• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanma Öncesi Gel git durumları

evet bunu önerebilirim belki biraz daha düşünüp
benim bu evlilikten çok fazla bir beklentimin kalmamış olması beni düşündürüyor
eşim annesinin yanına gitti, sıfırdan bir ev kuırmak da dahil hayatada daha bir baştan başlayacak
kendi başına yaşayamaz
bunları da düşüyordur
çocuk için yuvayı dağıtmak istememesinin nedeni çocuktan ayrı kalmak istememesi
yani çocuğunu seviyor o konuda şükür ki bir sorun yok
ama biz üçümüz güzel bir aile olalım derdinde değil (di)

yani ne emmeye ne gömmeye gelebilen bir tip
ben de bazı hareketlerine ne kadar katlanabilirim onu bilmiyorum
tabi şu da var çocuk 20 sene evlenip gittiğinde napıcam ben bununla baş başa
o zamanki halimi 10 dakikalığına yaşamayı ve geri dönmeyi çok isterdim
acaba keşke ayrılmasaydım yapayalnızım mı derdim, yoksa iyi ki ayrılmışım kızımla çok mutlu bir hayat sürüyoruz mu derdim
ahh ahh..

aslında eşinizden oldukça soğumuşsunuz
belki burada yazamadığınız
ya da yazı ile ifade edilmeyen kırgınlıklarınız vardır

esasında insan kolay değişmiyor
eşiniz de siz de fıtraten bu yaştan sonra çok da fazla değişemezsiniz
arada sevgi de olmadığı için (en azından sizin cephede)
birbirinize tutunacak çok dalınız yok

bir de kendiniz de sorunlu bir baba ile yaşam mücadelesi verdiğiniz için daha duyarlısınız bu konuda

şayet her ikiniz de ciddi efor sarfedecek enerjiyi kendinizde bulursanız, böyle bir kere daha deneme olayına girin derim
ama kendinizde o enerjiyi görmeden, gerek yok
şu an sizi çok istekli görmüyorum sanki
ama belki 1-2 ay sonra değişir kim bilir
 
evet bunu önerebilirim belki biraz daha düşünüp
benim bu evlilikten çok fazla bir beklentimin kalmamış olması beni düşündürüyor
eşim annesinin yanına gitti, sıfırdan bir ev kuırmak da dahil hayatada daha bir baştan başlayacak
kendi başına yaşayamaz
bunları da düşüyordur
çocuk için yuvayı dağıtmak istememesinin nedeni çocuktan ayrı kalmak istememesi
yani çocuğunu seviyor o konuda şükür ki bir sorun yok
ama biz üçümüz güzel bir aile olalım derdinde değil (di)

yani ne emmeye ne gömmeye gelebilen bir tip
ben de bazı hareketlerine ne kadar katlanabilirim onu bilmiyorum
tabi şu da var çocuk 20 sene evlenip gittiğinde napıcam ben bununla baş başa
o zamanki halimi 10 dakikalığına yaşamayı ve geri dönmeyi çok isterdim
acaba keşke ayrılmasaydım yapayalnızım mı derdim, yoksa iyi ki ayrılmışım kızımla çok mutlu bir hayat sürüyoruz mu derdim
ahh ahh..


yasamınızı bılmıyorum ama eger aılenız ıle aynı sehırdeysenız cocugunuza bır sure bakma ımkanları varmı bırde oyle denesenız belkı sorunlarınızı yanlızken asabılırsınız .
 
valla kızı boşanma aşamasında bir anne olarak ben 2. denemede değişen bir adam görmedim...kaldı ki sen belirli bir aşama kaydetmişsin...çalışan,sağlam bir kadınsın...akıllı bir annesin...sen ne demek istediğimi anladın...alacağın kararın hakkında hayırlı olmasını dilerim...
 
bilemiyorum ki. kafamı karıştıran bir konu var; gittiğim terapist eğer evliliğine inanmıyorsan çocuk ufakken bitir, yoksa ileride ayrılırsan çocuğu daha kötü etkilersin dedi.
diğer terapist de 3 yaşına kadar deneyebilirsin, 3 yaştan sonra travma yaşaması daha büyük ihtimal olduğunu söyledi. Şu anda kızım babaya hiç düşkün değil, haftada 1-2 kez görüyor diğer zaman aklına bile gelmiyor. Mutlu bir çocuk. Şimdi tekrar eve geri geldiğinde, ve ayrılırsak farkındalığı artmış olacağından çok zor olabilir 3 ümüz için de. O zaman eşim bile gitmeyebilir , hem hareketlerini düzeltmez ve dozunu da artırır, çocuğa da oynayacaktır, bunu koz olarak kullanır , çocuk da ağlayıp sızlanırsa artık benim hayatımın mahvolması demek olur bu. Böyle bir ortamda ben de ayrılamam ve berbat bir hayatı çekmek zorunda kalırım.

