Kizlar merhaba sizleri çok seviyorum.
Bilmeyenler için kisa özet geceyim çoğunuz da biliyorsunuz eski konuları gerçi.
6 yıllık evliyim çocuğum yok eşim ilk günden beri cinsel anlamda hep isteksizdi benimle sevişmek hep stres kaynağıydı onun için.
Hep bi bahaneler ertelemeler derken terapi filan da aldik pskolojik olarak sıkıntı olduğu söylendi.
Fiziksel bi sorun yoktu eşim benimle hep aile örüntüsünü devam ettirmiş ebeveyn yerine koymuş benden bi anne yaratmış vs.
Kısaca terapiler ayrı yaşamak falan da çözüm olmadı. Daha doğrusu eşim terapiyi sürdürmedi artık bahanelerle bıraktı yine.
Velhasıl geçen hafta bi anda pat diye ben neden davayı açmak için bekliyorum ki dedim.
Konuştuk eşimle o da nihayet kabullendi artık bu işin olmayacağını ve tamam dedi.
Şu anda anlaşmalı bosanma protokol dilekçe gibi kavramlarla uğraşıyorum tanıdık bi stajyer avukat aracılığiyla sağ olsun destek oluyor bana.
Kendimi garip hissediyorum 6 yıl geçmiş 32 yasina gelmisim ne bileyim anlayamadım da ne hissettiğimi açıkçası. Belki resmi olarak bitince çok rahatlayacağım bilemiyorum.
Belki kötü kavgalı bi ayrılık değil ondan böyle üzüldüm anlayamadım.
Çocuk görünce aglayasim geliyor sanki anne olma hakkimi da elimden almis gibi eşim.
Senelerce böyle sorunlarla uğraştım durdum anne olmak istiyor muydum acaba bunu bile anlayamadim.
Bi evimiz var satacağız buraya taşınırken de terapi görmüştük her şey yoluna girdi sanmıştım bu evde ömür boyu yaşarız ilerde olursa da bi çocuğumuz olur diye hayal etmiştim. Bu eve duygusal olarak bağlanmışım sorun maddiyat da değil evin satılacak olması beni kahrediyor.
Içine çok özendik babam mobilyaci o içine bir sürü şey yaptı etti mutfagimi çok seviyordum ne bileyim işte yuvamdı burası üzülüyorum elimde değil maddiyatçı bi insan değilim ama üzülüyorum.
Ve eşim eşya paylaşımı için bir araya geldiğimizde itiraf etti ben hiç evlenmemeliydim bu sorunu biliyordum ama düzelir sandım dedi.
Yıllarca hep bi bahane sunmuştu ilk kez söyledi bunu dürüstçe sana haksızlık ettim 6 yılını çaldım dedi .
Evet günün sonunda bunları duydum en azından cesurca itiraf etmesi de bi meziyet.
Biliyorum bu geçici bi süreç daha iyi olacağım hayata daha mutlu aydınlık bi filtreden bakacağım.
Burası iyi ki var girip eski konularımı oluyorum ben nelerle uğraşmışım bana yazikmis be diyorum.
Tanımadığım bi sürü insan yorum yazmış akıl vermiş hepsi ne de değerli diye düşünüyorum okurken.
Bi cümle ile bile olsa birine destek olmak hayatına dokunmak ne anlamlı bir şey.
Okuyan herkese teşekkür ederim öyle yazmak istedim işte kızlar.