Boşanma baba oğul

Eşimle öfkesini kontrol edemeyişi ve bu sebeple bağırıp çağırıp etrafa zarar vermesi nedeniyle birkaç farklı sebeple de bğrlikte(sorumluluk noktasında zorlanması vs.) boşanma yoluna girdik. 1.5 yıldır eşimden ayrı uzak bir şehirde yaşıyorum. Oğlum 6 yaşında maalesef şöyle bir durum var. Babanın hem sürekli gergin ve sinirli olması hem de sorumluluk noktasında kendisini geri çekmesi nedeniyle çocukla çok yakın bir ilişki geliştiremediler. Bazen gerçekten başbaşa çok iyi vakit geçirdikleri de oluyor. Ama bazı zamanlarda oğlumun babasının yanında sessiz ve kaygılı hissettiğini gözlemliyorum. Babası mesela yiyecekleri yemesi konusunda vs baskıcı bir tutum sergiler. Ya da çocuğa karşı olmasa bile aniden parlayabildiği için çocuk haliyle böyle hissediyor. Şu anda uzaktayız dediğim gibi. Telefonda neredeyse hiç konuşmuyorlar. Oğlum pek istemiyor. Babası da bugün şöyle bir laf etti. Zaten benimle bağı yok. Siz kendi kendinize takılın ben ölmüşüm gibi. İnanılmaz üzüldüm. Kendim için değil yanlış anlaşılmasın. Çocukla aralarında hiç bağ kalmazsa o eksikliği nasıl gidereceğim ben hadi şimdi küçük çok anlamıyor. Yarın öbür gün okulda bu konuda zorbalığa bile uğrayabilir ya da diğer çocuklar babalarıyla birşeyle yalarken benim oğlum ne yapacak nasıl kapanacak bu eksikliği çok korkuyorum kendimi çok suçluyorum düzgün bir insanla evlenmedim çocuğun hakkına girdim diye. Ama evlilik öncesi bu halini bilmiyordum. Yoğun çalışma düzeni olan bir mesleği vardı. Ona soruyordum sürekli şikâyet ederdi biraz gergindi ama bağırma çağırma etrafa zarar vermesini göstermedi bana. Sonra fark ettim ki heğ işten kaçmaya çalışıyor işinde sorun yaşıyor o yüzden. Çocuğumla özel ilgilenmeye çalışıyorum her zaman. Birlikte kitap okuruz gezeriz spora gider ama baba eksikliği nasıl geçecek orada tıkanıyorum ne yapacağım

Bir sey yapmayacaksiniz ztn yapamazsiniz oyle yasamayi ogrenecek merak etmeyin sizin iyi anne olmaniz -buna eminim - hayati herseyi fark edecek boyle mutlu olmayi ogrenecek
Kimsenin yerine gecmeye calismayin gecemezsiniz siz iyi anne olun o kdr.

kurupasta .!.:

