- 2 Haziran 2017
- 187
- 64
- 98
- Konu Sahibi Saftirikinsan
-
- #61
Elbette iyi yönleri de var ama eksi yönleri her zaman daha ağır basıyor.
Elbette iyi yönleri de var ama eksi yönleri her zaman daha ağır basıyor.Hayattaki en büyük pişmanlığım evliligimdir.
Eşim elime boşanmak için çok ciddi sebepler de verdi hep. Ailesine de uyuz oluyorum.
Memursun.
Düzenli gelirin var çok şükür.
Ben de öyleyim.
Maddi olarak bagimliligim yok.
Kendime de evladıma da paşalar gibi bakacak gücü kendimde buluyorum.
Çok düşündüm ben bu konuyu.
Bu şartlara rağmen bırakmadıysam, bırakmıyorsak, pişman olur muyuz acabası yasıyorsak bırakamadığımız iyi şeyler de var demektir.
Emin mısınız hiç bir iyi yönü yok mu eşinizin ?
Ben yok diyemem.
Siz rahatlıkla yok diyorsanız.
Hiç düşünmeden gidin.
Pişman olacak sebebiniz de yoktur emin olun.
Bu açıdan düşününce siz de haklısınız. Çok cesaretsiz bi insanım ben.Klasik Türk ailelerinde babalar çocukların maddiyatları dışında hangi ihtiyaçlarını karşılıyorlar ki. Yemesi, içmesi, eğitimi, ergenliği, duyguları hepsiyle ilgilenen, programlayan, destek olan hep anne oluyor.
Oğlumun vücudunda ki değişimleri fark edip, tüylerinden nasıl arınacağını ilk ben anlattım, tüy dökücü kremini ilk ben aldım biliyor musun. (Buna rağmen çok iyi bir baba olduğunu savunan bir eşim var) Aynı evde olunca ultra babalık görevi yapmıyorlar yani.
Hem boşanınca o artık senin eşin olmayacak ama sonsuza kadar çocuklarının babası olacak. Gerektiği zamanlarda konuşup desteğini alabilirsin de.
Yaşamak için tüm temel ihtiyaçlarını tek başına karşılayabilecek bir durumdayken, sırf bu konuyu çözümsüz görmen çok gereksiz bence.
Benim eşim çok iyi bir eş diyemem ama çok iyi bir baba dolayısıyla dünyaya bi kere geldim diyerek evliliği bitirmenin çocuğa haksızlık olacağını düşünürüm çünkü anne baba görevimiz devam ediyor olsa da çocuk sabah kalktığında babasını göremeyecek, kahvaltıda babası olmayacak, akşam olmayacak değil mi? Oğlum saçma sapan bir dans yaparken bile hem babasına hem bana bakarak gülüyor. Bu bence çok önemli birşeyleri tolere etmem için. Çocuğu dünyaya getirdiysek önce onun mutluluğunu düşünmek zorundayız. Ama kişi diyorsaki bizim birlikteliğimizden çocuğumuz zarar görüyor, huzursuz bir ortamda büyüyor, babası onunla zaten yeterince ilgilenmiyor o zaman koşarak uzaklaşmak doğru tabiki.Bahane değil herzaman çocuk, bazen sebebin ta kendisi. Siz kendi pencerenizden bende benimkinden bakıyorum aslında
Kurtarmış gibi davranmasi he...Siz bu durumu tersine çevirip işime gelmedi kesip attimla sınırlariniz olduğunu gosterebilirdiniz.Bende nisan attim.Konusu açıldığı zaman işime gelmedi adam olsaydı derim.Kimenee?Merhaba arkadaşlar içimi rahatça dökebileceğim kimse yok etrafımda. Bu yüzden buraya yazmak istedim. 31 yaşındayım. Normalde çok net ve keskin düşünceleri olan biri değilim ama birisi çıksa dese ki hayatındaki en büyük pişmanlığın nedir diye; evliliğim derdim çok net bi şekilde. Ataerkil bi ailede tek erkek çocuk olarak büyütülen bi eşim var. Onu büyüten bir anne ve dört tane ablası var ama o kadınları hep aşağıda görmesi gerekiyor gibi yetiştirilmiş. Yoruldum... kadın olarak o benden çok şey bekliyor ama ben ondan erkek olarak beklediğim hiçbişeyi göremiyorum. Artık ev işini ya da çocuk bakımındaki yardımı geçtim de bi ilgi bi sevgi şefkat bile göremiyorum.