Ne diyorsunuz buna ? İşte bu nedenle tekrar deneyeme karar veremiyorum. Napmalıyım sizce

Çocuğunuz küçükken boşanmanız hem sizin için hem de çocuğunuz için çok daha hayırlı. Benim annemle babam şu an boşanma aşamasında. Keşke biz küçükken ayrılsalarmış diye düşünmüyor değilim. Demin bir arkadaş yorum yapmış. Psikolog arkadaşının söylediklerinden bahsetmiş. Bence sorunlu olan çocuklar boşanmış ailelerin çocukları değil, annesi ve babası sorunlu olan çocuklar. Benimde- çocukken- annesi babası ayrılmış bir arkadaşım var. Lise döneminde çok sorunlu bir kızdı. Babasıyla görüşmüyordu ama derdi babası değil, kendisini büyüten annesiydi. Annesi ilgilenmediği için, sevgi göstermediği için sorunları vardı.

Benimde lise dönemlerinde benzer sorunlarım vardı. Evimiz huzurlu değildi. Ama ben ona kıyasla daha iyi durumdaydım çünkü benim annemle iletişimim çok iyiydi. Önemli olan sizin çocuğunuza olan davranışınız. Kızınızla ilgilenirseniz, ona hem anne hem arkadaş olursanız, hiç sorun yaşamazsınız. Unutmayın mutlu anne= mutlu çocuk.. Bence eşinizle bir araya gelmemelisiniz, eğer siz mutlu olmazsanız üzgünüm ama çocuğunuz da mutlu olmaz.

Endişeleriniz var, eşinize güvenmiyorsunuz, boşanma kararını vermeden önce oh kurtuldum diyen adam iş ciddiye binince yan çiziyor. İlginç bir ailesi var ve kendisine toz kondurmuyor. Böyle bir adamla çocuk için evlilik yürümez. Kızınız sürekli sizin ezildiğinizi, ağladığınızı mı görsün? Hırpalanan, hor görülen bir anne mi olmak istiyorsunuz kızınızın gözünde?

Ben annemi hep üzgün gördüm ve hem babama hem de babamın ailesine aşırı derecede öfke doluyum. Bugün bayram ve ben sadece babalık hakkından dolayı babamla konuştum telefonda, babamın akrabaları ile görüşmüyorum ve görüşmem de.. Kızınızı huzurlu bir ortamda büyütmek çok daha önemli. Eğer kızınızın ruh ve beden sağlığını önemsiyorsanız, sırf babasız büyümesin diye eşinize geri dönmeyin.

Pişmansa, güveniyorsanız, içinizde eşinizi affetme isteği varsa ve eşinize hala aşıksanız dönün geri. Ama anladığım kadarıyla siz kızınız için affetme eğilimindesiniz. Bence olumlu bir karar vermeden önce milyon kere düşünün..
 
canım, çocuk bence dünyanın en önemli şeyi. Ben kısaca bişey anlatacağım. Benm üniv.den çok samimi bir arkadaşım vardı, benden yaşça da büyük ablalık da yaptı bana. üniv.de konuştuğu çocukla okul bitip kız atanınca evlnediler, çcocuğun memlekete yerleştiler.evlenmelerine şaşırmıştım çünkü son zamanlarda çok sıkıntılar yaşamışlardı çıkarken. Aradan 3-5 ene geçti, ben o şehre atandım ve arkadaşımla görüştük. çocuğu olmuş, hayatı güzeldi maşallah. Eşi taa evlenmeden önce kıza çok eziyet etmişti, evlendikten sonra da eşinin ailesi kızı çok ezmiş maddi manevi. Neyse ben de bigün tel.de konuşurken ağladım buna, eşimden aieinden şikayet ettim. Kız bana dedi ki;cnm görmemezlikten gel bazı şeyleri, bak çalıştığım okuldaki problemi daha fazla olan çocuklar genellikle anne babası ayrılmış çcocuklar. Ben eşimden çok mu memnunun sanıyorsun ama okuldaki çocukları görüyorum ve ayrılma fikrini aklımdan atıyorum dedi...(kendisi okulda psikolog)
bu tabii sadece benim yaşadığım birşey, hayat senin hayatın, eğer çok mutsuzsan-ız bırak gitsin. Ama yazdıklarında da çok haklsın. Allah yardımcın olsun

güzel güzel cevapları okuyordum ve en son bu cevabı ki..işaretlediğim yeri okuyunca içimden birşeyler koptu sanki
bende boşanıyorum ve kızım bu sene ilkokula başlayacak..en hassas yerim kızım..onun üstüne titriyorum öncedende şimdide,onun için bitmesin diye çok mücadele verdim..kendimden tavizler verdim..sadece kızım mutlu olsun,psikolojisi düzgün bir birey olsun diye..
En korktuğum nokta bu işte okul hayatı..off canım yaa çok kötü oldum..allahım sen bana yardım ett neoluur
 


güzel güzel cevapları okuyordum ve en son bu cevabı ki..işaretlediğim yeri okuyunca içimden birşeyler koptu sanki
bende boşanıyorum ve kızım bu sene ilkokula başlayacak..en hassas yerim kızım..onun üstüne titriyorum öncedende şimdide,onun için bitmesin diye çok mücadele verdim..kendimden tavizler verdim..sadece kızım mutlu olsun,psikolojisi düzgün bir birey olsun diye..
En korktuğum nokta bu işte okul hayatı..off canım yaa çok kötü oldum..allahım sen bana yardım ett neoluur