Eşimle öfkesini kontrol edemeyişi ve bu sebeple bağırıp çağırıp etrafa zarar vermesi nedeniyle birkaç farklı sebeple de bğrlikte(sorumluluk noktasında zorlanması vs.) boşanma yoluna girdik. 1.5 yıldır eşimden ayrı uzak bir şehirde yaşıyorum. Oğlum 6 yaşında maalesef şöyle bir durum var. Babanın hem sürekli gergin ve sinirli olması hem de sorumluluk noktasında kendisini geri çekmesi nedeniyle çocukla çok yakın bir ilişki geliştiremediler. Bazen gerçekten başbaşa çok iyi vakit geçirdikleri de oluyor. Ama bazı zamanlarda oğlumun babasının yanında sessiz ve kaygılı hissettiğini gözlemliyorum. Babası mesela yiyecekleri yemesi konusunda vs baskıcı bir tutum sergiler. Ya da çocuğa karşı olmasa bile aniden parlayabildiği için çocuk haliyle böyle hissediyor. Şu anda uzaktayız dediğim gibi. Telefonda neredeyse hiç konuşmuyorlar. Oğlum pek istemiyor. Babası da bugün şöyle bir laf etti. Zaten benimle bağı yok. Siz kendi kendinize takılın ben ölmüşüm gibi. İnanılmaz üzüldüm. Kendim için değil yanlış anlaşılmasın. Çocukla aralarında hiç bağ kalmazsa o eksikliği nasıl gidereceğim ben hadi şimdi küçük çok anlamıyor. Yarın öbür gün okulda bu konuda zorbalığa bile uğrayabilir ya da diğer çocuklar babalarıyla birşeyle yalarken benim oğlum ne yapacak nasıl kapanacak bu eksikliği çok korkuyorum kendimi çok suçluyorum düzgün bir insanla evlenmedim çocuğun hakkına girdim diye. Ama evlilik öncesi bu halini bilmiyordum. Yoğun çalışma düzeni olan bir mesleği vardı. Ona soruyordum sürekli şikâyet ederdi biraz gergindi ama bağırma çağırma etrafa zarar vermesini göstermedi bana. Sonra fark ettim ki heğ işten kaçmaya çalışıyor işinde sorun yaşıyor o yüzden. Çocuğumla özel ilgilenmeye çalışıyorum her zaman. Birlikte kitap okuruz gezeriz spora gider ama baba eksikliği nasıl geçecek orada tıkanıyorum ne yapacağım

Genişletmek için tıkla...

Çocukla açık iletişim kurun, babasının böyle olmasının sorumlusu siz değilsiniz adam sorumsuz. Oğluyla bağ kurabilir geç değil ki.

Hem babalık yapmayacak hem ben ölmüşüm gibi deyip manipülasyon yapacak, hem bütün sorumluluğu siz almaya devam edeceksiniz.

Süreci sağlıklı yönetmek için bir pedagog desteği alabilirsiniz. Çocukla da açık açık konuşun sohbet havasında, bazı aileler ve babalar böyle olur, birbirimize sahibiz yetmeye, destek olmaya, birbirimizin yanında olmaya çalışacağız vb. gibi.

kurupasta .!.:

Eşimle öfkesini kontrol edemeyişi ve bu sebeple bağırıp çağırıp etrafa zarar vermesi nedeniyle birkaç farklı sebeple de bğrlikte(sorumluluk noktasında zorlanması vs.) boşanma yoluna girdik. 1.5 yıldır eşimden ayrı uzak bir şehirde yaşıyorum. Oğlum 6 yaşında maalesef şöyle bir durum var. Babanın hem sürekli gergin ve sinirli olması hem de sorumluluk noktasında kendisini geri çekmesi nedeniyle çocukla çok yakın bir ilişki geliştiremediler. Bazen gerçekten başbaşa çok iyi vakit geçirdikleri de oluyor. Ama bazı zamanlarda oğlumun babasının yanında sessiz ve kaygılı hissettiğini gözlemliyorum. Babası mesela yiyecekleri yemesi konusunda vs baskıcı bir tutum sergiler. Ya da çocuğa karşı olmasa bile aniden parlayabildiği için çocuk haliyle böyle hissediyor. Şu anda uzaktayız dediğim gibi. Telefonda neredeyse hiç konuşmuyorlar. Oğlum pek istemiyor. Babası da bugün şöyle bir laf etti. Zaten benimle bağı yok. Siz kendi kendinize takılın ben ölmüşüm gibi. İnanılmaz üzüldüm. Kendim için değil yanlış anlaşılmasın. Çocukla aralarında hiç bağ kalmazsa o eksikliği nasıl gidereceğim ben hadi şimdi küçük çok anlamıyor. Yarın öbür gün okulda bu konuda zorbalığa bile uğrayabilir ya da diğer çocuklar babalarıyla birşeyle yalarken benim oğlum ne yapacak nasıl kapanacak bu eksikliği çok korkuyorum kendimi çok suçluyorum düzgün bir insanla evlenmedim çocuğun hakkına girdim diye. Ama evlilik öncesi bu halini bilmiyordum. Yoğun çalışma düzeni olan bir mesleği vardı. Ona soruyordum sürekli şikâyet ederdi biraz gergindi ama bağırma çağırma etrafa zarar vermesini göstermedi bana. Sonra fark ettim ki heğ işten kaçmaya çalışıyor işinde sorun yaşıyor o yüzden. Çocuğumla özel ilgilenmeye çalışıyorum her zaman. Birlikte kitap okuruz gezeriz spora gider ama baba eksikliği nasıl geçecek orada tıkanıyorum ne yapacağım

Genişletmek için tıkla...