Onunla evlenmeden önce nişandan ayrılmıştım. Benimle evlenerek beni kurtarmış gibi davranıyor. Beni “hiç” ken “adam” etmiş öyle söylüyor. Belki de bana bu yüzden hep kötü davranıyor. Bu düşüncede olduğu için. Ya da benimle ailesine uygun olduğum için evlendi ve o yüzden öyle davranıyor bilmiyorum ama sevildiğimi hiç ama hiç hissetmiyorum.
Zaten gelecekle ilgili bütün planlarını ailesi üzerine kuruyor onların mutluluğu için. Ben ve çocukların mutluluğu pek de önemli değil.
4 buçuk yıllık evliyiz. İlk başlarda çok sorun yaşadık. Burda da birkaç konu açmıştım. Düzelir gibi olmuştuk. Son zamanlarda yeniden eskiye döndük. Her tartışmada kendime ve aileme ağır hakaretler duymaktan bıktım.
Boşanmayı çok düşündüm çok dillendirdim ama gerçekten öyle ha deyince olmuyor. Düzelir miyiz onu da bilmiyorum ama hiç ihtimal vermiyorum.
Ben de hatasız değilim. Defalarca sorguladım kendimi farkındayım. Dört dörtlük kusursuz bi evlilik de beklemiyorum ama bu kadarı da çok fazla yordu beni.
içimi buraya da olsa dökmek iyi gelicek bana. Fikirlerinizi paylaşırsanız da sevinirim.
Mesleğim var çalışıyorum onun dışında evde çocuklarla ilgileniyorum başka da yaptığım bişey yok. Çok sosyal değilim. Aslında ailemden uzaktayım ve şuan bulunduğum yerde arkadaşlık yapabileceğim doğru düzgün kimse de yok. Pandemi başladığından beri kuaföre bile gitmiyorum. Yani gerçekten hayatımın merkezinde hep o var gibi.Kurtarmış gibi davranmasi he...Siz bu durumu tersine çevirip işime gelmedi kesip attimla sınırlariniz olduğunu gosterebilirdiniz.Bende nisan attim.Konusu açıldığı zaman işime gelmedi adam olsaydı derim.Kimenee?
Ailesine yapışıyor madem hicc kendinize çekmeyin sizde onunla evliyken bir hayat kurun kendinize.Su pandemi bitsin çalışın.Mesleginiz mi yok mesela pastaneye girin tezgahtarlik yapın.Fabrikada çalışın hic biri olmazsa günlere katılın sosyal ortam oluşturun kafanızı,gününüzü farklı şeylere yorun.Hayatinizin merkezinden onu çıkarın kısaca.O zaman size yanasacaktir şimdi zaten onu bekleyensiniz.
O kadar bencil ve egolu ki ona kaybetme korkusunu nasıl yaşatabilirim bilmiyorum. Ama asla boşanma davasını o açmaz kendi aleyhinde bişey olmasın diye. Çok içten pazarlıklıdır.Kendine güveninizi yok etmiş dediğinize göre ilk önce onu geri kazanın. Bizim tavırlarımız karşı tarafın bize davranışını belirler. Eşinize bundan sonra ki davranışların da daha önce yapmadığınız tepkileri verin. Sizi kaybetme korkusu yaşatın. Size hakaret ediyor ilgisiz davranıyor eğer sizi istemiyorsa boşanma davasını eşimiz açsın. Cesur bir şekilde geçin karşısına, sorun benimle ilgili bir sorun varsa benimle olmak zorunda değilsin deyin. Birey olduğunuzu gösterin.
