Hoş buldum canım
Hikayemi sorunca şöyle bir düşündüm
Fiziksel şiddet, küfür, aldatma yoktu evliliğimde ama hiçbir şeyden memnun olmayan yüzü gülmeyen, insanlardan uzak bir hayat isteyen kendi ailemle ve kendi ailesiyle bağımız olmasını istemeyen , yalnız uyumak isteyen asosyal birini hayat arkadaşı secmişim kendime...Yedi yıllık bir evliliğimiz oldu ama çoğunlukla o yurt dışında yaşadı beni de götürmüştü ama ben iki ay sonra döndüm onu tanıyınca. Bu yedi yıl içinde toplasan 365 gün görmüşümdür onu. Birkaç defa dava açtım her defasında karımı çok seviyorum vb dava kapandı. En son tayin istedim kaçtım bulunduğumuz şehirden mecbur kaldı resmen ayrıldık.
Sonra eşimle tanıştım 13 yıldır evliyim. Bahsettiğim olumsuzluklari basit gibi gelebilir ama yüzü hiç gülmeyen bir insanla evlilik o kadar zor ki...şimdiki eşim de birincinin tam tersi aşırı sosyal bir ortasını bulamadım diyorum bazen .
Boşanma aşamasında veya yeni boşanmış bacilarimi çok iyi anlıyorum ama şu müjdeyi vereyim inanın yeniden doğmuş gibi hissedeceksiniz ve hepsi geçiyor unutuluyor. Ve o yaşadığınızın evlilik olmadığını fark ediyorsunuz. İkinci evlilik kararı almamin nasıl olduğunu merak ediyorsanız söyleyeyim eski eş kişisi sayesinde oldu. Boşandıktan sonra sürekli mesajlarla kafasına estiği gibi gelip gitmeleriyle bunalttı beni. İki çocuğum vardı onlar bahanesiyle engelleyemiyordum. Evlenirsem kurtulabilirim ancak diye düşündüm bir nevi mecbur kaldım naptiysam kurtulamamıştım çünkü... gözümü karartıp evlendim çok şükür kıymet bilen ince ruhlu bir insan çıktı. Uzun mu oldu hikayem