Eşim babasıyla en son 2 yaşında görüşmüş. Kayınvalidem ve ailesi 2 çocuğa da o kadar güzel sahip çıkmışlar ki. Eşim sürekli çok mutlu bir çocukluk geçirdiğini çok sevildiğini o yüzden öyle ahım şahım bir baba eksikliği yaşamadığını anlatır. . Lafta bi baba eksikliği muhabbeti oluyordu hiç hissetmedim der sürekli. Kimseyi de kıskanmadım çünkü mutlu huzurlu bi ailem vardı der yani olay tamamen sizde. İstemiyorsa babası zorlamanın anlamı yok. Durumu ilerleyen zamanlarda yardım alarak anlatırsınız.

Sumak .!.:

Çocukla açık iletişim kurun, babasının böyle olmasının sorumlusu siz değilsiniz adam sorumsuz. Oğluyla bağ kurabilir geç değil ki.

Hem babalık yapmayacak hem ben ölmüşüm gibi deyip manipülasyon yapacak, hem bütün sorumluluğu siz almaya devam edeceksiniz.

Süreci sağlıklı yönetmek için bir pedagog desteği alabilirsiniz. Çocukla da açık açık konuşun sohbet havasında, bazı aileler ve babalar böyle olur, birbirimize sahibiz yetmeye, destek olmaya, birbirimizin yanında olmaya çalışacağız vb. gibi.

Genişletmek için tıkla...

Tabii ki bağ kurabilir yeri geldiğinde birlikte güzel eğlenebiliyorlar da. Ama babası tamamen zaten çocuğun beni aradığı mı var deyip boşverme eğiliminde. Buna aklım ermiyor işte. Hatta suçu da bana yıkıyor sen baban bu diyip yakınlaştırmıyorsun diyor. Ama çocuk gördü bazı şeyleri. 3 yaşındayken gece ağladığımı görüp uykusundan uyanıp uyku demesi babama söyle seni üzmesin diyip geri uyumuştu.

Olmuyorsa olmuyor bırakın bence.

Başka erkek figürü bakin, dede olur, dayı olur, belki tekrar evlenip başka baba bulursunuz...

kurupasta .!.:

Tabii ki bağ kurabilir yeri geldiğinde birlikte güzel eğlenebiliyorlar da. Ama babası tamamen zaten çocuğun beni aradığı mı var deyip boşverme eğiliminde. Buna aklım ermiyor işte. Hatta suçu da bana yıkıyor sen baban bu diyip yakınlaştırmıyorsun diyor. Ama çocuk gördü bazı şeyleri. 3 yaşındayken gece ağladığımı görüp uykusundan uyanıp uyku demesi babama söyle seni üzmesin diyip geri uyumuştu.

Genişletmek için tıkla...

6 yaşında çocukla mı rekabet ediyor beni aramıyor diye? Belli manipülatör olduğu. Sizi suçlamaya devam edecek ve uzman bir pedagog desteği almazsanız çocuğunuz da ergenlikte sizi suçlayacak muhtemelen. Ayrıca iğrenç bir adamla evlenmişsiniz gerçekten boşanmanız çok iyi olmuş.