Evet benimki her evlilikte olabilecek tolere edilebilir anlaşmazlıklar. Çok huzursuz bir evde bende çocuğumu büyütmem çünkü bu da çocuğa haksızlık olur. Yönetebileceğimiz bir huzursuzluk varsa hemen bırakıp gitmeyelim biraz daha olumlu yapıcı olalım fikrindeydim yoksa dediğiniz gibi anne çok mutsuzsa zaten mutlu bir çocuk yetiştiremezSizin durumunuz farklı ama. Artık tahammül seviyenizin bittiği bir evliliğiniz yok. Eğer anne mutsuzsa o evlilik bitmeli ben böyle düşünüyorum. İnanın çocuklar o mutsuzluğu, huzursuzluğu hissediyorlar. İyi bir baba olması bence evlilik yürütmek için yeterli değil, ayrılınca babalık bitmiyor çünkü. Dediğiniz gibi farklı bakış açılarımız var bu konuda :)
Kendin demişsin işte aynı evin için de boşanmayıp kavgalı gürültülü yaşayınca çocuk olarak etkilenmişsin, durumdan mutsuz olmuşsun yani boşanmayınca da çocuklar evdeki huzursuzluktan etkilenmiş.
Kadınlar neden erkekler sinirliyken hep alttan almak zorunda mesela merak ettim, kadınların sinirli veya gergin olduğu zamanlar olmuyor mu?
Boşanmanın çocuklar üzerinde çok çok kötü etkisi olsa boşanan psikolog ya da pedagog hiç olmazdı bence
Eşimin tarafında boşanmış çok insan var ve babasından nefret edenler genelde babasının annesine kötü davrandığı görenler, normal ayrılanlar babasını aynı şekilde seviyor sayıyor.
Sizin özgüveniniz öyle kırmış ki düşünemiyorsunuz bile. Onun bu durumunu kabul etmek zorunda değilsiniz onun yaptıklarını sizde ona yapın. Sizi düşman olarak mı görüyor. Size karşı içten pazarlıklı neden olsun. En başta yapmadıklarınızı şimdi yapın sesiz kalmayın, kabul etmeyin söylediklerini.O kadar bencil ve egolu ki ona kaybetme korkusunu nasıl yaşatabilirim bilmiyorum. Ama asla boşanma davasını o açmaz kendi aleyhinde bişey olmasın diye. Çok içten pazarlıklıdır.
O kadar kindar ki ben bazen beni düşman olarak gördüğüne inanıyorum zaten.Sizin özgüveniniz öyle kırmış ki düşünemiyorsunuz bile. Onun bu durumunu kabul etmek zorunda değilsiniz onun yaptıklarını sizde ona yapın. Sizi düşman olarak mı görüyor. Size karşı içten pazarlıklı neden olsun. En başta yapmadıklarınızı şimdi yapın sesiz kalmayın, kabul etmeyin söylediklerini.
Evet öyle haklısınız. Evlendiğimden beri işlerimin artmasından başka bişey olmadı. Eskiden daha mutluydum ben.Maddi olarak garantidesiniz ona ihtiyacınız yok. Ee işlerede yardım etmiyor. Ben olsam şöyle düşünürüm zaten ikiz çocuklarım var herseyi ben idare ediyorum bide niye elin oğlunun işlerini sırtıma yük alayım ki.
Memurum deyince şaşırdım. Aile desteğiniz olmasına da. Mecburiyetten bosanmadiginizi düşünmüştüm. Neden yapıyorsunuz bu kötülüğü kendinizeMemurum. Ailem yaşadığım sıkıntıların bi kısmını biliyor ve ne olursa olsun benim yanımdalar. Yalnız kalma korkum yok. Sadece kendime güvenim yok.
Ben de bilmiyorum. Onunla evlenerek en büyük kötülüğü yapmışım zaten kendime. Şimdi de bütün özgüvenim yerle bir olmuş kendime güvenip ayrılamıyorum.Memurum deyince şaşırdım. Aile desteğiniz olmasına da. Mecburiyetten bosanmadiginizi düşünmüştüm. Neden yapıyorsunuz bu kötülüğü kendinize
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?