Siz hiç anlamamissiniz..
bana daha çok siz konuyu anlamamışsınız gibi geldi o yüzden yazdım.
Peki eski eşin de hemen kabul mi etti ayrılma kararını
neden her seyi her guzel durumu kiskananlar var ya? Bin beterim hic biseyim yok dese iyidi dimi?Eviniz,arabaniz her şeyiniz tamam..
Oglunuzla düzeniniz de tamam.
İşiniz de varmış..
Derdi olan,sığınacak kapısı olmayan bir dünya kadın var burda.
Baba evine alınmayan,kocası sokağa atan bir dunya kadın.
Ben biraz nispet yapar gibi buldum yazdıklarınızi
"çok basarilisiniz,her şeyiniz tastamam"demimizi bekliyorsunuz gibi geldi bana.
Bu durumu abartmayin derim,elinizdekilere de şükredin diyerek ayrılırım.
Kıskanmak degil bu,farklı görüşlere karşı bu kadar kapalı olmayın..
Keşke benimde senin gibi maaşı iyi pozisyonu iyi bir isim olsaydı.. özgürleşmis hisseder arkama bile bakmazdım sanırım.. gerçi ben her defasında gerçekten niyetlendim ama eşim düzelmeye meyilli ama çok şey gitti ben de çok şeyi bitirmeden çiçek davranan eslere imreniyorumAltı yıllık evliliğimde hiç mutlu olamadım. Başta her şey çok güzeldi bana değer veren seven bir eşim vardı (ben öyle zannetmişim). Birden her şey tepetaklak oldu, annesi birden bire beni kıskanmaya başladı. Oğlunu doldurup üstüme salmalar hiç bitmeyen aile yüzünden kavgalar derken kendimizi evleri ayırırken bulduk. Yeni bir iş buldum ve hem maaşı hemde pozisyon olarak çok iyi. Evim arabam her şey tamam oğlumla düzenimide kurdum ailem destekçi aynı zamanda. Gel gelelim dışardan bakınca sanki yıkılmamış hatta çok daha güçlü bir şekilde ayakta duran bir kadın olarak gözüküyorum. Tek başıma kaldığım anlarda düşünüyorumda bu saydıklarımın hiç bir önemi yok benim gözümde. Evliliğini yürütebilen herkese öyle özeniyorum ki ve bu durum beceriksiz olduğumu düşündürüyor. Hayatıma bakıyorum koca bir enkaz gelecekten hiç bir umudu kalmamış ve böyle çocuğuna hiç bir hayrı olamayacak bir kadın görüyorum. Bu süreci nasıl atlatırım onuda bilmiyorum. Sadece güçlü olmaya çalışıyorum.
Yapılan yorumlara çok teşekkür ediyorum hepsini okudum üzerine düşündüm hemen geri cevap veremesemde. Son iki gündür bol bol dışarı çıktım yürüyüş yaptım biraz kafa dinledim. Kendimi çok daha iyi hissediyorum. Bakış açımın değişmesi gerektiğinin bende farkındayım umarım o değişimi zamanla yakalaya bilirim.Benimde anlamadığım şu ki bir konu açılıyor hemen bunlara sahip olamayan dünya kadın var haline şükret modu.
Her dert, her sıkıntı kişiye özeldir. Böyle bir durumu yaşayan biri sahip olduğu şeylerin; başkalarının sahip olmadığına şükredip, başkasının acısını yaralarına merhem mi yapsın yani ! Pes..
Konu sahibi size yorumum ise şu şekilde, şu an çok yeni yaşadıklarınız güçlü olmak zorunda değilsiniz, önceliğiniz acınızı yaşamak olsun. Eğer güçlü olacağım diyerek acınızı bastırır yaşamaktan kaçınırsanız, acınız pelteleşir ve sizi depresyona sürükleyebilir.