İçinizin cız etmesi normal ama sizin çok yapabileceğiniz bir şey yok. Siz anneliğinizden sorumlusunuz. Baba kendisi hatasını fark edip düzeltmeye çalışmıyormuş. Onun yerine boşverme ve sizi suçlama eğiliminde imiş. Çocuk büyüdükçe zaten iyicene babasının karakterini fark eder ve ona göre davranır. Erkeklerin çoğu babalık yapmayı bilmiyor ama evlatlık istemeyi pek biliyorlar.

kurupasta .!.:

Eşimle öfkesini kontrol edemeyişi ve bu sebeple bağırıp çağırıp etrafa zarar vermesi nedeniyle birkaç farklı sebeple de bğrlikte(sorumluluk noktasında zorlanması vs.) boşanma yoluna girdik. 1.5 yıldır eşimden ayrı uzak bir şehirde yaşıyorum. Oğlum 6 yaşında maalesef şöyle bir durum var. Babanın hem sürekli gergin ve sinirli olması hem de sorumluluk noktasında kendisini geri çekmesi nedeniyle çocukla çok yakın bir ilişki geliştiremediler. Bazen gerçekten başbaşa çok iyi vakit geçirdikleri de oluyor. Ama bazı zamanlarda oğlumun babasının yanında sessiz ve kaygılı hissettiğini gözlemliyorum. Babası mesela yiyecekleri yemesi konusunda vs baskıcı bir tutum sergiler. Ya da çocuğa karşı olmasa bile aniden parlayabildiği için çocuk haliyle böyle hissediyor. Şu anda uzaktayız dediğim gibi. Telefonda neredeyse hiç konuşmuyorlar. Oğlum pek istemiyor. Babası da bugün şöyle bir laf etti. Zaten benimle bağı yok. Siz kendi kendinize takılın ben ölmüşüm gibi. İnanılmaz üzüldüm. Kendim için değil yanlış anlaşılmasın. Çocukla aralarında hiç bağ kalmazsa o eksikliği nasıl gidereceğim ben hadi şimdi küçük çok anlamıyor. Yarın öbür gün okulda bu konuda zorbalığa bile uğrayabilir ya da diğer çocuklar babalarıyla birşeyle yalarken benim oğlum ne yapacak nasıl kapanacak bu eksikliği çok korkuyorum kendimi çok suçluyorum düzgün bir insanla evlenmedim çocuğun hakkına girdim diye. Ama evlilik öncesi bu halini bilmiyordum. Yoğun çalışma düzeni olan bir mesleği vardı. Ona soruyordum sürekli şikâyet ederdi biraz gergindi ama bağırma çağırma etrafa zarar vermesini göstermedi bana. Sonra fark ettim ki heğ işten kaçmaya çalışıyor işinde sorun yaşıyor o yüzden. Çocuğumla özel ilgilenmeye çalışıyorum her zaman. Birlikte kitap okuruz gezeriz spora gider ama baba eksikliği nasıl geçecek orada tıkanıyorum ne yapacağım

Genişletmek için tıkla...

Şu anda boşanma kesinleşti mi, dava süreciniz devam mı ediyor ?

zxshermine .!.:

Şu anda boşanma kesinleşti mi, dava süreciniz devam mı ediyor ?

Genişletmek için tıkla...

Devam ediyor

kurupasta .!.:

Devam ediyor

Genişletmek için tıkla...

Bu adam çocuğuna nafaka veriyor mı? Belki nafaka vermemek için böyle yapıyordur, diye düşündüm.

acitatlisos .!.:

Bu adam çocuğuna nafaka veriyor mı? Belki nafaka vermemek için böyle yapıyordur, diye düşündüm.

Genişletmek için tıkla...

Para gönderiyor

kurupasta .!.:

Devam ediyor

Genişletmek için tıkla...

Oğlunuz bu ayrılık ve taşınma ile ilgili neler hissediyor ?

kurupasta .!.:

Para gönderiyor

Genişletmek için tıkla...

Resmi bir nafaka mi? Resmiyete dökmeniz sizin açınızdan daha garanti olacaktır.

kurupasta .!.:

