zaten tek duam allah annemi babamı hatalarıyla eksikleriyle olsa da yanımda olmasına izin versin.eğer yine acı çekmem gerekiyosa yine sınavım kötü gecer ailemden birini kaybederim.böyle düşünüyorum.ve korkuyorum.seneye yine bişey olur da atanamazsam diye.illa atanmam gerekmiyor.dersanede de çalışsaydım çok tan iyi bir maaşım olurdu.ama takıntı oldu bu bence.konu sahibi hanımcım, diğer konularını bir arkadaş özetlemiş ordan gördüm de, ona istinaden yazıyorum:
Sana da anlatayım, şimdi ben de boşanma aşamasındayım, geçen yıl 15 nisanda kavga edip, 16 nisanda boşandığım adamla 27 haziranda evlendim. kısmetse gene bu hafta içinde boşanıcakmışız. benimki çok acele eder, hiç bekletmez boşanma işlerini.
geçen yıl annemin evinde annem, babam ve ben kalıyorduk. babam felçliydi 8,5 yıldır, annem de şeker hastası. ikisi de birbirinden hastaydı. elimden geldiğince ilgilendim ama çok da bunaldım Allah biliyor. Annem arada üstüme gelirdi, zıtlaşırdık, azıcık tartışsak sen de bu dil varken.... derdi zaten psikolojim alt üst hepten derine giderdim. neden? anne her lafı sözü kaldırır diye ona çemkirmekten gocunmazdım. üzerdim onu. barışıp yine kendiimi üzdürücem diye bana çok kızmıştı, ağlamıştı ama ben dönecektim ve döndüm.
şubatta babam ağırlaştı ve öldü, annem de kalp hastalığı olduğ ortaya çıktı. ameliyat oldu ve bir ay yoğun bakımdan sonra annem de öldü. ve ben onları bırakıp gittiğim için o pis adama kandığım için, ona üzgünüm diye anneme daha fazla destek olmadım, her dediğine tamam demediğim için önce kendimi sonra onu öldürmek istiyorum.
şimdi ayrıldığımda o evde tek yaşamak zorundayım. ikisi de yok.
sanslısın ki herkes hayatta. lütfen ona buna kızıp ailenden alma hırsını. hatta ailene kızdığın ama onlara bir şey diyemediğin için herkesten al hıncını. kimse ailen olamıyor lütfen böyle bil.
bunları bi çok kez denedim.psikologu da buldum.herseyi ayarladım ama yine üstü kapatıldı.sorun yokmuş gibi yaşadık.gün gelip ben evin içinde çıldırmaya başlayınca ss kedi deli muamelesi gördü.aslında onun bu soğuk tavrıydı benim çıldırışlarımın nedeni.çok yıprandım.resmen baş edemedim onun bu davransılaıyla.çünkü insan taş olsa konuşmak ister bişeyler paylaşmak ister.bunlara rağmen sanki biz severek evlenmemişiz gibi yok sayılmak,insanın canını çok acıtıyorçBende Kpss maratonunun içinde olan biri olarak yaşadıklarını gayet iyi anlıyorum. Evliliğiniz belli ki karşılıklı yapılan hatalar yüzünden zedelenmiş. Tek tarafa suç yüklemek yanlış olur. Benim hatam ne dersen o da öfke kontrol problemin. Bu da evlilikleri ciddi zarara uğratıyor. Ben sana tavsiyemi yeniliyorum. Hiçkimse boşanmak için evlenmez. O imza her zaman ömürlük atılır. Bu yüzden yapılabilecek herşeyi denemelisiniz. Sen öfke problemin için bir psikolog yardımı al, inan bana işe yaradığını göreceksin. Eşinle birlikte bir evlilik terapistine gidin. Her telkini uygulayın. Yapılabilecek herşeyi yapın. Baktınız olmuyor değişim yok. O zamanda olmuyorsa zorlamayacaksın..
