- 10 Şubat 2009
- 5.290
- 2.102
- 36
-
- Konu Sahibi sufisentir
- #81
hakkınızda hayırlısı olsun ,yaşınız daha genç,anne olmak için daha vaktiniz var,belki karşınıza bu sefer doğru insan çıkacak,hayat bu süprizlerle dolu,gülümseyin :)
hakkında hayırlısı olsun cnmKızlar tekrar merhaba hepinize biz 22 eylül salı günü boşandık.13 dk sürdü bosanmamiz.
Çıkışta da oturduk bir şeyler içtik.
İcimden ağlamak gelmedi.
Rahatlamış huzura kavuşmuş gibi de hissetmedim.
Sadece artık belirsizlik bittiği için sevindim.
Eşyalarını götürdü eski eşim evde 2 oda boşaldı onların yokluğu da bana kendimi kötü hissettirmedi.
Geriye sadece evin satışı kaldi ev satildiginda kendime yeni bir ev kuracağım bende .
Degisik duygular içindeyim kısaca.
Bazen ağlamak geliyor içimden bazen oh ne diyorum bazen hiçbir şey hissetmiyorum.
Böyle böyle normalleşme sürecine gireceğim sanıyorum.
Sizlerle paylaşmak istedim.
Hayirli olsun hakkinizda.Sanki duygulariniz ölmüs gibi hissediyorsunuzdur.Zamanla iyilesecek tum yaralar.Kızlar tekrar merhaba hepinize biz 22 eylül salı günü boşandık.13 dk sürdü bosanmamiz.
Çıkışta da oturduk bir şeyler içtik.
İcimden ağlamak gelmedi.
Rahatlamış huzura kavuşmuş gibi de hissetmedim.
Sadece artık belirsizlik bittiği için sevindim.
Eşyalarını götürdü eski eşim evde 2 oda boşaldı onların yokluğu da bana kendimi kötü hissettirmedi.
Geriye sadece evin satışı kaldi ev satildiginda kendime yeni bir ev kuracağım bende .
Degisik duygular içindeyim kısaca.
Bazen ağlamak geliyor içimden bazen oh ne diyorum bazen hiçbir şey hissetmiyorum.
Böyle böyle normalleşme sürecine gireceğim sanıyorum.
Sizlerle paylaşmak istedim.
Konu güncelleme: Kızlar 22 Eylül salı günü 15.00 da boşandık. 13 dakika sürdü bosanmamiz.
Kizlar merhaba sizleri çok seviyorum.
Bilmeyenler için kisa özet geceyim çoğunuz da biliyorsunuz eski konuları gerçi.
6 yıllık evliyim çocuğum yok eşim ilk günden beri cinsel anlamda hep isteksizdi benimle sevişmek hep stres kaynağıydı onun için.
Hep bi bahaneler ertelemeler derken terapi filan da aldik pskolojik olarak sıkıntı olduğu söylendi.
Fiziksel bi sorun yoktu eşim benimle hep aile örüntüsünü devam ettirmiş ebeveyn yerine koymuş benden bi anne yaratmış vs.
Kısaca terapiler ayrı yaşamak falan da çözüm olmadı. Daha doğrusu eşim terapiyi sürdürmedi artık bahanelerle bıraktı yine.
Velhasıl geçen hafta bi anda pat diye ben neden davayı açmak için bekliyorum ki dedim.
Konuştuk eşimle o da nihayet kabullendi artık bu işin olmayacağını ve tamam dedi.
Şu anda anlaşmalı bosanma protokol dilekçe gibi kavramlarla uğraşıyorum tanıdık bi stajyer avukat aracılığiyla sağ olsun destek oluyor bana.
Kendimi garip hissediyorum 6 yıl geçmiş 32 yasina gelmisim ne bileyim anlayamadım da ne hissettiğimi açıkçası. Belki resmi olarak bitince çok rahatlayacağım bilemiyorum.
Belki kötü kavgalı bi ayrılık değil ondan böyle üzüldüm anlayamadım.
Çocuk görünce aglayasim geliyor sanki anne olma hakkimi da elimden almis gibi eşim.
Senelerce böyle sorunlarla uğraştım durdum anne olmak istiyor muydum acaba bunu bile anlayamadim.