Eşimle öfkesini kontrol edemeyişi ve bu sebeple bağırıp çağırıp etrafa zarar vermesi nedeniyle birkaç farklı sebeple de bğrlikte(sorumluluk noktasında zorlanması vs.) boşanma yoluna girdik. 1.5 yıldır eşimden ayrı uzak bir şehirde yaşıyorum. Oğlum 6 yaşında maalesef şöyle bir durum var. Babanın hem sürekli gergin ve sinirli olması hem de sorumluluk noktasında kendisini geri çekmesi nedeniyle çocukla çok yakın bir ilişki geliştiremediler. Bazen gerçekten başbaşa çok iyi vakit geçirdikleri de oluyor. Ama bazı zamanlarda oğlumun babasının yanında sessiz ve kaygılı hissettiğini gözlemliyorum. Babası mesela yiyecekleri yemesi konusunda vs baskıcı bir tutum sergiler. Ya da çocuğa karşı olmasa bile aniden parlayabildiği için çocuk haliyle böyle hissediyor. Şu anda uzaktayız dediğim gibi. Telefonda neredeyse hiç konuşmuyorlar. Oğlum pek istemiyor. Babası da bugün şöyle bir laf etti. Zaten benimle bağı yok. Siz kendi kendinize takılın ben ölmüşüm gibi. İnanılmaz üzüldüm. Kendim için değil yanlış anlaşılmasın. Çocukla aralarında hiç bağ kalmazsa o eksikliği nasıl gidereceğim ben hadi şimdi küçük çok anlamıyor. Yarın öbür gün okulda bu konuda zorbalığa bile uğrayabilir ya da diğer çocuklar babalarıyla birşeyle yalarken benim oğlum ne yapacak nasıl kapanacak bu eksikliği çok korkuyorum kendimi çok suçluyorum düzgün bir insanla evlenmedim çocuğun hakkına girdim diye. Ama evlilik öncesi bu halini bilmiyordum. Yoğun çalışma düzeni olan bir mesleği vardı. Ona soruyordum sürekli şikâyet ederdi biraz gergindi ama bağırma çağırma etrafa zarar vermesini göstermedi bana. Sonra fark ettim ki heğ işten kaçmaya çalışıyor işinde sorun yaşıyor o yüzden. Çocuğumla özel ilgilenmeye çalışıyorum her zaman. Birlikte kitap okuruz gezeriz spora gider ama baba eksikliği nasıl geçecek orada tıkanıyorum ne yapacağım

Genişletmek için tıkla...

Çocukla boşanmak evlilik yürütmek kadar zor bir mesele, boşanmış ebeveynlerin çocuğuyum, 6-14 yaş arası babamda kaldım, 14 den sonra annemle, her ikisinin de eksikliği mesele. Boşanırken bazı şeyler hesap edilmeli, mesela uzak mesafe bence olmamalı, her ne kadar çocuğum için dağları delerim dense de ayrı şehirlerde yaşamak ebeveyn-çocuk ilişkisi için sağlıklı değil. Hafta bir, onbeşte bir, ayda bir, bir ebeveyni görüp telefonla ilişki yürütmeye çalışmayı anlamlı bulmuyorum, çocuğun yararına olduğuna asla inanmıyorum. Babanın agresif biri olması, evlilikte hatalı olması yüzünden çocuk cezalandırılmamalı, yemekte ısrar ediyormuş vs.... gerekçelerle bahaneler üretiyorsunuz bunu kötü niyetle yapmadığınızı da biliyorum, anne yüreği çünkü babasına gitse zor, kalsa zor endişeler hiç bitmez ama bir şekilde babasıyla kendisi diyalog geliştirecek. Başka şehirde olmanız babaya itilmişlik hissi de vermiş olabilir, çocuğa değil kırgınlığı size aslında.
Eşimde iki çocukla boşanmış bir adam, mesafelerimiz çok yakın olmasına, eşim sürekli ilgilenmesine ve çok sık görüşülmesine rağmen zaman zaman suçlandığı oluyor ama biz babasız kaldık denilebiliyor ki çocukları şu an yetişkinlik yaşındalar (26 ve 21 yaş) , boşanmanın yarattığı eksikliği gidermenin bir yolu yok maalesef, ben şu an 48 yaşıma doğru giderken her ikisinden de ayrı olduğum zamanlara içim sızlar, çocukluğum, ergenliğim,gençliğim hepsi çok zor geçti derin sorunlar yaşadım bu yüzden. Çocukken annemin, yetişkinken babamın yokluğunu dibine kadar yaşadım, hala üzülüyorum, ikisi de rahmetli oldular hiç birini suçlamıyorum ama bu eksikliğimi gidermiyor. Annem anlatılmaz derecede güçlü bir kadındı ama babam eksikti gerçek bu. Size önerim babayla uzlaşmanız, görüşme sıklığını arttırmanız, bu sinirlerinizi zorlayacaktır elbet ama çocuk hayatında bir babası olduğunu bilmeli, baba güvenini kazanmalı, çok uçta olaylar olmadıkça diyaloglarına çok müdahale etmeyin, baba bekar gibi yaşıyor tüm yükü anne çekiyor öyle baba olmaz olsun safsatalarına kanmayın. Evet yükünüz ağır olacak, fazla sorumluluğunuz olduğu da doğrudur ama çocuk babadan kopmamalı, baba da bazı sorumlulukları almalı, siz gayret edin baba bunun kıymetini anlarsa anlar anlamazsa en azından içiniz rahat olur, umarım bu zor zamanları kolaylıkla atlatırsınız , sevgiler