Çok haklısın kim olsa çıldırır. Ancak bir kez daha dene. Bu sefer üzerinin kapatılmasına izin verme. Sadece ayarlamakla da kalma gidin size yardımı dokunabilecek insanların kapısına. Elinden gelen herşeyi yap. Sonunda boşanmak varsa da üzerine düşen herşeyi yaptığın için için rahat boşanırsın. Acaba mı, keşke mi demezsin. Aklın geride kalmaz..bunları bi çok kez denedim.psikologu da buldum.herseyi ayarladım ama yine üstü kapatıldı.sorun yokmuş gibi yaşadık.gün gelip ben evin içinde çıldırmaya başlayınca ss kedi deli muamelesi gördü.aslında onun bu soğuk tavrıydı benim çıldırışlarımın nedeni.çok yıprandım.resmen baş edemedim onun bu davransılaıyla.çünkü insan taş olsa konuşmak ister bişeyler paylaşmak ister.bunlara rağmen sanki biz severek evlenmemişiz gibi yok sayılmak,insanın canını çok acıtıyorç
konu sahibi hanımcım, diğer konularını bir arkadaş özetlemiş ordan gördüm de, ona istinaden yazıyorum:
Sana da anlatayım, şimdi ben de boşanma aşamasındayım, geçen yıl 15 nisanda kavga edip, 16 nisanda boşandığım adamla 27 haziranda evlendim. kısmetse gene bu hafta içinde boşanıcakmışız. benimki çok acele eder, hiç bekletmez boşanma işlerini.
geçen yıl annemin evinde annem, babam ve ben kalıyorduk. babam felçliydi 8,5 yıldır, annem de şeker hastası. ikisi de birbirinden hastaydı. elimden geldiğince ilgilendim ama çok da bunaldım Allah biliyor. Annem arada üstüme gelirdi, zıtlaşırdık, azıcık tartışsak sen de bu dil varken.... derdi zaten psikolojim alt üst hepten derine giderdim. neden? anne her lafı sözü kaldırır diye ona çemkirmekten gocunmazdım. üzerdim onu. barışıp yine kendiimi üzdürücem diye bana çok kızmıştı, ağlamıştı ama ben dönecektim ve döndüm.
şubatta babam ağırlaştı ve öldü, annem de kalp hastalığı olduğ ortaya çıktı. ameliyat oldu ve bir ay yoğun bakımdan sonra annem de öldü. ve ben onları bırakıp gittiğim için o pis adama kandığım için, ona üzgünüm diye anneme daha fazla destek olmadım, her dediğine tamam demediğim için önce kendimi sonra onu öldürmek istiyorum.
şimdi ayrıldığımda o evde tek yaşamak zorundayım. ikisi de yok.
sanslısın ki herkes hayatta. lütfen ona buna kızıp ailenden alma hırsını. hatta ailene kızdığın ama onlara bir şey diyemediğin için herkesten al hıncını. kimse ailen olamıyor lütfen böyle bil.
o masum foto zamanlarinda hic aklina gelmezdi dmi hayatini alt ust edecegi.. kandirilmis hissetmen lazim, ozlemli degil.. o aslinda hep ayniydi da sen masum goruyordun..evet aynen böyle.iyi günler geliyo aklıma.bilgisayarımdaki bütün fotoları sildim.
abisinin face ine girdim baktım resmi var mı diye.çok eskilerden varmış.askere gittiği zamanlardan.o günler geldi aklıma.o zamanlar masumdu her sey. aklım oralara gitti.
whatsaptan da baktım.bi foto koymuş.
niye hala yüzüne kanıyorum ben ?
demekki hep böyle oldu.küs kaldığımızda ben böyle düşünüp hep ilk adımı attım.
biliyorum bu boşanmanın dönüşü yok.olmasın da zaten.çünkü hep böyle kandırdım kendimi iyi günlerle.
size normal mi böyle şeyler düşünmem.gün geliyor nefret ederek uyanıyorum.tiksiniyorum.ölmesi için dua ediyorum.ilk defa da böyle oldu.bi garip hissettim.ama sadece benim ona geçmişte duyduğum sevgi bu.onun beni sevmesi filan değil.bana davranışları değil.benim sevgim aşkım.nasıl bu hale geldik.hiç mi sevmemiş beni.o kadar yalnız bırakmış.küfürler hakaretler kadın gibi görmemeler vs vs.
