Bu konuyu açmak için üye oldum.
Yaşayıp çözenler yöntemlerini, çözemeyenler sonucu yazarsa çok sevinirim.
Öncelikle ders olması açısından nişanlıyken de burada konu açtığımı (tanınmamak için şu an unuttuğum bir yeni hesap açmıştım o zaman da) çok kişinin durumu gördüğünü ama benim göremediğimi belirtmek isterim. Belki birileri benim kadar kör olmaz. Yorum yazanlar açısından da her yorumu dikkatle yazmak, birinin hayatında taş oyanttığını düşünmesini isterim. İyi ki varsınız.
4 yıllık sıfır sorun, birbirinin her şeyi olan, her sorunu birlikte çözen ilişki sonrasında 8 ay nişanlı kalıp evlendim.
Eşim hep ailesinden uzak, yıllarca şehir dışında yaşamış, sorunlarını ailesi ile paylaşmayan, annesi ve kardeşinden şikayet eden biriydi.
Aile tanışmaları başladığı an kardeşinin kıskanarak bizle aynı gün evlenmeye kalkması, annesinin yalanları, ilgisizliği, ayrımcılığı, küfretmesi, inkar etmesi gibi binlerce sorun yaşadık.
Eşim hep çok kırgınım, çok kötüler, sen bir şey deme, görüşmeyeceğiz nasılsa diye diye bana haklı olduğumda cevap bile verdirmedi.
Çok basit şeyler söylediğimde ya da olanı eşime anlattığımda bile annesi rezaletler çıkartıp yalan senaryolar uydurdu. Bir kez nişan attım. Annesi o gün bile babasının yanında ayrı beni arayıp ağlayıp ertesi gün tekken arayıp bize boşuna masraf ettirtip hediyelik aldırdın dedi. Bunu da inkar etti.
Ama oğluna hep cehalet, bilemeden yaptım, öyle düşünemedim, bir daha ayrımcılık yapmam diye ağladı.
Şimdi farkediyorum ki eşim aynı annesi!
Aylar geçt hala kinlisin, bak sana iyi davranıyorlar, affet (af dileyen olmadı), kötülükle sürdürmek zorunda mısın, senin ailen de şunu yapmıştı (sadece annesinin kötülüğüne tepki gösterdiler ve bunu düzgün bir üslupla yaptılar) diye üste çıkmaya başladı.
Annesi sürekli tek gelmesi için çağırıyor ve eşim her gittiğinde aftonlanmış olarak annem bir melek, sen kötüsün diye geri geliyor.
Hangi birini anlatacağımı bilmiyorum.
Bana ayrı boncuk dağıtıyor annem çok pişman, üzgün, ağlıyor diye eminim annesine de farklı.
Çünkü annede gram değişim yok.
Birkaç terapis -ki ben de okumalarımla araştırdım- annede narsistik kişilik bozukluğu olduğunu söylüyor.
Babası dünya iyisi, adaletli bir adam. Çok severiz birbirimizi. Tansiyon sorunu var.
Anne sürekli eşime bak babana yansıtma bi şey, hasta olur ölür, bak baban duydu ne var haksızlık yaptıysam kavga ettik tansiyonu çıktı ölecek diye eşimi susturdu.
Şu an eşim annesini yalan söylerken görse, napsın aklı sıra sorun çıkmasın istemiştir diyor.
Ailede dört kişiler, babasının ailesi annesi ile evlendiği için babaya küs. 8 kardeş ve annesi ile asla görüşmüyor kayınpederim.
Hadi bu insanlar kötü annesi kendi 7 kardeşi ile de bozuk. Hiçbir komşu, eş, dost, arkadaş yok.
Anne özellikle kimseyle görüştürmüyor.
Ama eşim asla bir alay insan neden annemi sevmiyor diye düşünmüyor.
Eşim iş ararken, hastayken, evlenirken hiçbir ilgisi desteği olmadı annesinin. Bariz bir şekilde kardeşini kayırır evde yemek olsa eşimden saklar sen nasılsa sorun etmiyorsun derdi.
Şimdi olay biz zaten yalnızız, hayatımdan atamam, anneme yalancısın desem inkar edip kavga çıkarır babamı üzer, ben hep evin iyi çocuğuydum diyor.
Ben kötü oldum.