ben bu boşanmış ailelerin çocuklarının daha çok sorunlu olduğuna inanmıyorum. tabiki vardır ama şöyle birşey benim iki çocuğum var ve tabiri caizse otta parmakta durmaz derler ya o şekilde ve hep öylelerdi. ama şimdi ayrıldığımı duyan herkes babadan ayrılar ya ondan çocuk bişi dese babasından ayrı ya ondan yani herşey ayrılıktan dolayı bu çocukların üzerine yapışıyor. tabiki kolay değil demiştim daha öncede kızım 8 yaşında yeri geliyor bu durumdan utanıyor. oğlum 5 yaşında rahatlıkla söylüyor mutlu çocuklar ama yeri geldiğinde mutsuzlarda biz birlikteykende aynıydı.çocuk için evlilik yürütmek bir yerde doğru şöyle;baba iyi bir eş olmasada çok iyi bir babadır çocuğa kattığı çok güzel şeyler vardır iyi bir modeldir o zaman bir yerde tıkanırsın çocuğum için katlanıcam dersin. ama baktığında iyi bir eş değil iyi bir babada değil ama olsun ayrı demesinler çok saçma bu çocuğada anneyede daha çok zarar verir.boşanmak hiç kolay birşey değil insanın başına gelebilcek en kötü olay bence (allah beterinden esirgesin) hayatı tepe taklak oluyor insan yaşadığı şeyleri anlatamıyor bile o kadar karmaşık bir hal alıyor ki ayrılmışsınız artık orası sizin eviniz değil aile yanından gitmişsiniz geri gelmişsiniz ama orasıda artık sizin değil insan kendini bir yere ait bile hissedemiyor tek gidiyorsunuz ne hayallerle sonra 1.2 çocukla bir yığın sorunla dönüyorsunuz ama olmuyorsada yapacak birşey yok hayatın sonu değil :17:
 
ben bu boşanmış ailelerin çocuklarının daha çok sorunlu olduğuna inanmıyorum. tabiki vardır ama şöyle birşey benim iki çocuğum var ve tabiri caizse otta parmakta durmaz derler ya o şekilde ve hep öylelerdi. ama şimdi ayrıldığımı duyan herkes babadan ayrılar ya ondan çocuk bişi dese babasından ayrı ya ondan yani herşey ayrılıktan dolayı bu çocukların üzerine yapışıyor. tabiki kolay değil demiştim daha öncede kızım 8 yaşında yeri geliyor bu durumdan utanıyor. oğlum 5 yaşında rahatlıkla söylüyor mutlu çocuklar ama yeri geldiğinde mutsuzlarda biz birlikteykende aynıydı.çocuk için evlilik yürütmek bir yerde doğru şöyle;baba iyi bir eş olmasada çok iyi bir babadır çocuğa kattığı çok güzel şeyler vardır iyi bir modeldir o zaman bir yerde tıkanırsın çocuğum için katlanıcam dersin. ama baktığında iyi bir eş değil iyi bir babada değil ama olsun ayrı demesinler çok saçma bu çocuğada anneyede daha çok zarar verir.boşanmak hiç kolay birşey değil insanın başına gelebilcek en kötü olay bence (allah beterinden esirgesin) hayatı tepe taklak oluyor insan yaşadığı şeyleri anlatamıyor bile o kadar karmaşık bir hal alıyor ki ayrılmışsınız artık orası sizin eviniz değil aile yanından gitmişsiniz geri gelmişsiniz ama orasıda artık sizin değil insan kendini bir yere ait bile hissedemiyor tek gidiyorsunuz ne hayallerle sonra 1.2 çocukla bir yığın sorunla dönüyorsunuz ama olmuyorsada yapacak birşey yok hayatın sonu değil :17:
İŞTE BENİM EŞİM İYİ BİR BABA,KIZIM İÇİN HERŞEYİN EN İYİSİNİ YAPARDI HALADA ÖYLE.ŞU SÜREÇTE BİR KEZ OLSUN KIZIMA KÖTÜ BİRŞEY SÖYLEMEDİ BENİMLE İLGİLİ,KIZIM ÜZÜLECEK ETKİLENECEK DİYE DÜZENİMİ HİÇ BOZMADI..KIZIMDA BABSINA ÇOK DÜŞKÜN..BABASI ONUN SAÇLARINI TARAR,TOKALAR,SİNEMAYA GÖTÜRÜR,YEMEĞE GÖTÜRÜR,PARKA GÖTÜRÜR,TÜM İHTİYAÇLARINI ALIR HİÇ AKSATMAZ,EN İYİ EĞİTİMİ ALMASI İÇİN ELİNDEN GELENİ YAPAR-dı HALA DA ÖYLE
E BEN KIZIMIN KARŞISINA GEÇİP CEVAP VEREMİYORUMKİ..AĞLIYOR SÜREKLİ BEN BABAMLA SENİ BİRARADA GÖRMEK İSTİYORUM DİYE,SİZ NEDEN AYRILDINIZ KEŞKE BEN DÜNYAYA GELMESEYDİM DİYOR
ONA DİYEMEMKİ BİZ SÜREKLİ KAVGA EDİYORDUK O İYİ BİR BABA DEĞİL
BAZEN BABASINA YANLIŞ BİRŞEY SÖYLESEM HEMEN SAVUNMAYA GEÇİYOR O BENİM BABAM DİYE
CANIM KIZIM ÇOK ÜZÜLÜYOR ÇÜNKÜ MUTLU BİR HAYATI VARDI,MUTLU BİR ÇOCUKTU
 
