Maalesef wp mesajlarda hiç bir delilim yok, ne yaşadığım psikolojik, fiziksel şiddete dair ne de altınlara dair. Telefonum bozulup değiştirdiğim için bütün mesajlarım silindi kurtaramadım, zaten o şekilde mesajlar yoktu da.
Avukatla görüştüm, protokolü yollamasını beklememi, yolladıktan sonra şartları görüşüp düzenlemeyi, altınları geçirmemişse tekrar altınları içeren maddeyi ekleyeceğini şartları kabul ederse anlaşmalı etmezse çekişmeliden devam edebileceğimizi söyledi.
Ben şimdi sessiz kalıp protokolü bekliyorum, avukata şuan benim sessiz kalmamın bir sıkıntı çıkarıp çıkarmayacağını sordum, hayır hiç bir sıkıntı çikmaz dedi.
Bebeği elinden alabilmesi için ağır bir suçun olması gerekir varsa bana söyle ben de neyle uğraştığımı bileyim dedi.
Alkol, uyuşturucu bağımlılığı yok, aldatma, zina vs yok, psikolojik hastalık, ilaç kullanımı yok hiç sıkıntı yapma hiç bir hakim bebeği senden almaz dedi.
Eşek gibi nafakasını da öder dedi.
Darp raporu almış olabilir dedim, şahidim yok fiziksel şiddete uğradığıma dair benim raporum yok dedim, hiç sorun değil alsın alıyorsa da darp raporu dedi.
Biraz içim rahatladı, şuan sessiz bir biçimde beklemeye geçeceğim..
Önce çocuğumun velayeti, sonra altınlarım, mehirim, ve nafaka için savaşacağım, kabul etmezse çekişmeli ise çekişmeliden devam edeceğim.
Benden sonra evlenme planları varsa da resmi nikahlı bir şekilde oturamasın o evde, imam nikahlı oturur ancak, bunu da hangi kadın kabul eder, 3 aylık bebeği olan bir kadından boşanmış, onun eski eşyaları ile dolu olan evde imam nikahlı kuma gibi yaşamayı bilmiyorum ederde de aklından şüphe ederim.
Bedava bedava boşanmak yok ona..
Eğer bunların hiç birisini kazanamazsam da oturur bir bardak soğuk su içer, en azından evladım yanımda der düştüğüm yerden kalkar sıfırdan başlar yine de yoluma devam ederim.
İçinde olduğum hapishanenin dışına çıktığımde ne kadar zor günler geçirdiğimi, beynimin nasıl bulandığını, kendime hiç bir şekilde inancım güvencim kalmadığını, yürüyüşümün duruşumun ses tonumun bile değişip pısırık özgüvensiz bir insana dönüştüğümü farkettim..
Babam, annem ne istiyorsun diye sorduğunda, "farketmez, gerek yok, çok pahalı, benim için masraf yapma" Gibi cümlelerle aileme bile olan güvenimin gittiğini, kendimi her yerde sığıntı, istenmeyen, yük, masraf bir insan olarak göreceğimi farkettim..
Şuan kötü durumdayım, ama elbet güneşli günleri göreceğim, bugün bekarken aldığım ve giyemediğim bir elbiseyi giyip özgürcd dolaştım, tedirgin olmadan, evlenmeden önceki zevkimi, vizyonumu hatırladım, avukatla konuşurken ve kendimi ifade ederken çok uzun zamandır kimseye kendimi bu şekilde ifade edemediğimi, etrafımda ondan başka kimse kalmadığını, kafamın içinde dolaşan kendime ait Düşücelerin nasıl bastırıldığını farkettim.
Yolumu kaybetmişim, tekrar kendime doğru yola çıkıyorum, geriye dönerken giderken bıraktığım bazı işaretleri görmek bulmak tanımak hoşuma gidiyor. Eski Dilek'e doğru adımlarımı hızlandıracağım, kavuştuğum gün, kızımın, özgür, bağımsız, güçlü, kendi ayakları üstünde durabilen, neşeli, mutlu bir annesiyle geçirdiği güzel bir çocukluk dönemi olacak..
Mutlu olmak için ona ihtiyacım yok.. Gün geçtikçe bulanık zihnim aydınlanıyor, nefes aldığımı hissediyorum..
Bunların hepsinin olmasında hepinizin desteği, emeği var. Herkese tek tek teşekkür ediyorum. Bu konu benim hayatımın nasıl şekillendiğine dair bir günlük gibi oldu..
Bu kadar güçlü durmama sebep olup bana inandığınız için teşekkür ederim