kurupasta .!.:

Eşimle öfkesini kontrol edemeyişi ve bu sebeple bağırıp çağırıp etrafa zarar vermesi nedeniyle birkaç farklı sebeple de bğrlikte(sorumluluk noktasında zorlanması vs.) boşanma yoluna girdik. 1.5 yıldır eşimden ayrı uzak bir şehirde yaşıyorum. Oğlum 6 yaşında maalesef şöyle bir durum var. Babanın hem sürekli gergin ve sinirli olması hem de sorumluluk noktasında kendisini geri çekmesi nedeniyle çocukla çok yakın bir ilişki geliştiremediler. Bazen gerçekten başbaşa çok iyi vakit geçirdikleri de oluyor. Ama bazı zamanlarda oğlumun babasının yanında sessiz ve kaygılı hissettiğini gözlemliyorum. Babası mesela yiyecekleri yemesi konusunda vs baskıcı bir tutum sergiler. Ya da çocuğa karşı olmasa bile aniden parlayabildiği için çocuk haliyle böyle hissediyor. Şu anda uzaktayız dediğim gibi. Telefonda neredeyse hiç konuşmuyorlar. Oğlum pek istemiyor. Babası da bugün şöyle bir laf etti. Zaten benimle bağı yok. Siz kendi kendinize takılın ben ölmüşüm gibi. İnanılmaz üzüldüm. Kendim için değil yanlış anlaşılmasın. Çocukla aralarında hiç bağ kalmazsa o eksikliği nasıl gidereceğim ben hadi şimdi küçük çok anlamıyor. Yarın öbür gün okulda bu konuda zorbalığa bile uğrayabilir ya da diğer çocuklar babalarıyla birşeyle yalarken benim oğlum ne yapacak nasıl kapanacak bu eksikliği çok korkuyorum kendimi çok suçluyorum düzgün bir insanla evlenmedim çocuğun hakkına girdim diye. Ama evlilik öncesi bu halini bilmiyordum. Yoğun çalışma düzeni olan bir mesleği vardı. Ona soruyordum sürekli şikâyet ederdi biraz gergindi ama bağırma çağırma etrafa zarar vermesini göstermedi bana. Sonra fark ettim ki heğ işten kaçmaya çalışıyor işinde sorun yaşıyor o yüzden. Çocuğumla özel ilgilenmeye çalışıyorum her zaman. Birlikte kitap okuruz gezeriz spora gider ama baba eksikliği nasıl geçecek orada tıkanıyorum ne yapacağım

Genişletmek için tıkla...

Çocuğunuz babasından korkuyor ve onu sevmiyor, ben de babama karşı hep böyle hissettim hep ondan korktum, onsuz yaşamak daha huzurluydu, o ölene kadar bir gün hayatıma dahil olmak ister diye de korktum içten içe, çocuğunuzu asla zorlamayın emin olun böylesi daha iyi, ben asla babamın yokluğunu aramadım, onsuz daha mutluyduk, çünkü ondan korkuyordum, böyle bir babaya ihtiyaç yok , bunu bilin ...

kurupasta .!.:

Para gönderiyor

Genişletmek için tıkla...