İŞTE BENİM EŞİM İYİ BİR BABA,KIZIM İÇİN HERŞEYİN EN İYİSİNİ YAPARDI HALADA ÖYLE.ŞU SÜREÇTE BİR KEZ OLSUN KIZIMA KÖTÜ BİRŞEY SÖYLEMEDİ BENİMLE İLGİLİ,KIZIM ÜZÜLECEK ETKİLENECEK DİYE DÜZENİMİ HİÇ BOZMADI..KIZIMDA BABSINA ÇOK DÜŞKÜN..BABASI ONUN SAÇLARINI TARAR,TOKALAR,SİNEMAYA GÖTÜRÜR,YEMEĞE GÖTÜRÜR,PARKA GÖTÜRÜR,TÜM İHTİYAÇLARINI ALIR HİÇ AKSATMAZ,EN İYİ EĞİTİMİ ALMASI İÇİN ELİNDEN GELENİ YAPAR-dı HALA DA ÖYLE
E BEN KIZIMIN KARŞISINA GEÇİP CEVAP VEREMİYORUMKİ..AĞLIYOR SÜREKLİ BEN BABAMLA SENİ BİRARADA GÖRMEK İSTİYORUM DİYE,SİZ NEDEN AYRILDINIZ KEŞKE BEN DÜNYAYA GELMESEYDİM DİYOR
ONA DİYEMEMKİ BİZ SÜREKLİ KAVGA EDİYORDUK O İYİ BİR BABA DEĞİL
BAZEN BABASINA YANLIŞ BİRŞEY SÖYLESEM HEMEN SAVUNMAYA GEÇİYOR O BENİM BABAM DİYE
CANIM KIZIM ÇOK ÜZÜLÜYOR ÇÜNKÜ MUTLU BİR HAYATI VARDI,MUTLU BİR ÇOCUKTU

o zaman kızınız için 1 şans daha bence...çok aşılanmayacak sorunlar yoksa eğer, benim kızım önceden çok düşkün olmamasına rağmen şuan o kadar düşgün ki sadece ayrı olduğumuz için ama :17:
 
Çocuğunuz küçükken boşanmanız hem sizin için hem de çocuğunuz için çok daha hayırlı. Benim annemle babam şu an boşanma aşamasında. Keşke biz küçükken ayrılsalarmış diye düşünmüyor değilim. Demin bir arkadaş yorum yapmış. Psikolog arkadaşının söylediklerinden bahsetmiş. Bence sorunlu olan çocuklar boşanmış ailelerin çocukları değil, annesi ve babası sorunlu olan çocuklar. Benimde- çocukken- annesi babası ayrılmış bir arkadaşım var. Lise döneminde çok sorunlu bir kızdı. Babasıyla görüşmüyordu ama derdi babası değil, kendisini büyüten annesiydi. Annesi ilgilenmediği için, sevgi göstermediği için sorunları vardı.

Benimde lise dönemlerinde benzer sorunlarım vardı. Evimiz huzurlu değildi. Ama ben ona kıyasla daha iyi durumdaydım çünkü benim annemle iletişimim çok iyiydi. Önemli olan sizin çocuğunuza olan davranışınız. Kızınızla ilgilenirseniz, ona hem anne hem arkadaş olursanız, hiç sorun yaşamazsınız. Unutmayın mutlu anne= mutlu çocuk.. Bence eşinizle bir araya gelmemelisiniz, eğer siz mutlu olmazsanız üzgünüm ama çocuğunuz da mutlu olmaz.

Endişeleriniz var, eşinize güvenmiyorsunuz, boşanma kararını vermeden önce oh kurtuldum diyen adam iş ciddiye binince yan çiziyor. İlginç bir ailesi var ve kendisine toz kondurmuyor. Böyle bir adamla çocuk için evlilik yürümez. Kızınız sürekli sizin ezildiğinizi, ağladığınızı mı görsün? Hırpalanan, hor görülen bir anne mi olmak istiyorsunuz kızınızın gözünde?

Ben annemi hep üzgün gördüm ve hem babama hem de babamın ailesine aşırı derecede öfke doluyum. Bugün bayram ve ben sadece babalık hakkından dolayı babamla konuştum telefonda, babamın akrabaları ile görüşmüyorum ve görüşmem de.. Kızınızı huzurlu bir ortamda büyütmek çok daha önemli. Eğer kızınızın ruh ve beden sağlığını önemsiyorsanız, sırf babasız büyümesin diye eşinize geri dönmeyin.

