Hikayenin gercek oldugunu dusunerek yaziyorum. Zira bu ve buna benzer; ve hatta bundan daha beter hikayeler de vardir canim ulkemde,eminim.
Bir hata yapmissin,cocukmussun ve hala da cocuksun kesinlikle... Yaptigin hata icin seni asla yargilamayacagim. Ailen,sen 15 yasinda kactiginda, sana nasil "gel" der. Buna anlam veremiyorum. Hayir olay 30 sene once yasanmiyor ki, o zamanin sartlari bahanesinin altinda degerlendireyim. 1 sene onceden bahsediyoruz. Ailen seni polis,mahkeme savcilik her ne ise,yasal yollardan yanina alacakti. O adami da kucuk yasta cocugun istismari sucundan hapise tiktiracakti...
Eger ailen bunu yapmis olsaydi,suan ne sen uzuluyor olurdun, ne de ortada gunahsiz bir yavru magdur olurdu...
Ben seni kabahatli bulmuyorum. Kabahatin %100 u ailede... Cunku sen hala cocuksun. Cocuksun ki bu evcilik oyunundan sıkılmissin ve yazdiklarindan da anlasilacagi uzere cocukca.
Eger ailene anlatinca,onlar kabul etmezse,esin duyup seni ortada birakacaksa; ailene gizlice soyleyeceksin bunu. Diyeceksin ki, ben boyle boyle dusunuyorum,,bboyle boyle hissediyorum. Eger bana sahip cikmayacaksaniz,evladim icin dayanirim. Sahip çıkacaksaniz ben yaniniza gelmek istiyorum,diyeceksin.
Baktin sahip cikacaklar,esine de uygun bir dille,bir buyuk durumu aciklar ve evlenmezsiniz. Eger yaninda olmayacaklarsa, kusura bakma ama is yok,egitim yok,meslek yok.... Asgari ucret aldigini varsayalim,ki yasin 16(!). O parayla calisir misin,ev kirasi mi odrrsin,cocugu bakiciya mi birakirsin,ihtiyaclarini mi karsilarsin... Hiçbirini yapamazsin... İste burada,cocugun icin bagrina tas basip katlanacaksin.
Bu fedakarligi cocuk yasinda da olsa yapmak zorundasin.