normal mi sizce böyle geçişler yaşamam.ne düşünceğimi bilemiyorum artık
teşekküer ederim dilekleriniz için. Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın inşallah. zor hem de çok zor ama hepimiz hayatın sınavındayız işte. ben de öyle dua ediyorum, ALlah'ım sen bana bundan sonra hayırlı gelecek ver diye.Yaşadıklarınız zor şeyler, Rabbim öncelikle annenize ve babanıza cennet köşkleri nasip etsin, size de sabırlar versin. İnşAllah karşınıza sizi sarıp sarmalıcak, yaralarınızı saracak, adam gibi bir adam çıkarır Mevlam.
Bakın Hz. Hatice anamızda ilk evliliğinde eşini kaybetmiş ve yetimleriyle başbaşa kalmış, ikinci evliliğinde içkici zalim bir adamla evlenip boşanmış, son evliliğinde de Hz. Muhammed Efendimizle evlenmiş, düşünün ki hangi kadına böyle bir mükafat nasip olur. Çok acı çekmiş, çokça sabretmiş. Yani her acının sonunda bir mükafat mutlaka vardır. Sabır, sebat ve tevekkül. Zalimin arkasından göz yaşı dökmek yerine hayırlısı için dua etmekte keramet...
zaten kesinlikle onun arkasından gözyaşı dökmüyorum.keşke evlenmeseydim bana daha hayırlı olan biriyle evlenseydim diyorum.çünkü ben bu adamla cinsellik olsun ev yaşantısı olsun hiçbi zaman hayırlı davranışlar sergiyelemedim.çünkü hep onun sınırları vardı ya.onun istediği gibi yaşadık.bi süre sonra ben böyle bi hayat istemedim ve boşanmaya karar verdim.Yaşadıklarınız zor şeyler, Rabbim öncelikle annenize ve babanıza cennet köşkleri nasip etsin, size de sabırlar versin. İnşAllah karşınıza sizi sarıp sarmalıcak, yaralarınızı saracak, adam gibi bir adam çıkarır Mevlam.
Bakın Hz. Hatice anamızda ilk evliliğinde eşini kaybetmiş ve yetimleriyle başbaşa kalmış, ikinci evliliğinde içkici zalim bir adamla evlenip boşanmış, son evliliğinde de Hz. Muhammed Efendimizle evlenmiş, düşünün ki hangi kadına böyle bir mükafat nasip olur. Çok acı çekmiş, çokça sabretmiş. Yani her acının sonunda bir mükafat mutlaka vardır. Sabır, sebat ve tevekkül. Zalimin arkasından göz yaşı dökmek yerine hayırlısı için dua etmekte keramet...
olmuyorsa olmuyordur. lastik gibi sündürmek neye yarayacak? olur atanırsın inşallah. her şeyin zamanı var demek ki. bakara suresinde diyor ki "neyde hayır neyde şer var siz bilemezsiniz, ancak biz biliriz" o yüzden elinden geleni yap duanı et ve bekle. herkesi de Allah'a havale et, eminin ki o bizden daha iyi ceza verecektir.zaten tek duam allah annemi babamı hatalarıyla eksikleriyle olsa da yanımda olmasına izin versin.eğer yine acı çekmem gerekiyosa yine sınavım kötü gecer ailemden birini kaybederim.böyle düşünüyorum.ve korkuyorum.seneye yine bişey olur da atanamazsam diye.illa atanmam gerekmiyor.dersanede de çalışsaydım çok tan iyi bir maaşım olurdu.ama takıntı oldu bu bence.
ve şöyle bir düşüncem var.sanki bu evliliğe katlanmayıp bitirdiğim için cezalandırcakmışım gibi geliyor.
