- 12 Ocak 2010
- 1.808
- 6.054
- 32
-
- Konu Sahibi BirKulunuCokSevdim
- #1
Merhaba arkadaşlar.
Ben 2 cocuk annesiyim, 31 yasindayim. Son 4 ayda 6 kiloya yakin kilo aldim. Tabii baya panik oldum. Daha once de idal kilomdan oldukça uzaktim. (158 boyundayım, 61den 67ye çıktım) geçtiğimiz eylul ayinda 63 psikolojik sinirini açınca diyetisyene gittim. İnsulin direncim çikti. Diyetisyenim sert bi liste verdi. Emzirdigim halde (1.5 yasinda ama gece uzun uzun emen bir bebegim var) listede degisiklik yapmadi. Ben yalap salap da olsa diyet yaptim. Spor yapamasamda her gun 10 15bin adim attim derken 3 kg verdim. Ama cok yıprandım psikolojik olarak. Yemek yemeyince kendimi mutlu edecek hicbir sey bulamadim sanki. Depresyona girdim sanki. Ve diyeti bıraktım. Galiba yeme bozuklugum var diye dusundum* ve psikologa gitmeye karar verdim. Ama mayis ayina kadar bu konu hakkinda bir sey yapmadim.
Aralikli oruç yaparim diye dusundum ama bebeklerim cok erken uyaniyor (6da falan ve erkem uyuyoruz 21civari). 11e kadar yemek yemeyince kendimi cok mutsuz ve enerjisiz hissediyorum. 7.30 civari kahvalti yapınca aralikli oruç yalan oluyor. Neyse...
Mayis ayinda tartida 65i gorunce psikolog tavsiyesi aldim ve seanslara basladik. 2 aydir gidiyorum. 5. Seansim. Cocuklugum ve ailemi tanima asamasindayiz. Tabii guzel konusuyoruz ama sanki psikologum benim neden yemegi sınırlandırmayi aklimdan gecirdigimde bile sanki hayatimin karardiginin uzerinde durmuyor. Hatta sizin çok da fazla kilonuz yok diyor ve yine beni tanimak uzerine yogunlasiyoruz. Senasa baslayali 2 ay oldu ve ben 2 kg daha aldim. Bu durum beni acayip demoralize ediyor. Acaba psikologu birakip platese mi yazilsam ya da diyetisyene mi gitsem tekrar diye düşünüyorum.
Yeme bozuklugu suphesiyle psikologa giden varsa ne kadar surede olumlu yanit beklemek lazim acaba? Tabii ki herkesin kat edecegi yol farklidir ama benim kisitli bir bütçem ve 2 çocukla ayirabilecegim kisitli zamanim oluyor. Yaz geldi çatti ve ben bir an önce bu kiloları vermeliyim.
*Benim yeme bozuklugum oldugunu dusunme sebebim sofrada ne varsa tabaklar tamamen bitmeden rahat edemiyorum ve doyma duyum yok sanki. Mide kapasitem acayip genişledi. Ve secici de degilim hani dürüm söyleyim yiyeyim degil de evde ne varsa dibini siyiriyorum. Ve sonrasi vicdan azabi tabi.
Ayrica misafirlige gitmeyi ve ağırlamayı da cok seviyorum. Hayatimin merkezinde yemek var sanki ve mutluyken de mutsuzken de bana hep yemek eşlik ediyor. Bana bu durum paikolojik geldigi icin diyetisyenle icten içe inatlastigimi düşündüm acikcası.
Ben 2 cocuk annesiyim, 31 yasindayim. Son 4 ayda 6 kiloya yakin kilo aldim. Tabii baya panik oldum. Daha once de idal kilomdan oldukça uzaktim. (158 boyundayım, 61den 67ye çıktım) geçtiğimiz eylul ayinda 63 psikolojik sinirini açınca diyetisyene gittim. İnsulin direncim çikti. Diyetisyenim sert bi liste verdi. Emzirdigim halde (1.5 yasinda ama gece uzun uzun emen bir bebegim var) listede degisiklik yapmadi. Ben yalap salap da olsa diyet yaptim. Spor yapamasamda her gun 10 15bin adim attim derken 3 kg verdim. Ama cok yıprandım psikolojik olarak. Yemek yemeyince kendimi mutlu edecek hicbir sey bulamadim sanki. Depresyona girdim sanki. Ve diyeti bıraktım. Galiba yeme bozuklugum var diye dusundum* ve psikologa gitmeye karar verdim. Ama mayis ayina kadar bu konu hakkinda bir sey yapmadim.
Aralikli oruç yaparim diye dusundum ama bebeklerim cok erken uyaniyor (6da falan ve erkem uyuyoruz 21civari). 11e kadar yemek yemeyince kendimi cok mutsuz ve enerjisiz hissediyorum. 7.30 civari kahvalti yapınca aralikli oruç yalan oluyor. Neyse...
Mayis ayinda tartida 65i gorunce psikolog tavsiyesi aldim ve seanslara basladik. 2 aydir gidiyorum. 5. Seansim. Cocuklugum ve ailemi tanima asamasindayiz. Tabii guzel konusuyoruz ama sanki psikologum benim neden yemegi sınırlandırmayi aklimdan gecirdigimde bile sanki hayatimin karardiginin uzerinde durmuyor. Hatta sizin çok da fazla kilonuz yok diyor ve yine beni tanimak uzerine yogunlasiyoruz. Senasa baslayali 2 ay oldu ve ben 2 kg daha aldim. Bu durum beni acayip demoralize ediyor. Acaba psikologu birakip platese mi yazilsam ya da diyetisyene mi gitsem tekrar diye düşünüyorum.
Yeme bozuklugu suphesiyle psikologa giden varsa ne kadar surede olumlu yanit beklemek lazim acaba? Tabii ki herkesin kat edecegi yol farklidir ama benim kisitli bir bütçem ve 2 çocukla ayirabilecegim kisitli zamanim oluyor. Yaz geldi çatti ve ben bir an önce bu kiloları vermeliyim.
*Benim yeme bozuklugum oldugunu dusunme sebebim sofrada ne varsa tabaklar tamamen bitmeden rahat edemiyorum ve doyma duyum yok sanki. Mide kapasitem acayip genişledi. Ve secici de degilim hani dürüm söyleyim yiyeyim degil de evde ne varsa dibini siyiriyorum. Ve sonrasi vicdan azabi tabi.
Ayrica misafirlige gitmeyi ve ağırlamayı da cok seviyorum. Hayatimin merkezinde yemek var sanki ve mutluyken de mutsuzken de bana hep yemek eşlik ediyor. Bana bu durum paikolojik geldigi icin diyetisyenle icten içe inatlastigimi düşündüm acikcası.