zamanla bunu kendine sorun etti. çalışmıyor, ben işe gidip geliyorum. alışverişi ben yapıyorum, faturaları ben ödüyorum. ne söylesem suç olmaya başladı. aslında birkaç haftadır iyiydik. öncesi yine cehennem tabi öyle büyük kavgalar vardıki buraya yazsam sığmaz. hastanede biten kavgalarımız oldu. benim ailem burda onunkiler uzakta. hep bizimkiler koştu ilgilendi herşeyimizle zavallılar. onunkiler oğullarını sanki evlatlık vermiş gibi aramıyorlardı bile. burası ankara kolay değil tek maaşla kira masraflar tek maaşla yetmiyor geçinemiyoruz. daha aldığımız mobilyaların taksitleri bitmedi. benim her ay maaşımın bir kısmı onlara gidiyor. ailesi tek kuruş ödemedi evimize de. velhasıl birkaç gün önce tatlı dille ben hatırlattımç bir iş bakması için. ve bu birkaç gün surat astı, en sonunda da neden suskunsun neden yüzün asık diye sorduğumda bir tokat gibi bu sözleri söyledi. aslında hikaye uzun ama bu kadar özetleyebildim. çok doluyum arkadaşlar. resmen evi paylaştık şimdi 3 gündür o salonda yaşıyor ben yatak odasında. iğrenç bir durum. şu mubarek günlerde dini nikahım olmayan bir adamla aynı evi paylaşmak çok korkunç.