Anne sürekli aslanım, kaplanım, senden akıl alıyorum, ben bunca yıldır çocuklarım için beni istemeyen bir ailede evli kaldım, sizin için didindim, kardeşin aptal senin gibi değil, sana emanet modunda.
Diyordum ki kendi görsün, ben anlatınca kötü oluyorum.
En son küçük bir olay, kayınpederim bize yiyecek alışverişi yapıp hediye etmek istemiş, annesi içindeki eşyaların yarısını almış. Eşime bu mu düzelmiş ayrımcılık yapmayan hali, mesele eşya değil zihniyet dediğimde ya tamam bi tane getirtmiş işte gidip bunu çaldın desem inkar edecek olay mı çıkartayım diyor.
Sorun ailede olduğu kadar eşimde de. Görmüyor, görse inkar ediyor, kabul etse değişmiyor.
3 aydır evliyiz tamam artık olanları unut diyor.
Affedilmek isteyen af diler dediğimde yapmıyorlar ben napayım diye olayı üstleniyor.
İnsan kendisini bu kadar sevmeyen birini nasıl bu kadar korur, nasıl zarar görse de değişmez anlamıyorum.
Olayın içerisinde bir de kayınvalidemin üst katında yaşayan, eşimin abisinin kıskançlık yüzünden evlendiği kendinden 13 yaş küçük elti olayımız da var.
Eltim eşime asılıyor ve kayınvalidem bunu oğlundan saklayıp orada bir evliliği kendi yürütüyor.
Eşimle hem fikir olduğumuz tek konu bu.
Ama annesine dönüp ben geldiğimde bu kızı buraya getirtme düzenimi bozuyorsun bile diyemiyor.
Dersem annem rezalet çıkartır diyor.
Annen bana evime gelme demişti, bana niye dedirttin o zaman dediğimde de annem bunu inkar ediyor oluyor.
Karışık yazdım kusura bakmayın ama fikirlerinize ihtiyacım var.
Annem hayvan, gerizekalı, paragöz, pislik, babama bakmıyor, kardeşim yalancı, sevmiyorum diyen adam gitti annesi afedersiniz a* budalası demesin diye annem çöp verdi Allah razı olsun, onlara sahip çıkacağım diyen bir adam geldi...
Yaşayıp çözenler yöntemlerini, çözemeyenler sonucu yazarsa çok sevinirim.
Öncelikle ders olması açısından nişanlıyken de burada konu açtığımı (tanınmamak için şu an unuttuğum bir yeni hesap açmıştım o zaman da) çok kişinin durumu gördüğünü ama benim göremediğimi belirtmek isterim. Belki birileri benim kadar kör olmaz. Yorum yazanlar açısından da her yorumu dikkatle yazmak, birinin hayatında taş oyanttığını düşünmesini isterim. İyi ki varsınız.
4 yıllık sıfır sorun, birbirinin her şeyi olan, her sorunu birlikte çözen ilişki sonrasında 8 ay nişanlı kalıp evlendim.
Eşim hep ailesinden uzak, yıllarca şehir dışında yaşamış, sorunlarını ailesi ile paylaşmayan, annesi ve kardeşinden şikayet eden biriydi.
Aile tanışmaları başladığı an kardeşinin kıskanarak bizle aynı gün evlenmeye kalkması, annesinin yalanları, ilgisizliği, ayrımcılığı, küfretmesi, inkar etmesi gibi binlerce sorun yaşadık.
Eşim hep çok kırgınım, çok kötüler, sen bir şey deme, görüşmeyeceğiz nasılsa diye diye bana haklı olduğumda cevap bile verdirmedi.
Çok basit şeyler söylediğimde ya da olanı eşime anlattığımda bile annesi rezaletler çıkartıp yalan senaryolar uydurdu. Bir kez nişan attım. Annesi o gün bile babasının yanında ayrı beni arayıp ağlayıp ertesi gün tekken arayıp bize boşuna masraf ettirtip hediyelik aldırdın dedi. Bunu da inkar etti.
Ama oğluna hep cehalet, bilemeden yaptım, öyle düşünemedim, bir daha ayrımcılık yapmam diye ağladı.
Şimdi farkediyorum ki eşim aynı annesi!
Aylar geçt hala kinlisin, bak sana iyi davranıyorlar, affet (af dileyen olmadı), kötülükle sürdürmek zorunda mısın, senin ailen de şunu yapmıştı (sadece annesinin kötülüğüne tepki gösterdiler ve bunu düzgün bir üslupla yaptılar) diye üste çıkmaya başladı.