Pişmansa, güveniyorsanız, içinizde eşinizi affetme isteği varsa ve eşinize hala aşıksanız dönün geri. Ama anladığım kadarıyla siz kızınız için affetme eğilimindesiniz. Bence olumlu bir karar vermeden önce milyon kere düşünün..

mutlu anne= mutlu çocuk denkleminin tersi de geçerli. o yüzden kafam karışık. ayrılırsam ve çocuk mutsuz olursa bu sefer ben de mutlu olamam. evliyken ben mutsuzken çocuk da mutsuz olur evet ama çocuğun mutsuz olmasına izin vermeyecek kadar beni mutsuz etmez diye düşünüyorum. O da çocuk için yapar.

ne kadar pişman olduğunu bilmiyorum, o da beni suçlu buluyor. bu hafta görüşeceğiz, ben rahatsız olduğum konuları dile getireceğim.

mesela kendi başına sinemaya, kayağa gitmesi istemediğimi kaç kez söyledim, biz kızımla evde oturuyoruz ama o kendini düşünüp sürekli dışarı tek başına gezmeye gidiyor. Bencillik ediyorsun dediğimde de , ben çocuktan dolayı gidemediğim için onun da gitmesini engelliyormuşum ve asıl bencil olan benmişim dediğine göre. Ve en büyük sorunlarımız da buralardan kaynaklanıyordu.

şimdi birleşsem çok güzel numara yapacağını da biliyorum çünkü istedi mi sorun yaratmamayı başarabiliyor şöyle ki ben hamile iken 9 ay boyunca 2 kez kavga ettik. Allahı var çok iyi davrandı bana. Ama hatırlıyorum da son ay , hamilelik bitecek ve kavgalar başlayacak diye üzülüyordum. Ve düşündüğüm gibi de oldu. Hatta hamilelik dönemini bir daha kaldıramayacağını filan söylemişti bana, adam sataşmadan duramıyor çünkü. Ailesi lohusayken geldi acayip bir gerilim yarattılar ve o gerilim etkisi ile gün ve gün büyüyerek bugünlere geldik. Benim görüşüme göre eşim ailesi ile entegre olmamış birisi ile asla yapamaz.

Annesi diktatör ruhlu tam bir maskulen tipleme. Kesinlikle ona karşı gelemez. Bu kadın aynı zamanda kıskanç kavgacı ve aşırı sinirli bir tip. Dolayısı ile ben onlarla entegre hayatta olamam. Çok iyi niyetli davranmama rağmen sürekli eşimi alttan alttandoldurdular. Eşim zaten bizi aile bilmedi, hala kendi annesi ve kardeşlerini aile bildi. Heralde bizim aile olmamız onda annesine karşı gelmişlik hissi filan yaratıyordu. Annesine aşırı düşkün aşırı derecede korkan birisi.

O yüzden davranışlarına da çok inanamıyorum acaba numara mı gerçek mi diye.
 
Son düzenleme:
mutlu anne= mutlu çocuk denkleminin tersi de geçerli. o yüzden kafam karışık. ayrılırsam ve çocuk mutsuz olursa bu sefer ben de mutlu olamam. evliyken ben mutsuzken çocuk da mutsuz olur evet ama çocuğun mutsuz olmasına izin vermeyecek kadar beni mutsuz etmez diye düşünüyorum. O da çocuk için yapar.

ne kadar pişman olduğunu bilmiyorum, o da beni suçlu buluyor. bu hafta görüşeceğiz, ben rahatsız olduğum konuları dile getireceğim.

mesela kendi başına sinemaya, kayağa gitmesi istemediğimi kaç kez söyledim, biz kızımla evde oturuyoruz ama o kendini düşünüp sürekli dışarı tek başına gezmeye gidiyor. Bencillik ediyorsun dediğimde de , ben çocuktan dolayı gidemediğim için onun da gitmesini engelliyormuşum ve asıl bencil olan benmişim dediğine göre. Ve en büyük sorunlarımız da buralardan kaynaklanıyordu.

şimdi birleşsem çok güzel numara yapacağını da biliyorum çünkü istedi mi sorun yaratmamayı başarabiliyor şöyle ki ben hamile iken 9 ay boyunca 2 kez kavga ettik. Allahı var çok iyi davrandı bana. Ama hatırlıyorum da son ay , hamilelik bitecek ve kavgalar başlayacak diye üzülüyordum. Ve düşündüğüm gibi de oldu. Hatta hamilelik dönemini bir daha kaldıramayacağını filan söylemişti bana, adam sataşmadan duramıyor çünkü. Ailesi lohusayken geldi acayip bir gerilim yarattılar ve o gerilim etkisi ile gün ve gün büyüyerek bugünlere geldik. Benim görüşüme göre eşim ailesi ile entegre olmamış birisi ile asla yapamaz.

Annesi diktatör ruhlu tam bir maskulen tipleme. Kesinlikle ona karşı gelemez. Bu kadın aynı zamanda kıskanç kavgacı ve aşırı sinirli bir tip. Dolayısı ile ben onlarla entegre hayatta olamam. Çok iyi niyetli davranmama rağmen sürekli eşimi alttan alttandoldurdular. Eşim zaten bizi aile bilmedi, hala kendi annesi ve kardeşlerini aile bildi. Heralde bizim aile olmamız onda annesine karşı gelmişlik hissi filan yaratıyordu. Annesine aşırı düşkün aşırı derecede korkan birisi.

O yüzden davranışlarına da çok inanamıyorum acaba numara mı gerçek mi diye.

Benim babamda aynı ve annemle şimdi boşanıyorlar. Yani olacakla öleceğe çare yok..

