Öncelikle burayı yeni keşfediyorum, konuyu doğru yere mi açıyorum bilmiyorum inşallah doğru yerdedir.
Herkese merhabalar, tam 1,5 yıldır evliyim. 26 yaşındayım eşim 35 yaşında. 1 yıl sevgililik, 1 yıl nişanlılık, 1,5 yıllıkta evlilik. Benden önce çok fazla ilişkisi olmuş bunları takan birisi değilim. Benim ilk cinsel ilişkim eşimle oldu. Aile yapımdan da kaynaklı olsa gerek çok büyük iletişim problemim var tartışmayı bile bilmiyorum. O sinirlendiğinde hep susuyorum o da ben sustukça daha çok sinirlenir. Ama kaybetme korkusundan sanırım hep özür dilerim tamam bi daha öyle olmayacak diye geçiştirip barışmaya çalışırım. Böylelikle galiba onda olan değerimi de neredeyse kaybettim. Evlenmeye beni zorlayan, kız kardeşini ve annesini sürekli arayıp bana aşık olduğunu anlatan, benim için gerçekten maddi manevi elinden gelen her şeyi yapan bir adamdı. Ta ki ben onun canına tak ettirene kadar. Cinsel hayat deseniz zaten benden dolayı sıfır. Orgazm olmak nedir bilmiyorum sadece rol yapıyorum canım acıyor ama o mutlu olsun bende mutluyum gibi yapıyorum. Şu an maddi sorunlarımızda var ve benden hiçbir şekilde destek görmediğini, yanında hissetmediğini, bedenen onun yanında olduğumu ama ruhen orda olmadığımı söylüyor. Çok hareketsizim, sosyal değilim arkadaşlarım var ama görüşmesemde olur. Sabahtan akşama kadar evde yatsam benim için problem olmaz. O da tam tersi cevval, hareketli, çılgın, hayat dolu bi kadın istiyor. 13 yıl önce babasını kaybetmiş, 6 ay öncede kayınvalidemi kaybettik.. Çok büyük boşlukta ve benim ailemin de ona sevgi dolu davranmasını istiyor. Ama bizimkilerde aşırı derecede iletişim eksikliği sevgisizlik var. Ben daha ne annemden ne babamdan canım kızım dediklerini duymadım. Sevgilerini başka şekilde gösterirler. Gittiğimizde annem güzel yemekler hazırlar, babam bağa mangala götürmek ister gibi. Ve eşim şu an çok mutsuz olduğunu ve ayrılmak istediğini söylüyor. Bende onu seviyorum ve bunu da söylüyorum ama bunu sadece söylediğimi ve hissetmediğini söylüyor. Birbirimizle zamanımızı kaybetmememiz gerektiğine inanıyor artık. Önerileriniz varsa çok ihtiyacım var, koca bir çıkmazdayım sanki düzeltmek istiyorum ve buna nereden başlamalıyım?
evet kesinlikle yapı meselesi ve içten gelen bir şey galiba. Kendimi jartiyer giydiğimde bile kadın gibi hissedemiyorum sanki üstüme hiç yakışmıyormuş gibi. Bu enerjimde karşı tarafa yansıyor. Aslında öpüp koklarım sarılırım ama en fazla bunları yapabiliyorum. Eşimle konuşup son bi şans vermesini isticem. Yaptıkça içimden gelmeye başlar alışırım herhalde. Çünkü bende çok istiyorum cilveli olmayı kadınsı olmayı. Herkes benim için daha çok asil yorumunu yapar. Demek ki asillikten önce dişilik geliyormuş.
evet artık sabah uyanınca hazırlanırken gün içinde yüksek sesle şarkılar söyleyip dansta edeceğim teşekkürler 
eşin istiyor
umarim hayatiniz daha dengeli olacak