Beni ölmüş bilin, ben artık yokum diyen adam daha ne kadar para gönderir? Sakın ama sakın dilekçeye rakam yazma, ben her masrafını karşılarım lafına güvenmeyin.

zxshermine .!.:

Oğlunuz bu ayrılık ve taşınma ile ilgili neler hissediyor ?

Genişletmek için tıkla...

Çok olumsuz bir hissi yok aslında. Zaten benim annem bir dönem benimle kaldığı için çok alışık olmadığı bir düzene girdi diyemem. Babasını da pek aranıyor bu şu an iyi birşey gibi görünse de babasıyla hiç ilişki geliştiremeyecek tamamen kopuk olacak diye tedirgin oluyorum açıkçası

kurupasta .!.:

Eşimle öfkesini kontrol edemeyişi ve bu sebeple bağırıp çağırıp etrafa zarar vermesi nedeniyle birkaç farklı sebeple de bğrlikte(sorumluluk noktasında zorlanması vs.) boşanma yoluna girdik. 1.5 yıldır eşimden ayrı uzak bir şehirde yaşıyorum. Oğlum 6 yaşında maalesef şöyle bir durum var. Babanın hem sürekli gergin ve sinirli olması hem de sorumluluk noktasında kendisini geri çekmesi nedeniyle çocukla çok yakın bir ilişki geliştiremediler. Bazen gerçekten başbaşa çok iyi vakit geçirdikleri de oluyor. Ama bazı zamanlarda oğlumun babasının yanında sessiz ve kaygılı hissettiğini gözlemliyorum. Babası mesela yiyecekleri yemesi konusunda vs baskıcı bir tutum sergiler. Ya da çocuğa karşı olmasa bile aniden parlayabildiği için çocuk haliyle böyle hissediyor. Şu anda uzaktayız dediğim gibi. Telefonda neredeyse hiç konuşmuyorlar. Oğlum pek istemiyor. Babası da bugün şöyle bir laf etti. Zaten benimle bağı yok. Siz kendi kendinize takılın ben ölmüşüm gibi. İnanılmaz üzüldüm. Kendim için değil yanlış anlaşılmasın. Çocukla aralarında hiç bağ kalmazsa o eksikliği nasıl gidereceğim ben hadi şimdi küçük çok anlamıyor. Yarın öbür gün okulda bu konuda zorbalığa bile uğrayabilir ya da diğer çocuklar babalarıyla birşeyle yalarken benim oğlum ne yapacak nasıl kapanacak bu eksikliği çok korkuyorum kendimi çok suçluyorum düzgün bir insanla evlenmedim çocuğun hakkına girdim diye. Ama evlilik öncesi bu halini bilmiyordum. Yoğun çalışma düzeni olan bir mesleği vardı. Ona soruyordum sürekli şikâyet ederdi biraz gergindi ama bağırma çağırma etrafa zarar vermesini göstermedi bana. Sonra fark ettim ki heğ işten kaçmaya çalışıyor işinde sorun yaşıyor o yüzden. Çocuğumla özel ilgilenmeye çalışıyorum her zaman. Birlikte kitap okuruz gezeriz spora gider ama baba eksikliği nasıl geçecek orada tıkanıyorum ne yapacağım

Genişletmek için tıkla...

Bu mubarek günde guzel bir dua edeyim oyle bir adam karsiniza ciksinki sanki ilk evliliginizi uapiyormussunuz gibi. Oyle bir baba olsunki oglunuza gercek babasi gercekten utansın da yerin dibine girsin.bir arkadasimin ayni olay basina geldi. Adamdan sirf ofke kontrolu yok diye bosandi. Uc sene sonra muhtesem bir adamla evlendi. Birde kizi oldu. Adam hep arkadasimin ogluyla maclara sporlara etkinliklere her yere goturuyor. Karakter meselesi bu

Sizin yapacağınız birşey yok. Dede dayı var mı? Belki erkek öğretmen. Rol modele ihtiyacı olabilir. Yine de Psikologa danışabilirsiniz.

6 yaşındaki çocuğun nasıl aramasını bekliyor. Ne alaka. Kendi aramalı sormalı…