Acınızı yaşayın, yasınızı tutun. Sonrasında ise ayağa kalkın. Ve ben evli olduğum, kaybolan bu yıllarımda neler yapabilirdim diye düşünün. Sonra ise harekete geçin.
Allah yardımcınız olsun, sevgiler
Nasılsın
Merhaba buraya yeni katıldım bende 7 yıldır evliyim ama evlendikten sonra evliliğin hiç istediğim gibi gitmedi eşim bir kaç kez işten çıkarıldı çalışmadı belli Bi süre iş aramadi bile kayivalidemlere ekonomik açıdan bağımlı hale geldik ben aileme çalışıyor ise gitti gibi yalanlar söylüyordum. Eşim sabaha kadar telefonda okey oynardı benide calistirmadi sonra ise girdi ama he p girdiği işler vardiyalı idi ne bir yere gidebiliyorduk ne biri bize gelebiliyordu uyku düzenimiz berbattı karı koca iliskimizde pek kuvvetli olmadı hiç bir zaman eşim beni erken saatte gider yatağa zorla çocuk Uyutur gibi uyuturdu sonra ailesinin yanına oturmaya giderdi velhasıl biz bir sürü kavga gürültü yaşıyorduk sonra o evde taşındık bu arada çocuğumuz olmadi aşılama denedik tutmadı ben sonradan anladım ki tedaviyi ben tek başıma olmuşum eşim yanımda değilmiş ben cabalamisim sonra ben 2 sene depresyon panik atak anksiyete tedavisi gördüm o zamanlar çok anne olmak istiyordum çabalarım boşa çıkınca yıkıldım ama asıl psikolojisi bozuk eşimdi ben 2 yıl bir sürü hap kullandım neysek kötü günler geçti psikolojik olarak ama eşime olan sevgim bittii eşim bu arada benimle 9 aya yakın hiç bir karı koca ilişkisi istemedi yanımda uyumadı bile gider icerde çekyattan yatardım zaten vardiyalı çalışıyordu görmüyorum birde benimle uyumadı bile ben çok üzüldüm bu dönemde eşim insan olarak iyidir yardımseverdir aileme akrabalarıma çok saygılıdır ama kendi istemediği sürece hiç bir şey yapmaz kendi canına keyfine düşkündür ben 1 sene önce ise girdim orda gördüm ki erkekler eşleriyle mutlular erkek olarak cinsel sorunları olduğunda insanlar uğraşıyor çözüm arıyor ama benim eşim hiç bir şey yapmadı. O zaman cinsel olarak sorunlarimizda başladı yaklaşık 4 yıldır ne evli ne bekarım ve eşimi bosayamiyorum ama sevmiyorum sadece isim yok suan boşandıktan sonra yaşayacagim sorunları kaldirabilirmiyim diye korkuyorum birde herkes dovmuyor sovmuyor iyi insan daha ne istiyorsun diyorlar çok etkide kalıyorum mutlu değilim ne yapacağım bilmiyorum
Aksine çok güçlüsün, boyle bir yaşamda bosanmayı secıpte ayakta durmak zor, ayrılman iyi olmuş mutlu da degılmıssın, o yuzden uzme kendını, Allah karsına ıyı huylu birini cıkarsınAltı yıllık evliliğimde hiç mutlu olamadım. Başta her şey çok güzeldi bana değer veren seven bir eşim vardı (ben öyle zannetmişim). Birden her şey tepetaklak oldu, annesi birden bire beni kıskanmaya başladı. Oğlunu doldurup üstüme salmalar hiç bitmeyen aile yüzünden kavgalar derken kendimizi evleri ayırırken bulduk. Yeni bir iş buldum ve hem maaşı hemde pozisyon olarak çok iyi. Evim arabam her şey tamam oğlumla düzenimide kurdum ailem destekçi aynı zamanda. Gel gelelim dışardan bakınca sanki yıkılmamış hatta çok daha güçlü