Eğer denemek istiyorsanız siz bilirsiniz, ben sadece size eğer boşanırsanız çocuğunuz mutsuz olacak diye bir şey yok. Bu sizin kızınıza olan tavrınızla alakalı bir durum, o nedenle üzülmeyin demek istedim.

Biz ne dersek diyelim siz denemek istiyorsunuz. Ama denemeye değer olmadığını da düşünüyorsunuz. Eğer içinizde kalacaksa, keşke diyecekseniz, acabalar olacaksa hayatınızda deneyin ve en azından ben elimden geleni yaptım diyin. Ama bence böyle erkekler kolay kolay yola gelmiyor. İnsan 7sinde neyse 70inde de o.

Umarım hayırlısı olur hakkınızda. İyi şanslar..
 
yarın kızımızı görmeye gelecek, büyük ihtimalle bu haftasonu veya gelecek hafta içinde bir gün görüşeceğiz.

ama ayaklarım da geri geri gidiyor, bir karar almak o kadar zor ki..

şu anda ne boşandık ne de birlikteyiz çok rahatız

büyük ihtimalle bitecek bu iş, ama gene de bir görüşmek istiyorum hareketlerine filan bakmak istiyorum

bazen düşünüyorum da buharlaşıp yokolsa ortalıktan da beni de bir karar alma derdinden kurtarsa

ben de kendi yaşantımı sorguluyorum ayrılırsam nasıl olur diye, daha önce başka topiklerde belirtmiştim, prensip olarak çocukla yeniden evlenme fikri bana uygun değil. hiçbir çocuk anne ve babasının ayrı bile olsalar başkası ile evlenmesini istemez. tabi asla büyük konuşmam ama benden uzak olsun diyorum..dolayısı ile her açıdan tek tabanca bir hayat sürmem gerekecek. kendimi Allaha şükürler olsun ki ben erkeğim diyen erkeklerden daha güçlü hissediyorum ve öyleyimdir de gerçekten. ama yine de korkuyor insan, ailem ne kadar yanımda olsa da.

gerçi şu da var ben yapım gereği eşim %100 mükemmel bir insan olsa da, her koyun kendi bacağından asılır mantığı ile kendi hayatımı özenle yönlendirirdim, yani kocama güvenip çalışmamazlık etmez veya hiç ayrılmayacakmışız gibi şuursuzca yaşamazdım. dolayısı ile aslında herkes eşi destek olsa bile bu hayatta tektir, yalnızdır ve kendi hayatından sorumludur özetle aslında.
 
Son düzenleme:
yeniden evlilik vs gibi durumlar üzerine zihin yormak için oldukça erken bir dönem..
hiç düşünmeyin bile bunları derim..
akışına bırakmak lazım hayatı..
şahsen "asla yapmam" dediğim şeylerin bir kısmını zamanla yaptım
kah şartlar gereği, kah algıların ve bakış açılarının değişmesinden
belki bir gün bir bilinmez adam gelir, baharı da beraberinde getirir
nereden bileceksiniz.. nasip..

görüşürseniz, bizi haberdar edin
herşey sizin ve evladınız için hayırlısı ne ise, öyle olsun
 
Son düzenleme:
merhabalar,

uzun bir aradan sonra yeniden devam ediyorum konuma

gelişmeler var ; şöyle ki ;

2-3 hafta öncesine kadar kararımı kesinleştirmiştim, avukatı ayarladım protokol hazırlandı gitti geldi aramızda. Eşim hala barışma taraftarı ama baktı ben ciddiyim o da imzalamak için son şartları yerine getirdi.

Bir haftasonu içime acayip bir sıkıntı bastı ve eşime sms atarak son 1 kez daha görüşme talebin vardı ya kabul ediyorum dedim.

O ara bir tatile girdik ve yaklaşık 15 gün sonra görüşebildik.

Konuları açtım ve Allahım !! Adam 1 nebze olsun değişmemiş !

Tam tersi, sidik yarıştırır gibi, ben ona diyorum ki kendimde farkettiğim hataları düzelteceğim demiştin ya, onlar nelerdir diye soruyorum. Daha cevap vermeden peki sen kendindeki hataları gördün mü diyor bana .

Ailen ön planda olmayacak arada sorun çıktığında onları savunmayacaksın buna asla katlanamam diyorum. Ne zaman öyle oldu ki diyor !! Anlatıyorum ha öyle mi olmuştu diye aptal numaraları yapıyor. Bir de sen kendi ailene baksana onlar da herşeyi biz mükemmel yaparız havasındalar filan dedi bana.
Barışmaya gelen adama bakın hele. 1 gram olsun kendinden ödün vermek yok. Yemek sırasında o kadar sinirlendim ki masayı terk etmeye kalktım ama kendimi tuttum. Yok bu iş olmaz dedim. Bu sefer kilit cümleyi söyledi benim en büyük aşkım sensin gibi birşey söyledi. Gözlerim doldu çaktırmamak için var gücümle kendime çimdik attım oranın acısından tüm dikkatim dağıldı ve ağlamadım. Konuyu değiştirerek , eskiden duygusaldım evet o yüzden de burnum boktan kurtulmadı. Şimdi aklımla karar vericem dedim. Sanırım mosmor oldu. Üzerine sen de hiç duygusal değilsin ya sen katı bir insansın dedi. Yani 6 senelik eşim beni tamamen yanlış tanıyor ki çevremdeki herkes duygsal olduğunu söyler. İşine gelmiyor sanırım. Ayrıldıktan sonra bana sms atarak bazı noktalarda kendini geliştireceğini vs yazdı. Sorunları açıp yeniden birbirimize girmemiz bizi bir şekile yakınlaştırdığını o gün hissettim. Ama buluşma tam bir hayalkırıklığı idi. Ben çok değişmiş olmasını umuyordum. En azından alttan alabilirdi.