Annesi sürekli tek gelmesi için çağırıyor ve eşim her gittiğinde aftonlanmış olarak annem bir melek, sen kötüsün diye geri geliyor.
Hangi birini anlatacağımı bilmiyorum.
Bana ayrı boncuk dağıtıyor annem çok pişman, üzgün, ağlıyor diye eminim annesine de farklı.
Çünkü annede gram değişim yok.
Birkaç terapis -ki ben de okumalarımla araştırdım- annede narsistik kişilik bozukluğu olduğunu söylüyor.
Babası dünya iyisi, adaletli bir adam. Çok severiz birbirimizi. Tansiyon sorunu var.
Anne sürekli eşime bak babana yansıtma bi şey, hasta olur ölür, bak baban duydu ne var haksızlık yaptıysam kavga ettik tansiyonu çıktı ölecek diye eşimi susturdu.
Şu an eşim annesini yalan söylerken görse, napsın aklı sıra sorun çıkmasın istemiştir diyor.
Ailede dört kişiler, babasının ailesi annesi ile evlendiği için babaya küs. 8 kardeş ve annesi ile asla görüşmüyor kayınpederim.
Hadi bu insanlar kötü annesi kendi 7 kardeşi ile de bozuk. Hiçbir komşu, eş, dost, arkadaş yok.
Anne özellikle kimseyle görüştürmüyor.
Ama eşim asla bir alay insan neden annemi sevmiyor diye düşünmüyor.
Eşim iş ararken, hastayken, evlenirken hiçbir ilgisi desteği olmadı annesinin. Bariz bir şekilde kardeşini kayırır evde yemek olsa eşimden saklar sen nasılsa sorun etmiyorsun derdi.
Şimdi olay biz zaten yalnızız, hayatımdan atamam, anneme yalancısın desem inkar edip kavga çıkarır babamı üzer, ben hep evin iyi çocuğuydum diyor.
Ben kötü oldum.
Anne sürekli aslanım, kaplanım, senden akıl alıyorum, ben bunca yıldır çocuklarım için beni istemeyen bir ailede evli kaldım, sizin için didindim, kardeşin aptal senin gibi değil, sana emanet modunda.
Diyordum ki kendi görsün, ben anlatınca kötü oluyorum.
En son küçük bir olay, kayınpederim bize yiyecek alışverişi yapıp hediye etmek istemiş, annesi içindeki eşyaların yarısını almış. Eşime bu mu düzelmiş ayrımcılık yapmayan hali, mesele eşya değil zihniyet dediğimde ya tamam bi tane getirtmiş işte gidip bunu çaldın desem inkar edecek olay mı çıkartayım diyor.
Sorun ailede olduğu kadar eşimde de. Görmüyor, görse inkar ediyor, kabul etse değişmiyor.
3 aydır evliyiz tamam artık olanları unut diyor.
Affedilmek isteyen af diler dediğimde yapmıyorlar ben napayım diye olayı üstleniyor.
İnsan kendisini bu kadar sevmeyen birini nasıl bu kadar korur, nasıl zarar görse de değişmez anlamıyorum.
Olayın içerisinde bir de kayınvalidemin üst katında yaşayan, eşimin abisinin kıskançlık yüzünden evlendiği kendinden 13 yaş küçük elti olayımız da var.
Eltim eşime asılıyor ve kayınvalidem bunu oğlundan saklayıp orada bir evliliği kendi yürütüyor.
Eşimle hem fikir olduğumuz tek konu bu.
Ama annesine dönüp ben geldiğimde bu kızı buraya getirtme düzenimi bozuyorsun bile diyemiyor.
Dersem annem rezalet çıkartır diyor.
Annen bana evime gelme demişti, bana niye dedirttin o zaman dediğimde de annem bunu inkar ediyor oluyor.
Karışık yazdım kusura bakmayın ama fikirlerinize ihtiyacım var.
Annem hayvan, gerizekalı, paragöz, pislik, babama bakmıyor, kardeşim yalancı, sevmiyorum diyen adam gitti annesi afedersiniz a* budalası demesin diye annem çöp verdi Allah razı olsun, onlara sahip çıkacağım diyen bir adam geldi...