bir şekilde ayakta duran bir kadın olarak gözüküyorum. Tek başıma kaldığım anlarda düşünüyorumda bu saydıklarımın hiç bir önemi yok benim gözümde. Evliliğini yürütebilen herkese öyle özeniyorum ki ve bu durum beceriksiz olduğumu düşündürüyor. Hayatıma bakıyorum koca bir enkaz gelecekten hiç bir umudu kalmamış ve böyle çocuğuna hiç bir hayrı olamayacak bir kadın görüyorum. Bu süreci nasıl atlatırım onuda bilmiyorum. Sadece güçlü olmaya çalışıyorum
Bunu bunu yapiyo ama iyi insandir deme motivasyonunuz beni cok sasirtti. Ataerkil toplum yapimiz yuzunden soyluyorum ki ben bu kadindan sorumluyum calisip bakmakla yukumluyum diyerek evleniyo erkekler. Sonra calismasin sabahlara kadar oyun oynasin ayni yataga bile girmesin. Ama eminim siz yemegini temizligini camasirini bulasigini anne babasina saygiyi hurmeti eksik etmemissinizdir. Bunun adi eslik degil evlilik degil. Bunun adi ticaret. Sana barinma yiyecek ve bi erkek golgesi sagliyorum(cok gerekli) sen de bana hizmetcilik edeceksin istersem alirim istersem almam istersem sevisirim istersem sevismem. Cunku sen bana mecbursun tavri bu. Dovmek ille elle olmaz. Kalbiyle dovuyo esiniz sizi. Hayata bi kez geliyosunuz. Sanslisiniz ki cocugunuz yok. Sizi sevecek sarip sarmalayacak birini haketmediginizi size dusunduren nedir!
Aşırı ozguvensizim çok ozguvensiz biriyim ve kendimce şu hayatta hiç birseyi başaramamış görüyorum kendimi bir tek annem var şu hayatta babam kardeşim kimsem yok malesef yalnız kalmaktan çok korkuyorum evliligimide bitirirsem hepten beceriksiz olacakmışım düşüncesini kafamdan atamiyorum suan eşim çalışıyor şükürler olsun ama dediğim gibi hala cinsel muhabbetimiz olumsuz sürüyor 4 kere evi terk ettim hep geri döndüm ama düzelmiyor birseyler ben seninleyim herseye varım diyor ama istediğim gibi bi düzelme olmuyor inanın ne yapacağımı bilmiyorum psikolojim o kadar kötü ki çocuğum yok ona üzülüyorum evet anne olmak istiyorum ama bu adamdan istiyormuyum bunu bilmiyorum tıbbi açıdan sıkıntılarım var boşalırcasına bir daha anne olamazsam diye düşünüyorum
Kime ihtiyaciniz var ki? Sukur anneniz var ise girer birlikte yasarsiniz. Elbet cikar karsiniza biri. Bu adam sizin babaniz olsun ister miydiniz?Aşırı ozguvensizim çok ozguvensiz biriyim ve kendimce şu hayatta hiç birseyi başaramamış görüyorum kendimi bir tek annem var şu hayatta babam kardeşim kimsem yok malesef yalnız kalmaktan çok korkuyorum evliligimide bitirirsem hepten beceriksiz olacakmışım düşüncesini kafamdan atamiyorum suan eşim çalışıyor şükürler olsun ama dediğim gibi hala cinsel muhabbetimiz olumsuz sürüyor 4 kere evi terk ettim hep geri döndüm ama düzelmiyor birseyler ben seninleyim herseye varım diyor ama istediğim gibi bi düzelme olmuyor inanın ne yapacağımı bilmiyorum psikolojim o kadar kötü ki çocuğum yok ona üzülüyorum evet anne olmak istiyorum ama bu adamdan istiyormuyum bunu bilmiyorum tıbbi açıdan sıkıntılarım var boşalırcasına bir daha anne olamazsam diye düşünüyorum