Eve gelip aileme yok bu iş olmayacak ! bundan adam olmaz ! diye dellendim. Ailem zaten nefret ediyor ya bitir şu işi ne uzatıyosun diyorlar bana.

Ama gene haftasonu geldi ve gelgitler başladı, malesef iş - ev yapmaktan bu ara sosyal hayatım da sıfır ve inanılmaz bir depresyon içindeyim aslında. Bu adamla evlendiğime gerçekten çok pişmanım. Tek iyi yanı kızım oldu. Haftasonu biranda tüm duygu durumum çark etti ve o anda sanki eşimle barışmalıymışım gibi bir hissiyata kapıldım. Hem de yaptığı bu denyolukların üstüne. Artık ben bile kendimi tanıyamıyorum dengesizin alası bir tip olup çıktım.

O günden sonra her gün arar oldu, hatta artık espriler filan yapıyor telde. Ben ise bunalımın tavan yaptığı noktadayım şu anda. Barışma fikri gene girdi kafama. Keşke buharlaşsa ortalıktan şu adam da bir karar verme zahmetinden kurtulsam...Bir tarafta ilerideki resmi görüyorum ve korkuyorum ayrıldığımızda 10 sene sonrasının tablosu bana şöyle görünüyor

Benim açımdan : Kızı büyütene kadar onunla çok mutlu vakit geçirmiş, üvey baba sendromuna neden olmamak için evlenmemiş, ancak 50 li yaşlarda hormonların da çekilmesi ile birlikte yalnızlıktan tam depresif olmuş zavallı bir yaşlı, ha bir de eski kocası evlenmiş olduğundan , çocuk orada kalmaya gittiğinde ulan bu karı çocuğuma üvey analık yapıyor mudur diye her haftasonu kafaları yiyen.

Kızım açısından : Fedakar bir annesi olduğu için şanslı ama parçalanmış bir ailesi olduğundan dolayı eksiklik hisseden,babasının yeniden evlendiği kadınla ilişki kurmak zorunda kalan, bir üvey anne sendromuna ister istemez giren bir çocuk.


Napicam ben şimdi bilemiyorum.
 
Son düzenleme:
Merhaba, daha önce de konular açmıştım, 5 aydır ayrıyız eşimle. Bu süre zarfında çok fazla gel git yaşadım ve kesin bir karar alarak boşanmak istediğimi ilettim. Eşim bunu duymadan önce iyi ki ayrı yaşıyoruz oh kurtuldum sevinç nidaları atarken bir anda tutuştu ve beni geri kazanma çalışmalarına başladı. Tabi burada özür dilemekten eşeklik ettim bir daha yapmayacağım filan demekten bahsetmiyorum, yemeğe çıkalım , takılalım , aslında ben hatamı farkettim ama sen de farkettin mi hatanı tarzı bir yaklaşımdan bahsediyoruz. Oysa ki ben ortadaki problemin belki %20-30 unu kendime ait görüyorum.

Etrafımdakiler değişmiş değerini anlamış olabilir diyorlar ama eşimi tanıyorum. Artı acayip bir aileye sahip, asla toz kondurmaz kendine. Bir yandan da daha önce hiç bu şekilde major bir ayrılık yaşamamıştık, acaba akıllanmış mıdır da diyorum.

Aslında tüm bunların nedeni 2 yaşındaki kızım. Birçok ailede olduğu gibi , çocuklar boşanma konusunda milyon kez düşünmeye neden oluyor. Daha önce de boşandım , mahkeme çıkışı kutlama yaptım. Şimdi ise içim buruk, berbat bir haldeyim. Kendimi yapayalnız hissediyorum, ileride tekrar evlenmek istemediğim için de yalnızlıktan delirmiş bir kadın olarak hayal ediyorum paniğe kapılıyorum. Ya da evin hem kadını hem erkeği olmanın verdiği ağır yük altında , göbek salmış kırışıklıklarla dolu, çirkin bir erkek görünümlü kadına mı dönüşürüm acaba diye.. Biliyorum hepsi saçma düşünceler. Üstelik çalışıyorum gelirim eşimle aynı ama gene de maddi açıdan back up li olmak çok farklı. İşten atılsanız ortada kalırsınız. Şu bir gerçek ki 2 kişi ile yaşam çok daha kolay. Tek başına zor. Ama huysuz bir adamla hır gür içinde yaşamak , yapayalnız yaşamakla eşdeğer hale geleceği hiç aklıma gelmezdi. Aslında yalnız da değilim ailem dibimizde, her gün oradayız ama neden peki bu yalnızlık duygusu anlamıyoruenm.

