu. Örnek verecek olursam düğün öncesi erkek kardeşimi kıskanmasından tutun, düğün günü istediği kuaföre gitmedim diye beni babamın evine bırakmakla tehdit etmesi, hamile olduğumu ilk öğrendiğim gün bu çocuğun benden olduğuna inanmıyorum demesi gibi. Eşimle yıllarca aynı yerde çalıştık. Sürekli kıskançlığı, beni kısıtlaması zaten beni bıktırmıştı ama çocuğum olduğu için ayrılmaya cesaretimi toplayamadım. çocuğum büyüdükçe oda bazı şeylerin farkına vardı. il değişkiliği yaptık. farklı yerlerde çalışmaya başladık. Bu kez eve geliş gidiş saatlerimi problem etti. 6 gibi çıkıyordum. markete uğra vs. bu kez 18.30 gibi evde olunca kıyamet kopuyordu. Hatta bir keresinde marketin fişini göstermek zorunda kaldım. arkadaşlarımla buluşsam akşam görüşmem mümkün olmadı. çocuğumla gitsem bile problem çıkardı. Çocuğumda büyümeye başlayınca bana sürekli ayrıl anne şeklinde konuşmaya başladı. Şubat 2024 te bardağı taşıran son damlada gerçekleşti ve ben evden çocuğumu da alıp babamın evine geçtim. Aileme anlattım. Ailem zaten farkındaydı. Bu arada ben eşimin ailesiyle, eşimde benim ailemle birkaç yıldır görüşmüyoruz. Ailem destek oldu bana. ayrı ev tuttum. Düzenimi kurdum. Ama bu arada çocuk babasından uzaklaşmasın diye görüşmeye mani olmadım. Her gün görüştüler. Oğlum bu süreçte baz tavırlarda değişti. Sürekli telefonuma bakmalar. İş arkadaşımla konuşsam sorun etti. Babanın evine geçti. Eğer babasıyla barışmazsam benimle yaşamayacağını söyledi. 2 aydır babasıyla yaşıyor. Sürekli babamla barışacaksın, babam değişti diyor. Ama yaşadıklarımı bir ben bilirim. Çocuğum mutlu olsun diye tekrar kendimi mutsuz bir ortama sokmak istemiyorum, bir taraftanda yıllar sonra çocuğum için tekrar şans versemiydim diye pişmanlığım olur mu diye korkuyorum. Çocuğum babasının yanında olduğundan hiçbir şeyi ile ilgilenemiyorum. Sanki baba ilgili, anne ilgisiz gibi bir duruma düştüm. Ama benimle kalmayada ikna edemiyorum. İllaki üçümüz olursak yanıma gelmeyi kabul ediyor. Bu arada 12 yaşında. tam ergenlik başlangıcında. Nasıl davranacağımı bilmiyorum artık. Ailem babasıyla kalsın üsteleme diyor ama aklım sürekli oğlumda. Ne yiyor, ne içiyor diye. Birde çok sık hasta olmaya başladı. Çok iyi anlaşan anne oğulduk. Ne olduysa 5 ay içinde oldu. Çocuğum değil eşim gibi davranıyor. Beni bunaltıyor. Her şeyin hesabını soruyor. Ben tepki verincede istenmeyen anne ilan ediliyorum. Baba bu arada çocuğun tavırlarını onaylıyor. Evin erkeği sensin diyor. Çocuğum iyice uzaklaştı benden. Ne yapacağımı inanın bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

heryerdeumutvar .!.:

Herkese merhaba. Bu forumda senelerce hem cinslerimin dertlerini okudum. Onlarla dertlendim. Bende buraya bazı sıkıntılarımı yazmak ve fikir almak için yazmaya karar verdim. 14 yıllık evliliğim var. ama eşimle hep problemlerimiz oldu. Örnek verecek olursam düğün öncesi erkek kardeşimi kıskanmasından tutun, düğün günü istediği kuaföre gitmedim diye beni babamın evine bırakmakla tehdit etmesi, hamile olduğumu ilk öğrendiğim gün bu çocuğun benden olduğuna inanmıyorum demesi gibi. Eşimle yıllarca aynı yerde çalıştık. Sürekli kıskançlığı, beni kısıtlaması zaten beni bıktırmıştı ama çocuğum olduğu için ayrılmaya cesaretimi toplayamadım. çocuğum büyüdükçe oda bazı şeylerin farkına vardı. il değişkiliği yaptık. farklı yerlerde çalışmaya başladık. Bu kez eve geliş gidiş saatlerimi problem etti. 6 gibi çıkıyordum. markete uğra vs. bu kez 18.30 gibi evde olunca kıyamet kopuyordu. Hatta bir keresinde marketin fişini göstermek zorunda kaldım. arkadaşlarımla buluşsam akşam görüşmem mümkün olmadı. çocuğumla gitsem bile problem çıkardı. Çocuğumda büyümeye başlayınca bana sürekli ayrıl anne şeklinde konuşmaya başladı. Şubat 2024 te bardağı taşıran son damlada gerçekleşti ve ben evden çocuğumu da alıp babamın evine geçtim. Aileme anlattım. Ailem zaten farkındaydı. Bu arada ben eşimin ailesiyle, eşimde benim ailemle birkaç yıldır görüşmüyoruz. Ailem destek oldu bana. ayrı ev tuttum. Düzenimi kurdum. Ama bu arada çocuk babasından uzaklaşmasın diye görüşmeye mani olmadım. Her gün görüştüler. Oğlum bu süreçte baz tavırlarda değişti. Sürekli telefonuma bakmalar. İş arkadaşımla konuşsam sorun etti. Babanın evine geçti. Eğer babasıyla barışmazsam benimle yaşamayacağını söyledi. 2 aydır babasıyla yaşıyor. Sürekli babamla barışacaksın, babam değişti diyor. Ama yaşadıklarımı bir ben bilirim. Çocuğum mutlu olsun diye tekrar kendimi mutsuz bir ortama sokmak istemiyorum, bir taraftanda yıllar sonra çocuğum için tekrar şans versemiydim diye pişmanlığım olur mu diye korkuyorum. Çocuğum babasının yanında olduğundan hiçbir şeyi ile ilgilenemiyorum. Sanki baba ilgili, anne ilgisiz gibi bir duruma düştüm. Ama benimle kalmayada ikna edemiyorum. İllaki üçümüz olursak yanıma gelmeyi kabul ediyor. Bu arada 12 yaşında. tam ergenlik başlangıcında. Nasıl davranacağımı bilmiyorum artık. Ailem babasıyla kalsın üsteleme diyor ama aklım sürekli oğlumda. Ne yiyor, ne içiyor diye. Birde çok sık hasta olmaya başladı. Çok iyi anlaşan anne oğulduk. Ne olduysa 5 ay içinde oldu. Çocuğum değil eşim gibi davranıyor. Beni bunaltıyor. Her şeyin hesabını soruyor. Ben tepki verincede istenmeyen anne ilan ediliyorum. Baba bu arada çocuğun tavırlarını onaylıyor. Evin erkeği sensin diyor. Çocuğum iyice uzaklaştı benden. Ne yapacağımı inanın bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

heryerdeumutvar .!.:

düğün öncesi erkek kardeşimi kıskanmasından tutun,

Genişletmek için tıkla...

heryerdeumutvar .!.:

hamile olduğumu ilk öğrendiğim gün bu çocuğun benden olduğuna inanmıyorum demesi gibi.

Genişletmek için tıkla...