evet öyle.şimdi bile gülümseyen kirli sakallı fotosuna baktığımda aslında kafamda hayal ettiğim insanı sevmişim.hepsi bi hayaldan ibaretmiş.bunu anlıyorum.asıl mesele bunu kabul etmek galibao masum foto zamanlarinda hic aklina gelmezdi dmi hayatini alt ust edecegi.. kandirilmis hissetmen lazim, ozlemli degil.. o aslinda hep ayniydi da sen masum goruyordun..
doğru aslında.allaha havale edip daha da çirkinleştirmeden bitirmek herseyi ve yolumu çizmek.olmuyorsa olmuyordur. lastik gibi sündürmek neye yarayacak? olur atanırsın inşallah. her şeyin zamanı var demek ki. bakara suresinde diyor ki "neyde hayır neyde şer var siz bilemezsiniz, ancak biz biliriz" o yüzden elinden geleni yap duanı et ve bekle. herkesi de Allah'a havale et, eminin ki o bizden daha iyi ceza verecektir.
zihninin oyunlari bunlar.. cok iyiydi de seni kim kirdi doktu incitti?evet öyle.şimdi bile gülümseyen kirli sakallı fotosuna baktığımda aslında kafamda hayal ettiğim insanı sevmişim.hepsi bi hayaldan ibaretmiş.bunu anlıyorum.asıl mesele bunu kabul etmek galiba
oyy kıyamam sana. bundan sonra inşallah, her anında yanında olacak bir ADAM bulur seni ya da sen onu. bu dertle boğulan yalnız sen değilisin. belki böyle rahatlarsın. biraz bencilce ama öyle. aman hayat bir adamdan ibaret değil. bir sürü insan var evlenemeden ölen. boşver be. kız arkdaşlarınla keyfini çıkar. olursa biri ne ala, olmazsa da dert azıcık az olur. paran mı var derdin var, çocuğun mu var derdin var, kocan için de aynı olacak. yani dert biraz şekil değiştirecek. geç olsun temiz olsun, napalım, evlenip de bir yastıkta kocamak istedik ama olmadı. napalım yani?doğru aslında.allaha havale edip daha da çirkinleştirmeden bitirmek herseyi ve yolumu çizmek.
sınava ankaraya gittim cumartesi.yanımda kuzenim ve erkek arkadası vardı.ve o ankaranın caddelerinde yürürken bütün kış aslında yanlız başıma nasıl gidip gelmişim bu yolları diye düşündüm hep.hep yalnızmışım zaten.trende metroda dolmuşta sokkakta heryerde heryerde..yine yalnız olcaktım.yine beni sevsn diye beklicektim.yine çıldırcaktım.yine bağırmalarım ağlayışlarım evin duvarlarını inletecekti.
gerçekte olan.zihninin oyunlari bunlar.. cok iyiydi de seni kim kirdi doktu incitti?
netice itibariyle evliligi burnundan getirmedi mi?gerçekte olan.
hayalimdeki beni sevdi.
gerçekte olan beni sevmedi
getirdi.getirdi ki bu haldeyiznetice itibariyle evliligi burnundan getirmedi mi?
evet öyle.şimdi bile gülümseyen kirli sakallı fotosuna baktığımda aslında kafamda hayal ettiğim insanı sevmişim.hepsi bi hayaldan ibaretmiş.bunu anlıyorum.asıl mesele bunu kabul etmek galiba
doğru:itici gerçekten.Kusura bakmayin ama bence siz de çok masum sayılmasıniz
tamam eşiniz hatalı ama siz de bi o kadar yanlissiniz
öfke kontrol problemi olan bi bayan tanıyorum da çok itici
o anı iple çekiyorum.Hiss etdikleriniz normal aslinda. Amma geciyor bir sure sonra.
Sonra an geliyor ki yuzunu hatirlamaya calisirsin amma zorlaniyorsun hatirlamakta.
Unutuluyor yavash yavash.
Ates misali..önce alevleniyor..sonra ates gitdikce sonuyor..bir bakiyorsun ates sonmus, küllerini de ruzgar savurmus.