Bi evimiz var satacağız buraya taşınırken de terapi görmüştük her şey yoluna girdi sanmıştım bu evde ömür boyu yaşarız ilerde olursa da bi çocuğumuz olur diye hayal etmiştim. Bu eve duygusal olarak bağlanmışım sorun maddiyat da değil evin satılacak olması beni kahrediyor.
Içine çok özendik babam mobilyaci o içine bir sürü şey yaptı etti mutfagimi çok seviyordum ne bileyim işte yuvamdı burası üzülüyorum elimde değil maddiyatçı bi insan değilim ama üzülüyorum.
Ve eşim eşya paylaşımı için bir araya geldiğimizde itiraf etti ben hiç evlenmemeliydim bu sorunu biliyordum ama düzelir sandım dedi.
Yıllarca hep bi bahane sunmuştu ilk kez söyledi bunu dürüstçe sana haksızlık ettim 6 yılını çaldım dedi .
Evet günün sonunda bunları duydum en azından cesurca itiraf etmesi de bi meziyet.
Biliyorum bu geçici bi süreç daha iyi olacağım hayata daha mutlu aydınlık bi filtreden bakacağım.
Burası iyi ki var girip eski konularımı oluyorum ben nelerle uğraşmışım bana yazikmis be diyorum.
Tanımadığım bi sürü insan yorum yazmış akıl vermiş hepsi ne de değerli diye düşünüyorum okurken.
Bi cümle ile bile olsa birine destek olmak hayatına dokunmak ne anlamlı bir şey.
Okuyan herkese teşekkür ederim öyle yazmak istedim işte kızlar.
Bende bosanacagim çocuğum var gerçekten çocuk olunca daha zor yaşın genç yine evlenirsen çocukta olur iyiki olmamış çocuk gerçekten sorumlulukKonu güncelleme: Kızlar 22 Eylül salı günü 15.00 da boşandık. 13 dakika sürdü bosanmamiz.
Kizlar merhaba sizleri çok seviyorum.
Bilmeyenler için kisa özet geceyim çoğunuz da biliyorsunuz eski konuları gerçi.
6 yıllık evliyim çocuğum yok eşim ilk günden beri cinsel anlamda hep isteksizdi benimle sevişmek hep stres kaynağıydı onun için.
Hep bi bahaneler ertelemeler derken terapi filan da aldik pskolojik olarak sıkıntı olduğu söylendi.
Fiziksel bi sorun yoktu eşim benimle hep aile örüntüsünü devam ettirmiş ebeveyn yerine koymuş benden bi anne yaratmış vs.
Kısaca terapiler ayrı yaşamak falan da çözüm olmadı. Daha doğrusu eşim terapiyi sürdürmedi artık bahanelerle bıraktı yine.
Velhasıl geçen hafta bi anda pat diye ben neden davayı açmak için bekliyorum ki dedim.
Konuştuk eşimle o da nihayet kabullendi artık bu işin olmayacağını ve tamam dedi.
Şu anda anlaşmalı bosanma protokol dilekçe gibi kavramlarla uğraşıyorum tanıdık bi stajyer avukat aracılığiyla sağ olsun destek oluyor bana.
Kendimi garip hissediyorum 6 yıl geçmiş 32 yasina gelmisim ne bileyim anlayamadım da ne hissettiğimi açıkçası. Belki resmi olarak bitince çok rahatlayacağım bilemiyorum.
Belki kötü kavgalı bi ayrılık değil ondan böyle üzüldüm anlayamadım.
Çocuk görünce aglayasim geliyor sanki anne olma hakkimi da elimden almis gibi eşim.
Senelerce böyle sorunlarla uğraştım durdum anne olmak istiyor muydum acaba bunu bile anlayamadim.
Bi evimiz var satacağız buraya taşınırken de terapi görmüştük her şey yoluna girdi sanmıştım bu evde ömür boyu yaşarız ilerde olursa da bi çocuğumuz olur diye hayal etmiştim. Bu eve duygusal olarak bağlanmışım sorun maddiyat da değil evin satılacak olması beni kahrediyor.
Içine çok özendik babam mobilyaci o içine bir sürü şey yaptı etti mutfagimi çok seviyordum ne bileyim işte yuvamdı burası üzülüyorum elimde değil maddiyatçı bi insan değilim ama üzülüyorum.
Ve eşim eşya paylaşımı için bir araya geldiğimizde itiraf etti ben hiç evlenmemeliydim bu sorunu biliyordum ama düzelir sandım dedi.