Sanırım eşimin huysuzluklarını kavgacı ve bencil kişiliğini 5 ayda unutmaya başladım. Yeniden birleşirsem çok büyük hata yapacakmış gibi düşünüyorum. Ama bir yandan da ayrılmanın da bana bir fayda sağlamayacağını , bunun da bir hata olabileceğini düşünüyorum.
cidden aynı seyleri yasıyoruz sen benden bir kac adım ilerdesin
doğal olarak ben sana tavsiye veremiycem
kelin ilacı olsa basına misali
ama senin icin hayırlısı olsun canım
 
Canim anlattigin ayni benim esim sanki. Benim uc tane cocugum var. Boyle insanlarin benlik dusuncesi sifir, yani kendine olan guvenleri yok, ve seni kiskandigi icin surekli sana catip duran tiplerdir. Ben bunu cozdum esimde. Oda annesine bagli ve annesinin korkusundan evine duskun gorunmekten cekinir korkar. Erkeklik havalarina girer. Esim bu aralar degisti, polislik olduk, daha mahkeme olmadi sikayetimi cektim fakat esimde arada bir kendini belli etsede surekli bir korku havasi var, hani hareketlerine dikkat ediyor seni esinin hamilelik doneminde dikkat ettigi gibi. Yani istese huyunu cok guzel aylarca degistirebilen biri benim esim. Bir gun yine degisecek diye bende uzuluyorum senin gibi cunku onun bu iyi tavirlarina inanmiyorum. O zaman kopar heralde hersey. Bana soracak olursan son bir kez dene derim canim. Evladin buyuyecek ve esin hemen evlenecek diye bir kayide de yok. Sen simdiden evlenmem, uvey anne dusuncelerine kapilmissin ve dunyayi kendine dar ediyorsun. Inan bosanma surecinde oldugun icin boyle hissediyorsun. Cunku etrafimda huzursuzluktan dolayi bosanan kisilerin 80% daha mutlu olduklarina soylediler. Eminim bir sure boyle sikintili olacaksin, ama sonunda mutlu olacagina eminim. Hayat bu bilinmez....... Ne kizin nede sen mutsuz olacaginiza inanmiyorum. Icinde kalmamasi icin son bir kez dene derim ben. Hakkinda hayirlisi olsun canim. Kizinida senide opuyorum.....
 
kızlar merhaba,

yeni gelişmeler var. geçen hafta eşimle buluştuk, ilk defa gözlerimin içine baka baka beni özlediğini söyledi, berabr geçöirdiğimiz güzel günlerden bahsetti. Ailesi ile ilgili suçlamalarda bulunmama rağmen sinirlenip abuk sabuk konuşmadı. Herşey güzeldi ve ben yeniden birleşme düşüncesine çok yakınlaştım. O gün gerçekten eşimin değerimi anladığını düşündüm.
ta ki bugüne kadar. şöyle ki ailem kardeşime evlenirken para vermişti oldukça yüklü bir para - ev almaları için. aynısını bana da vermek istiyorlar adaletsizlik olmasın diye. eşim evi terk etmeden önce sorun değildi ancak terk edince artık o parayı ailemden alıp ortak yapmamaya karar verdim. belki 1 sene sonra yeniden gidecek anlaşamayacağız nereden bilebilirm ki. eşimin normalde hesapları ben yönetiyordum, evden çıkmadan önce başladı ben kendi hesabımı alıcam demeye, ve bir gün bir baktım kardeşine yardım etmiş vs. şimdi yine herkes kendi hesabını yönetsin ortak yere para biriktirelime döndü. iyi de neden illa hesabını geri almak istiyor anlamadım doğrusu. herneyse ben de eşime dedim ki ailem bana para verecek ve ben artık senin de istediğin şekilde alacağımız malları ayırmak istiyorum, ortak alınanlar ortak, şahsi alınanlar da şahsa ait olacak şekile mal ayrılığı sözleşmesi yapmak istiyorum dedim. bunu belirtmek istiyorum özellikle eşim bu konularda hep bireysel düşünür ve beni üzerdi mesela araba alacak kendi arabası olacak, kendi parası olacak bir kısım vs.. gibi. bunu duyunca eşimin ses çıkarmayacağını düşündüm ama acayip sinirlendi, beni çıkarcı olmakla suçladı ağzına geleni söyledi. oysa ben de çalışıyorum o da çalışıyor ben demiyorum ki ona senin paranı ben yönetecem, ortak para birikir , eğer sen araba almak istiyorsan alırsın kendi üstüne, ben de başka birşey alacaksam ben de alırım diyorum. çünkü artık ortak birşey almak istemiyorum onunla. bu ne kadar doğru tartışılır ama boşanma evresinde olan biri için bana göre çok sağlıksız bir düşünce değil. neyse bu acayip sinirlendi, ben de sinirlendim birbirimize girdik , ben dedim seninle barışmıyorum sen anormalsin aşırı sinirlisin filan hepten koptu ipler. şimdi en başa döndük. :(( yani gerçekten işin içinden çıkamıyorum kızlar. son durum bu şekilde ne boşanabiliyoruz ne de birleşebiliyoruz.
 
Back