Yıllarca hep bi bahane sunmuştu ilk kez söyledi bunu dürüstçe sana haksızlık ettim 6 yılını çaldım dedi .
Evet günün sonunda bunları duydum en azından cesurca itiraf etmesi de bi meziyet.
Biliyorum bu geçici bi süreç daha iyi olacağım hayata daha mutlu aydınlık bi filtreden bakacağım.
Burası iyi ki var girip eski konularımı oluyorum ben nelerle uğraşmışım bana yazikmis be diyorum.
Tanımadığım bi sürü insan yorum yazmış akıl vermiş hepsi ne de değerli diye düşünüyorum okurken.
Bi cümle ile bile olsa birine destek olmak hayatına dokunmak ne anlamlı bir şey.
Okuyan herkese teşekkür ederim öyle yazmak istedim işte kızlar.
Boşandığınızı yeni gördüm şimdi nasılsınız hayatınız nasıl daha iyi misinizKonu güncelleme: Kızlar 22 Eylül salı günü 15.00 da boşandık. 13 dakika sürdü bosanmamiz.
Kizlar merhaba sizleri çok seviyorum.
Bilmeyenler için kisa özet geceyim çoğunuz da biliyorsunuz eski konuları gerçi.
6 yıllık evliyim çocuğum yok eşim ilk günden beri cinsel anlamda hep isteksizdi benimle sevişmek hep stres kaynağıydı onun için.
Hep bi bahaneler ertelemeler derken terapi filan da aldik pskolojik olarak sıkıntı olduğu söylendi.
Fiziksel bi sorun yoktu eşim benimle hep aile örüntüsünü devam ettirmiş ebeveyn yerine koymuş benden bi anne yaratmış vs.
Kısaca terapiler ayrı yaşamak falan da çözüm olmadı. Daha doğrusu eşim terapiyi sürdürmedi artık bahanelerle bıraktı yine.
Velhasıl geçen hafta bi anda pat diye ben neden davayı açmak için bekliyorum ki dedim.
Konuştuk eşimle o da nihayet kabullendi artık bu işin olmayacağını ve tamam dedi.
Şu anda anlaşmalı bosanma protokol dilekçe gibi kavramlarla uğraşıyorum tanıdık bi stajyer avukat aracılığiyla sağ olsun destek oluyor bana.
Kendimi garip hissediyorum 6 yıl geçmiş 32 yasina gelmisim ne bileyim anlayamadım da ne hissettiğimi açıkçası. Belki resmi olarak bitince çok rahatlayacağım bilemiyorum.
Belki kötü kavgalı bi ayrılık değil ondan böyle üzüldüm anlayamadım.
Çocuk görünce aglayasim geliyor sanki anne olma hakkimi da elimden almis gibi eşim.
Senelerce böyle sorunlarla uğraştım durdum anne olmak istiyor muydum acaba bunu bile anlayamadim.
Bi evimiz var satacağız buraya taşınırken de terapi görmüştük her şey yoluna girdi sanmıştım bu evde ömür boyu yaşarız ilerde olursa da bi çocuğumuz olur diye hayal etmiştim. Bu eve duygusal olarak bağlanmışım sorun maddiyat da değil evin satılacak olması beni kahrediyor.
Içine çok özendik babam mobilyaci o içine bir sürü şey yaptı etti mutfagimi çok seviyordum ne bileyim işte yuvamdı burası üzülüyorum elimde değil maddiyatçı bi insan değilim ama üzülüyorum.
Ve eşim eşya paylaşımı için bir araya geldiğimizde itiraf etti ben hiç evlenmemeliydim bu sorunu biliyordum ama düzelir sandım dedi.
Yıllarca hep bi bahane sunmuştu ilk kez söyledi bunu dürüstçe sana haksızlık ettim 6 yılını çaldım dedi .
Evet günün sonunda bunları duydum en azından cesurca itiraf etmesi de bi meziyet.
Biliyorum bu geçici bi süreç daha iyi olacağım hayata daha mutlu aydınlık bi filtreden bakacağım.
Burası iyi ki var girip eski konularımı oluyorum ben nelerle uğraşmışım bana yazikmis be diyorum.
Tanımadığım bi sürü insan yorum yazmış akıl vermiş hepsi ne de değerli diye düşünüyorum okurken.
Bi cümle ile bile olsa birine destek olmak hayatına dokunmak ne anlamlı bir şey.
Okuyan herkese teşekkür ederim öyle yazmak istedim işte kızlar.